Morgunblaðið - 29.05.1984, Blaðsíða 38

42
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. MAl 1984
Minning:
Pétur Guðmundsson
skipstjóri frá Reykjum
Fæddur 18. desember 1917
Dáinn 21. maí 1984
Það er staðreynd að öll kveðjum
við þennan heim fyrr eða seinna,
enginn hefur ennþá getað breytt
því, þótt ýmsir hafi reynt og lang-
að til að lengja sitt æviskeið, jafn-
vel verða ódauðlegir.
Erfitt er að sætta sig við, þegar
gamall og góður vinur hverfur,
vinur sem maður hefur þekkt allt
frá pollaárunum, að svo góðu, að
betra verður ekki á kosið.
Pétur Guðmundsson fæddist 18.
des. 1917, sonur þeirra merkis-
hjóna Ingibjargar Pétursdóttur og
Guðmundar Jónssonar, togara-
skipstjóra, hins mikla aflamanns.
Þau hjón voru bæði þekkt fyrir
míkinn drengskap við þá sem voru
minni máttar í lifinu. Það tók Pét-
ur í arf frá foreldrum sínum í rík-
um mæli.
Pétur ólst upp á Reykjum í
Mosfellssveit, ásamt bræðrum sín-
um og uppeldissystrum, fór síðan í
Gagnfræðaskólann í Reykjavík.
Leiðir okkar lágu saman í Stýri-
mannaskólanum. Fljótlega eftir
skóiaslit varð hann stýrimaður og
síðan skipstjóri á olíuskipum, sem
Skeljungur hf. átti.
Árið 1945 kvæntist hann Krist-
jönu Sigurðardóttur. Var jafnrétti
með þeim hjónum. Betri og trygg-
ari hjón er varla hægt að hugsa
sér. Sem skipstjóri stóð hann sig
mjög vel, en erfitt hefur það oft
verið hjá honum að fara milli
smáhafna við erfiðar aðstæður,
þegar siglingatækin voru lítil eða
engin á móti því sem nú er og
bryggjur litlar og oft ljóslausar.
Allt fór þetta vel.
En það sem er mér minnisstæð-
ast er að Pétur Guðmundsson var
einn þeirra sem með framkomu
sinni hafði þau áhrif á fólk, að
öllum leið vel í návist hans.
Hann var einstaklega jákvæður
í allri afstöðu sinni til manna og
málefna, sá jafnan það ánægju-
lega og bjarta í lífi okkar. Hann
hreif okkur auðveldlega með sér.
Og nú þegar leiðir skilur fær
maður ekki fullþakkað allt sem
hann gerði, og hér má ekki gleyma
hlut Kristjönu, konu hans. Henn-
ar hlutur var stór.
Við hjónin biðjum góðan Guð að
styrkja Kristjönu við missi síns
góða eiginmanns, Péturs vinar
míns og skólabróður.
Guðmundur Guðmundsson
Þegar ég frétti andlát vinar
míns og félaga, Péturs Guð-
mundssonar, skipstjóra, setti mig
hljóðan, en síðan hr.önnuðust upp í
huga mér minningar um langa
vináttu.
Ég kynntist Pétri fyrst er ég
réðst til hans á Kyndil, sem há-
seti, sumarið 1957, þá nemandi i
Stýrimannaskólanum. Sumarið
eftir leysti ég af sem stýrimaður
hjá honum. Betri skóla í að þekkja
til á ströndinni var ekki hægt að
fá fyrir ungan mann, nýkominn úr
skóla.
Síðan skiidi leiðir um tíma, en
sem betur fer ekki mjög lengi.
Konur okkar störfuðu mikið sam-
an í Kvenfélaginu Hrönn, félagi
eiginkvenna stýrimanna og skip-
stjóra.
Margar voru skemmtiferðirnar
austur í Laugardal og þar var æf-
inlega glatt á hjalla, þegar búið
var að taka til hendi við þrif og
lagfæringu. Var þá Pétur hrókur
alls fagnaðar og þeir sem til
þekkja hafa áreiðanlega lesið eftir
hann í dagbókum „Sæbóls", þar
lék hann á als oddi með penna í
hönd. Ég og fjölskylda mín ferðuð-
umst með Pétri og Kristjönu inn-
anlands og utan. Þær ferðir eru
ógleymanlegar og sá félagsskapur,
sem við vorum í, og ég þakka fyrir
allar þær stundir.
Nú að leiðarlokum, þegar kær
vinur er kominn I það lægi, sem
bíður okkar allra, bið ég algóðan
Guð að gefa Kristjönu, börnunum
og barnabörnunum styrk í sorg
þeirra.
Grétar Hjartarson
Einn af mínum bestu vinum,
Pétur á Reykjum, eins og hann var
kallaður innan kunningjahópsins,
er látinn eftir stutta en erfiða
sjúkdómslegu á Borgarspítalan-
um. Hann var sonur Guðmundar
Jónssonar bónda og skipstjóra og
Ingibjargar Pétursdóttur, sem
bjuggu á Reykjum í Mosfellssveit.
