Morgunblaðið - 25.08.1985, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. ÁGÚST 1985
B 7
Ótal viðvörunarmerki heyrðust í
flugstjórnarklefanum síðustu 32
mínúturnar. Hljóðrituninni lýkur
með skipuninni „upp með nefið“
og miklum skruðningum.
Takahama var reyndur flug-
maður og hafði að baki 12.400
flugtíma, þar af 4.588 í þotum af
gerðinni Boeing 747. Þrjú síðustu
árin kenndi hann flugmönnum að
fljúga slíkum vélum. Hann var
viðurkenndur sérfræðingur í
þeirri erfiðu tækni að fljúga þess-
um stóru flugvélum með því einu
að auka eða minnka eldsneytisgjöf
til hreyflanna.
„Hann var einn af okkar beztu
flugmönnum," sagði Yoshio Iwao,
yfirflugmaður JAL um Takahama.
Aðstoðarflugmaðurinn, Yotaka
Sasaki, og flugvélstjórinn, Hiroshi
Fukuda, höfðu einnig mikla
reynslu að baki.
„Afturhurðin brotin“
Þegar Takahama gerði sér grein
fyrir því að ekki væri allt með
felldu vissu hvorki áhöfnin né
flugturninn að stélið væri að lið-
ast í sundur. Áhöfnin sagði að vél-
in léti illa að stjórn, en sneri henni
í norður og ætlaði að fljúga í sveig
aftur til Tókýó.
Þótt áhöfninni gengi greinilega
Keiko Kawaguchi og
Chuioko, 17 ára gömul
dóttir hennar. Faðir
þeirra, sem var í jap-
önsku farþegaþotunni,
hripaði skilaboð til
þeirra í vasabók, sem
fannst í flakinu.
illa að stjórna flugvélinni þegar
hún sveigði inn yfir land, telja sér-
fræðingar það sönnun þess að
flugstjórinn hafi enn haft nokkra
stjórn á vélinni að hann gat flogið
henni umhverfis eldfjallið Fuji og
sveigt henni í austur í átt til
Tókýó á ný.
Sú raunverulega hætta, sem
flugvélin var í, kom ekki í ljós fyrr
en kl. 6.41, 16 mínútum eftir að
fyrst var gripið til neyðarráðstaf-
ana. Viðvörunarljós kviknaði á
mælaborðinu fyrir framan Taka-
hama. Sasaki aðstoðarflugmaður
tilkynnti flugturninum:
„Áfturhurðin er brotin. Þar sem
þrýstingurinn í farþegarýminu er
að minnka neyðumst við til að
lækka flugið úr 24.000 fetum. Við
látum ykkur vita hvað flugstjór-
inn hyggst fyrir."
Áhöfnin virðist ekki hafa gert
sér grein fyrir því hvað hafði gerzt
í raun og veru. Sérfræðingar telja
nú að hurðin hafi ekki brotnað,
heldur þrýstingsskilrúmið aftast í
vélinni. Það hafi orðið til þess að
loft úr farþegarýminu hafi ætt inn
í óloftþrýstan stélhluta vélarinn-
ar, stélkamburinn og hliðarstýrið
hafi tætzt í sundur og sennilega
hafi öll fjögur vökvakerfi flugvél-
arinnar orðið óvirk.
Bilun getur orðið í vökvakerfi,
ef bæði efri og neðri hluti hlið-
arstýris eyðileggjast. Nokkuð af
neðri hlutanum fannst í Sagami-
flóa, en aðrir hlutar eru ófundnir.
Auk þess sem áhöfnin tilkynnti að
vökvakerfið væri óvirkt benda
breytingar á hæð flugvélarinnar
til þess að flugstjórinn hafi smám
saman misst stjórn á hæðarstýr-
inu.
Áhöfnin óttaðist sprengingu
þegar þrýstingurinn minnkaði í
farþegaklefanum og loftið æddi út
úr flugvélarbolnum. Áhöfnin
réyndi því að lækka flugið til þess
að komast í örugga hæð. Hún vildi
að flugvélin væri í nógu lítilli hæð
til þess að áhöfn og farþegar hefðu
nógu mikið súrefni, en í nógu mik-
illi hæð til þess að ekki þyrfti að
óttast að hún rækist á fjöllin.
En þegar flugið var lækkað lét
hluti flugvélarbúksins, þar sem
loftþrýstingnum var haldið eðli-
legum, undan, og farþegaklefinn
fylltist „hvítri þoku“ þegar loftið
þéttist. Áhöfnin hélt áfram neyð-
arfluginu, minnkaði enn eldsneyt-
isgjöf til hreyflanna svo að hún
geystist ekki til jarðar á ofsa-
hraða, lét lendingarbúnaðinn síga
til að hægja ennþá meir á ferðinni
og rykkti upp nefi flugvélarinnar
til að koma í veg fyrir að hún
steyptist til jarðar.
í farþegaklefanum duttu súr-
efnisgrímur úr farangurshólfum
fyrir ofan sætin og bakkar og ann-
að lauslegt sogaðist út úr flugvél-
inni. Tuttugu og sex ára gömul
flugfreyja, sem var í leyfi og lifði
af slysið, Yumi Ochiai, kvaðst
hafa heyrt miklar drunur i flug-
vélinni kl. 6.25 og séð himininn
gegnum stórt gat á þaki farþega-
klefans. Seinna sagði hún:
„Ég hjálpaði flugfreyjunum að
afhenda björgunarvesti og sá um
að farþegarnir spenntu öryggis-
beltin. Sjálf festi ég á mig beltið.
Fljótlega tók vélin dýfu og hristist
og púðar þeyttust út um allt.
Sæti hrundu ofan á mig og ég
gat ekki hreyft mig. Ég fékk sting
í magann og mér tókst að ná af
mér beltinu, en var föst milli sæta