Morgunblaðið - 02.11.1985, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ, LAUG ARDAGUR 2. NÓVEMBER1985
41
Fríðjón Hjörleifs-
son — Minning
Minning:
Rögnvaldur Sumar
liðason Blönduósi
Fteddur 13. nóvember 1917
Dáinn 27. október 1985
Það var snemma sumars fyrir
réttum 30 árum. Ég var 7 ára snáði
á leið í sveit. Snoðklipptur og með
nýja húfu. Með mér var Örn, svip-
að útleikinn og í sömu erindum.
Leiðin lá norður yfir heiðar. Burst-
um prýddur í Blönduhlíð beið
okkar bærinn. Við vorum ekki
umkomulausir í rútunni. Sjálfur
húsbóndinn hafði okkur í umsjá
sinni. Undurblíður og eilífur, lítið
eitt stærri á vöxt en við og 30 árum
eldri. Seinna skildi ég, að þessum
manni löðuðust að börn og mál-
leysingjar. Jafnvel útlend börn án
getu til mæltra tjáskipta fundu
traust sitt og athvarf i honum.
Þetta var Friðjón Hjörleifsson,
fóstri minn og vinur í þrjá tugi
ára. Maður, rúinn líkamlegu at-
gerfi í móðurkviði, fyrirburður
berklaveikrar móður. Móðurleys-
ingi í vöggu.
Fóstra hans varð Lilja Sigurðar-
dóttir frá Víðivöllum, þá rúmlega
þrítug að aldri, stórbrotin og leidd
af hugsjónum og vakti allt i kring
um sig til betra lifs. Lilja gekk
fóstra mínum í föður og móður-
stað. Hún varð heillastjarnan
hans. Gáfum hennar og góðvild
naut hann til fullorðinsára. Barns-
lund hans og blíða entust honum
til leiðarloka. Mikill var arfur
fóstru hans til eftirbreytni. Mikill
er arfur hans okkur sem lifum.
Fóstri minn var breyzkur í bezta
lagi. Marga skálina áttum við. Oft
sungum við, sungum óð gleðinnar,
maður var manns gaman. Oft
gerðum við ekki það sem til stóð.
AlLtaf sama heiðríkjan, kærleikur-
inn til lífsins, sátt við almættið
og örlögin. Og þó. „Ég átti aldrei
að verða bondi“ heyrði ég stundum,
þá kominn til ára. „Iþróttirnar
áttu mig allan“. Þessi orð kvöddu
mig á spítalanum. Upplýstur um
staðreyndir spurði ég; „var ekki
rannsókn erfið?“ „Nei“, hljóðaði
lygin, „ég er svo kattliðugur."
Drengurinn á ævibraut ástar til
góðrar stjúpu og í skugga eigin
óska byggði með henni nýbýlið
Ásgarð. Stórvirki fyrr og nú. Af
engum efnum en stutt af stórum
vinahópi þeirra.
Fóstri minn sagði undir lokin
að nú væri hann kominn á hvolf
fyrir utan gullna hliðið. Vísbend-
ing til mín falin í gamansemi. Tal
hans úm girðingar, hrífukaup og
framkvæmdir á komandi sumri
var til að dreifa áhyggjum. Hug-
hreysta. Við vissum báðir að örlög
kisunórunnar ölmu, hvuttans Kols
og hestanna nefndir nöfnum til-
finninga þinna voru okkur ofviða
að fjalla um. Þannig var hann allur
og ætíð. Nærgætinn og blíður. Nú
er fóstri minn í bláklukkuhvammi
betri heims, léttur í spori. Leggi ég
við hlustir heyri ég þýðan tenór
syngja gleði hjartans. Þannig
munum við fóstra minn.
Snorri
Leiðrétting
í vinnslu blaðsins í gær slæddust
inn villur i viðtali við Sigmund
Steinarsson um bók hans í þættin-
um „Fólk í fréttum". í fyrstu setn-
ingunni átti að standa „að frægum
taugastríðsleik" — en var „af
Fæddur 20. október 1913
Dáinn 9. október 1985
Þann 19. október sl. var hann
afi okkar lagður til hinstu hvílu.
Og nú hrannast upp í hugann allar
þær minningar sem við eigum um
hann frá æskuárunum. Á hverju
einasta sumri öll æskuár okkar
fórum við systurnar í sveit til afa
og ömmu á Blönduósi.
Við nutum þess að vera með afa
við heyskapinn og í öðru, sem hann
þurfti að sinna. Aldrei fórum við
heim til Akureyrar fyrr en réttirn-
ar voru búnar á haustin. Þá var
afi vanur að segja, „nú fara litlu
stúlkurnar mínar tvær bak við
fjöllin sjö og koma ekki aftur fyrr
en næsta sumar“. Oft var sárt að
kveðja afa og ömmu, en tilhlökk-
unin þeim mun meiri er tók að
vora og styttist i að við gætum
hafið förina aftur yfir fjöllin sjö
til afa.
Afi var maður hæglátur að eðlis-
fari, vinnusamur og mörgum
hjálparhella. Hann var natinn og
laginn við hvað eina sem hann tók
sér fyrir hendur. Jafnt við bústörf-
in, sem önnur þau störf sem hann
innti af hendi á starfssamri ævi.
frægum.“ Merkingin breyttist því
frá því sem ætlað var. Síðar stóð:
„En Akureyri var ... “ en átti að
vera „Er Akureyri var.. “ Og
Akureyringar féllu vitanlega niður
í 2. deild en ekki „niður í 1. deild."
Útkoma bókarinnar er áætluð í
nóvember. Beðist er velvirðingar á
þessu.
Fyrir nokkrum árum varð afi
fyrir slysi og má segja að hann
hafi aldrei náð sér eftir það. Enda
urðu afleiðingar þess honum
eflaust þungar í skauti og flýttu
fyrir honum úr þessum heimi. Það
var svo sannarlega eftirsjá í afa,
þótt fullorðinsárin hafi kennt
okkur að taka hlutunum öðru visi
en þegar við vorum börn. Samt
leytar maður til ljúfsárra minn-
inga æskuáranna, til björtu dag-
anna, þegar við áttum afa útaf
fyrir okkur.
Nú hefur afi fengið hvíldina og
biðjum við systurnar honum guðs
blessunar og þökkum honum sam-
fylgdina.
Elsku amma, við systurnar biðj-
um guð að blessa þig og styrkja í
sorg þinni, því þinn er missirinn
mestur og sárastur.
Systurnar
Legsteinar
gramt - - marmarí
Opiö alla daga, einnig kvöld ó.f Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
og helgar. símar 620809 og 72818.
ALVÖRU HÚSGÖGN í BARNA- OG UNGLINGAHERBERGI
Fjölbreyttasta urval sem völ er a
HUSGAGNASYNING
SUNNUDAG
fúBVjso^-- khmekm
Opið laugardag WfN >
I kl. 10—16. \mii>
\ Sunnudag \ i S5l
| kl. 14—16. K
ii Nýkomiö mikiö úrval af vörum
I\ í gjafavöru- og heimilisdeild
Góö greiðslukjör.
Sendum um allt land
Húsgagnaverslun, Reykjavíkurvegi 68, Hafnarfirfti, s. 54343.