Morgunblaðið - 19.08.1984, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. ÁGÚST 1984
9
HUGVEKJA
eftir séra
Guðmund óskar Ólafsson
9. sunnudagur eftir
þrenningarhátíð.
„Sá, sem er trúr í mjög litlu, er
einnig trúr í stóru.“ (LK. 16:10.)
Hver ætli að kjósi að vera
trúr yfir litlu? Hver kemur
auga á það hvort ég sýni
trúmennsku í einhverjum
smámunum, sem litlu eða engu
varða? Hverju skiptir til að
mynda þó að ég æfi mig í lang-
stökki hvern dag um fjölda ára
og leggi mig allan fram, ef ég
næ því samt ekki að stökkva
nema liðlega einn metra? Er
ekki eina trúmennskan sem
eitthvað er varið í sú, sem er
stór, svo stór að heimurinn
tekur eftir henni? íslendingar
hafa nýverið tekið þátt í
ólympíuleikum og verið þar til
sóma eftir því sem best verður
vitað. Hins vegar verður það
að segjast að þeir hafa vakið
mesta athygli á þeim leikum,
sem mestri og stærstri ráðs-
mennsku til þess að hljóta, fá
og eiga hylli, virðingu fé eða
vald. Það er þegnum þjóða
hollt að kynnast og etja kapp í
íþróttum í vináttu og friðar-
hug en þó væri þúsund sinnum
meira virði ef ámóta stórir
hópar hittust með jafn miklum
áhuga á að leysa hungurvanda
heimsins barna. Að vera trúr
yfir því sem maður hefur tök á
merkir nefnilega ekki að öðlast
meira fyrir sjálfan sig, heldur
að verða til liðsemdar með því
sem maður hefur yfir að ráða.
Við verðum aldrei mörg, sem
náum því að stökkva hæst og
hlaupa fljótast, en öll hvernig
sem við erum á okkur komin,
getum náð því að töluverðu
marki að vera ’trú í því sem við
höfum þegar tekið við og þegið.
Trúr og að trúa eru lík orð og
einnig skyld og ef að þau eiga
samleið í huga okkar þá fer
\
aldrei gleymum. En því er nú
ver, að við búum ekki á tindun-
um, við búum í dölunum, döl-
um daglegs lífs og gildir þá
einu hvort við höfum einhvern
tíma staðið á verðlaunapalli
eða ekki. Við búum í dölunum,
þar sem eymsli og eggjan og
hvers kyns áreiti hversdagsins
vilja loka vitundina um Drott-
inn úti og stundum trú-
mennskuna með. Hin mikla
reynsla er náðargjöf, en við
getum aldrei gert okkur von
um að Guð létti okkur ráðs-
mennskuna með því að fylla
okkur sæluvímu alla daga.
Trúnaðurinn og trúmennskan
við Guð og menn mun ekki
spretta af því einu sem við
greinum í uppljómun tindanna
á ævi okkar, heldur fer ráðs-
mennskan eftir því hvort við
látum nærast af Orðinu til
þess að geta haldið höfði og
verið trú, einnig þegar allt
Trúmennska
sem hafa verið trúir yfir
miklu. Það var reyndar alveg
makalaus frétt, sem ég las i
einu dagblaðanna varðandi
þessa miklu hátíð. í téðri grein
er rætt um hættulega lyfja-
notkun íþróttamanna og sagt
að haldi sú þróun áfram megi
„velta því fyrir sér hvort ekki
stefni í að ólympíuleikarnir og
alþjóðlegar íþróttir verði með
tímanum keppnisvöllur lækna
og lyfjafræðinga í stað
íþróttamanna". En það sem þó
vakti hvað mesta athygli mína
í umræddri grein var frásögn
af könnun sem gerð var meðal
íþróttamanna, þar sem m.a.
var spurt um eftirfarandi:
„Myndir þú neyta lyfja, sem
tryggðu þér gullverðlaun á
ólympíuleikunum, en myndu
líklegast valda dauða þínum
innan tólf mánaða?" Tæpur
helmingur þeirra, sem spurðir
voru, svöruðu játandi. Svona
sýnist nú æsilega spennandi að
komast á toppinn, að geta látið
hylla sig fyrir að vera trúr í
stóru, að jafnvel lífinu má
fórna til að ná því með ein-
hverjum ráðum. Vonandi telja
sem fæstir okkar mæta
íþróttafólks að þetta sjónar-
mið merki heilbrigða sál í
hraustum líkama. En kannski
vekja svona viðhorf þá spurn-
ingu hvort trúmennska yfir-
höfuð sé nokkuð eða nokkurs
virði nema hún gefi eitthvað í
aðra hönd, hylli fé, eða frægð.
