Morgunblaðið - 18.02.1984, Qupperneq 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. FEBRÚAR 1984
35
Daníel Valgeir
Stefánsson - Minning
Fæddur 1. október 1%0
Dáinn 14. febrúar 1984
„Þegar brotnar bylgjan þunga,
brimiö heyrist yfir fjöll.
Þegar hendir sorg við sjóinn
syrgir, tregar þjóöin öll.
Vertu ljós og leiðarstjarna,
lægðu storm og boðaföll,
líknargjafinn þjáðra þjóða
þegar lokast sundin öll.“
Hinn fagri sjómannasálmur
Jóns Magnússonar skálds mun
hljóma í dag í Lágafellskirkju yfir
kistu frænda míns, farmannsins
unga, Daníels Valgeirs Stefáns-
sonar, sem allt of snemma hefur
lagt á djúpið í hinsta sinn. Hann
var einn fjögurra vaskra manna er
fórust í hinu hörmulega slysi við
Grundartanga 10. þ.m.
Aldrei erum við jafn smá og
hjálparvana og þegar slíkir at-
burðir gerast. Fyrst er eins og
hugurinn lamist, síðan víkur dof-
inn fyrir sársaukanum, og margar
spurningar leita á. Hvernig getur
annað eins og þetta skeð? Hvers-
vegna er hann tekinn frá okkur
svona fljótt? Við getum ekki trúað
að þetta sé satt, en að lokum verð-
um við að trúa.
Minningarnar þyrpast að um
ljúfan dreng. Heimurinn náði
aldrei að spilla honum, og sann-
færð er ég um að það hefði aldrei
gerst. Hann var hreinlyndur og
heilsteyptur piltur, hjálpsamur og
duglegur, og vildi greiða götu
sérhvers manns. Um það geta allir
borið sem þekktu hann, og vina-
hópurinn hans Danda var stór.
I fórum mínum eru erfiljóð sem
amma mín átti. Þau voru ort eftir
ungan frænda, sem hrapaði til
bana í Látrabjargi árið 1926. Sem
barn lærði ég flest erindin, og nú,
þessa döpru daga leita þau fast á
hugann, einkum þó þessi:
Allt frá bernsku og ætíð síðan
var hann yndið í æskuranni.
óx hann sem fagur fífill i túni,
brosti mót sólu sálin hreina.
Systkinum var hann sannur bróðir,
ástsæll og virtur af vina liði,
Ijómaði af þrótti og þreki lífsins
karlmennskudug og dáða löngun.
Kær var hann öllum er kynni höfðu
af drenglyndi hans og dyggð í öllu.
Lýsi nú dæmið lýðum ungum
ættjarðar vorrar til eftirbreytni.
Elskaði sonur, ástkæri bróðir,
ástvinir þínir þig sífellt trega.
Þökk fyrir líf þitt, ljúft og fagurt
ljómandi dæmi þinna vega.
(Fr. Fr.)
Já, Guði séu þakkir fyrir ævina
hans Danda, þó hún yrði ekki löng.
Hann lætur eftir sig dýrmætan
sjóð fagurra minninga. Hann mun
alltaf lifa í hugum okkar, ungur og
fallegur, og aldrei gleymast þeim
sem þekktu hann og elskuðu. Þökk
sé honum fyrir allt gott. Elsku
systir mín og mágur, börn ykkar,
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
oróasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituö og
með góðu línubili.
vinir og aðrir vandamenn. Al-
máttugur Guð gefi ykkur styrk á
þessum dimmu dögum. Öll él birt-
ir upp um síðir. Fyrirgefið þessar
fáu línur, ég hefði viljað gera bet-
ur, en orðin eru mér svo treg á
tungu. Aldrei hefði mér dottið í
hug að ég ætti eftir að skrifa um
hann Danda látinn. Þið takið vilj-
ann fyrir verkið.
Blessuð sé minning Daníels
Valgeirs Stefánssonar.
Ég votta aðstandendum skipsfé-
laga hans dýpstu samúð.
