Morgunblaðið - 01.06.1985, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. JÚNÍ 1985
39
MEST FYRIR PENINGANA
Fáir bílar hafa fengið eins lofsamlega
dóma og margar viðurkenningar og
MAZDA 626, meðal annars:
0 Bíll ársins í V-Þýskalandi
” 2 ár í röð
&BÍII ársinsí Bandaríkjunum
QbíII ársins í Japan
Bíll ársins í Ástralíu
ö' Bíll ársins á hýja-5jálandi
ö Bíll ársins í 5uður-Afríku
Náttúran var enn óspillt af
höndum manna og mengun véla,
en fjallahringurinn var þó hinn
sami, með fögrum en þó ógnvekj-
andi Mýrdalsjökli og Kötlu í
vestri.
Störin bylgjaðist fyrir blænum,
kýr og sauðir ösluðu í blám og
flóðum, fuglarnir sungu í mýrun-
um og blómin önguðu í varpanum,
flugurnar suðuðu og fiðrildin
sveimuðu milli blómanna, en þá
voru hvorki skurðir né véladynur.
Fagrar voru hinar víðáttumiklu,
grænu breiður Meðallandsins á
vorin.
Árið 1918 flutti Sigurlín að
Botnum í Meðallandi til unnusta
síns, Eyjólfs, kennara, Eyjólfsson-
ar og 28. desember 1918 gengu þau
í hjónaband.
Eyjólfur var sonur þeirra
merku hjóna Eyjólfs Eyjólfssonar
og Vilborgar Þorsteinsdóttur, sem
bjuggu miklu rausnar- og mynd-
arbúi á Botnum, orðlögð fyrir
gestrisni, reglusemi og snyrtilega
umgengni.
Vorið 1923 fluttu þau að Hnaus-
° Þessi margfaldi verðlaunabíll er nú til afgreiðslu
5trax á sérlega hagstæðu verði.
Tryggið ykkur því bíl strax!
BÍLABORG HF
Smiöshöföa 23 sími 812 99
Minning:
Sigurlín Sigurðardóttir,
húsfregja á Hnausum
í dag verður til moldar borin frá
Langholtskirkju í Meðallandi Sig-
urlín Sigurðardóttir húsfreyja á
Hnausum.
Sigurlín fæddist í Rofabæ í
Meðallandi, Vestur-Skaftafells-
sýslu, 30. september 1891.
Faðir hennar var Sigurður Pét-
ursson, f. 19. september 1860,
Fossi á Síðu, en andí ðist 20. júní
1921, Árnanesi, en þar hafði hann
búið frá 1904.
Pétur faðir hans var sonur Jóns,
spítalahaldara á Hörgslandi,
Jónssonar lögréttumanns á Fossi,
Vigfússonar lögréttumanns í Skál,
Ketilssonar prests í Ásum Hall-
dórssonar.
Móðir Péturs Jónssonar, en
amma Sigurðar, var Þorbjörg
Bergsdóttir f. 1789, d. 1876.
Foreldrar Þorbjargar voru sr.
Bergur Jónsson, f. 1760, og Katrín,
f. 1761, en hún var dóttir sr. Jóns
Steingrímssonar á Prestbakka og
konu hans Þórunnar Hannesdótt-
ur Scheving.
Foreldrar sr. Bergs voru sr. Jón
Bergsson prófastur á Kálfafelli og
Katrín, dóttir Jóns sýslumanns ís-
leifssonar sýslumanns Einars-
sonar.
Móðir Sigurlínar var Agnes
Ingimundardóttir, f. 8. september
1866 á Oddum, d. 11. júlí 1954 á
Hnausum i Meðallandi.
Foreldrar hennar voru hjónin
Ingimundur Eiríksson, hrepp-
stjóri og Dannebrogsmaður í
Rofabæ, þá í Oddum, og Ragnhild-
ur Þorsteinsdóttir.
Hún var dóttir Þorsteins Helga-
sonar á Núpum og Agnesar
Sveinsdóttur Steingrímssonar,
systir sr. Odds Sveinssonar pró-
fasts á Rafnseyri.
Agnes Ingimundardóttir fluttist
með foreldrum sínum frá Oddum
að Rofabæ vorið 1879 og þar
dvaldi hún til 1923, er hún fluttist
að Hnausum til Sigurlínar, einka-
dóttur sinnar.