Það mun hafa verið Guð-
mundur Geirdal, sem byrjaði
eitt kvæða sinna á þessari
hendingu:
„Hygg að því ungur, hvað áfram þig ber
upp yfir fjallið, sem torsóttast er.“
Það hefur ævinlega verið
kristið sjónarmið að forsjár-
laust kapp gæti leitt í mikla
villu, að það sé trúmennska á
refilstigum sem leitar eftir
ekki hjá því að við vitum að
ráðsmennskan okkar er að láni
og sá sem skapaði okkur og
léði allt til ráðstöfunar, hann
mun kalla eftir ávöxtum af
umsýslan okkar áður en varir.
Og hann mun ekki spyrja
hvort við höfum komist í verð-
launasæti frammi fyrir
mönnum, heldur hvort við höf-
um unnið úr því sem við feng-
um með þeirri trúmennsku
einni sem honum er gefið um,
það er að segja hvort við höf-
um lagt af mörkum öðrum
manneskjum til blessunar og
boðað vilja hans með því sem
við vorum og reyndust í lífinu.
Ég veit að hvorki mér eða þér
reynist það létt að sýna
trúmennsku í blendnum tilvik-
um daganna. Réttilega má svo
oft benda á okkur og segja:
Þetta hefði mátt vera ógert
eða öðruvísi unnið, eitt gat
verið ósagt eða á hinn bóginn
vantalað. Sá húsbóndi sem við
eigum að vita skyggna athafn-
ir okkar og mál og sem við ætt-
um að taka mið af varðandi
trúmennskuna fremur en
heimsins skoðun, hann sýnist
oft svo fjarlægur og óraun-
verulegur í erli daganna.
Ég minnist ungs manns, sem
sagði eitt sinn frá á þann hátt:
„Stundum finnst mér Drottinn
svo nálægur mér. Ég minnist
atvika þegar ég stóð uppi á
fjallstindi undir heiðskírum
himni og tign og máttur skap-
arans gagntók mig. Og ég
minnist þeirrar stundar þegar
ég kom heim af fæðingardeild-
inni eftir að hafa fengið að
halda á fyrsta barninu mínu
nýfæddu í höndunum. Það
undur og kraftaverk fyllti mig
þvílíkri vitund um elsku og
nærveru Guðs að ég varð frá
mér numinn." Kannski þekkj-
um við öll svona augnablik,
slíka tinda í lífinu, sem við
gengur öfugt og snúið og him-
ininn er eins og lokaður, já
þegar við gerumst lúin og
þreytt og megnum ekki að
keppa lengur í neinum verald-
arinnar stökkum. Og þegar að
því kemur að gera reikning
ráðsmennskunnar, þá verður
ekki fyrst og fremst gáð að því
hvernig við féllum í stafi þegar
við stóðum á tindinum, heldur
verður ljósast hver við vorum í
trúnaði þegar við vorum í döl-
unum við brauðstritið og baks-
ið og eftir hverju við fórum þá
í skiptum við menn opg mál,
hvort við létum þann vilja
ráða sem var upplýstur í Orð-
inu vegna samfélagsins við
Jesúm Krist eða hvort við bár-
umst áfram eftir því sem vind-
urinn blés til þæginda eða
hylli í henni veröld.
Hraðara, lengra, sterkara,
getur verið góð yfirskrift á
leikum, en lífið sjálft er meira
í sniðum en svo að gæfan taki
á sig æ fyllri mynd í hlutfalli
við svo skammsæjar langanir,
því sá sem aldrei hefur komist
nema fetið fyrir augum
manna, hann getur átt meiri
gleði í hjarta þeim er unnið
hafa dýrustu gullsigra. Kristin
trúmennska, sem leitar ekki
síns eigin, er sprottin af trú á
miskunn Guðs við mannsins
barn, hvar í þrepi sem það
stendur og að uppskeran við
daganna lok muni ekki fara
eftir stærð ráðsmennskunnar,
heldur afstöðunni til Guðs og
þeim afleiðingum sem af henni
stafa í trúnaði við allt sem
mætir, smátt og stort á meðan
birtan endist. Guð er trúr að
við megum vera trú í dölunum
við daglegt amstur. Öll hylli er
hverful, leikarnir enda, grasið
visnar og blómin fölna, en orð
Guðs vors stendur stöðugt ei-
líflega.
PM^IÐSTÖÐ
VERÐBREFA-
VIDSKIPTANNK
Til hamingju
SPARIFJÁREIGENDURI
Enn styrkist staða
sparifjáreigenda.
