Morgunblaðið - 16.08.1985, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST 1986
Fólk á förnum vegi tekið tali í borgarblíðunni
dís kvaðst hafa haft æði mikið
að gera nú í sumar. „Ég er búin
að fara á reiðnámskeið í Saltvík,
siglinganámskeið í Nauthólsvík
og svo að sjálfsögðu í sveitina,"
sagði hún og andvarpaði þungan.
„En nú er svo stutt eftir af
sumrinu að ég er farin að hlakka
til að byrja í skólanum," upplýsti
Hjördís, og bætti svo við eftir
stundarhik, „þá fara fimleikarn-
ir líka að byrja og ég get varla
beðið eftir því. Fimleikar eru
mitt uppáhald."
Þegar hér var komið sögu
tylltu sér hjá okkur systkinin
Þorkell og Edda Guðrún Sig-
valdabörn. Kváðust þau einnig
hafa haft nóg fyrir stafni undan-
farna mánuði, verið uppi í Borg-
arfirði eina vikuna, Edda Guð-
rún, 6 ára, tekið þátt í sundnám-
skeiði og stóri bróðir hennar,
Þorkell, sem er 10 ára, farið á
tvö knattspyrnunámskeið hjá
KR. „Ég er alveg hissa á því
hvað Edda er orðin dugleg að
synda,“ sagði Þorkell, hreykinn
af systur sinni, „hún þarf varla
nokkurn kút lengur, nema
kannski á baksundinu," bætti
hann við. Ekki vildi Edda segja
frekar frá afrekum sínum en
fræddi okkur þess í stað á ótrú-
legri hæfni bróður síns með bolt-
ann. „Hann æfði fótbolta einu
sinni og getur sparkað alveg
svakalega hátt og langt," sagði
hún áköf. „Þú ættir bara að sjá
hann.“
Fimmti og jafnframt yngsti
aðilinn í þessum fríða og fjöruga
VALD veðra og vinda yfir skapferli
manna og hugarfari er óumdeilan-
legt. Sólin gægist fram úr skýjun-
um og samstundis gerir fiðringur
vart við sig í fótum fólks, götur og
stræti taka skyndilegum stakka-
skiptum, fjöldinn allur fækkar fót-
um og bæjarlífið, sem mörgum
finnst yfirleítt heldur dauft, tekur
kipp, listamenn koma úr felum,
setja upp sýningar á götuhornum
eða spila og syngja, glamra og
gaula, samborgurum sínum til
óblandinnar ánægju.
Það er víst óhætt að fullyrða
að veðurguðirnir hafi verið
íbúum sunnan- og vestanlands
heldur hliðhollir þetta sumarið,
sem og síðastliðinn vetur, og víst
hefur heiðríkja hugans því einn-
ig verið í hámarki. Á miðvikudag
ríkti fádæma blíðviðri í höfuð-
borginni og nágrenni, iðandi
mannlíf var víðast hvar í bænum
og notuðu þeir borgarbúar, sem
ekki voru við vinnu, daginn til
hinna ýmsu hluta, dytta að húsi
sinu, fylgjast með fólkinu, synda
sér til heilsubótar, huga að
gróðrinum eða bara sitja og
sleikja sólskinið. Eitt átti allt
þetta fólk þó sameiginlegt —
lundin var leikandi létt og þótti
öllum gaman að vera til á góð-
viðrisdegi, sem þessum.
í sto í Vesturbænum
Vestur í bæ voru börn nokkur
í boltaleik í blíðunni. Snaggara-
legur snáði, Guðmundur Björn
Sófusson, 9 ára, sat uppi í
grasbrekku og fylgdist með at-
höfnum hinna af miklum áhuga.
„Þorkell hitti mig með boltan-
um, svo nú er ég úr leik,“ út-
skýrði hann, er hann var inntur
eftir því hvers vegna hann væri
ekki úti á vellinum. „Þessi leikur
heitir „Sto“ og er ofsalega
skemmtilegur," bætti hann við
og á eftir fylgdu langar útskýr-
ingar á helstu leikreglum. Að-
spurður kvaðst hann hafa eytt
nær öllum helgum sumarsins
uppi í sumarbústað í Laugardal,
nærri Laugarvatni. „Annars fór
ég líka á fótboltanámskeið hjá
KR,“ bætti hann við, „við spilum
svo mikið fótbolta þegar veðrið
er svona gott. Ég æfði líka í
fyrra, en er hættur því núna,“
sagði Guðmundur Björn.
„Ég fæ stundum að vera með í
fótboltanum," sagði Hjördís Sig-
urðardóttir, 10 ára, stolt á svip.
„Stundum eru strákarnir samt
ferlega leiðinlegir," bætti hún
við, „og láta mig bara vera dóm-
ara, til að losna við mig.“ Hjör-
Þokkaleg þrenning: Valgerður, Svavar Helgi og Jóna. Guðbjörg í sælureit sínum.
Sólskinsstund
á milli stríða
Brosmildar blómarósir: Helga, Jóhanna og Ana Maria. Morgunblaftið/Bjarni.

Fríður og fjörugur flokkur: Talið
frá vinstri: Ásgerður, Hjördís,
Edda, Guðmundur Björn og Þor-
kell.
„Forvitninni tapar maður ekki, þó svo maður eldist." Ögmundur, Guð-
rún, Elsa og Axel.
flokki var Ásgerður Arna Sóf-
usdóttir, systir Guðmundar
Bjarnar. „Ég hef skemmt mér
ofsalega vel í sumar,“ upplýsti
hún, „meðal annars farið að
heimsækja afa og ömmu á Akur-
eyri og er reyndar að fara þang-
að núna á eftir. Svo er ég nátt-
úrulega alltaf uppi í sumarbú-
stað með Guðmundi, pabba og
mömmu,“ bætti hún við. Að-
spurð kvaðst hún eiga að byrja í
6 ára bekk nú í haust og að
sjálfsögðu hlakkaði hún til þess.