Eftir fráfall foreldra sinna var
hún hjá bróður sínum, Stefáni á
Rofabæ, en eftir lát hans, 1919,
hvíldi rekstur búsins að mestu á
herðum hennar.
Agnes var dugleg að hvaða verki
sem hún gekk og léku öll störf í
höndum hennar, t.d. var hún góð-
ur sláttumaður og henni beit vel
og sama var um Sigurlínu að segja
á yngri árum.
Rakstrarkona var hún mikil og
gekk vel um hey bæði á teig og í
hlöðu og fóðraði vel skepnur.
Agnes var mikil tóvinnukona og
var viðbrugðið hve þráður sem
hún spann var fínn og hnökralaus,
þrátt fyrir kreppta fingur.
Agnes gat ekkert aumt séð og
var alltaf reiðubúin að rétta líkn-
arhönd, hvort sem var um menn
eða málleysingja að ræða, og voru
þá hinar krepptu og vinnulúnu
hendur mjúkar og næmar, þegar
hún bjó um sár eða hlúði að sjúk-
um og það var eitthvað milt og
róandi við „læknishendurnar"
hennar Agnesar.
Ástæðan fyrir því að fingurnir
krepptust var sú að læknirinn
hafði ráðlagt sjúkri konu þar í
grenndinni heita bakstra og tók
Agnes að sér að annast það, og
þurfti hún í langan tima að vinda
sjóðandi heita bakstra nokkrum
sinnum á dag.
Fyrir þessa hjálp og aðra, sem
Agnes veitti, tók hún enga þókn-
un, en var alltaf reiðubúin, eins og
Rofabæjarfólkið, að rétta hjálp-
arhönd þar sem þörf var og sást
þá móðurfólk Sigurlínar oft lítt
fyrir, þegar hjálpar var þörf.
Sigurlín vandist því fljótt á að
hygla þeim sem þess þurftu við og
fylgdi hún þeirri venju meðan hún
lifði.
Agnes var ekki aðeins vel verki
farin, hún var einnig greind kona,
minnug og fróð og var vel heima í
hinum fornu sögum og rímum.
Hún var ágætur lesari og las
Jónsbókarlestur á hverjum helgi-
degi árið um kring og Passíusálm-
ana á föstunni, söng hún þá jafnan
sálmana, en Sigurlín söng með
henni þegar hún var heima.
Sigurlín ólst upp í Rofabæ og
átti þar heima fram að giftingu
nema tvo vetur sem hún var í
Reykjavík, þann fyrri lærði hún
að baldýra, sauma út, sníða og
sauma föt, en hinn síðari var hún
á Hússtjórn, auk þess var hún
einn eða tvo vetur í vist.
Meðallandið var annað á upp-
vaxtarárum Sigurlínar en það er í
dag.
Þá voru allir bæir í byggð með
fjölda af lífsglöðu æskufólki, sem
hleypti gæðingum og renndi sér á
skautum um ísilagðar blár og
tjarnir, þá var oft glatt á hjalla í
Meðallandinu.
um, en þá jörð hafði Eyjólfur
keypt af Stefáni Hannessyni og
bjuggu þau Eyjólfur og Sigurlín
þar allan sinn farsæla búskap.
Þau Eyjólfur og Sigurlín eign-
uðust son fyrsta vorið, sem þau
voru á Hnausum, Vilhjálm, sem
býr nú á Hnausum og er hrepp- -
stjóri Meðallendinga.
Um áramótin 1982—83 fluttu
þau til Reykjavíkur, fyrst í Hátún
en síðar á Elliheimilið Grund og
þar andaðist Eyjólfur 12. nóvem-
ber 1983.
Sigurlínu féll þungt fráfall Eyj-
ólfs, þótt hún léti lítt á því bera,
því að hún var kona sem bar ekki
tilfinningar sínar utan á sér.
Síðastliðinn vetur fór heilsu
hennar að hraka og 11. maí sl.
andaðist hún að Elli- og hjúkrun-
arheimilinu Grund.
Með Sigurlínu er til moldar
hnigin mæt kona, með sterkum
persónuleika, kona sem mundi hið
gamla, fagra og brosmilda Meðal-
land með söngva og angan vorsins.
Guð blessi minningu hennar.
Ingimundur Stefánsson
I__