Morgunblaðið - 17.02.1985, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. FEBRÚAR 1985
B 27
Herbert og Reynir fá ekki að flytja hestana út með gámum:
„Verðum að vinna
með hesta sem fæddir
eru í Þýskalandi“
— segir Herbert Olason
„MÁLIÐ stendur þannig að ég
er að fara út aftur, enda hef ég
fengið neitun hjá landbúnað-
arráðuneytinu við ósk minni
um undanþágu til að flytja
hestana út til Þýskalands með
þeim hætti sem ég vil og tel
best, það er með gámum. Ég
varð að setja hestana á flutn-
ingabfl í morgun og senda þá
norður í land til geymslu þang-
að til maður fær ferð fyrir þá,
sem þessir háu herrar í kerfinu
geta sætt sig við að sé full-
nægjandi. Þetta hefur orðið til
þess að við erum búnir að
missa af því að koma hestun-
um á sýninguna í Essen þar
sem við ætluðum að byrja með
krafti og erum við búnir að
leggja í mikinn undirbúnings-
kostnað“.
„Búnir að missa
af sýningunni“
Þetta sagði Herbert Ólason
frá Akureyri, í samtali við blm.
Morgunblaðsins á fimmtudag, en
hann hefur, eins og kunnugt er,
tekið á leigu hestabúgarðinn
Fálkahreiðrið í Mið-Þýskalandi
ásamt Reyni Aðalsteinssyni,
öðrum landsþekktum hesta-
manni og eru þeir að koma þar
upp alhliða hestamiðstöð fyrir
íslenska hestinn. Þeir ætluðu að
koma starfseminni í fullan gang
i byrjun mars á stórri hestasýn-
ingu í Essen, sem er skammt frá
búgarðinum. Þeir ætluðu að
koma 35 hestum út tímaniega
fyrir sýninguna og vera búnir að
þjálfa þá og koma í söluhæft
ástand. Herbert var kominn með
hestana til Reykjavíkur þegar
allt strandaði á lögum, sem
banna útflutning hesta á þilfari
skipa yfir vetrartímann. Undan-
þága fékkst ekki og skipin stöðv-
uðust vegna verkfalls undir-
manna.
Herbert sagðist hafa byrjað á
að fara til skipa verkfræðings
Hafskips og fengið hjá honum
umsögn um flutninga með gám-
um. Hann hefði ekki talið nein
vandkvæði á að sjóbúa gámana
tryggilega. Sagði Herbert að
Hafskip væri eina skipafélagið,
sem væri með beinar siglingar
til Hamborgar og hefði flutn-
ingatimi hestanna því orðið í
lágmarki. Ekki hefðu verið nein
vandkvæði með að innrétta gám-
ana þannig að vel færi um hest-
ana. Eina spurningin hefði verið
hvort þeir væru á þilfari eða í
lest. Hafskip flytti kísilgúr með
skipunum til Hamborgar og
mætti ekki setja hesta þar með.
Þá hefði verið ætlunin að flytja
þá í lest með Hafskipsskipi beint
til Álaborgar strax og verkfallið
leystist en í verkfallinu hefðu
Reynir Aðalsteinsson meó nokkra
áætlanir breyst og væri von til
að næsta ferð beint til Álaborg-
ar yrði eftir hálfan mánuð, en
það væri of seint fyrir sýning-
una. Leitað hefði verið til ann-
arra skipafélaga en þau ekki get-
að eða viljað sinna þessum flutn-
ingum. Sagði Herbert að Haf-
skipsmenn hefðu sýnt sér sér-
staka lipurð í þessu máli og
mættu önnur skipafélög taka þá
til fyrirmyndar i þjónustuvilja.
„Ekki lengur bundnir
við mastrið“
Útflutningur hrossa er bann-
aður yfir vetrartímann nema
með sérstökum gripaflutn-
ingaskipum eða með flugvélum,
skv. lögum frá 1958 um útflutn-
ing hrossa. Ákvæði þetta er þó
að stofni til frá lögunum um út-
flutning hrossa frá 1907. Þau lög
eru gefin út á Amalíuborg „Und-
ir Vorri konunglegu hendi og
innsigli" af Frederik R. Þau
hefjast þannig; „Vjer Frederik
hinn Áttundi, af guðs náð Dan-
merkur konungur, Vinda og
Gauta, hertogi í Sljesvík, Holt-
setaiandi, Stórmæri, Þjett-
merski, Láenborg og Aldinborg,
Gjörum kunnugt:..."