Arndís G. Jakobsdóttir
Það er dimmur og drungalegur
febrúardagur og veturinn hefur
gert sitt til að svipta okkur gleði
okkar, en samt hefur okkur tekist
að halda henni í von um að allir
vetur enda taki. Þá hringir síminn
og fregnin um að hann Dandi sé
ekki lengur á meðal okkar kemur
sem heljarhögg og í fyrstu stendur
maður og neitar að trúa. Svona
grimm geta örlögin ekki verið. Nú
er ekki lengur hægt að umbera
vetrardrungann, og síðan hrann-
ast minningarnar að. Það var á
átjánda afmælisdegi mínum að
hann Dandi litli fæddist og það að
eiga sama afmælisdag 'tengdi
okkur frændurna kannski fastari
böndum en ella. Og Benni frændi
ók stórum malarbíl og ekki var
hann Dandi orðinn hár í loftinu
þegar hann fór að koma og fá að
sitja í og ófáir voru þeir dagarnir
sem við eyddum þannig saman í
vörubílnum. Oft undraðist ég
hversu stilltur og hæverskur hann
var, en þó eftirtektarsamur og
spurði skynsamlegra spurninga.
Arin liðu og að skólagöngu lokinni
tók vinnan við hjá Danda og þá
kom dugnaðurinn og samvisku-
semin svo af bar í ljós hjá honum.
Og hann var öðruvísi en margur
ungur maður í dag, því hann skildi
fljótt nauðsyn þess að fara vel
með laun vinnu sinnar, sem sést
best á því að rúmlega tvítugur að
aldri var hann búinn að eignast
eigin íbúð. Hjálpsemi og fórnfýsi
átti hann í ríkara mæli en al-
mennt gerist og vitnar hinn fjöl-
menni vinahópur hans best um
það. Allstaðar var hann hrókur
alls fagnaðar í vinahój)i, en þó svo
hógvær og lítillátur. Árið 1978 hóf
hann sjómennsku á millilanda-
skipum og gat sér þar svo gott orð
fyrir trúmennsku og samvisku-
semi að einstakt var. Og ekki voru
heimkomur hans úr siglingunum
síðri því alltaf mundi Dandi eftir
að koma með eitthvað til að gleðja
systkini sín og foreldra og litlu
systkinabörnin sín.
Fátækleg huggunarorð mega sín
lítils við fráfall slíks öndvegis
drengs sem Daníel Valgeir var.
Megi Guð gefa okkur öllum styrk í
sorg okkar, minningin um Danda
mun ávallt vera í hjörtum okkar,
minningin um einstakan dreng.
Benni frændi.
Þú ert eins og náttúran vildi að þú
[værir.
Vöxt þinn hindraði aldrei neinn.
Allir vegir voru þér færir
viljinn sterkur og hreinn.
Þrunginn af krafti sem kjarninn nærir
klifrar þú djarfur og einn,
léttur í spori og líkamsfagur
lund þín og bragur sem heiðskír dagur
frjálsborni fjallasveinn.
(Davíð Stefánsson.)
Föstudagurinn 10. rann upp
kaldur og grár, um hádegi barst sú
harmafregn að fjórir skipsfélagar
á Fjallfossi væru týndir. Hörmu-
legt slys hafði orðið, sem tók fjóra
góða menn. Daníel var einn þeirra.
Daníel var fjórði í röðinni af
okkur sjö systkinum. Góður bróðir
tekinn í blóma lífsins og átti allt
lífið framundan. Dandi eins og
hann var alltaf kallaður, af öllum
sem þekktu hann. Hann var alltaf
léttur og kátur, vinamargur og
kynntist fólki fljótt. Núna þegar
hann er horfinn streyma margar
góðar minningar fram í huga
okkar systkinanna. Það er söknuð-
ur í huga og hjörtum okkar allra.
Dandi sem alltaf var reiðubúinn
að hjálpa ef eitthvað var að. Hann
gerði okkur margan greiðann sem
gleymist aldrei. Dandi giftist ekki
og átti ekki börn. En minningin
um hann lifir. Sársaukinn er mik-
ill, ekki síst hjá foreldrum okkar
sem sjá á bak góðum syni. Guð
styrki þau í sorg þeirra. Litla
frændfólkið sem sér á bak góðum
frænda sem reyndist svo vel, og
yngsti bróðirinn aðeins sex ára.
Hjá þeim vakna margar spurn-
ingar sem ekki er hægt að svara.
En að endalokin yrðu svona snögg,
hvarflaði ekki að neinu okkar, síð-
ast er við vorum viðstödd skírn
um jólin er hann hélt á bróður-
dóttur okkar undir skírn. Öll mun-
um við geyma minninguna um
Danda i hugum okkar nú þegar við
kveðjum hann í hinsta sinn.
