Morgunblaðið - 05.03.1985, Síða 21

MORGUNBLAÐID, ÞRIÐJUDAGUR 5. MARZ1986
21
MJUKIS
Mjúkur og svalandi
Mjúkís frá Kjörís er frábær ábætir.
Eigið ætíð Mjúkís í frystinum. Tilbúinn,
handhægur og vinsæll við öll tækifæri.
Allir kunna að meta Mjúkís.
Lít á NATO sem almannavarnir
Vesturlanda sagdi Kristinn Péturs-
son.
Andmælendum ratsjárstöðvanna
líkti hann m.a. við sunnlenzka
bændur, sem mótmæltu símalagn-
ingu til landsins árið 1905 með
fjöldagöngu til Reykjavíkur. Þá
gerði hann að umtalsefni undir-
skriftasafnanir gegn stöðvunum á
Þórshöfn og í nágrenni nýverið, og
sagði að þar hefði hótunum og
persónulegu vinfengi verið beitt í
bland. Hann lagði síðan fram
fyrirspurnir. Ágúst Guðröðarson
taldi að þeim sem óttuðust sovésk-
ar flugvélakomur hefðu verið
sagðar of margar „draugasögur" í
æsku. Hann gerði að umræðuefni
heimsókn sína til forsætisráð-
*Þorgeir Pálsson svaraði nokkr-
um framkomnum fyrirspurnum.
Þá tók til máls Halldór Blöndal
þingmaður. Hann bað menn m.a.
að nota ekki orðið hernaður svo
gáleysislega sem gert hefði verið.
Varðandi það að ratsjárstöðvar
væru skotmörk sagði Halldór á
þessa leið: Ef við trúum því að
verið sé að bjóða Langnesingum
og Þórshafnarbúum upp á þetta,
getum við þá ætlast til þess að
Suðurnesjabúar og íbúar Hafnar í
Hornafirði fórni sér? Auðvitað
trúir þessu ekki einn einasti mað-
ur.
Værum börn, ef við
viöurkenndum ekki þörf-
ina á vörnum
Geir Hallgrímsson svaraði í lok-
in spurningum og þakkaði fundar-
mönnum komuna og framkomnar
ábendingar. Varðandi það, hvort
ákvörðun yrði tekin um byggingu
stöðvanna gegn vilja meirihluta
íbúanna sagði hann það fremur
spurningu um meirihlutavilja
þjóðarinnar en fámennishópa á
afmörkuðum svæðum. Hann
kvaðst telja fulla ástæðu til að
senda Rússum mótmæli vegna
óheimilla ferða flugvéla yfir og í
kringum landið. Varðandi yfirlýs-
ingar Ágústar Guðröðarsonar um
skoðanir forsætisráðherra sagði
hann: „Ég ætla ekkert að fara að
meta skoðanir forsætisráðherra
og ég tel, að Ágúst Guðröðarson sé
í svo góðu sambandi við hann, að
hann geti fengið skýringar frá
honum beint og ég get einnig rætt
við forsætisráðherra um þessi og
önnur mál. Ég vil aðeins segja það
sem mína skoðun, að við höfum
skuldbindingu Bandaríkjamanna
og varnarliðsins, sem það lætur
okkur í té, landinu til öryggis þess
efnis að við samþykkjum hvaða
búnað, hvaða tæki og hvaða vopn
það flytur hingað til landsins eða
nýtir á þessu landi. Ég ætla meðan
ég er utanríkisráðherra, að halda
þeim að þessari skuldbindingu,
bæði á friðartímum og vonandi
kemur ekki til þess að til ófriðar
dragi, en ef svo yrði, mót von
okkar allra, þá tel ég að við íslend-
ingar eigum ávallt, í friði og
ófriði, að vera húsbændur á okkar
heimili og það getum við aðeins
verið ef við viðurkennum þörfina á
vörnum. Við værum börn, ef við
viðurkenndum það ekki í máli og
framkvæmd, að það er nauðsyn-
legt að hafa varnir í landinu. En
viö skulum standa á rétti okkar
gagnvart hverjum sem er, á hvaða
tíma sem er, og meta það sjálfir
hver þörf er á.“
F.P.
\
Samkomuhúsið á Þórshöfn var þéttsetið, enda um 170 manns á fundinum.
