Morgunblaðið - 29.02.1984, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. FEBRÚAR 1984
25
Þjóðin hafnaði
þjónustutillögunni
Bern, 27. febrúar, frá Önnu Bjarnadóttur. fréttaritara Mbl.
TILLAGA UM frjálst val milli herþjónustu og óvopnaðrar þjónustu í þágu
þjóðfélagsins var felld með yfirgnæfandi meirihluta atkvæða í þjóöarat-
kvæðagreiðslu í Sviss nú um helgina.
77.891 studdu tillöguna en 1.360.960 greiddu atkvæði á móti henni.
Þjóðin samþykkti hins vegar tvær tillögur um nýja vegaskatta. Önnur
felur í sér hærri skatta fyrir þung farartæki og flutningabíla en hin 30 sv.
franka (um 400 ísl. kr.) ársgjald fyrir límmiða sem heimilar ökutækjum
akstur á hraðbrautum landsins. Þessir skattar eiga að færa um 400 millj.
íslandi eru ekki margir, þótt
áhugamannahópurinn að baki
þeim sé fjölmennur. Því er það svo
að vinatengslin verða sterkari en
ella. íslenskir akstursíþróttamenn
sjá því ekki einungis á bak frá-
bærum ökumanni, heldur einnig
ágætum vini og kærum félaga.
Minningin um góðan dreng lifir
áfram í hugum okkar!
Stjórn LÍA sendir ástvinum
Hafsteins öllum innilegar samúð-
arkveðjur og biður góðan Guð að
vaka yfir þeim.
Kveðja frá stjórn LÍA.
Dimmt var yfir febrúarmánuði
en svartnættið varð algjört laug-
ardaginn átjánda þessa mánaðar
er okkur barst sú fregn að Haf-
steinn félagi okkar væri látinn.
Hvernig er hægt að trúa því að
drengur í blóma lífsins sé kvaddur
frá okkur; við erum skelfingu lost-
in. Eins og dóttir okkar komst að
orði, „en mamma af hverju hann
Hafsteinn, hann var alltaf svo
hress“. Þannig var Hafsteini best
lýst með glettnisglampa í augnum
og bros á vör, sem alltaf yljaði
okkur um hjartarætur. Þannig
minnumst við hans í hjörtum
okkar um ókomna tíð. Lifi minn-
ing hans.
Aldrei erum við jafn smá og
hjálparvana eins og á stundum
sem þessum, fátæk huggunarorð
mega sín lítiís við fráfall félaga og
ástvinar.
Elsku Hallveig og Todda, sorg
ykkar er mikil og okkur skortir
vald til að breyta þar um, megi
Guð styrkja ykkur á þessari sorg-
arstundu.
Foreldrum, bróður og öðrum að-
standendum sendum við okkar
dýpstu samúð.
Kær vinarkveðia.
Oli, Stína, Rúna.
„Þú átt eftir fimmtán ár í
þessu," sagði maður oft við Haf-
stein Hauksson, þegar talið barst
að framtíðinni. Hann var aðeins
28 ára gamall, unglingur á mæli-
kvarða rallakstursíþróttarinnar,
sem hann hafði, fyrstur Islend-
inga, ákveðið að hasla sér völl í af
alvöru á erlendri grund.
í þessari íþróttagrein geta menn
reiknað með velgengni og framför
fram yfir fertugt, og framtíðin
blasti því björt við Hafsteini og
Birgi Viðari Halldórssyni, félaga
hans.
Nákvæmlega eins og hér heima,
kom hann eins og hvítur storm-
sveipur inn í keppnina hörðu í
Bretlandi og vakti athygli fyrir
fjörlegan og kraftmikinn, en jafn-
framt leikandi stíl, sem heillaði
áhorfendur og kunnáttumenn.
Þannig hafði hann stormað inn í
rallaksturinn hérlendis árið 1979,
eftir að hafa nasað af keppninni
1978, og hrist svo rækilega upp í
keppninni hér heima, að eftir var
tekið.
Það var jafnan guiitrygging
fyrir skemmtilegri og spennandi
keppni, ef hann var þátttakandi.
Það duldist ekki, að hér var á
ferðinni maður, sem hafði ótví-
ræða hæfileika til að ná langt. Þar
fór saman leikni og fjör, keppn-
isskap og keppnisnautn, sem geisl-
aði út frá Escortinum, þegar hann
sveiflaðist gegnum beygjurnar
eins og ólmur gæðingur undir til-
þrifamikilli stjórn.
Já, Haffi hafði það, sem Vil-
mundur heitinn hefði kallað
“stæl“. Glaðvært fas og geislandi
lífsnautn, sem speglaðist í þeim
tökum, sem hann hafði á vélfákn-
um. Höfðingslund, en undir sló
stórt og hlýtt hjarta.
