Morgunblaðið - 05.05.1985, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. MAÍ 1985
41
I>á vorsins tíð
þér vekur gleði í hjarta,
verðurðu skáld,
- ef áttu neistann bjarta.
segir hirðskáld Gáruhöfundar
Piet Hein (í þýð. ABS). Eflaust
hafa þessir með neistann bjarta
leynst einhvers staðar á „bestu-
kjara" hátíðisdegi verkalýðsins
— sólskinsdegi að vori. Líklega
innanhúss að yrkja á tölvuna
sína. En þeir sem sáust utanhúss
voru að sleikja sólskinið, hvort
sem þeir gengu með lúðrablæstri
eða lágu flatir í görðum og svöl-
um húsanna í þessari hefð-
bundnu stellingu íslendingsins
þegar sér til sólar. Blessuð sólin
vísast það eina sem við íslend-
ingar kunnum að nýta til fulls.
Vor eftir vor höfum við nú líka
fengið drjúgan sólskinsskammt,
fyrir sumarrigningarnar.
Lengi vel var ég ofurlítið ósátt
við þann sem háa skilur hnetti
og stýrir skipulaginu á hnettin-
um okkar. Einhver reiknings-
skekkja hlaut að hafa orðið hér
við sextugasta breiddarbaug
norður. Hlýjan of seint á ferð-
inni fyrir björtu vordagana. En
nú er ég orðin fyllilega sátt við
þá skipan. Þetta verður mun
drýgra. Lúxusinn okkar hér
norður í höfum er einmitt þessir
löngu, svölu, björtu vordagar.
Vissan um þann auð skerptist
suður í Strasbourg í Frans í
fyrri viku, sem ég stóð og las á
stjörnuklukkunni frægu í
miðaldadómkirkjunni þar
hversu miklu seinna sólin kemur
upp á þeim slóðum og sest
eitthvað um hálfáttaleytið, að
mig minnir. Hér hjá okkur kem-
ur „hin léttfingraða morgun-
gyðja" (eftirlegukind úr mennta-
skólalatínunni) með daginn kl. 5
að morgni og kveður með þessu
dýrðlega sólarlagi klukkan að
verða tíu að kvöldi. Nú þegar
eigum við (slendingar eiginlega
hálfan annan dag á hverjum ein-
asta degi. Getur maður orðið
ríkari? Svo er að kunna að nýta
þennan bónus. Það gera raunar
margir. Fram eftir öllum kvöld-
um má sjá hestamenn og göngu-
fólk á ferli. Svo heppin erum við
að alltaf er snjór í Bláfjöllum og
skíðagöngufæri út á heiðina.
Dýrðlegt að geta brugðið sér á
skíði í vorsólinni. Þó er eins og
allir séu ekki búnir að átta sig á
því að snjólaust vor á götum
borgarinnar fer saman við snjó
hálftíma akstur í burtu, í Blá-
fjöllum. Skíðalyftur enn í gangi
og heiðin bíður eftir skíðafólki.
Björtu vordagarnir veita mögu-
leika á að líða á spýtum yfir
hvítan snjó fram eftir kvöldi.
Það er einmitt á þessum árs-
tíma, þegar maður fer að heyra
snjóinn bráðna og gutla i lækj-
arsytrum undir, að dýrlegast er
þar. Verður ekki dulítið dapur-
legt í lífinu að láta sig bara
varða verðið á öllu en ekki gildi
neins?
Hvað er maður þá að flandra
til útlanda á þessum dýrðlega
árstíma? En þetta er líka falleg-
asti árstíminn á meginlandi
Evrópu norðanverðu. Öll ávaxt-
atré í blóma, eplatré þakin hvít-
um blómum, kirsuberjatrén með
bleiku blómin sín og plómutrén
eitt blómahaf. Allt svo fagur-
grænt, með þennan ljósgræna lit
á fersku laufi og grasi, sem svo
fer að dökkna og láta á sjá þegar
líður á sumar. En þar er svo sem
ekki á vísan að róa fremur en
hér norður frá. Einmitt þegar
allt var orðið útsprungið í síð-
ustu viku aprílmánaðar kom
þetta síyfirvofandi kuldakast.
Frost við jörðu á morgnana og
síðustu helgina í mánuðinum
gekk maður út í flugvélina í Lúx-
emborg í slydduregni. Gerir
svosem ferðalöngum lítið til. En
ef kuldadagarnir verða of marg-
ir er vísast búið með ávaxtaupp-
skeruna hjá evrópsku bændun-
um. Það leysir ekki allan vanda
að vera sunnar á hnettinum.
