Morgunblaðið - 29.10.1983, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 1983
t
Móðir okkar og tengdamóöir,
INGIBJÖRG DADADÓTTIR,
Vallargerði 30, Kópavogi,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 27. október.
Börn og tengdabörn.
t
JÓN GUDMUNDSSON
frá Stóru Giljá í Þingi
lést í Hrafnistu föstudaglnn 21. þ.m. Jaröarförin fer fram frá Foss-
vogskapellu fimmtudaginn 3. nóvember kl. 3 eftir hádegi.
Hjörtur Jónsson.
t
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞÓRARINN J. BJÖRNSSON,
Hrafnistu, Hafnarfirói,
lést þann 27. okt. í St. Jósepsspítala.
Hrafnhildur Þórarinsdóttir, Ágúst Hubertsson,
Guöjón Þórarinsson, Hrafnhildur Guöjónsdóttir,
Aöalbergur Þórarinsson, Ólafía Einarsdóttir
og barnabörn.
t
Jaröarför móöur okkar og tengdamóöur,
ELÍNAR PÁLSDÓTTUR,
áöur til heimilis aö Mýrargötu 10, Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni, mánudaginn 31. þ.m. kl. 15.00.
Siguröur Gunnarsson, Edda Garöarsdóttir,
Kristján Gunnarsson, Eygló Jónasdóttir,
Unnur Gunnarsdóttir, Helgi Björgvinsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er vottuöu okkur samúö og vinarhug
viö fráfall og útför,
HJALTAJÓNSSONAR,
Karfavogi 21.
Sérstakar þakkir viljum viö færa Karlakór Keflavíkur, Sigurði
Björnssyni lækni og starfsliöi 3B á Landakoti.
Anna Magnúsdóttir,
Óli Þór Hjaltason, Sigurveig Þorleifsdóttir,
Hjalti Örn Ólason, Ólöf S. Gestsdóttir,
Ólafur Eyþór Ólason, Jóhanna Reynisdóttir,
Ingibjörg Óladóttir, Steingrímur Pétursson.
t
Þökkum innilega þeim er sýndu okkur samúö og vinarhug viö
andlát og útför
EYJÓLFS EYJÓLFSSONAR,
Hnausum í Meöallandi.
Þakkir færum viö einnig starfsfólki Elliheimilisins Grundar. Megi
Guö blessa ykkur öll.
Sigurlín Siguröardóttir,
Vilhjálmur Eyjólfsson.
t
Innilegar þakkir til þeirra er vottuöu okkur samúö og vinarhug viö
andlát og útför
ÓSKARSJÓNASSONAR,
Njálsgötu 72.
Magnea J. Þ. Ólafsdóttir,
Garöar Óskarsson,
Egill Óskarsson,
Geir Óskarsson,
Þrúóur Óskarsdóttir,
Guöbjört Óskarsdóttir,
barnabörn
Guðrún Magnúsdóttir,
Sigríóur Þorbjarnardóttir,
Bjarndís Jónsdóttir,
Gunnlaugur Hannesson,
barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim sem vottuöu okkur samúö
og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur okkar,
sonar og afa,
SÍMONAR G. MELSTEÐ,
rafvirkjameistara,
Efstasundi 62.
Guö blessi ykkur öll.
Laufey Kristjánsdóttir,
Helga Melsteö,
Jóhann Melsteó,
Gunnlaugur Melsteð,
Anna Sigríöur Melsteö.
Elva Dögg Melsteð,
Helga S. Melsteö,
Eyjólfur D. Melsteö,
Minning:
Arnþór Árnason frá
Garði í Mývatnssveit
Gamall vinur minn Arnþór
Árnason frá Garði í Mývatnssveit
verður til moldar borinn í sinni
heimabyggð í dag. Hann var fædd-
ur í Garði 28. október 1904, sonur
Árna Jónssonar bónda þar og
konu hans Guðbjargar Stefáns-
dóttur frá Haganesi, yngstur 8
systkina. Arnþór lauk kennara-
prófi 1932, kenndi einn vetur í
Hálsasveit í Borgarfirði, tíu ár við
Norðfjarðarskóla og fimm ár í
Lundi í Öxarfirði. Árið 1948 flutti
hann til Vestmannaeyja og vann
þar við ýmis störf í fiskverkun og
fleiru tii 1966. Þá fluttist hann til
Reykjavíkur og átti þar heima til
dauðadags. Arnþór kvæntist eftir-
lifandi konu sinni Helgu Lovísu
Jónsdóttur frá Vatnsleysu í
Skagafirði vorið 1936 og eru börn
þeirra þrjú; Ásrún Björg, Árni Jón
og Helga. Auk þess misstu þau
dreng á fyrsta ári haustið 1948.