Á góðum stundum ræddum við
stundum um það, að þegar fram
liðu stundir, myndum við eiga
ógleymanlegar minningar til að
rifja upp saman um viðburðaríkar
og spennandi glímur, þar sem ótal
atburðaperlur mynduðu glitrandi
minningasjóð, eftir að rykið hefði
sezt.
Við töluðum líka oft um það, að
kannski ætti gagnkvæm þátttaka
og innbyrðis keppni ekki hvað
minnstan þátt í því, að við værum
enn i þessu.
Saman bjuggumst við enn við
því að eiga eftir að safna nýjum
perlum í minningarsjóðinn okkar.
En til þess kom þvi miður aldr-
ei, hérna megin grafar.
I miðri keppni, þar sem Haf-
steinn virtist ætla að eiga sína
stærstu stund fram til þessa, var
hann á augabragði hrifsaður burt
með sjaldgæfum hætti, en við sitj-
um eftir hnípin og sem þrumu
lostin.
Hafsteinn Hauksson var enginn
meðalmaður. Það var alltaf líf og
fjör í kringum hann og með ólík-
indum, hve margra skemmtilegra
stunda er að minnast, þegar litið
er til baka yfir svo stuttan æviveg.
Hann var ungur maður á upp-
leið, hafði nýlega tekið að sér að
stýra sýningunni Auto ’84, en hon-
um hafði tekizt mjög vel við frum-
raun sína á því sviði í stjórnun
sýningarinnar Auto ’81.
Hann var skærasta von íslend-
inga í ungri íþróttagrein, og hafði
strax í upphafi keppnisferils síns
erlendis varpað ljósi á land sitt.
Við óvænt fráfall hans hafa ís-
lenzkar bílaíþróttir orðið fyrir
óbætanlegum missi, og sviðið
stendur tómlegt eftir.
Sárastur er missirinn fyrir fjöl-
skyldu hans, ættingja og vini. Hjá
þeim er hugurinn þessa sorgar-
daga. Þeim sendum við samúðar-
kveðjur með bæn um styrk og
huggun. Með þeim munum við
geyma minninguna um margar
ógleymanlegar stundir, sem Haf-
steini Haukssyni auðnaðist að
gefa okkur á stuttum æviferli.
Ómar Þ. Ragnarsson,
Jón R. Ragnarsson.
„Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki."
T.G.
Það má segja að með ótímabæru
fráfalli Hafsteins Haukssonar
verði mannsævin ekki talin í ár-
um. Líf hans einkenndist af hraða
og krafti hins unga manns sem
engan tíma má missa til að koma
sem mestu af ætlunarverkum sín-
um í framkvæmd.
Ungur stofnaði hann fyrirtæki
með Hauki bróður sínum, bílasöl-
una Braut. A skömmum tíma
gerðu þeir þetta fyrirtæki að einu
hinu öflugasta sinnar tegundar í
landinu.
Árið 1978 hóf Hafsteinn fyrst
þátttöku í rallkeppni. Kom þá
fljótlega í ljós hve snjall og út-
sjónarsamur ökumaður hann var.
Árið 1979 varð Hafsteinn Is-
landsmeistari í rallakstri eftir
glæsilegan sigur í einni lengstu og
erfiðustu rallkeppni hérlendis.
Árið 1981 var Hafsteinn ráðinn
framkvæmdastjóri bílasýningar-
innar „Auto 81“. Sýning þessi á
vegum Bílgreinasambandsins varð
mjög glæsileg og vel að henni
staðið.
Hafsteinn sýndi mikla hæfileika
og skipulagsgáfu 1 því starfi sem
best lýsir sér í því að við fyrirhug-
aða bílasýningu Bílgreinasam-
bandsins í vor var leitað til hans
og hann ráðinn framkvæmdastjóri
að nýju.
Sem rallökumaður tók Haf-
steinn íþrótt sína mjög alvarlega.
Nú síðustu mánuði þegar vegir
landsins bjóða ekki upp á aksturs-
æfingar, undirbjó Hafsteinn sig
með þrek- og þolæfingum.
Frammistaða hans í skoska rall-
inu á síðasta ári opnaði honum
allar dyr. Þar tók hann þátt í bar-
áttu hinna beztu í heiminum. Nú
voru möguleikar hans miklir.
Hinn stóri heimur var farinn að
fylgjast með hinum unga ofur-
huga. En skyndilega og fyrirvara-
laust eru örlög hans ráðin. Hann
sem svo oft hafði gert hið yfir-
náttúrulega, þegar fararskjóti
hans lenti i kröppum dansi, réð
ekki við þær aðstæður sem þarna
voru. Á snöggu augabragði var lífi
hans lokið og þar með ferli eins
litríkasta rallökumanns þessa
lands.
