Morgunblaðið - 15.05.1984, Blaðsíða 28

32
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. MAÍ 1984
Við
erum fluttir aö Skeifunni 11 A, Reykja-
vík, sími 687400.
Lögmenn
Jón Magnússon hdl.
Siguröur Sigurjónsson hdl.
ELDRIBORGARAR
FUNDUR UM FERÐALÖG
Norðurbrún 1, 16. maí kl. 17.00
Ferðaskrifstofan Úrval og Félagsmála-
stofnun Reykjavíkurborgar efna til
kynningarfundar í Norðurbrún 1, á miðvikudaginn
kl. 17.00. Þórir Guðbergsson og fulltrúi Úrvals
kynna Danmerkurferðir og aðrar ferðir Úrvals, sem
sérstaklega eru ætlaðar eldri borgurum.
Danmörk, 29/6 - 11/7 og 13/7 - 25/7.
Dvalist verður í Kobæk Strand á Suðvestur-
Sjálandi. Hótelið er sérstaklega notalegt og
aðbúnaður hinn besti. öll herbergi eru með
baðherbergi og svölum. í hótelinu er fyrsta flokks
veitingastaður, vínkjallari, verslanir, sjónvarps-
herbergi, billiard og sauna, - og dansað er á
kvöldin. Baðströnd er steinsnar í burtu og boðið
er upp á skoðunarferðir um nágrennið.
Verð kr. 19.700 í tvíbýli, kr. 22.600 í
einbýli.
Innifalið er flug, akstur milli flugvallar og hótels,
gisting, hálft fæði, ferða-, slysa- og farangurs-
trygging og fararstjórn.
Hægt er að dvelja í Kaupmannahöfn á heimleið-
inni. Bætist þá dvalarkostnaður við ofangreint
verð.
FERÐASKRIFSTOFAN ÚRVAL
—TT—
GL.IT
Höfðabakka 9.
Reykjavík S 85411
AF ERLENDUM VETTVANGI
eftir JÓHÖNNU KRISTJÓNSDÓTTUR
Líbanon:
Að endurreisa ríki sem kannski var
aldrei ríki í hefðbundnum skilningi
VERKEFNI Rashids Karamis, nýjasta forsætisráðherra Líbanons,
og þjóðstjórnar hans, getur eiginlega ekki öllu stærra verið: að
endurbyggja og reisa úr rústum þjóð, sem að sumu leyti var aldrei
til. Margir minnast Líbanons sem friðsæls og blómstrandi lands
áður en borgarastyrjöldin braust þar út fyrir níu árum. En þetta
land bar í sér sæði eyðileggingar jafnvel áður en það hlaut sjálfst-
æði frá Frakklandi árið 1943.
Isjálfstæðisbaráttu Líbana
var fjarri að einhugur ríkti
um framtíð Líbanons. Margir
múhameðstrúarmenn voru and-
snúnir þeim hugmyndum að
kristnir menn fengju þau völd
og áhrif sem síðan var samið
um. Þeir hölluðust að einhvers
konar sambandsríki með sterk
tengsl við Sýrland til að landið
yrði hluti af stærri arabískri
heild. Og þeir hafa frá fyrstu tíð
litið illu auga óeðlilega mikil
áhrif kristinna manna í stjórn-
arstörfum Líbanons. Og þar
liggur hundurinn grafinn. Þó
svo að Líbanon þrifist vel fyrstu
árin eftir sjálfstæðið 1943,
viðskipti döfnuðu þar, skemmt-
analíf frægt og ferðamanna-
straumur meiri en til annarra
ríkja í þessm heimshluta, var
alltaf grunnt á því góða milli
manna af mismunandi trú-
flokkum. Þó var lengi framan af
reynt að láta Líbanon vera tákn
lands þar sem menn bjuggu
með ólíkar trúarskoðanir og af
ólíkum kynþáttum, en friðurinn
héldist og allir byggju í sátt og
samlyndi. Að mati meirihluta
Líbana var þetta falsmynd sem
upp var dregin, enda kom að þvf
að til tíðinda dró. Borgarastyrj-
öld braust út 1949, stóð þó stutt
og reynt var eftir föngum að
gera lítið úr því að nokkur al-
varlegur ágreiningur væri í
landinu.
Ekki er nokkur vafi á því að
vera Palestínuflóttamanna f
Líbanon setti einnig mikið strik
í reikninginn, þar sem vera
þeirra ógnaði jafnvægi í land-
inu.
