Morgunblaðið - 17.06.1986, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR17. JÚNÍ1986
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og iangamma,
Asta kristjánsdóttir,
Esklhlíð 149,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju miövikudaginn 18. júní kl.
þrjú.
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlegast bent á slysa-
varnafélag íslands.
Garðar Pálsson, Lilja Jónsdóttir,
Hannes Pálsson,
Áróra Pálsdóttir, Hafsteinn Jónsson,
Bjöm Pálsson, Sigurlaug Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma okkar og langamma,
HELGA LAUFEY ÓLAFSDÓTTIR,
fráJörfa,
Melgerði 1B,
Reykjavlk,
sem lóst þann 12. júní sl., verður jarðsungin frá Bústaöakirkju
fimmtudaginn 19.júníkl. 13.30.
Sofffa G. Sveinsdóttir, Gunnar H. Sigurðsson,
Viggó Jörgensson, Sigurður Gunnarsson,
Helga Jörgensdóttir, Helgi I. Jónsson,
Tinna Björg Helgadóttir.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
WALTER RAYMOND PETTY,
(fslenskt nafn Valur Vilhjálmsson)
lóst f Borgarspftalanum 13. júní. Jaröarförin verður frá Háteigs-
kirkju föstudaginn 20. júní kl. 13.30.
Þórunn Baldursdóttir,
Solveig Nau,
Svanhlldur Valsdóttlr,
Áslaug Valsdóttir.
t
Eiginmaöur minn,
EINAR VALDIMAR GUÐLAUGSSON
frá Efra-Hofi f Garði, -
andaöist á heimili sínu, Arnartanga 56, Mosfellssveit, 14. þ.m.
t
Faðir minn, tengdafaöir, afi og bróðir okkar,
ÞORSTEINN STEFÁNSSON,
húsasmfðameistari,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 19. júní
nk. kl. 10.30.
Gráta og Gordon Clarkson
Stefán Clarkson
Sigrún Stefánsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Valgerður Stefánsdóttir, Stefán Stefánsson,
Jóhanna Stefánsdóttir, og mágafólk.
t
Systir mín,
ÞORBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
lést í San Fransico 13. júnf sl.
Marin Magnúsdóttir.
t
Móðir mfn, tengdamóðir og amma,
ÞÓRBJÖRG SIGURSTEINSDÓTTIR,
Skarðshlfð 4 C,
Akureyri,
sem lóst mánudaginn 9. júní, verður jarösungin frá Akureyrar-
kirkju fimmtudaginn 19. júní kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast
hennar er vinsamlega bent á Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Bernharð Haraldsson, Ragnheiður Hansdóttir,
Haraldur Bernharðsson, Arndfs Bernharðsdóttir,
Hans Bragi Bernharðsson, Þórdfs Bernharðsdóttir.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTJANA ÞÓRDfS ÁRNADÓTTIR,
Laugavegi 39,
lést mánudaginn 9. júní á Hrafnistu, Reykjavík. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir til vina og
starfsfólks í Hátúni 10b og Hrafnistu, Reykjavík. Fyrir hönd vanda-
manna,
Arndfs L. Nfelsdóttir,
Ásgelr B. Guðlaugsson.
Minning:
Gíslína Magnús-
dóttirfrá Hnjóti
Fædd 18. janúar 1889
Dáín8.júnf 1986
Hún Gíslína frá Hnjóti, sem nú
er látin 97 ára að aldri, var einhver
tápmesta og hraustasta kona sem
ég hefi þekkt. Og það er næstum
óskiljanlegt að þessi kona sem
fæddist 11 árum fyrir síðustu alda-
mót í sveit á Vestfjörðum skyldi
verða svona háöldruð og halda
bæði andlegri og líkamlegri heilsu
mest af ævi sinni.
Ég kynntist Gíslínu fyrir 35 árum
þegar ég var að ræna frá henni litla
syninum, en hún var tengdamóðir
mín. Ég fann fljótt að hún var
kjarnakona, stjómsöm og ákveðin,
svo að ég hlaut að bera fyrir henni
ákveðna virðingu. Hún var úr hópi
14 systkina svo trúlega hefir hvert
einstakt þeirra þurft að standa sig
af eigin rammleik í leik og starfí
strax í æsku. Dekur við böm hefir
áreiðanlega verið óþekkt þá á tím-
um hinnar hörðu lífsbaráttu, sem
þegnar þessa fámenna og fátæka
lands þurftu að heyja og alltof
margir flúðu frá til Ameríku til
þess að freista gæfunnar þar.
