Morgunblaðið - 05.11.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 1983
j;)Vté eram ab gœia ví2> pá hugmynd cá> breg&K.
oKlcor i blo. Geturéu komib e-fh’r prjdv-
rn'mútur eba. sao?"
love 7S
\C^D
,.. að færa henni
morgunkaffið í
rúmið.
TM Rm U.S Pat Otf — all rights reserved
c 1980 Los Angeles Times Syndicate
Velkominn á hótelið, að vanda bíð-
ur tveggja manna herbergi.
HÖGNI HREKKVÍSI
„llmferðaröryggi er best tryggt þar sem minnstur trafali er í umferðinni, þar sem hún rennur um göturnar og greinist
í allar áttir án vandræða af krossgötum.“
Nær öll umferðaróhöpp
verða þar sem leiðir skerast
Hallgrímur Jón Ingvaldsson skrif-
ar:
„Velvakandi.
Allir þekkja umferðarljós og taka
þeim sem sjálfsögðu öryggisatriði í
umferðinni. Segja má að ljósin, eins
og þau eru kölluð í daglegu tali,
sinni því hlutverki að stýra umferð-
inni, þannig að þeim bílum sem þau
hleypa framhjá, er ætlað gott svig-
rúm til að skipta um akreinar með
tilliti til akstursstefnu o.s.frv. Ljós
ættu helst ekki að vera nema f al-
þéttasta kjarna borga eða bæja, og
helst ekki nema á einni götu eða
aöalverslunargötu hvers byggðar-
lags.
Undanfarin ár verður að telja, að
átt hafi sér stað hrapalleg mistök f
umferðaruppbyggingu höfuðborg-
arsvæðisins. Gatnamót hafa verið
höfð of þétt og of mörg á aðalbraut-
um, og ekkert pláss er fyrir umferð-
arbrýr eða hringtorg, sem yrði ör-
uggasta og ódýrasta leiðin í um-
ferðinni. Allar leiðir til borgarinnar
eru nú hindraðar af umferðarljós-
um, þó að um þjóðbrautir sé að
ræða. Það getur tekið jafnlangan
tíma að aka frá Selfossi til Reykja-
víkur eins og það tekur að aka gegn-
um Reykjavík, Kópavog og Garða-
bæ, leið sem er þjóðbraut og ætti
því að vera hindrunarlaus.
Leiðir eins og Kleppsvegur, Sæ-
tún, Skúlagata, Hringbraut, Mikla-
braut, Vesturlandsvegur, Kringlu-
mýrarbraut og Reykjanesbraut
ættu að vera óskornar, en það er
sjálfsagt fjarlægur draumur. Það
þekkja allir vegabrýrnar við Elliða-
ár og í Kópavogi. Þar var vel að
verki staðið. En betur má ef duga
skal. Það besta er aldrei of gott,
þegar um öryggi í umferðinni er að
ræða.
Umferðaröryggi er best tryggt,
þar sem minnstur trafali er í um-
ferðinni, þar sem hún rennur um
göturnar og greinist í allar áttir án
vandræða af krossgötum. Þetta ger-
ist með undirgöngum, stöplabrúm,
vegalykkjum og hringtorgum. Þar
er hægt að láta alla umferð renna
fram eins og blóð um æðar manns.
Það kostar mikið að breyta vega-
„Umferðarljós ættu helst ekki að
vera nema í alþéttasta kjarna borga
eða bæja, og helst ekki nema á einni
götu eða aðalverslunargötu hvers
byggðarlags."
kerfi höfuðborga, en það kostar lfka
peninga að gera ekkert í orðsins
fyllstu merkingu, því að það að sitja
í bíl sínum á ljósum er tímasóun.
Það er erfitt að segja, hvað margir
bílar eru kyrrstæðir á ljósum og
hvað margar klukkustundir á degi
hverjum. En til að gera sér ein-
hverjar hugmyndir um hvað biðin á
ljósunum kostar, verður að finna
einhverja meðaltölu. Talan gæti
verið 100 bílar í 10 tíma á dag 5
daga í viku eða 260 daga ári.
Dæmi: Meðallaun eins manns f
hverjum bíl kr. 100 á tfmann. 10
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Oft hefur slegist í brýnu.
Rétt væri: Oft hefur slegiö í brýnu.
tfmar á 100 = 1000x100 = 100.000x260
= 26.000.000. Sem sagt .tuttugu og
sex milljónir króna á ári í vinnutap.
Þetta fé er þjóðinni tapað. Og ekki
er allt komið enn. Bensínið flæðir í
inngjöfum og spóli til að ná yfir á
grænu ljósi eða af eintómri spennu,
sem einkennir umferð borgarinnar.
Hugsum okkur að 8 lítrar sé meðal-
eyðsla á tímann. 8x22,90 = 183,20x10
= 1.832x100 = 183.200x260 =
47.632.000. Talan er hrikaleg, fjöru-
tíu og sjö milljónir sexhundruð
þrjátíu og tvö þúsund krónur.
Það sem kom af stað þessari um-
hugsun hjá mér, voru ljós, sem búið
er að setja upp á milli Garðabæjar
og Hafnarfjarðar, þar sem landslag
og allar aðstæður kölluðu á umferð-
arbrú. Hverjir ráða svona vitleysu?
Það er e.t.v. ekki mikil bið á þessum
ljósum nú um stundir. En hvað
verður í framtíðinni?
Hafa ber í huga, að nær öll um-
ferðaróhöpp verða þar sern leiðir
skerast. Það er því enginn vafi á
því, að óhöppum og þar af leiðandi
slysum mundi stórfækka, ef greitt
yrði fyrir umferðinni með þeim
breytingum, sem að framan greinir.
Ekki er hægt að sleppa bíleigend-
um f umræðu um bíla. Tugþúsundir
bíla skipta um eigendur á ári
hverju. Það heitir umskráning, þeg-
ar hlaupið er og beðið hér og þar.
Oft koma þá upp mál sem enginn
skilur og menn fá stundum á til-
finninguna, að starfsmenn hinna
ýmsu þjónustustofnana hafi gaman
af því að flækja einföldustu atriði
frekar en að leysa úr þeim. Það
virðist eins og einfaldasta aðferðin
við skráningu bíla hafi gleymst, en
það er landsnúmerið, þ.e. númer
sem helst áfram á bílnum við eig-
endaskipti.
Það mætti einnig hugsa sér, að
bílasölur tilkynntu eigendaskipti og
sæju um gjöld þar að lútandi, auk
þess sem þær mundu senda tilkynn-
ingu til tryggingafélaganna. Ekki
sakaði þá, að bílasölurnar hefðu að-
gang að veðbókum með aðstoð
tölvutækni, því að það yrði
tvímælalaust til bóta fyrir kaup-
endur og seljendur, sem verða að
þola mikið vinnutap, eins og málum
er nú háttað á þessu sviði.
Landsnúmer verður að koma, því
fyrr því betra fyrir þjóðarhag. Og
svo er það bifreiðaskatturinn, kr.
165 á bíl, innheimtur með miklu
umstangi. Væri ekki snöggtum
ódýrara að innheimta þann skatt f
bensínverðinu, eins og marga aðra
skatta? Það yrði aðeins í aurum tal-
ið, sem bensínið hækkaði. Engum
bregður við það nú orðið!"