Herbert sagði: „Ég veit að það
stendur skýrum stöfum að bann-
að er að flytja hesta út með þess-
um hætti yfir vetrartímann en
það virðist ekki vera hægt að
koma yfirmönnum landbúnaðar-
mála í skilning um að nú eru
Herbert Ólason Morgunbiiftið/VK
flutningaaðferðir breyttir frá
því sem var í gamla daga. Ekki
er lengur um það að ræða að að
flytja hestana standandi á þil-
fari og bundna við mastur. Það
er hálfgert hörmungarástand á
þessum úflutningsmálum hjá
okkur, allt er gert eins erfitt og
dýrt og mögulegt er enda gefast
flestir upp á þessu. Kerfiskarl-
arnir líta bara á reglurnar, sem
auðvitað úreidast smám saman,
og þora svo ekki að taka skyn-
samlegustu ákvarðanirnar, jafn-
vel þó þeir séu ef til vill allir af
vilja gerðir. Ráðherrann og
ráðuneytisstjórinn hafa farið á
erlend stórmót til að afhenda
verðlaun og séð að islenski hest-
urinn dregur tugi þúsunda
áhorfenda að, en virðast svo ekki
átta sig á því hvað á bak við
þetta allt saman liggur.
Það er forsenda þess að hægt
sé að standa í útflutningi og sölu
hesta að hægt sé að koma hest-
unum út á aðalmarkaðstíman-
um, sem er yfir veturinn, og á
viðráðanlegu verði. Það verður
að finna leið til þess að hægt sé
að flytja hæfilega stóran hóp út
í einu, þegar hægt er að selja
hrossin, til dæmis viku- eða
mánaðarlega. Við ráðum ekkert
við að vera safna hrossum allt
árið til að fylla flugvél eða skip,
auk þess sem slíkar ferðir eru
yfirieitt á þeim tíma sem salan
er minnst."
„Leggjum allt
okkar í þetta“
Reynir og Herbert tóku við
búgarðinum 11. janúar og er
Reynir þegar farinn að temja
hesta þar. Voru þeir búnir að
undirbúa sýninguna í Essen með
auglýsingaherferð, leigja þar
bás og leggja drög að þátttöku í
sýningaratriðum. Sagði Herbert
að þeir hefðu orðið varir við
mikinn áhuga og þeim hefði tek-
ist að byggja upp talsverða eftir-
væntingu hjá væntanlegum við-
skiptavinum. Fálkahreiðrið er
um 20 km norðan við borgina
Koblenz. Þetta er geysistór bú-
garður sem er nýuppbyggður
með tilliti til íslenska hestsins,
að sögn Herberts. Hann sagði að
þar væru 2 fullkomnir keppnis-
vellir, ein besta skeiðbrautin í
Þýskalandi, fullkomin reiðhöll
og hesthús fyrir 80 hesta auk 40
ha ræktaðs lands.
Herbert sagði þeir ætluðu að
vera þarna með reiðskóla, nám-
skeiðahald, tamningar og sölu á
íslenskum hestum. Einnig tækju
þeir hesta í hirðingu fyrir fólk.
Þá hafa þeir í hyggju að reka
veitingastað í tengslum við
reiðhöllina þar sem boðið verður
upp á íslenskan mat og litla búð
með islenskum vörum svo sem
ullarvörum. Þarna er góð að-
staða til að halda mót og ætla
þeir sér að fara út í mótahald í
framtíðinni.