Gíslína var af þeirri kynslóð sem
aldrei sleppti verki úr hendi, og
hafði hún ávallt tiltæka sauma sína
og ptjóna þegar tóm gafst frá öðr-
um störfum og var handbragð
hennar sérlega vandað. Hún prjón-
aði fíngravettlinga úr fínu gami
með fallegu mynztri og gaf mér
stuttu eftir okkar fyrstu kynni. Hún
gaf mér einnig vettlinga á síðasta
hausti, pijónaða úr lopa, þá síðustu,
tilkynnti hún mér, en þá fyrst varð
hún að leggja pijónana alveg frá
sér, 96 ára. Ég sé fyrir mér heilt
fjall af vettlingum og öðru pijónlesi
ef öll sú vinna hennar væri saman
komin á einn stað, enda hafa pijón-
amir verið henni mikil blessun. Gfsl-
ína var fróð kona og minnug og
fannst mér mjög ánægjulegt að
spjalla við hana, sérstaklega um
fyrri tíma. Þá var ekki síður gaman
að hlusta á ferðasögumar hennar.
Hún var svo lifandi í frásögnum
sínum, enda hafði hún alveg sér-
stakt yndi af að ferðast og virtist
hún alltaf tilbúin til að leggja upp
í ferðalag.
Gíslína var tvígift. Fyrri mann
sinn, Einar Hólm Ólafsson, missti
hún eftir tveggja ára sambúð.
Seinni maður hennar var Jón Hall-
dórsson og missti hún hann árið
1973 eftir meira en hálfrar aldar
sambúð. Gullbrúðkaup sitt héldu
þau hátíðlegt á ferðalagi með böm-
um sínum og tengdabömum á eftir-
minnilegan hátt.
Þann 12. maí sl. voru 100 ár liðin
frá fæðingu Jóns og finnst mér eiga
við að minnast hans einnig hér með
nokkrum orðum. Hann var einn af
þessum sönnu íslenzku hetjum, sem
unnu verk sín af stakri samvizku-
semi og ljúfmennsku, enda dag-
farsprúður, greindur og gætinn. Jón
var ekki langskólagenginn maður,
en víðlesinn og athugull og leituðu
margir tilsagnar hans.
Jón hélt mjög góðri heilsu fram
á elliár, enda stundaði hann fjall-
göngur og átti létt með að hlaupa.
Hann gekk t.d. á Esju á hveiju
sumri á meðan heilsan entist. Hjól-
reiðar stundaði hann einnig og átti
mjög sérstætt og skemmtilegt reið-
hjól. Honum var hins vegar lítið
gefið um vélknúin tæki og lét aldrei
hafa sig í það að ferðast með flug-
vél. Engan hefi ég vitað halda upp
á fimmtugsafmælið sitt með jafti-
sérstæðum hætti og Jón. Hann tók
hjólhestinn sinn góða og stefndi
norður og austur að Mývatni og var
viku á leiðinni, en sennilega hafa
vegir landsins hvorki verið þægileg-
ir né fljótfamir á hjóli fyrir hálfri
öld.
Þegar Gíslína og Jón komu til
okkar Knúts á sumrum hingað til
Siglufjarðar fórum við oft saman í
ógleymanlegar ferðir um Norður-
landið. Þá þótti Jóni fyöllin hér í
kring töluvert freistandi til upp-
göngu. Ég minnist fjallgönguferðar
með þeim hjónum báðum í Hvann-
eyrarskál, en Gíslínu fannst sjálf-
sagt að fara með Jóni á þann fræga
stað. Þá voru þau bæði hátt á átt-
ræðisaldri.
Gíslína leysti upp heimili sitt á
Freyjugötu 27A í Reykjavík þegar
hún var 85 ára. Flutti hún þá fyrst
til Ólafs sonar síns en síðan á
Minni-Grund þar sem hún dvaldi
síðustu árin og var talin þar bæði
elzt og yngst. Þótt hún væri elzt
að árum var hún alltaf ung í anda
og létt í lund. Einnig var hún svo
létt upp á fótinn að hún fylgdi
manni oftast niður stigana allt að
útidyrum að lokinni hverri heim-
sókn, en hún bjó á fjórðu hæð í
lyftulausu húsi.
Hún lífgaði alltaf upp umhverfí
sitt. Ég er þakklát fyrir að hafa
átt þessi heiðurshjón að tengdafor-
eldrum.
Guð blessi minningu þeirra.
Anna Snorradóttir,
Siglufirði.
Legg ég, nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég softia fer
sitji Guðs englar yfír raér.
