Morgunblaðið - 29.05.1984, Qupperneq 39

43
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. MAÍ 1984
til dauðadags, en hann andaðist
eftir stutta legu 21. maí sl.
Árið 1945 kvæntist Pétur
Kristjönu M. Sigurðardóttur og
eignuðust þau 3 börn, sem öll eru
uppkomin.
Pétur var fríður maður, hár og
myndarlegur og var eftir honum
tekið hvar sem hann fór.
Tveir þeir elstu úr hvorum
gamla systkinahópnum okkar frá
Reykjum hafa nú kvatt með
skömmu millibili og er söknuður
og sjónarsviptir að þeim báðum
heiðursmönnum, en svo er gangur
lífsins og eigi má sköpum renna.
Við frændsystkini hans og fjöl-
skyldur okkar frá Reykjum kveðj-
um nú Pétur með hlýjum hug og
óskum honum góðs í nýjum heim-
kynnum um leið og við sendum
konu hans, börnum, bræðrum og
fjölskyldum samúðarkveðjur.
Jóhannes Bjarnason
Ég, sem var hér eins konar
landnemi ásamt fleirum fyrir um
það bil hálfum fjórða áratug, hef
lifað það, að sjá hvert íbúðarhúsið
á fætur öðru formast frá því að
kallast grunnur og til þess mann-
virkis, sem unun er að líta. Manni
finnst eftir áraraðir í tíma, að
þessi hús nágrannanna hafi í raun
og sannleika bráðlifandi sál með
streymandi orku sjálfum manni
til hagsbóta í önn og von. í þessu
sambandi er mér efst í huga ná-
búahúsið við mig, Granaskjól 12,
íbúðarhús og heimili Kristjönu M.
Sigurðardóttur og Péturs skip-
stjóra Guðmundssonar, sem nú er
kvaddur hinstu kveðju af fjöl-
skyldu sinni, vinum og vanda-
mönnum nær og fjær. Pétur Guð-
mundsson hefur verið mér og
heimili mínu í áravís einkar kær
félagi, ljúfur og hýr. Ávallt var
hann með afbrigðum gamansamur
og hnittinn í tilsvörum. Þannig
hélt hann á öllum samræðum að
einskis var vant í kæti og gamni,
engra vímugjafa var þörf til að
auka við gleði, né til að gleyma
stund og stað. Það var nóg að
hlusta á Pétur. Hann kunni frá
mörgu að segja varðandi glímuna
við Ægi konung en sér í lagi átök-
in við dætur hans, sem brotnuðu
hvítfreyðandi móts við sjálfan
himinbogann og munduðu sig al-
búnar til lokaátaka um lífið sjálft,
fley og fjör skipherrans. Þrátt
fyrir heljarmátt Ægis með ógn-
vekjandi boðaföll að vopni barg
Pétur ávallt skipi sínu heilu í
höfn með öllu því sem honum var
trúað fyrir. Konungur Ægir sigr-
aði aldrei Pétur Guðmundsson
skipstjóra í viðureigninni þótt
orustan hafi varað fullan aldar-
fjórðung.
Fjölskylda mín, kona og dætur, í
Granaskjóli 13 hefur misst frá-
bæran vin, öll kynni við hann voru
hrein og drengileg, samræður ljúf-
ar og góðviljaðar til hvers og eins
og fullkomlega lausar við að
minnka aðra að manngildi nema
síður væri.
Alla hefðardaga viðkomandi
heimili mínu og fjölskyldu vaktaði
hann ásamt konu sinni og með
ýmsum hætti juku þau ógleyman-
lega við tilefni þeirra. Engin ára-
mót liðu svo ekki væri þrýst um
hönd til árnaðaróska nýju ári.
Á þessari sorgarstundu færum
við í Granaskjóli 13 frú Kristjönu
M. Sigurðardóttur, afkomendum
hennar og venslafólki dýpstu sam-
úðarkveðjur og við þökkum vin-
áttu og samfylgd frá fyrstu kynn-
um. Og svo kveðjum við hjartan-
lega Pétur Guðmundsson skip-
stjóra með orðum Jónasar Hall-
grímssonar og gerum þau að
okkar og segjum:
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Jón ísleifsson og fjölskylda.
Þegar langur og strangur vetur
er að baki og sumarið virðist í
augsýn dregur skyndilega ský
fyrir sólu og myrkrið verður kalt,
Pétur er dáinn. Góður vinur er
skyndilega hrifinn burt og eftir
stöndum við með söknuð og trega í
hjarta.
Við, sem þekktum Pétur, virtum
hans mikils, meira en aðra menn,
og vorum stolt af því að fá að um-
gangast hann. Pétur var hlýr, ein-
lægur maður og mikill húmoristi,
hann átti auðvélt með að koma
þeim sem í kringum hann voru í
gott skap með hnyttnum tilsvör-
um og skemmtilegum sögum og sá
ætíð spaugilegu hliðarnar á tilver-
unni.
Pétur var vinur vina sinna og
það er mér ljósara í dag en nokkru
sinni hversu mikinn vin ég átti.
Nú, þegar hann er allur, sakna ég
þess mest að hafa ekki verið meira
í návist hans.
Pétur Guðmundsson var fæddur
18. desember 1917 og var af dug-
miklu sjómannsfólki kominn í
báðar ættir og var hreykinn af
sínu fólki. Hann fetaði í fótspor
feðra sinna og fór ungur til sjós og
var lengst af skipstjóri á olíuskip-
inu Kyndli.