Vegna aukinnar samkeppni um sparifé lands-
manna bjóöast nú eftirfarandi kjör á veröbréfa-
markaði okkar:
□ Eldri flokkar verötryggðra spariskírteina rík-
issjóös.
Lánstími frá 1 mánuöi til allt aö 4 árum.
Vextir: 61/2% á ári og full verötrygging.
□ Verötryggö veöskuldabréf.
Lánstími 21/2 til 10 ár.
Vextir: 14—14,87% á ári, sem gefur mögu-
leika á aö tvöfalda höfuðstól aö raungildi á 5
árum.
Kynniö ykkur nýjustu ávöxtunarkjörin á mark-
aönum í dag. Starfsfólk Verðbrófamarkaös
Fjárfestingarfélagsins er ávallt reiöubúiö aö
aöstoöa viö val á hagkvæmustu fjárfestingu
eftir óskum og þörfum hvers og eins.
SÖLUGENGI VERÐBRÉFA
20. ágúst 1984
Sparískírteini og happdrættislén ríkissjóös
Ár-flokkur Sölugengi pr. kr. 100 Ávöxtun- arkrafa Dagafjöldi til innl.d.
1970-2 17.415,64 Innlv í Seölab. 5.02.94
1971-1 16.084,58 6,50% 1 ár 25 d.
1972-1 14.543,60 6,50% 1 ár 155 d.
1972-2 11.655,42 6,50% 2 ár 25 d.
1973-1 8.701,01 6,50% 3 ár 25 d.
1973-2 8.407,01 6,50% 3 ár 155 d.
1974-1 5.402,47 6,50% 4 ár 25 d.
1975-1 4.349,88 6.50% 140 d.
1975-2 3.246,54 6,50% 155 d.
1976-1 2.992,95 6,50% 200 d.
1976-2 2.430,30 6,50% 155 d.
1977-1 2.171,42 6,50% 215 d
1977-2 1.854,77 6,50% 20 d.
1978-1 1.472,23 6,50°,» 215 d
1978-2 1.184,93 6,50% 20 d.
1979-1 994,97 1 6,50% 185 d.
1979-2 769,69 6,50% 25 d.
1980-1 659,19 6,50% 235 d.
1980-2 504,41 6,50% 1 ár 65 d.
1981-1 430,26 6,50% 1 ár 155 d.
1981-2 315,30 6,50% 2 ár 55 d.
1982-1 303,66 6,50% 191 d.
1982-2' 223,51 6,50% 1 ár 41 d.
1983-1 171,50 6,50% 1 ár 191 d.
1983-2 111,46 6,50% 1 ár 101 d.
1974-D 5,319.50 Innlv. i Seölab 1984
1974-E 3.900,78 8,00% 101 d..
1974-F 3.900,78 8,00% 101 d.
1975-G 2.493,94 8,00% 1 ár 101 d.
1976-H 2.298,32 8,00% 1 ár 220 d.
1976-1 1.749,25 8,00% 2 ár 100 d.
1977-J 1.561,34 8,00% 2 ár 221 d.
1981-1. fl. 335,61 8.00% 1 ár 251 d.
Veðskuldabréf — verðtryggð
Sölugengi m.v.
2 afb. á ári
1 ár
2 ár
3 ár
4 ór
5 ár
6 ár
7 ór
8 ór
9 ár
10 ár
11 ár
12 ór
13 ór
14 ár
15 ór
93,59
89,64
87.39
84,25
81,27
78,49
75,85
73.39
71,06
68,88
66,81
64,89
63,06
61,36
59,76
Nafnvextir
(HLV)
4%
4%
5%
5%
5%
5*/e
5%
5%
5%
5%
5%
5%
5%
5%
5%
Avöxtun
umfram
verótr
13,75%
13,87%
14,00%
14,12%
14,25%
14,37%
14,50%
14,62%
14,75%
14,87%
15,00%
15,12%
15,25%
15,37%
15,49%
Veðskuldabréf óverðtryggð
Sölug.m/v
1 afb á ari
1 ár
2 ór
3 ór
4 ár
5 ór
Sölug.m/v
2 afb á ári
18% 20%
(Hlv)
21%
83 84
72 73
62 | 63
54 55
48 49
18% 20%
1 ár
2 ár
3 ór
4 ór
5 ár
87
76
66
58
52
(Hlv)
21%
88
77 78
68 69
60 61
54 55
Þak
20%
Þak
20%
Daglegur gengisútreikningur
Verðbréfamarkaöur
Fjárfestingarfélagsins
Laekjargötu 12 101 Reykjavik
lönaóarbankahúsinu Simi 28566