Annað áfall fyrir Arnþór kom
skömmu síðar þegar Helga missti
heilsuna. Þá ábyrgð axlaði hann
einn án aðstoðar samfélagsins og
veitti Helgu síðan þá vernd og ör-
yggi sem hún þarfnaðist, af sér-
stakri þolinmæði og skilningi.
Þeim sem lítið þekktu Arnþór
gæti hafa komið sú þolinmæði og
natni, sem hann sýndi Helgu
sinni, á óvart. í margra augum var
hann hrjúfur, allt að því fráhrind-
andi. Það er satt að hann var
stundum harður í horn að taka, ef
með þurfti, skapmikill og sterkur
persónuleiki. Hreinskilni og það
að liggja ekki á skoðunum sínum
er óþægilegt í augum sumra
manna. Mér datt oft í hug séra
Sæmundur Hólm í lýsingu Bjarna
Thorarensen sem „batt ekki bagga
sína sömu hnútum og samferða-
menn“.
En sá Arnþór sem ég þekkti
best í ein 20 ár var hinn óþreyt-
andi sögumaður, með næmt auga
fyrir hinum skoplegu hlutum til-
verunnar, sérstaklega minnugur
og fróður. Hann var stöðugt með
allan hugann við sveitina sfna,
sveitina okkar, Mývatnssveit. Það-
an voru flestar frásagnirnar, frá
æsku- og unglingsárum hans og
fyrir þann tíma, ljóslifandi lýs-
ingar á fólki og aðstæðum fyrir
50—100 árum síðan. Það er ómet-
anlegur skóli fyrir nútímabörn
allsnægta og hraða að fá slíka inn-
sýn í líf afa sinna og langafa frá
mönnum, sem til þekktu og kunna
þá list að segja frá.
Helsta áhugamál Arnþórs voru
bækur. Hann safnaði bókum, eink-
um fslenskum fróðleik, og þó að ég
hafi ekki mikið vit á slíku þá grun-
ar mig að það safn sé býsna
merkilegt. Hann batt inn bækur
bæði fyrir sig og aðra og útvegaði
vinum og kunningjum hinar og
þessar bækur, sem erfitt var að ná
í. Hann átti líka mikið safn ljóða-
bóka og var prýðilega skáldmælt-
ur sjálfur eins og hann átti kyn til.
Ekki veit ég hve mikið af vísum
hans og ljóðum hefur birst á
prenti, enda var það ekki í hans
eðli að trana sér fram á þann hátt.
Hann sagði einhvern tíma að lík-
lega hefði Þura systir hans gert
vitleysu með því að gefa út vfsna-
kverið. Vísur hennar hefðu lifað
alveg eins án þess. En Arnþór
hafði yndi af vísnagerð. Hann
skrifaði þær gjarnan á afskurðar-
pjötlur af bókbandsefni, dró svo
stundum fram nokkra svona miða
og sýndi mönnum sem komu í
heimsókn, einkum ef gestirnir
voru kunnugir tilefni vfsnanna.
Sjálfsagt hefur mikið af svona
vísnamiðum týnst, en það væri
þess virði að grafast fyrir um það.
Nú er Arnþór kominn heim í
sveitina sína fyrir fullt og allt. Þar
mun honum gott að hvíla.
Björn Dagbjartsson
Minning:
Perla Höskulds-
dóttir. Hellubœ
Fædd 8. febrúar 1935.
Dáin 23. október 1983.
{ dag verður jarðsett frá Reyk-
holtskirkju Perla Höskuldsdóttir,
er lést aðfaranótt 23. október síð-
astliðinn. Langri og erfiðri bar-
áttu er lokið, baráttu er staðið
hafði í næstum þrjú ár og var háð
með eindæma miklum dugnaði og
viljastyrk. Hann var ekki auð-
veldlega brotinn niður lífsviljinn
hjá þessari kjarkmiklu og bros-
mildu konu.