Þetta á ekki að vera nein upptaln-
ing á æviferli Pétus, aðeins þakk-
læti fyrir vináttu hans í hartnær
40 ár. Við settumst báðir í Stýri-
mannaskóia íslands haustið 1939,
og þá hófst kunningsskapur okkar,
sem haldist hefur óslitið síðan.
Pétur var góður námsmaður og
sóttist þar af leiðandi námið vel,
en eftirminnilegast í fari og fram-
komu Péturs var hans ríka kímni-
gáfa, sem brá ætíð fyrir í sam-
skiptum hans við fólk, hafði alltaf
skemmtisögur á reiðum höndum.
Þannig laðaði hann til sín allar
tegundir af fólki, en að baki gásk-
ans bjó alvaran eins og oft vill
verða hjá húmoristum eins og Pét-
ur sannarlega var. Þar sem Pétur
er nú ekki lengur á meðal okkar,
verður farið í sjóð minninganna,
sem var orðinn mikill að vöxtum
eftir 40 ára vináttu, og þær rifjað-
ar upp í ró og næði, sem allar voru
á einn veg ljúfar og skemmtilegar.
Pétur var sérstaklega barngóður
og nutu barnabörnin þess í ríkum
mæli að vera samvistum við hann
og voru það góðar stundir hjá hon-
um. Nú eru aðeins þrír eftir af sex
kunningjum sem alltaf hafa hist
meira og minna sl. 40 ár og er
Péturs sárt saknað úr hópnum, en
minningarnar eigum við allir.
Ekki minnumst við hjónin Pétus
án þess að Kristjana, hans góða og
trygglynda kona, komi þar við
sögu í ríkum mæli.
Pétur og Sjana, þessi tvö nöfn
voru alltaf samferða í hugum
okkar, svo nátengd voru þessi
ástkæru hjón hvort öðru.
Ég og konan mín, Margrét, vott-
um Kristjönu, börnum þeirra,
Guðmundi, Ingibjörgu og Sigurði,
og tengdafólki okkar dýpstu sam-
úð og þökkum alla tryggð og vin-
áttu gegnum árin.
Með vinarkveðju,
Jóhann Magnússon.
Kveðja
Látinn er í Reykjavík Pétur
Guðmundsson, skipstjóri, á 67.
aldursári, vel þekktur í Reykjavík
og víða um land. Hann fæddist í
Reykjavík 18. desember 1917 en
fluttist ungur að Reykjum í Mos-
fellssveit.
Pétur var sonur hins lands-
kunna togaraskipstjóra og afla-
kóngs Guðmundar Jónssonar, er
lengst af var kenndur við Skalla-
grím, þar sem hann var lengst
skipstjóri, og konu hans, Ingi-
bjargar Pétursdóttur frá Svefn-
eyjum á Breiðafirði, og voru þau
bæði annáluð glæsimenni. Pétur
var alinn upp á Reykjum þar sem
feður okkar, mágarnir, þeir Guð-
mundur og Bjarni Ásgeirsson,
ráku í sameiningu stórbýli.
Fjölmenni var ætíð á heimilinu,
því margs þurfti að sinna og við
frændsystkinin tókum fljótt þátt I
því. Þar var á æskuárum okkar
mikill fjöldi barna, því börnin
voru 5 í hvorri fjölskyldu, auk
barna skyldmenna og óskyldra,
sem ýmist ólust þar einnig upp
eða dvöldu þar í lengri eða
skemmri tíma. Á sumrin var það
eins öruggur vorboði og koma far-
fuglanna að í barnahópinn bætt-
ust börn frænda og vina úr
Reykjavík, sem voru jafn kærkom-
in og farfuglarnir. Það var því
mikið fjör og mikið um leiki á
uppeldisárum okkar á Reykjum,
en að sjálfsögðu, að þeirra tíma
sið, sinntu börnin bæði vinnu og
leikjum.
Pétur var elstur okkar frænd-
systkinanna á Reykjum og því
sjálfskipaður foringi. Alltaf kátur,
óvenju gamansamur og hafði gott
skopskyn. Hann fór þó fljótt, vart
kominn af barnsaldri, að snúa sér
að sjónum og var mörg sumur með
föður sínum á síldveiðum á togar-
anum Skallagrími, sem var hcilu
sumrin að veiðum fyrir Norður-
landi, en á vetrum var Brúar-
lands-barnaskólinn stundaður,
þótt sökum barnafjöldans á
Reykjum væru stundum fengnir
þangað heimiliskennarar.
