Morgunblaðið - 15.10.1985, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR15. OKTÓBER1985
Bladburóarfólk
óskast!
Austurbær
Óöinsgata
Ingólfsstræti
Leifsgata
Barónsstígur

Minning:
Eyjólfur Ben Sig-
urðsson, Keflavík
Fæddur 15. september 1964
Dáinn 5. október 1985
Minn besti vinur og félagi allt
frá barnaæsku, Eyjólfur Ben Sig-
urðsson, er látinn.
Þegar svo ungur og efnilegur
drengur er skyndilega kvaddur
burt setur mann hljóðan. Min
fyrstu viðbrögð eru hvers vegna,
hvers vegna er svo góður drengur í
blóma lífsins tekinn burt frá
okkur? Við spurningu sem þessari
fæst ekki svar. En einhvern tím-
ann var sagt og ritað að þeir sem
guðirnir elska deyi ungir.
Eyjólfur heitinn var sonur hjón-
anna Sigurðar Ben Þorbjörnsson-
ar og Maju Sigurgeirsdóttur.
Hann átti eina systur, Ástu Ben.
Eyjólfur var fæddur 15. september
1964 og uppalinn í Keflavík. Hann
útskrifaðist frá Fjölbrautaskóla
Suðurnesja nú í vor á iðnaðar-
braut blikksmíða, lærði blikksmíði
n
O&CUft sa ANMTUM œnsutítM-"

W66WOGÍ 9- •Sftf/ 3SOOO
• mvt/p., HveuHzyp. ?ösrvj»ksAf< *%-. ty-zz.
Cf KARZ.rMZ': pR/ffxJO. a& fíntmTVD. +4../4-2Z • ÍSfVóæo. -tí~/0-/?-
hjá íslenskum aðalverktökum og
hugðist taka sveinspróf í iðninni í
þessum mánuði.
En kallið gerir ekki boð á undan
sér og Eyjólfur heitinn Ben lést af
slysförum 5. þessa mánaðar.
Ég man fyrst eftir Eyja er við
slóumst við grindverkið sem skildi
að lóðarmörk foreldrahúsa okkar,
ég þá 4 ára og Eyjólfur ári eldri.
Upp frá því hófst vinskapur okkar.
Eyjólfur var einstaklega greið-
vikinn og jafnframt góður dreng-
ur. Ætíð gat ég leitað til hans ef
eitthvað bjátaði á. Hann sá alltaf
björtu hliðar lífsins og þá sér-
staklega þær skoplegu. Mér þótti
einna skemmtilegast að sjá og
heyra Eyja hlæja en þær stundir
voru margar. Gleðin skein úr and-
liti hans og hann kom mér ávallt í
gott skap. Framtíðin blasti við
þessum lífsglaða dreng.
Eyjólfur var reglusamur mjög,
áreiðanlegur í verki og orði. Var
hann þekktur meðal björgunar-
sveitarmanna jafnt sem annarra
fyrir varkárni í starfi. Ég bar mik-
ið traust til hans á ferðalögum og
öðrum samverustundum, hann var
skemmtilegur og jafnframt
ógleymanlegur ferðafélagi og allt-
af var hægt að treysta á Eyja.
Hann starfaði af lífi og sál í
Björgunarsveitinni Stakki í Kefla-
vík ásamt föður sínum og vinum.
Tók þátt í björgunaraðgerðum,
fjáröflunarstarfi og öllum málefn-
um innan sveitarinnar. Engan
óraði fyrir því að félagar hans og
vinir ættu eftir að ganga fjörur í
leit að einum virkasta félaga
sveitarinnar, Eyjólfi Ben.
Er ég kveð nú besta vin minn og
félaga vil ég þakka honum þær
ógleymanlegu stundir er við áttum
saman. Eftirsjáin eftir svo dugleg-
um og hjartagóðum dreng, sem ég
kynntist fyrir 16 árum, er mikil.
Ástvinum hans öllum, en þeir
voru æði margir, votta ég dýpstu
samúð mína um leið og ég bið
Drottin Guð að styðja foreldra
hans og systur.
Minningin um einstaklega góð-
an dreng mun lifa í hjörtum okkar
allra sem þekktu hann.
Blessuð sé minning hans.
Birgir Þórarinsson
Þann 5. október sl. barst mér sú
sorgarfregn að besta vinar míns,
Eyjólfs Ben Sigurðssonar, væri
saknað, en hann hafði þá um
daginn fallið fyrir borð af litlum
gúmmíbáti við æfingu hjá björg-
unarsveitinni Stakk í Keflavík.
í fyrstu trúði ég þessu ekki, en
svo hugsaði ég að enginn maður
mundi segja svona ósatt. Við sem
sátum heima í stofu fyrir nokkrum
dögum og sögðum hvor öðrum
sögur af sjálfum okkur og hlógum.