Kona hans, Kristjana Sigurð-
ardóttir, og börn hans eiga um
sárt að binda á þessari stundu svo
og aðrir ástvinir. Litlu afastelp-
urnar, sem hann gaf svo mikið,
geyma minninguna um af Pétur í
hjarta sínu.
Ég þakka honum allar ánægju-
stundirnar, sem hann veitti mér.
Sigríður Egilsdóttir
Heiðra viljum við minningu vin-
ar okkar með nokkrum orðum sem
þakklæti fyrir dýrmætar minn-
ingar.
Pétur Guðmundsson, skipstjóri,
var einstakur maður. Að hugsa til
Péturs hefur ávallt vakið gleði,
sem nú blandast söknuði og trega
fyrir þá vissu að samverustund-
irnar verða ekki fleiri. Jafnframt
knýr sú hugsun á að vert sé að
þakka það að kynnast jafn ágæt-
um manni sem Pétri.
Við kynntumst honum sem
skemmtilegum ferðafélaga. Hann
var alltaf glettinn og hafði frá
mörgu að segja, fyndni hans og
hnyttin tilsvör eru ógleymanleg.
Það voru börnin, sem tengdu
okkar fjölskyldur mikið saman.
Þar kynntumst við Pétri sem afa,
hve honum fannst börn vera ynd-
islegt fólk og miklir gleðigjafar,
enda góður afi.
Öll eigum við ánægjulegar
minningar um samveru með þeim
hjónum. Stundirnar í sumarbú-
staðnum voru margar og sama
hvernig veðrið var, ef Pétur og
Kristjana voru með í ferð var
ánægjan gulltryggð. Gestabókin
er skemmtileg varða í minningun-
um þar sem Pétur gætti þess
vandlega að kvittað væri fyrir
kaffið og dvölina. Einnig
skemmtilegar frásagnir hans af
verunni í bústaðnum, þar sem til-
veran var litin mátulega háðskum
augum.
Árin liðu og við nánari kynni
kom hinn sterki vinur ávallt betur
í ljós. Og það átti Pétur eftir að
sýna þegar skarð var hoggið í fjöl-
skylduna að þar fór vinur sem
óhætt var að treysta og gat ekki
síður gefið sem vinur en hinn
skemmtilegi ferðafélagi. Einstakir
vinir reyndust þau hjónin þá og
verður seint fullþakkaður sá
styrkur, sem þau veittu okkur.
Svo einlæg vinátta og virðing,
sem óx milli þeirra sem nú eru
horfnir, mun koma okkur til góða
og vita máttu, Kristjana mín, að
hér fara vinir. Eina ósk eigum við
þér til handa, að öll framtíðin
verði þér og vinum þínum huggun
í ykkar mikla missi.
Vinir úr Granaskjóli 9.
• •
Þórir Orn
bergsson -
Fæddur 24. maí 1951
Dáinn 12. maí 1984
Þórir Örn er látinn, aðeins 33
ára að aldri. Þegar ég kynntist
Þóri var hann aðeins barn að
aldri. Foreldrar hans bjuggu þá á
Þinghólsbraut í Kópavogi og við
fluttum í næsta hús.
Síðan hef ég haldið kunnings-
skap við móður hans og fjölskyldu
og þar af leiðandi fylgst með upp-
vexti Þóris. Foreldrar hans eru
Sólveig Jóhanna Jónasdóttir og
Línberg Hjálmarsson. Systkinin
voru þrjú og eru hin eftirlifandi
Sigrún Birna og Hafsteinn Már.
Þórir var ákaflega kraftmikill
og fjörugur strákur, léttur í lund
og góður í umgengni. Hann hafði
fjörugt ímyndunarafl, var hand-
laginn og duglegur. Sem ungur
drengur hneigðist hann mikið að
íþróttum og stundaði meðal ann-
ars knattspyrnu og spretthlaup.
En lífið er ekki alltaf eins og við
óskum okkur og þegar Þórir var
aðeins 18 ára gamall veiktist hann
og hefur átt við veikindi að stríða
síðan. Hann var afar músíkalskur,
spilaði á gítar og söng og samdi
gjarnan lögin sjálfur. Gítarinn
var honum mikil afþreying og þeg-
ar syrti í álinn eða hann var
Lín-
Minning
eitthvað dapur tók hann gítarinn
og söng.
Hann var mikið náttúrubarn og
þegar voraði langaði hann að kom-
ast út í náttúruna og eins og lækn-
irinn hans sagði: „Það var eins og
hann svifi inn í vorið."
Að lokum vil ég votta foreldrum
hans og systkinum samúð mína og
megi guð styrkja þau í sorg sinni.
Valborg Soffía Böðvarsdóttir
t
Útför eiginkonu minnar,
LILJU SALVARAR TRYGGVADÓTTUR,
verður gerö frá Fossvogskirkju miövikudaginn 30. maí kl. 13.30.
Guömundur Einarsson,
Baldursheimi,
Stokkaeyri.
t
Innilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför
ANDRÉSAR ANDRÉSSONAR,
bónda,
Berjanesi, A-Eyjafjöllum.
Sérstakar þakkir viljum viö senda öllu starfsfólki á sjúkrastofnun-
um sem önnuöust hann síöastliöin ár.
Marta Guöjónsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn, barnabarnabörn
og aörir vandamenn.