Minningin um hann lifir. Hvíl í
friði.
Að lokum viljum við votta að-
standendum þeirra sem fórust
með Daníel okkar dýpstu samúð.
Guð styrki þá í sorg þeirra.
Systkini
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast Daníels Stefánssonar,
unga mannsins einstaka sem fórst
ásamt félögum sínum við skyldu-
störf við Grundartanga. Maður
spyr sjálfan sig hvers vegna hann
hafi ekki fengið að njóta sín leng-
ur, og við hans. Spurningunni
verður aldrei svarað, en minning-
una eigum við öll.
Hann Dandi í Litlagerði gleym-
ist ekki, sérstaða þessa ungmennis
fólst einkum í því hversu alúðleg-
ur hann var í framkomu, ávallt
kátur og síbrosandi, en samt duld-
ist engum að alvörumaður var
hann jafnframt. Máske hafði stóri
systkinahópurinn í Litlagerði
mótað hann í uppvextinum, en
systkinahópurinn var honum ein-
mitt svo kær. Kröpp kjör verka-
mannsins sem stritaði fyrir heim-
ilinu kenndu honum einstaka
ráðdeildarsemi. Hann gekk i bygg-
ingarsamvinnufélag ungs fólks
hér í sveit og átti orðið fallega
íbúð við Grundartanga. Sjó-
mannsstarfið heillaði hann ungan
og varð það hans aðalstarf, en á
sumrin vann hann ýmis störf er til
féllu í sveitinni og alltaf gekk
hann jafn glaður til vinnu hvort
heldur það var uppi á Helgafelli
eða við að aka vörubílum. Menn
vissu að honum mátti treysta.
Minnisstætt er mér er ég bað hann
að aka bílnum fyrir mig nokkra
daga að hann sagði mér með gleði
í svip að hann væri búinn að ráða
sig í skiprúm og þeir færu á morg-
un. En hann leyndi því ekki að
honum þætti vænt um traustið
sem hann taldi að fælist í tilboði
mínu, en bætti svo við að gaman
hefði verið að gera þetta fyrir mig.
Þannig var Dandi.
Foreldrum og systkinum og öll-
um ættingjum vottum við samúð
okkar í þessari miklu sorg.
Gísli Snorrason,
Brekkukoti.
AÐALFUNDUR VERZLUNARRÁÐS ÍSLANDS 1984
- þrfðjudaginn 28. febrúar, Átthagasal Hótel Sögu -
Dagskrá:
Mæting og móttaka fundargagna.
10:15-10:30
10:30-11:00
11:00-11:45
11:45-12:00
12:10-13:30
13:30-14:15
•1*
14:15-14:45
14:45-15:15
15:15-15:30
15:30-16:00
16:00
17:00-19:00
Setningarræða,
RagnarS. Halldórsson.formaðurVÍ
VERKLÝÐSFÉLÖGIN OG STJÓRNMÁLIN
- Hlutverk ríkisvalds og verklýðsfélaga í viðnámi
gegn verðbólgu-
1. Erindi, dr. ÞorvaldurGylfason, prófessor
2. Fyrirspurnir
Starfsemi ogfjárhagurVÍ 1982-1983.
Árni Árnason, framkvæmdastjóri VÍ
Hádegisverður í Súlnasal
Styrkveiting úr Námssjóði Ví
ATVINNULÍFIÐ OG STJÓRNMÁLIN
1. Erindi, Arthur Shenfield, prófessor
2. Almennarumræðurog fyrirspurnir
STÖRF, STEFNAOG SKIPULAG VÍ1984-1985
1. Fjárhags- og framkvæmdaáætlun
Almennar umræður
2. Laga- og skipulagsbreytingar
Almennar umræður
FRAMFARASJÓÐUR ÍSLANDS
- kynning á undirbúningi
KOSNINGAR
1. Kosning formanns VÍ
2. Úrslit stjórnarkjörs
3. Kosning kiörnefndar
4. Kosning endurskoðenda
Önnurmál
Fundarslit
Móttaka í Húsi verslunarinnar, 7. hæð
Fundarstjóri: Haraldur Sveinsson framkvæmdastjóri
Vinsamlegast tilkynnið þátttöku fyrir kl. 12.00,
23. febrúar næstkomandi, í sima: 83088.