Hvernig gat maður ímyndað sér
að svona gæti farið. Hann sem var
svo varkár og athugull.
Við höfðum gert áætlanir um
að gera svo margt og fara svo
margt. Mér fannst sem öllu væri
lokið hvað varðaði framtíðaráætl-
anir mínar. Við áttum nákvæm-
lega sömu áhugamál, sem voru
bílarnir okkar og ferðalög um fjöll-
in.
Sífellt var tekið feil á okkur, því
við vorum sagðir svo líkir. Sumir
sögðu líka að við hugsuðum eins.
Margir héldu að við værum bræður
eða náskyldir.
Mér finnst að ég hafi misst
meira en vin, mér finnst eins og ég
hafi misst bróður.
Það er svo margt sem við fáum
ekki svör við. Hvers vegna varð
hann að kveðja svona ungur?
Hann sem virtist eiga svo geysi-
lega bjarta framtíð fyrir sér okkar
á meðal.
Eyjólfur var laginn, allt lék í
höndum hans. Hann var búinn að
iæra blikksmíði og starfaðt hjá
fslenskum aðalverktökum.
Eyjólfur var alls staðar einstak-
lega vel liðinn. Ég get því imyndað
mér að það hafi verið tómlegt hjá
starfsfélögum hans á mánudags-
morguninn, þegar Eyjólfs var
saknað.
Allir sem kynntust Eyjólfi urðu
strax vinir hans og vinahópur hans
var geysilega stór.
Við gerðum margt skemmtilegt
saman í sumar. Stundum lékum
við okkur á hraðbáti og alltaf var
Eyjólfur fyrstur að spenna á sig
björgunarvestið. öryggið og gætn-
in sátu í fyrirrúmi hjá honum, en
það ræður enginn því hvenær Guð
kallar okkur til sín.
Við fórum í tvær skemmtilegar
jöklaferðir í sumar og ætluðum að
endurtaka slíkar ferðir næsta vor.
Vorum við farnir að skipuleggja
þær ferðir, sem áttu að verða upp
á Snæfellsjökul og víðar. Ég
minnist þess sérstaklega þegar við
fórum í sumar að Goðasteini, sem
er uppi á Eyjafjallajökli. Þar vor-
um við fjórir félagar svo ánægðir
með lífið og tilveruna. Mynd, sem
tekin var af okkur öllum á tindin-
um, ber vitni um það.
Þegar við fórum í sumar á
Vatnajökul var mjög gaman. Við
gistum eina nótt í litlum skála á
Esjufjöllum og ætluðum síðan að
halda lengra inn á jökulinn daginn
eftir, en Eyjólgur vildi snúa við,
því það var að skella á blindbylur,
hann vildi ekki láta þurfa að leita
að okkur. Eyjólfur var sjálfur í
björgunarsveit og vjssi hvað hann
var að gera. Hann var virkur félagi
í sveitinni og alltaf var hann boð-
inn og búinn hvað sem á bjátaði,
alltaf vildi hann hjálpa hverjum
sem var.
Faðir Eyjólfs var hans besti
vinur. Þeir voru mjög samrýndir
feðgar, reyndar var öll fjölskyldan
samrýnd.
Foreldrar Eyjólfs eru Sigurður
Ben Þorbjörnsson og Maja Sigur-
geirsdóttir. Eyjólfur átti eina syst-
ur, Ástu Ben. Hann reyndist henni
góður bróðir.
Eyjólfur var bindindismaður
bæði á vín og tóbak. Það litu líka
margir upp til hans vegna þess,
bæði yngri og eldri. Hann hafði
gott lag á að umgangast gamalt
fólk, hans gaf sér alltaf góðan tíma
og prúðmennskan var honum í blóð
borin. Ég vil að lokum votta for-
eldrum hans og systur og öðrum
aðstandendum mína dýpstu sam-
úð.
í huga mínum lifa margar góðar
minningar um einstaklega góðan
vin, sem hefur yfirgefið þennan
heim. Megi minning hans lifa.
Elentínus Sverrisson
Hví fölnar j urtin fríða
og fellir blóm syo skj ótt?
hví sveipar barnið blíða
svo brátt hin dimma nótt?
Hví verður von og yndi
svo varpað niður í gröf?
Hvi berst svo burt í skyndi
hin besta lífsins gjöf ?
Björn Halldórsson frá Laufási
Myndir liðinna daga skýrast í
huga manns við fráfall vinar.
Margar minningar og gleðistundir
rifjast upp með Eyjólfi Ben Sig-
urðssyni frá æskudögunum.
Oft var glatt á hjalla í uppskeru
og söluferðum' okkar með Halli,
þegar hann tók okkur strákana
með sér út á Nes til að taka upp
rófur og síðan.í söluferðir um ná-
grennið. Ekki lá Eyjólfur á liði
sínu þar.
Eða er við sjö strákamir stofn-
uðum félag, er við nefndum Sjö