Alvara lífsins tók snemma við,
Pétur tók gagnfræðapróf 1933 og
fetaði síðan í fótspor föður síns og
tók stýrimannaskólann, þaðan
sem hann lauk farmannaprófi
1941 og gerðist síðan stýrimaður
og skipstjóri. Hann átti langan
sjómannsferil á fiskiskipum og
millilandaskipum og mun hann þá
á stríðsárunum hafa lent I ýmsum
hættum og alvarlegum, sem mér
er þó ekki nógu kunnugt um til að
segja frá vegna dvalar minnar er-
lendis á þeim tímum. Lengst af
var hann skipstjóri á olíuflutn-
ingaskipunum Skeljungi og síðar
Kyndli við að flytja olíu á hinar
ýmsu hafnir í kringum landið,
margar smáar og illa búnar og
erfiðar í aðsiglingu.
Vegna óskyldra starfa okkar
Péturs urðu samfundir okkar ekki
eins tíðir hin síðari ár, en þegar
við hittumst var alltaf sama gam-
ansemin og glettnin í fyrirrúmi.
En undir bjó þó mikil alvara þegar
farið var að ræða saman.
Þegar aldur tók að færast yfir
Pétur hitti ég hann eitt sinn á
góðri stund og sagði hann mér þá
margt af starfi sínu og mörgum
þeim vanda, sem þar var við að
glíma í okkar veðráttu og vegna
margra okkar þröngu og vondu
hafna. Sagðist hann vera tekinn
að þreytast á siglingum og um það
bil að hverfa að starfi í landi.
Sagðist hann harma það að mörg
sú reynslan sem hann hefði öðlast
í sínu starfi væri hvergi skráð,
hvorki á sjókortum né annars
staðar og fengist raunar hvergi
nema með reynslunni. Um svipað
leyti og þetta samtal átti sér stað
var hann að skipta um starf. Fór
hann í land og gerðist stöðvar-
stjóri hjá Olíufélaginu Skeljungi í
Örfirisey. Þar starfaði hann síðan
t
Faöir okkar,
ÓLAFUR GUOJÓNSSON,
Hringbraut 58, Keflavík,
andaöist fimmtudaginn 24. maí.
Útförin fer fram miðvikudaginn 30. maí kl. 14.00 frá Keflavikur-
kirkju.
Börnin.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
YNGVI JÓHANNESSON
frá Kvennabrekku,
er látinn.
Guörún Jónsdóttir Bergmann,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faöir okkar og tengdafaöir,
SIGMUND LÖVDAHL,
fyrrv. bakarameistari,
Bollagötu 12,
lést í Borgarspítalanum aö morgni 28. maí.
Jaröarförin auglýst síöar.
Fyrir hönd vandamanna,
Jóhanna Einarsdóttir Lövdahl,
Einar Lövdahl, Inga Dóra Gústafsdóttir,
Karen Lövdahl, Þóröur Júlíusson,
Bergþóra Lövdahl, Einar Eyjólfsson.
Lokað
í dag kl. 13.00—15.00 vegna jarðarfarar DR. ÓLAFS
JÓHANNESSONAR, fyrrverandi forsætisráöherra.
ísafoldarprentsmiðja hf.,
Bókaverslun ísafoldar.
Lokað
í dag kl. 13.00—15.00 vegna jaröarfarar
PÉTURS GUÐMUNDSSONAR, skipstjóra.
íslenskur heimilisiðnaður.
t
Dóttir min og systir okkar,
SIGRÍDUR H. KRISTJÁNSDÓTTIR,
Grænuhliö 20,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 30. maí kl.
15.00.
Guórún Kristjónsdóttir,
Ólafía Kristjónsdóttir,
Þorbjörg Kristjónsdóttir,
Áslaug Kristjónsdóttir,
Margrót Kristjónsdóttir,
Jóhanna Kristjónsdóttir.
t
Minningarathöfn um manninn minn, fööur okkar, tengdafööur og
afa, .
EIRÍK gíslason,
Snekkjuvogi 12,
sem lést af slysförum 13. maí fer fram frá Fossvogskirkju í dag 29.
maí kl. 16.30.
María Haraldsdóttir,
Fanney Eiríksdóttir Proppó, Erling Proppé,
Ólafur Eiríksson, Margrét Davíösdóttir,
Regína Eiríksdóttir, Ludwig Eckardt
og barnabörn.
Innilegar þakkir öllum þeim samúö vegna fráfalls fjölmörgu sem vottaö hafa okkur
JÓNS KRISTINS PÁLSSONAR,
Skúmsstöóum, Eyrarbakka.
Sérstakar þakkir til lækna og Selfossi. starfsfólks Sjúkrahúss Suöurlands,
Elísabet Krístinsdóttir, Elsa Kristinsdóttir, Guömundur Indriðason,
Póll Kristinsson, Ester Ragnarsdóttir,
Unnur Kristinsdóttir, Arnar Árnason,
Guöbjörg Kristinsdóttir, Jón Áskell Jónsson,
Jón G. Kristinsson, Ingveldur J. Guðnadóttir,
Loftur Kristinsson, Erla Sigurjónsdóttir.