„Við leggjum allt okkar í
þetta. Að mínu mati er þetta
merkilegasta tilraunin sem hef-
ur verið gerð til að ná þessum
markaði aftur. Hvaða áhrif þessi
tregðulögmál hér á landi hefur
er ekki enn ljóst, en þó er víst að
það dregst eitthvað að allt kom-
ist í fullan gang hjá okkur. Það
er verið að tefla um lífsneistann
í þessu, við gerum þetta allt upp
á eigin spýtur — njótum engra
opinberra styrkja eða lána. Ég
reikna með að þetta endi með því
að við verðum að fara út í að
vinna með hross sem fædd eru í
Þýskaiandi, þó það sé ekki eins
spennandi og ekki það sem við
ætluðum að gera,“ sagði Herbert
að lokum.
Mor>íunbladid/Karl T. Siemundsson
sigurvegara á fjórðungsmóti Vestlendinga í fyrrasumar.
Morgunblaðiö/Ævar
Gert við loðnunæturnar
I hinni miklu loðnuveiði að undanförnu hafa skipstjórarnir helst
þurft að varast það, að fá ekki of stór köst og hafa margir
sprengt næturnar. Myndin sýnir skipverja á Svani RE að vinna
að viðgerð á nótinni sinni á meðan beðið er eftir löndun á
Eskifirði.
„Bann við auglýsingum hef-
ur engin áhrif á reksturinn“
— segja eigendur tveggja kapalkerfa á landsbyggðinni
„BANN við auglýsingum hefur engin áhrif á reksturinn hjá mér,“ sagði
Ssmundur Bjarnason, sem rekur kapalkerfí í Borgarnesi, þegar hann var
inntur álits á ákvæði nýju útvarpslaganna, þar sem bannað er að sýna auglýs-
ingar í sjónvarpsstöðvum í einkaeigu.
„Reksturinn byggist eingöngu á afnotagjöldum og tekjur af auglýsingum
hafa aldrei verið það miklar að neinu máli skipti," sagði Sæmundur. „Auðvitað
gætu tekjur af auglýsingum styrkt reksturinn, en framleiðsla auglýsinga fyrir
þessi kerfí er lítil. Það er helst að ferðaskrifstofur hafí slíkt undir höndum."
Kerfi það, sem Sæmundur rekur, hluti bæjarins, eða um 180 hús, er
nær til 170 íbúða í bænum og sagði
hann að lágmarksstærð slíkra
kerfa væri 500—1000 íbúðir, ef vel
ætti að vera. „Mitt kerfi nær þó til
hálfs þorpsins og það má vel vera,
að þeir sem ekki eru í þéssu kerfi
núna láti verða af því þegar starf-
semin er orðin lögleg," sagði Sæ-
mundur.
Á Ólafsfirði starfrækir Skúli
Pálsson kapalkerfi, sem stærsti
tengdur við. Hann var sammála
Sæmundi um það, að bannið hefði
engin áhrif á reksturinn. „Tekjur
af auglýsingum eru mjög litlar, en
mér finnst fjarstæða að leyfa þær
ekki á vissum stöðum," sagði Skúli.
„Þessi mál verður að hugsa til
enda, en það hefur ekki verið gert.
Það er tvennt ólíkt að leyfa auglýs-
ingar í kerfum, t.d. í Reykjavík, því
þar myndu þær aðeins skapa
óæskilega samkeppni. Hjá okkur
horfir þetta allt öðruvísi við. Ég
auglýsi aðeins það, sem bæjarbúar
myndu ekki auglýsa annars staðar,
t.d. sýningar í bíóhúsi bæjarins og
ýmsar smærri auglýsingar, sem að-
eins snerta okkur- bæjarbúa. Ég
kæri mig ekkert um stórar og mikl-
ar auglýsingar, en mér finnst
sjálfsagt að veita bæjarbúum ein-
hverja þjónustu á þessu sviði."
Skúli sagði, að honum fyndist að
leita hefði mátt álits hjá þeim sem
reka stöðvar nú þegar. „Ég vil veita
sem besta þjónustu, en ef önnur
stöð kæmi í bæinn, t.d. staðbundin
útvarpsstöð yrði að sjálfsögðu að
endurskoða það hvort ég mætti
vera með auglýsingar. Á meðan
mín stöð er sú eina í bænum er
bannið fráleitt," sagði Skúli Páks-
son að lokum.