Morgunblaðið - 13.08.1986, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 1986
Þorsteinn Svavar
Júlíusson — Mimúng
Fæddur 6. desember 1931
Dáinn 5. ágúst 1986
Mig langar til að minnast með
nokkrum orðum svila míns, Þor-
steins Svavars Júlíussonar, Mið-
vangi 147, Hafnarfirði, er lést 5.
ágúst síðastliðinn \ St. Jósefsspít-
ala, Hafnarfirði. Útför hans fer
fram í dag, miðvikudaginn 13.
ágúst, frá Þjóðkirkjunni í Hafnar-
firði kl. 1.30.
Ég var stödd á Reykjalundi er
ég frétti andlát Svavars eins og
hann var alltaf kallaður, mig setti
hljóða er ég heyrði fréttina, þó að
ég vissi að hann væri orðinn mikið
veikur, sérstaklega síðustu vikuna,
en hann stóð sig eins og hetja þar
til yfír lauk. Svavar kenndi lasleika
í byijun maí og var lagður inn á
sjúkrahús til rannsóknar. 21. maí
var Ingu mágkonu minni og bömum
þeirra sagt hvað væri að, bölvaldur-
inn mikli er læknavísindin ráða enn
ekki við væri þar á ferð, en engum
datt í hug að þetta mundi taka
svona fljótt af. Svavar dvaldi heima
eins lengi og unnt var. Það var um
morguninn 30. júlí að hann var
fluttur í St. Jósefsspítala, þá orðinn
helsjúkur.
Svavar var fæddur 6. desember
1931, sonur hjónanna Soffíu Ólafs-
dóttur og Júlíusar Andréssonar,
sem lengst áttu heima á Hverfís-
götu 8 hér í bæ. Júlíus er búinn
að vera sjúklingur á Sólvangi
síðastliðinn átta ár. Soffía býr ein
í íbúð fyrir aldraða við Sólvang.
Þau syrgja nú ástríkan son, sem
af sinni alkunnu ljúfmennsku var
þeim jafnan stoð og stytta. Auk
Svavars áttu þau hjónin tvö böm,
Sverri og Halldóru, en Svavar var
elstur systkinanna. Ungur að ámm
t
Móðir okkar,
GUÐBJÖRG VILHJÁLMSDÓTTIR,
Skeiðarvogi 22,
andaðist í Borgarspítalanum 8. ágúst.
Börn hinnar lótnu.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur okkar, faöir, tengdafaðir og afi,
SVAVAR JÚLÍUSSON,
Miövangi 147,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfiröi miðvikudaginn
13. ágúst kl. 13.30. Blom vinsamlega afþökkuö, en þeim sem
vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Soffia Ólafsdóttir, Júli'us B. Andrósson,
Júlía Svavarsdóttir, Smári Kristjánsson,
Guðmundur Ó. Svavarsson, Sigurbjörg R. Marteinsdóttir,
Helena Svavarsdóttir, Guðmundur Hjaltason,
Iris Svavarsdóttir, Eggert Gestsson
og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA SIGRÍÐUR ÁRNADÓTTIR,
Brimhólabraut 33,
Vestmannaeyjum,
er lést í sjúkrahúsi Vestmannaeyja 4 ágúst sl., verður jarðsungin
frá Landakirkju í Vestmannaeyjum föstudaginn 15. ágúst kl. 14.00.
Árný G. Guðmundsdóttir,
Jóna Guðmundsdóttir,
Helga Sigurðardóttir,
Kristín Siguröardóttir,
Lilja Sigurðardóttir,
Sæþór Ásgeirsson,
Magnús Pólsson,
Sigurður Gunnarsson,
Ásgeir Sverrisson,
Magnús Þorstelnsson,
t
Tengdamóðir mín og amma okkar,
GUNNÞÓRUNN EIRÍKSDÓTTIR
frá Bakkagerði,
N-Múl.,
veröur jarðsungin frá Langholtskirkju fimmtudaginn 14. ágúst kl.
10.30.