Kristnir menn í Líbanon
töldu að það væri stór ógnun við
sjálfstæði landsins ef Líbanon
hallaðit meira að Sýrlandi og
slík þróun hlyti óhjákvæmilega
að verða ef múhameðstrúar-
menn fengju vilja sínum fram-
gengt. Þeir voru þeirrar skoðun-
ar, að Líbanir myndu þá færast
inn á svið þeirra ríkja sem
hneigðust að rétttrúnaði islam
og töldu fjarri að það sam-
ræmdist nútímahugmyndum og
þeim framförum sem höfðu orð-
ið í Líbanon eftir að landið
hlaut sjálfstæði. En auðvitað er
málið ekki svo einfalt að bara
kristnir og múhameðsmenn
deili um trú og völd, heldur eru
báðir splundraðir í margar
smáar og stórar fylkingar og
úlfúð milli þeirra nánast út af
öllu sem hugsast getur. Ekki
skal heldur gleyma drúsum,
sem hafa látið verulega að sér
kveða í Líbanon, þótt fáa óraði
fyrir, að þeir yrðu slíkt afl sem
nú er komið á daginn.
Eins og lítillega var vikið að
hafði vera Palestínumanna
mikil áhrif á þjóðlífið í landinu.
Framan af var þó einkum um að
ræða flóttafólk, sem var að vísu
hlynnt Frelsissamtökum Pal-
estínu, en hafði ekki afskipti af
stjórnmálum, bjó í flótta-
mannabúðum við heldur bág
kjör og dreymdi um eins og
J
Walid Jumblatt með Pierre Gemayel
Rashid Karami
aðra Palestínumenn að komast
heim aftur. Eftir að Husein
Jórdaníukonungur rak skæru-
liða Palestínu úr landi sínu upp
úr 1970 hreiðruðu þeir um sig í
Líbanon og unnu þaðan, sér-
staklega frá Suður-Líbanon,
mörg og ljót hermdarverk á
hendur ísraelum. Þegar borg-
arastyrjöldin braust út 1975
lýstu margir Líbanir þeirri
skoðun sinni, að Palestínumenn
ættu drjúgan þátt í ófriðnum.
Með undirróðri og afskiptum
hefðu þeir æst til ófriðar, uns
saman hnigu fylkingar.
Það þarf ekki að fara löngum
orðum um þann innanlandsó-
frið sem hefur verið í Líbanon í
næstum áratug. Landið er í
rúst, þjóðin er sundruð og úr
grasi er að vaxa kynslóð sem
þekkir ekki annað en ófrið og
hefur verið alin á hatri og ill-
vilja í garð náunga síns. Fjár-
hagur landsins er eyðilagður, að
ekki sé nú minnst á þann mann-
lega harmleik sem af öllu þess-
ur hefur hlotist.
Nú um helgina beittu ungir
Líbanir sér fyrir friðargöngu
barna og unglinga um borgina.
Þá hafði tvívegis orðið að aflýsa
slíkum göngum vegna skothríð-
ar sem stóð yfir. En að þessu
sinni tókst að halda friðargöng-
una og segja sjónarvottar, að
ungmennin hafi dregið upp á
spjöldum og með klæðaburði
sínum hrikalega mynd af líðan
fólksins. Ungmennin hrópuðu
slagorð og kröfðust „framtíðar í
Nabih Berri
friði". Mönnum ber saman um,
að kannski hafi þessi friðar-
ganga verð einhver áhrifamesta
aðgerðin í Líbanon um langan
tíma og . hafi stjórnmála-
mennirnir fylgst með henni sé
óhjákvæmilegt annað en þeim
hafi hnykkt við.
En þrátt fyrir þjóðstjórn sem
á að vera skipuð fulltrúum allra
deiluaðila hefur um helgina
verið barist harkalega í Beirút.
Sprengju var varpað inn á leik-
svæði barnaskóla með þeim af-
leiðingum að fjöldi barna lét líf-
ið. Sprengjur springa og fólk
slasast unnvörpum. Það er engu
líkara en það séu álög á þessu
landi, að þar fái friður ekki að
ríkja. Metnað og góðan vilja
Rashid Karami dregur enginn í
efa. Hann er rösklega sextugur
að aldri, hefur margsinnis verið
forsætisráðherra áður og snjall
og fylginn sér. Honum mun ekki
veita af lagni og útsjónarsemi á
næstunni ef verkefni hans á
ekki að fara fyrir lítið. Hann
sýndi klókindi með því að skipa
Berri sem ráðherra Suður-
Líbanons. Berri er shita-mú-
hameðstrúarmaður og einarður
í meira lagi. Og það á líka eftir
að koma í ljós hvernig honum
mun ganga að semja við ísraela
um brottflutning þaðan og
hvernig búið verður svo um
hnútana að Israelar telji norð-
urlandamæri sín séu tryggð,
það er ekki minnsta málið.
(AP-Jerúsalem Post o.fl.)