Mbl./Bjarni
Andmælendur ratsjárstöðva eins og
sunnlenskir bændur í símamálinu
árið 1905, sagði Eiríkur Kristjáns-
son.
herra nýverið með undirskrifta-
lista ibúa nágrannahreppanna, en
hann sagði ráðherrann þá hafa
fullvissað sig um, að ekki yrði ráð-
ist í byggingu stöðvanna án sam-
ráðs við íbúana. Hann spurði,
hvort áformuð ratsjárstöð yrði
byggð gegn vilja meirihluta
heimamanna. Þá sagði hann, að
forsætisráðherra hefði lýst því yf-
ir, að engir yrðu spurðir, skapist
það hættuástand að mati banda-
rískra aðila, að nauðsynlegt yrði
talið að flytja kjarnorkuvopn til
Islands. Hann spurði utanríkis-
ráðherra álits á þessum yfirlýs-
ingum forsætisráðherra.
Ægir Lúðvíksson spurði hver gæti
orðið hlutur heimamanna í fram-
kvæmdum við byggingu ratsjár-
stöðvar.
ríkisráðherra og íslenzkra aðal-
verktaka og spurði m.a., hvort
ekki væri ljóst að íslenzkir aðal-
verktakar myndu annast fram-
kvæmdir við ratsjárstöðvarnar.
Utanríkisráðherra svaraði nú
framkomnum fyrirspurnum, en
kvaðst leiða hjá sér svigurmæli og
aðdróttanir, enda væru þær fyrir
neðan virðingu fundarmanna.
Varðandi fyrirspurnir um tengsl
við „stjörnustríðsáætlanir" sagð-
ist hann ekki þekkja gjörla þær
umræður í Kanada, en áætlanir
um ratsjárstöðvar á Islandi væru
settar fram til að koma í veg fyrir
stríð. Um afvopnunarmál sagði
hann ekki nóg að annar aðilinn
drægi úr vopnabúnaði. Gagnkvæm
afvopnun þyrfti að verða undir
tryggu alþjóðlegu eftirliti og því
væri hann fylgjandi. Varðandi
ásakanir um undirlægjuhátt
spurði hann: „Erum við sjálfstæð
þjóð, ef við höfum ekki leyfi til að
hafa eftirlit með okkar eigin
efnahagslögsögu?" Geir sagði, að
ekki væri ákveðið endanlega um
staðsetningu stöðvanna. Varðandi
fslenzka aðalverktaka og hugsanl-
egan þátt heimamanna kvaðst
hann reikna með að fslenzkir að-
alverktakar fengju yfirumsjón
verksins. Væri það byggt á þeirri
stefnu, að íslendingar yrðu ekki
fjárhagslega háðir varnarliðinu og
ennfremur því að ekki komi til
samdráttar í framleiðslustarfsemi
í landinu vegna verkefna á vegum
þess. Aftur á móti sagðist hann
vonast til, að undirverktakar gætu
orðið úr röðum heimamanna.
Gagnsemi undirskriftalista sagði
hann fara eftir atvikum.
Spurningunni um hvort Alþingi
kæmi til með að taka ákvörðun um
stöðvarnar svaraði Geir á þá lund,
að hann teldi andvaraleysi að
reisa ekki ratsjárstöðvar, og á því
vildi hann ekki bera ábyrgð. Fyrir
Alþingi lægi þingmál, sem gæfi
Alþingi kost á að segja sitt álit, en
ef það yrði neikvætt myndi hann
skoða hug sinn um hvort hann
segði af sér sem ráðherra, fremur
en bera ábyrgð á því andvaraleysi.
Kemur Alþingi til með að taka
ákvörðun um hvort bygging ratsjár-
stöðvar verður heimiluð? spurði
Jóna Þorsteinsdóttir.
íslenzkir íslendingar
og bandarískir
Næstur tók til máls Jóhannes
Sigfússon. Hann sagðist vilja gera
greinarmun á „íslenzkum íslend-
ingum og bandarískum fslending-
um“ og gerði að umtalsefni, hvort
ratsjárstöðvarnar væru skotmörk
eða ekki. Hann kvaðst telja okkur
horfa til framtíðarinnar frá sjón-
arhóli dauðans í þessu efni. Eirík-
ur Kristjánsson tók næstur til
máls og kvaðst telja mikið gagn af
ratsjárstöðvunum, þar sem þær
væru hlekkur í því að vara NATO
við óvinveittum árásaraðilum.