Morgunblaðið - 16.12.1983, Blaðsíða 30

78
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. DESEMBER 1983
„ Mér er a\veq Sívm., ja-frive-1 þó þa& sé
har\s i' olag."
Með
morgnnkaffiriu
Læknirinn verður upptekinn fram
eftir degi, því hringduð þér ekki
fyrst?
HÖGNI HREKKVISI
HANN ETR LITIP ÖEFIMN ry«l? GEffFlJOLATRá"
Hversu háar
upphæðir er
um að ræða?
Opinber starfsmaður skrifar:
„Velvakandi góður.
f bréfi, sem „sjálfstæðiskona“
skrifar í dálka þína í dag, 6. desem-
ber, kemur fram, að alþingismenn
fái greidda fæðispeninga og húsa-
leigustyrk. Undirritaður óskar ein-
dregið eftir nánari upplýsingum hér
um:
1. Fá allir alþingismenn greidda
matarpeninga og húsaleigustyrk
eða aðeins „utanbæjarþing-
menn“?
2. Er um fleiri aukagreiðslur að
ræða en ofangreindar?
3. Hversu háar upphæðir er hér um
að ræða?
4. Greiða alþingismenn í sameigin-
legan „kaffisjóð" eða fá þeir kaff-
ið óskeypis í kaffistofu Alþingis?
Fólki leikur eðlilega forvitni á að
vita, hvort þeir menn, sem predika
nú, að allar forsendur fyrir smá-
vægilegustu kjarabótum til handa
hinum verst settu séu brostnar,
telja fullnægjandi forsendur fyrir
sporslum eins og framangreindum,
sjálfum sér til handa.“
Ljism. ÓI.K.M.
Feitmeti vel þegið
Sighvatur Finnsson skrifar:
„Velvakandi.
Mig langar til að koma á framfæri orðsendingu til fuglavina:
Gefið þessum litlu vinum okkar feitmeti í kuldunum. Saxaður mör
og fita af alls konar kjöti er vel þegið, miklu fremur en fuglafóðrið
sem fæst í búðunum."
Neikvæð skrif blaðanna
hafa gengið út í öfgar
Soffía Guðmundsdóttir hjúkrun-
arfræðingur skrifar:
„Velvakandi.
Ekki er það oft sem mér hefur
fundist ástæða til að stinga niður
penna vegna skrifa blaðanna um
menn og málefni, en nú er svo
komið að mér blöskrar frétta-
flutningur og einhliða áfellis-
dómar í garð lögreglu þessa
lands. Sérstaklega á þetta við í
hinu svonefnda Skafta-máli, sem
er að mínu mati allt hið furðu-
legasta og ótrúlega vinsælt blaða-
efni.
Maðurinn virðist hafa meiðst
hér og þar um líkamann „af völd-
um lögreglu". Jafnframt lýsir
hann því yfir, að hann hafi veitt
mótspyrnu hvar sem hann hafi
því við komið. í hverju felst þessi
mótspyrna? Spyrna við fótum?
Það hljóta allir sem eitthvað hafa
fylgst með þessum skrifum að
gera sér ljóst, að maðurinn hefur
barist um á hæl og hnakka,
sjálfsagt sparkað og lamið eftir
því sem hann hefur við komið. Og
hvað eiga lögreglumenn, sem
beðnir eru um að fjarlægja við-
komandi, að gera? Láta manninn
lausan vegna mótþróa hans?
Ég hef starfað á slysadeild
Borgarspitalans og hef oft orðið
vitni að, hvílík heift og illska
grípur fólk, sem firrt er frelsi
sínu, að ekki sé talað um, ef það
er mjög ölvað. Og þá hef ég um
leið dáðst að rósemi og stillingu
lögreglunnar í samskiptum henn-
ar við það.
Ekki er það ætlun mín að
dæma einn né neinn með þessu
bréfkorni, og ég efast ekki um, að
margir eiga um sárt að binda, ef
skortur á skapstillingu, ölvun eða
misskilningur veldur því að kalla
þarf til lögregluaðstoð. En vild-
um við vera án þess að geta leitað
til hennar er þörf krefur?
Þessi neikvæðu skrif blaðanna
og óvægilegir dómar í garð lög-
reglunnar okkar finnast mér þvi
hafa gengið út í öfgar, þó svo að
blaðamaður hafi átt hér hlut að
máli.
Ég er sannfærð um, að í víðri
veröld þekkist ekki eins prúð og
samviskusöm lögregla og við í
þessu landi erum svo lánsöm að
hafa.
Með þökk fyrir birtingu."
Vona bara að skemmtilegustu prest
arnir okkar verði aldrei biskupar
Guðrún Jacobsen rithöfundur
skrifar:
„Velvakandi sæll.
I Þingholtunum, elzta partin-
um af hjarta Reykjavíkur, aust-
anmegin við lækinn, er fátt um
börn, svo litlar líkur tel ég á, að
íbúasamtökin þar fái því fram-
gengt, að gamli góði Miðbæj-
arskólinn verði opnaður börnum
aftur nema eitthvað breytist.
Einna átakanlegast kom þessi
barnaskortur í ljós við barna-
guðsþjónustu í Fríkirkjunni á
sunnudaginn var, 4. desember.
Þangað hélt ég í dauðakyrrð
morgunsins með slatta af
barnabörnunum, og sjaldan höf-
um við skemmt okkur betur. Þar
var maður nú aldeilis ekki kval-
inn með blóði lambsins, kross-
festingarmyndum upp um alla
veggi, enda nóg að heyra um
krosshangið fólk í heimsfréttun-
um, eða fóðraður á lýginni um
að Guð elski alla menn, hversu
svívirðilegur sem maðurinn
reynist náunga sínum. ónei.
Þarna sungum við beztu sálm-
ana í söngbókinni, barnasálm-
ana jafnvel „Ó þá náð að eiga
Jesú,“ undir bráðfjörugu nýju
lagi, horfðum á myndir og
heyrðum skýringar við dæmi-
sögur Krists, hlustuðum á prest-
inn lesa framhaldssögu eftir
Guðrúnu Helgadóttur, kaflann
um hana Selmu litlu — og fór-
um að lokum harðánægð með
Faðirvorið okkar, hátt og skýrt,
steinþegjandi og hljóðalaust!
Ég vona bara að skemmtileg-
ustu prestarnir okkar verði
aldrei biskupar. Við megum
helzt ekki missa þá úr kirkjun-
um, það er svo lítið til af þeim.
Um leið og ég þakka prests-
hjónunum og öðru starfsfólki
kirkjunnar fyrir mig og mina,
óska ég svo sannarlega að fleiri
fjölmenni í kirkjuna með börnin
sín, til að þau fái tækifæri til að
anda að sér einhverju hollara en
fnyknum úr bílrössunum."
Aldrei verður nógsamlega áréttað að gæta vel að öllu því,
er að rafmagni lýtur. Víða leynast hættur og rafmagnsslys
eru hin alvarlegustu. Því ættu þeir, sem ekki hafa vit á
þessum hlutum að forðast að fikta við rafmagnstæki, en
leita þess í stað fagmanna. Viðgerð, sem framkvæmd er í
góðri trú, getur hæglega misfarist á þann veg að ekki verði
um bætt. Gæta verður þess að raftenglar séu ekki ofhlaðnir,
rafmagnssnúrur allar yfirfarnar og gengið þannig frá jóla-
ljósum að ekki stafi eldhætta af. Njótum undirbúnings
jólanna með slysalausum dögum.