Vorið er semsagt komið með
löngum dögum, okkur til afnota
sem kunnum að meta og látum
ekki á okkur fá þótt drulla sé í
spori á gönguferðum þar sem
autt er og klaki að fara úr jörðu.
Veljum þá bara undir fótinn
fjörur eða gljúpan hraunjarðveg.
Hinir sem ekki nægir að leggja
sig í sólarglennu í skjól á sval-
irnar en þurfa til vellíðunar ekki
minni hita en fiskur á steikar-
pönnu, þeir verða að sækja að-
stæður þangað sem sólin nær að
beina geislunum nákvæmar og
beint ofan á jörðina. Enda nóg af
slíkum tilboðum. En afskaplega
mundi nú þessi dýrðlegi vortími
nýtast börnum þessa lands betur
til útiveru eftir skammdegi vetr-
arins ef hægt væri að komast
betur og víðar um landið á hörð-
um vegum í drullutíðinni, án
þess að hjól sökkvi í og slóðir
verði alfarið eyðilagðar fyrir
sumarið. Maður verður að
kvarta yfir einhverju. Annars
gæti einhver haldið að maður
væri ekki „meðvitaður".
Vorið er semsagt komið með
rauðmaga, lóu, kríu og áhyggjur
fjölmiðla af því að þingmenn
komist ekki heim til sín á til-
teknum degi vegna anna á
vinnustað. Og hefðbundnu „til-
nefningatali" nokkurn veginn að
ljúka í ár. Og þó! það bólgnar út
með hverju árinu sem líður. Ein-
hverntíma fyrir löngu hefur ein-
hver bögubósi tekið til bragðs í
vandræðum sínum að þýða
enska orðið „nominated" í frétt
um þá sem veljast í úrslit í
keppninni um óskarsverðlaunin
í kvikmyndum og sagt að þessi
eða hinn hefði verið tilnefndur.
Síðan varð úr því að þessi eða
hin myndin hefði fengið svo og
svo margar tilnefningar, ef hún
lenti í úrvali til að keppa um
fleiri en einn þátt kvikmynda-
gerðar. Tilnefningaflóðið fjarar
svo út á tiltölulega skömmum
tíma hvert vor. En nú eru ís-
lendingar líka farnir að „til-
nefna" í blaðafréttum bækur til
Norðurlandaverðlauna. Leggja
þær ekki lengur fram. Allar flóð-
gáttir að opnast fyrir tilnefn-
ingar. Megum búast við að orðið
sé hætt að vera árleg uppákoma,
eins og ýmis vond þýdd orð sem
belgjast út, og muni nýtast hvar
sem er og um hvað sem er.
P.s. Ljóðið hans Gunnars Dal
um gamla grásleppukarlinn á
Lækjartorgi á svosem ekki síður
við gárupistil í dag en síðasta
sunnudag. Ekki er það þó skýr-
ingin á því að fyrri hlutinn birt-
ist fyrir viku en sá síðari fylgir á
eftir nú. Ljóðið slitnaði óvart í
sundur og hér kemur haiinn sem
vantaði:
Þú aldri háum
hefur náð.
Hér hefur tíminn
rúnir skráð
um flest úr sögu
fólks og lands
í fagurt andlit
gamals manns.
OG NOTAÐI
HJÁLM.

Það var 19. mars sl. að togarinn Drangey SK-1 var
í rannsóknarleiðangri á vegum Hafrannsóknarstofnunar
ásamt fleiri togurum.
Þegar verið var að hífa inn trollið og fyrstu bobbingarnir
komnir upp í skutrennuna, ertalið að keöja milli bobbinga hafi fest
í falsi fyrir fiskilúgu.
Við það opnaðist krókur á húkkreipi og slóst í höfuðið
á Þresti Haraldssyni 2. stýrimanni, þar sem hann var að setja
höfuðlínuna inn fyrir skeifuna.
Þröstur var annar tveggja skipverja á Drangey SK-1, sem notaði
öryggishjálm við vinnu sína um bórð.
Þröstur höfuðkúpubrotnaði og var siglt með hann inn til
Neskaupstaðar og síðan flogið með hann til Reykjavíkur þar sem
gert var að meiðslum hans.
Fullyrða má að öryggishjálmurinn sem Þröstur var með
svo úr högginu að hann hafi bjargað lífi Þrastar
REYNSLAN SÝNIR AÐ EKKERT KEMUR I VEG FYRIR SLYS Á SJÓ NEMA
ÁRVEKNI, DÓMGREIND OG KUNNÁTTA SJÓMANNA SJÁLFRA.
ÖRYGGISMÁLANEFND SJÓMANNA