Kynni við Hafstein Hauksson
verða flestum eftirminnileg. Þessi
viðkunnanlegi ungi maður bauð af
sér óvenjulegan þokka. í fram-
komu var hann ljúfur og hæggerð-
ur, en undir bjó skapfesta og
kraftur. Hið bjarta norræna yfir-
bragð duldist engum. Bros hans
var heillandi. Hann dró að sér at-
hygli hvar sem hann fór.
Hið ótímabæra fráfall Haf-
steins Haukssonar skilur eftir
tómarúm. Góðar minningar og
vinátta er það sem eftir stendur.
Sá harmur sem nú býr í brjósti
vinahóps Hafsteins er mikill, en
mest er þó sorg ungrar eiginkonu
hans og dóttur. Foreldrum hans
og vandamönnum er vottuð inni-
leg samúð.
Þórir Jónsson
sv. franka í þjóðarbúið á ári.
Allir svissneskir karlmenn
verða að gegna herskyldu sam-
kvæmt stjórnarskránni. Þeir
sem neita eiga yfir höfði sér
fjögurra til átta mánaða fang-
elsisvist. Menn eru kallaðir í
herinn 20 ára gamlir og ekki
formlega leystir úr honum fyrr
en 30 árum síðar. Herskyldan
krefst nokkurra vikna á hverju
ári í upphafi en minni tíma þeg-
ar menn fara að eldast. Vopn og
herbúnaður er til taks á hverju
heimili og menn bera ábyrgð á
honum sjálfir. Svissneski herinn
bindur þjóðina að miklu leyti
saman og hún hefur löngum ver-
ið afar hreykin af honum, en
þeim sem ekki vilja gegna her-
þjónustu af trúarlegum, sið-
fræðilegum, p>ólitískum eða öðr-
um ástæðum hefur fjölgað mjög
undanfarin ár. Nú neita um 600
menn að meðaltali á ári og öllum
er ljóst að einhverja lausn þarf
að finna en hún hefur ekki fund-
ist enn.
Tillaga, sem samtök um „borg-
aralega þjónustu" lögðu fram nú
um helgina, þótti illa orðuð og
gera mönnum of auðvelt að
hafna herskyldunni. Ekki var
ljóst í hverju „borgaralega
skyldan" ætti að felast, en um-
hverfisvernd og samfélagshjálp
voru nefnd sem hugsanleg svið
þar sem menn gætu tekið til
hendinni. Stuðningsmenn tillög-
unnar bentu á að nýja skyldan
myndi vara helmingi lengur en
herskyldan og þess vegna ekki
reynst of lokkandi fyrir unga
menn, en Svisslendingar reynd-
ust ekki tilbúnir að hnika til
settum lögum um herþjónustu.
Ríkisstjórnin lagði fram til-
lögur um vegaskattana. Margir
óttuðust að fréttir af verkföllum
flutningabílstjóra í löndunum í
kring að undanförnu myndi hafa
áhrif á atkvæðagreiðsluna og að
Svisslendingar myndu ekki þora
að auka kostnað bílstjóranna, en
sá ótti reyndist ástæðulaus.
Límmiðaskatturinn á væntan-
lega eftir að koma mörgum
ferðamönnum á óvart. Svona
„áskrift" að hraðbrautum þekk-
ist hvergi annars staðar og þýski
samgöngumálaráðherrann sagði
að þetta væri skref aftur á tíma
póstvagnanna þegar hann heyrði
um ákvörðun nágrannaþjóðar-
innar.
Þátttaka í þjóðatkvæða-
greiðslunni um helgina var
óvenju góð eða 52%. Svisslend-
ingar eru kallaðir oft á ári að
kjörborðinu og þátttakan er oft
dræm en málefnin nú voru mik-
ilvægari en í mörgum kosning-
um. Bæjar- og sveitarfélög,
kantónurnar og ríkið þurfa að
spyrja kjósendur álits áður en
vissir hlutir eru samþykktir eða
framkvæmdir og fólkið sjálft
getur safnað undirskriftum og
krafist þjóðaratkvæðagreiðslu
um hvaða mál sem er.
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
7 XR3i
HEFUR ÞU AHUGA
Á ALVÖRU SPORTBÍL?
Viö getum útvegaö hinn frábæra ESCORT XR3i meö stuttum fyrirvara.
Verð kr. 435.000,-
Sveinn Egilsson hf.\
SKEIFUNNI 17 — SÍMI 85100 ***