Perla var fædd 8. febrúar 1935
að Saurbæ í Flóa, og var ynstra
barn þeirra hjónanna Gíslínu
Magnúsdóttur og Höskuldar Eyj-
ólfssonar er þar bjuggu. Eldri
systkinin eru: Valgerður, búsett í
Reykjavík, Svava, búsett í Banda-
ríkjunum, og Gísli, sem býr á
Hofsstöðum. Hún var ung að ár-
um, er foreldrar hennar fluttu
búferlum í Borgarfjörðinn, nánar
tiltekið að Hofsstöðum í Hálsa-
sveit, en þaðan er Höskuldur ætt-
aður. Þar átti hún sín bernsku- og
æskuár, alltaf starfsmikil og dug-
leg, vinnandi öll þau verk sem til
féllu hvort sem það var úti eða
inni.
Árið 1957 hóf Perla búskap með
Jens Péturssyni. Bjuggu þau fyrst
í Reykjavík en fljótlega lá leiðin
upp í Borgarfjörð. Hellubæ nefndu
þau bæinn sinn, nýbýli sem þau
reistu af miklum dugnaði á öðrum
helmingi Hofsstaða jarðarinnar.
Börnin komu eitt af öðru. Elst er
Stefánía, f. 1959. Hennar maður er
Geir Viðar Garðarsson, og eiga
þau einn son, Fjölni Má. Næstelst
er Gíslína, f. 1962. Hún á fyrir
mann Sigurð Einarsson og eiga
þau einnig einn son, Davíð. Næst í
röðinni er Svava, f. 1966 og yngst-
ur er svo Höskuldur, f. 1968. Tvö
yngstu búa ennþá heima. Soninn
Þröst átti Jens frá fyrra hjóna-
bandi, en konu sína, Guðríði
Hafliðadóttur, missti hann við
fæðingu drengsins árið 1956. ólst
hann upp hjá þeim Perlu og var
ætíð sem eitt af hennar börnum.
Þröstur er kvæntur Hönnu Hall-
grímsdóttur og eiga þau eina dótt-
ur, Perlu.
Eins og gefur að skilja var oft
annasamt á Hellubæ meðan börn-
in voru minni. Jens er trésmiður
og vann svo til alltaf utan heimil-
isins og þó búskapurinn væri ekki
mikill eða stór í sniðum þá var það
góð viðbót fyrir húsmóðurina að
anna því þegar hann var fjarver-
andi. En eitt var það sem alltaf
giaddi Perlu, hversu erilsamur
sem dagurinn hafði verið. Það var
að koma á bak á góðum hesti. Hún
var alin upp við hestamennsku frá
blautu barnsbeini og sá starfi sem
fylgdi og sú ánægja sem þeir
veittu var jafnan hennar líf og
yndi.
Á skilnaðarstundu koma marg-
ar minningar í hugann, sér í lagi
frá þeim tíma er lítil stúlka sem
átti heima suður með sjó, fékk að
eyða sumardögum í sveitinni hjá
afa og ömmu. Þá var það heldur
ekki verra að eiga þarna frænku,
sem tók mann gjarnan með sér
þegar hún fór bæjarleið, og auð-
vitað var mesta sportið að fara
slíkar ferðir ríðandi. Jafn fús var
hún líka að taka svari þessa
stelpukorns, sem átti það til að
verða þreytt í sólskini og heyskap
og fann þá kannski upp á því að
setjast á einhvern þúfukollinn og
segjast vera í sumarfríi. Henni
var þá gjarnan sagt í gamansöm-
um tón með brosi á vör, að það
færi nú best á því að stelpan heyj-
aði svolítið handa henni Rauðku
sinni. Oft lá leiðin líka að Hellubæ
á seinni árum og brá Perla sér þá
gjarnan á hestbak með frænku
sinni og þótti þeirri síðarnefndu
það skemmtun hin besta. Jafnan
vorum við aufúsir gestir, ég og
fjölskylda mín, og að lokum vilj-
um við þakka fyrir allar þær án-
ægjulegu stundir sem við höfum
átt á Hellubæ.
Blessuð sé minning Perlu.
Sigga
t
Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og jarðarför
KATRÍNAR JÓNASDÓTTUR
fré Núpi, Fljótshlfö.
Börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum vlö öllum þelm sem sýnt hafa vinarhug viö
andlát og útför,
JÓHANNS KR. MELDAL
fré Melrakkadal.
Börn hins létna.