Björgvin Alexandersson,
Jóhann Þór Björgvinsson,
Sandra Margrót Björgvinssdóttir,
Arna Rós Björgvinsdóttir.
t
JÚLÍA SIGURBERGSDÓTTIR,
Kirkjuferjuhjóleigu,
Ölfusi,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju föstudaginn 15. ágúst kl.
14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Guðjón Sigurðsson,
Vera Ósk Valgarðsdóttir.
byijaði Svavar að vinna í Rafha
hf., þar kynntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Ingibjörgu Guð-
mundsdóttur, dóttir hjónanna
Friðrikku Bjamadóttur og Guð-
mundar heitins Þorvaldssonar er
lengst bjuggu á Selvogsgötu 24 hér
í bæ. Guðmundur fórst méð Max
Pemperton árið 1944, en Friðrikka
er vistmaður á Hrafnistu í Hafnar-
fírði.
Þau giftu sig 13. febrúar 1954.
Þeim varð ijögurra barna auðið.
Þau heita Soffía Júlía, Guðmundur
Omar, Helena og Iris. Þau eru öll
flutt að heiman og bamabörnin orð-
in sjö. Þau hjónin vom mjög
samrýnd, svo varla hef ég vitað
dæmi um slíkt annars staðar. Er
því söknuðurinn mikill hjá Ingu
mágkonu minni. Svavar var mjög
listrænn í sér, sama á hvaða sviði
var. Á sínum yngri árum fékkst
hann við að mála myndir, teiknaði,
smíðaði eða spilaði á harmoniku,
allt lék í höndunum á honum. Það
var oft glatt á hjaila í íjölskylduboð-
um þegar Svavar fór að spila og
heimilið þeirra bar þess merki að
þar bjó listrænn og laghentur mað-
ur, tel að Svavar hafí verið einstakt
snyrtimenni. Alltaf var Svavar mjög
hlýr og vinalegur, ég hafði aldrei
séð hann skipta skapi í þessi 32
ár sem við vorum tengd. Hann
stofnaði sitt eigið fyrirtæki árið
1970, vann við það til dauðadags.
í mörg ár söng hann með Karla-
kómum Þröstum og hafði mikla
ánægju af. Svavar er nú syrgður
af öllum í Qölskyldunni, því hann
var góður drengur, sem vildi öllum
gott gera. Sárt er að viðurkenna
að hann skuli ekki vera meðal okk-
ar lengur. Huggunin er að við eigum
öll eftir að hittast aftur, en þangað
til mun minningin um hann geym-
ast í hjörtum okkar.
Elsku Inga mín, ég bið Guð að
styrkja þig og fjölskylduna alla í
ykkar miklu sorg, einnig foreldra,
systkini og tengdamömmu.
Didda.
Elsku pabbi minn er dáinn. Hann
lést í St. Jósepsspítala að morgni
5. ágúst. Hann hafði háð hetjulega
baráttu við sjúkdóm þann sem sigr-
aði að lokum. Maðurinn með ljáinn
hefur höggvið stórt skarð sem aldr-
ei verður fyllt.
Nú þegar ég sest niður til að
skrifa orð um elskulegan föður sem
var í senn mikill félagi og vinur,
hrannast upp minningamar um
hann, sem ég geymi eins og pérlur
í hjartanu.
Það er eifítt að sjá á eftir svo
ungum og atorkusömum manni,
sem sífellt var starfandi, sem gaf
okkur svo mikið og hjálpaði á allan
mögulegan hátt. Þegar við systkin-
in stofnuðum heimili okkar, var
hann alltaf fyrstur með útréttar
hendur, tilbúinn til að bæta og
breyta, enda var hann mjög hand-
laginn og næmur fyrir öllu listrænu.