„Ég er svona aðeins farin að
undirbúa mig,“ sagði Ásgerður,
„farin að læra stafina og svoleið-
is, svo ég kvíði ekkert fyrir."
Bezta sumarið
í áraraðir
Við Norðurbrún hittum við
fyrir hjónin Guðrúnu Jónsdóttur
og Ögmund Ólafsson, ásamt
vinafólki þeirra, þeim Elsu og
Axel Jansen. „Við segjum sko
allt ljómandi gott, enda ekki
annað hægt í svona stórkostlegu
veðri,“ sagði Guðrún, er gesti
bar að garði. „Ég er nú orðinn 91
árs,“ skaut Ögmundur inn í, „og
man satt best að segja, varla eft-
ir öðru eins sumri og þessu,“ og
tóku hin í sama streng. „Reynd-
ar er ég nú Rangæingur," upp-
lýsti Guðrún, „og það kom nú
fyrir í minni sveit, hér í gamla
daga að veðrið væri svona gott,
en þetta er besta sumarið nú í
áraraðir.“ „Við hjónin komum
nú bæði frá Danmörku," sagði
Axel, „og að undanskildu fyrsta
sumrinu mínu hér á landi, 1929,
man ég ekki eftir öðru eins
sumri, enda höfum við setið hér
á bekkjunum í allt sumar og not-
ið sólargeislanna, fylgst með
fólkinu sem framhjá fer,“ bætti
hann við. „Já, maður tapar ekki
forvitninni, þó svo maður eldist,"
sagði Guðrún og hló. Aðspurð
kvaðst Elsa hafa búið hér í ein
55 ár. „Ég kom hingað ári á eftir
Axel, kynntist honum hér og
höfum við búið á íslandi allan
okkar búskap,“ sagði hún. „Guð-
rún vill nú meina að ég hafi elt
hann hingað, en það er nú meira
í gamni en alvöru, því ég þekkti
hann ekkert áður.“ „Við höfum
líka kunnað með eindæmum vel
við okkur hér,“ upplýsti Axel,
„og gætum ekki hugsað okkur að
búa erlendis. Hér er allt svo mun
frjálsara."
Næstar á vegi okkar urðu þær
stöllur, Jóna Kristinsdóttir og
Valgerður Guðmundsdóttir.
„Veðrið í sumar hefur verið væg-
ast sagt frábært," sögðu þær, „og
áhrifin láta ekki á sér standa,
skapið verður mun betra og allt
miklu skemmtilegra," bættu þær
við. „Einnig er heilmikill munur
að vera með börn í svona veðri,“
sagði Jóna, „þá er hægt að vera
með þau úti allan daginn, fara í
bæinn og skoða fólk, í stað þess
að loka sig inni og láta sér leið-
ast — ja, í það minnsta þegar
maður er á kvöldvakt, eins og ég
er núna.“ Þessu virtist sonur
Jónu, Svavar Helgi Jakobsson,
10 mánaða gamall, hjartanlega
sammála, ef marka má
skemmtilega skrækina, sem
hann gaf frá sér við þessi orð
móður sinnar.
Heill heimur útaf
fyrir sig
Það væri synd að segja að allir
hefðu legið í leti þennan fagra
eftirmiðdag. Guðbjörg Jónsdótt-
ir var ein þeirra sem notaði dag-
inn til að huga að plöntum og
trjám í garði sínum. „Ég stóðst
ekki mátið, tók mér frí úr vinn-
unni og ákvað að njóta blíðunnar
í dag,“ upplýsti hún, „nú fer
þetta besta sumar, sem ég man
eftir, að styttast og því ekki
seinna vænna en að njóta þess,“
bætti hún við. „Ég er nú svo
heppin að eiga góðan garð, þar
sem hægt er að liggja í sólbaði,
grilla úti og hvaðeina, heilan
heim út af fyrir sig. Því höfum
við lítið farið út úr bænum I
sumar og þaðan af síður til út-
landa. Eg hreinlega tími því
ekki. Það er helst á veturna, sem
við höfum skroppið til Kanarí,
en sumrin vil ég eiga hér heima,"
sagði Guðbjörg og hélt síðan
áfram að vökva jurtir sínar.
Á Austurvelli sátu þrjár ung-
ar blómarósir, sleiktu sólskinið
og slöppuðu af. Voru þetta þær
Helga Jónsdóttir, Jóhanna
Methúsalemsdóttir og Ana
María Millens, allar 17 ára að
aldri. „Þegar veðrið er svona
gott er alveg frábært að vera
til,“ var samdóma álit þeirra
vinkvenna. „Við Helga vinnum
vaktavinnu, svo við eigum oft frí
yfir hábjartan daginn," upplýsti
Jóhanna, „og getum þá verið
bara í bænum eða farið í sund,
sem er ofsalegur munur." Að-
spurð kvaðst Ana vera atvinnu-
laus í bili, svo ekki þyrfti hún að
hanga inni. „Það er svo gaman
að fylgjast með fólkinu í bænum
á svona dögum," bætti hún við,
„enda er bæjarstemmningin orð-
in svo mun skemmtilegri með
tilkomu útimarkaðarins og
grænmetistorgsins." Aðspurðar
kváðust þær venjulega vera í
ljósum á veturna, en hefðu eig-
inlega tekið sér frí frá þeim
tækjum nú í sumar og látið nátt-
úruna sjá um að gylla sig. „Það
er líka svo hræðilega dýrt að
vera í ljósum," sagði Helga og
hinar samsinntu því með því að
kinka kolli.
IAA.