(Hallgrimur Pétursson).
Nú er langamma okkar dáin, og
munum við sakna hennar. Við vilj-
um þakka henni fyrir hvað hún var
alltaf góð við okkur. Hún fylgdist
vel með okkur frá því við fædd-
umst. Eftir að við fórum í skólann
spurði hún oft hvemig okkur gengi
að læra. Hún vildi fylgjast með
því. Alltaf var gaman þegar hún
kom í heimsókn, því hún sagði
' okkur margar sögur.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins
á 2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í
Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð um
hinn látna. Leyfílegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára
eða eldra. Hins vegar eru birtar
afmælisfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð og með góðu línubili.
Nú vitum við að langamma er
komin til Guðs og þar mun henni
líða vel.
Orri Sigurður og
Arnar Þór.
Á morgun miðvikudaginn 18.
júní verður jarðsungin frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík Gíslína Magnús-
dóttir frá Hnjóti í Örlygshöfn, sem
lengst var búsett að Freyjugötu 27a
hér f borg. Hún andaðist 8. þ.m. á
98. aldursári eftir nokkurra mánaða
sjúkdómslegu. Allt til þess tíma
hafði hún búið við góða heilsu. Hún
var sívinnandi við pijónaskap og
önnur hugðareftii, enda féllu henni
aldrei verk úr hendi.
Gíslína fæddist að Hnjóti í
Örlygshöfn í Rauðasandshreppi 18.
janúar árið 1889 og var þriðja í
aldursröð 14 systkina, dóttir hjón-
anna, Sigríðar Sigurðardóttur ljós-
móður og Magnúsar Árnasonar,
sem þar bjuggu góðu búi. Á átjánda
ári fer Gíslína til starfa á Patreks-
firði og stundaði þar margvísleg
störf næstu fimm árin.
Gíslína var tvígift. Fyrri maður
hennar var Einar Hólm Ólafsson
skósmiður frá Patreksfírði. Þau
settust að í Reykjavík, en Einar lést
úr berklaveiki eftir þriggja ára hjú-
skap árið 1915. Þau eignuðust einn
son, Ólaf Hólm fyrrverandi verk-
stjóra hjá Hitaveitu Reykjavíkur.
Eiginkona hans er Þorgerður
Grímsdóttir ættuð úr Reykjavík.
Árið 1920 giftist Gíslína öðru
sinni, Jóni Halidórssyni frá Bring-
um í Mosfellssveit. Jón var góðum
gáfum gæddur og með góða kenn-
arahæfileika. íslensku og stærð-
fræðikunnáttu hans var viðbrugðið
og nutu margir tilsagnar hans og
hollráða í þeim efnum. Jón hafði
lokið kennaraprófi frá Flensborgar-
skólanum i Hafnarfirði. Hann starf-
aði um 40 ára skeið hjá Gasstöð
Reykjavíkur. Jón lést árið 1973, 87
ára að aldri. Sambúð þeirra stóð
því í 53 ár.
Böm þeirra Gíslínu og Jóns eru
þijú: Gyða.en eiginmaður hennar
var Friðjón Bjarnason prentari.
Hann lést á besta aldri árið 1971.
Ema, gift undirrituðum. Knútur,
framkvæmdastjóri, giftur Önnu
Snorradóttur. Þau búa á Siglufirði.
Öll voru börnin sett til mennta,
þrátt fyrir knappar tekjur heimilis-
ins á krepputímum. í það lögðu þau
hjónin metnað sinn.
Gíslína Magnúsdóttir var mikil-
hæf dugnaðarkona með ágætar
gáfur og stálminni. Hún hafði alla
tíð mikinn áhuga á félagsmálum
og gerðist fljótlega félagi í verka-
kvennafélaginu Framsókn og var í
stjóm þess um árabil. Hún var
kjörin heiðursfélagi þar árið 1964.
Meðal starfa hennar í verkalýðs-
hreyfingunni má nefna, að hún sat
í stjóm Vorboðans, sem sá um
sumardvöl reykvískra bama. Þessi
starfsemi var rekin af miklum
myndarskap í mörg ár við góðan
orðstyr og miklar vinsældir. Þetta
var eins og nærri má geta mikið
ábyrgðarstarf sem krafðist árvekni
og aga. Margir hafa minnst þessa
starfs í mín eyru og þá sérstaklega
þakkað Gíslínu og hennar sam-
starfsmönnum. Henni voru líka
kærar minningamar frá þessum
ámm. Félagsstörfín voru Gíslínu