Pabbi hafði gaman af að ferðast
erlendis. Fóru þau mamma margar
ferðimar út um allar jarðir. Sér-
staklega þótti þeim gott að dveljast
á eynni Mallorca. Þau voru svo
heppin, að komast þangað um pásk-
ana sl. og dveljast þar í hinsta sinn
með móðursystur minni og mannin-
um hennar. Trúi ég að þetta verði
þeim ógleymanlegur tími, því pabbi
var alira manna hressastur. Svo
stutt er síðan illskæður sjúkdómur
uppgötvaðist. Það er erfitt fyrir
fullorðna, eftirlifandi foreldra og
tengdamóður, að sjá nú í dag á
eftir svo góðum syni. Góður Guð
styrki þau, elskulega móður mína
og öll bamabömin sjö, sem ekki
fengu lengur að njóta hans. Þau
mamma voru gift í þijátíu og tvö
ár, sem þau nutu til fullnustu. En
því miður fór hann alltof fljótt.
Nú kveð ég elsku pabba minn
með trega og söknuði. Ég bið góðan
guð að varðveita hann og geyma.
Ég veit honum iíður vel þar sem
hann er. Það er huggun harmi gegn.
Elsku mamma mín, ömmur og afí
og þið öll, Guð veri með ykkur.
Júlía
Kær vinur og svili, Svavar Júlíus-
son, er kvaddur í dag. Hann lést á
St. Jósefsspítala í Hafnarfirði þann
5. ágúst sl. eftir stutta en erfíða
sjúkdómslegu.
Svavar fæddist í Hafnarfirði
þann 6. desember 1931, sonur hjón-
anna Soffíu Olafsdóttur og Júlíusar
Andréssonar, sem lengst af bjuggu
á Hverfísgötu 8 þar í bæ. Olst Svav-
ar þar upp ásamt systkinum sínum
yngri, Sverri og Halldóru. Unnustu
sína, Ingibjörgu Guðmundsdóttur,
gekk hann svo að eiga 13. febrúar
1954, dóttir hjónanna Friðrikku
Bjamadóttur og Guðmundar Þor-
valdssonar, sem þá var látinn, en
þau bjuggu á Selvogsgötu 24 í
Hafnarfirði. Var þetta örugglega
mesta gæfuspor Svavars í lífinu,
eins og hjónaband þeirra Ingibjarg-
ar bar vott um. Astúð þeirra og
umhyggja fyrir bömum sínum og
hvort öðru var til mikillar fyrir-
myndar.
Svavar reyndist foreldrum sínum
ekki síður vel og sjá þau nú á eftir
kæmm og tryggum syni. Tengda-
móður sinni, Friðrikku, var hann
sem besti sonur og nú að leiðarlok-
um þakkar hún alla góðvild hans.
Svavar og Ingibjörg eignuðust
fjögur böm, þau Soffíu Júlíu 1953,
hún er gift Smára Kristjánssyni,
Guðmund Ómar, 1957, sambýlis-
kona hans er Sigurbjörg R. Mar-
teinsdóttir, Helenu, 1960, hún er
gift Guðmundi Hjaltasyni, og írisi,
1965, sambýlismaður hennar er
Eggert Gestsson. Em þau öll bú-
sett í Hafnarfirði nema Helena og
Guðmundur sem búa í Keflavík.
Bamabörn Svavars og Ingibjargar
em sjö.
Svavar hóf ungur að vinna fyrir
sér, 14 ára gamall byijaði hann hjá
Rafha í Hafnarfirði og vann þar
samfellt til ársins 1970, en þá stofn-
aði hann Frostverk ásamt öðmm.
Síðar tók Svavar einn við rekstri
fyrirtækisins og starfaði þar uns
heilsan brast nú fyrir skömmu.
Svavar var einstakur vinur,
traustur, einlægur og hjálpsamur
og lundin var létt. Einnig var hann
listrænn og sjást þess víða merki.
Hann ræktaði fjölskyldu- og vin-
áttubönd af einstakri alúð og
t
Þökkum af alhug alla hjálp og hlýhug sem okkur var sýnd við
andlát og útför mansins míns, föður, tengdaföður og afa,
BJARNA BJARNASONAR,
Erluhrauni 3,
Hafnarfirðl.
Guð blessi ykkur öll.
Branddís Guðmundsdóttir,
Grétar Bjarnason,
Guðný Elfasdóttir
og barnabörn.
umhyggju og við, sem nutum vin-
áttu hans og tryggðar, minnumst
þess nú með sámm söknuði. Sökn-
uði en jafnframt þakklæti fyrir allar
samvemstundimar, hvort sem þær
vom á heimilum okkar eða á ferða-
lögum sem fjölskyldumar fóm
saman í í gegnum árin, en þær
vom ófáar útilegumar sem famar
vom í Þjórsárdal og Þrastarskóg
við mikinn fögnuð allra, ekki síst
yngstu kynslóðarinnar, sem naut
sín hvað mest.
Nú reikar hugurinn þó mest til
frídaganna sem við Lovísa áttum
með Ingu og Svavari á Mallorca
um síðustu páska. Þess tíma nutum
við öll í ríkum mæli og gmnaði þó
ekki að þetta yrði okkar síðasta
ferðalag saman. En minningin um
þær góðu stundir mun lifa áfram
með okkur.
I veikindum Svavars komu ástúð
og umhyggja Ingu best í ljós. Hún
stóð við hlið hans, styrkti og hjúkr-
aði af alúð uns yfír lauk. Og ekki
má gleyma þætti barna og tengda-
bama, sem var mikill og veitti
ómetanlegan styrk.
Þá ber sérstaklega að þakka
starfsfólki lyfjadeildar St. Jósefs-
spítala í Hafnarfirði, fyrir einstaka
umönnun og hlýju til handa Svav-
ari og fjölskyldu hans.
Þá er komið að leiðarlokum.
Margs er að minnast og mikið ber
að þakka. Við Lovísa, synir okkar
og fjölskyldur þeirra þökkum þá
innilegu vináttu sem við höfum
notið og biðjum góðan Guð að
styrkja Ingu og fjölskylduna á sorg-
arstundu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð nú þér fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Páll Sigurjónsson
Það er sárt, að missa eins góðann
vin og tengdaföður, sem Svavar
var. Fyrir rúmum sjö árum þegar
ég kynntist Júlíu, dóttur hans, tók
hann mér strax opnum örmum,
ásamt Ingu, eiginkonu sinni. Nú,
þegar ég horfí til baka, er þetta
alltof stuttur tími, svo margt fínnst
mér ég eiga ótalað og gert með
honum. Það var gaman að ræða
við Svavar, um allt milli himins og
jarðar, og ógleymanlegar eru ferð-
imar sem við fórum saman upp í
Munaðarnes ásamt fjölskyldum
okkar í sumarfrí. Þar var Svavar
alltaf manna hressastur og lék á
als oddi. Hvort sem við vorum í
leik, eða sátum við matarborðið
yfír grillsteikum, sem Svavari þóttu
svo góðar, því matmaður var hann
mikill.
Svavar var mikill áhugamaður
um bíla, og þá sérstaklega um þessa
góðu gömlu, eins og hann sagði.
Gaman var að hlusta á þegar hann
lýsti fyrir manni hvemig hinn og
þessi krómlistinn hefði verið á mis-
munandi árgerðum sem hann
þekkti svo vel. Mörgum stundum
dvaldi hann inni í bílskúr við að
þrífa og bóna, því alltaf vildi hann
hafa hreint og snyrtilegt í kringum
sig. Eins og heimili hans og fyrir-
tæki Frostverk bera vott um.
Svavar var mikill bamavinur, og
gaman var að sjá, þegar hann lék
við litlu bamabömin sín, og öll vom
þau svo hrifín af afanum, sem var
svo kátur og hló svo oft með þeim.
En nú er hann farinn og þau áttu
eftir að kynnast honum svo mikið,
já, öll misstum við mikið, svo ein-
stakur og hjálpsamur var Svavar í
alla staði. En minninguna um hann
geymum við vel og lengi.
Elsku Inga mín, megi Guð al-
máttugur styrkja þig og ykkur öll
í þessari miklu sorg og söknuði.
Að endingu vil ég kveðja ástkær-
an tengdaföður minn með eftirfar-
andi ljóðlínum Jónasar Hallgríms-
sonar.
Vel sé þér vinur
þótt vikirðu fljótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfdgnuður
æðra cilífan
þú iiðlast nú.
Smári Krisfjánsson