Morgunblaðið - 28.11.1986, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. NÓVEMBER 1986
Svar frá Iþrótta-
kennaraskóla Islands
eftirÁrna
Guðmundsson
Hörður Rafnsson, lögregluþjónn á
Akranesi, kvittar fyrir nám sitt í
íþróttakennaraskóla íslands með
grein í Morgunblaðinu, föstudaginn
21. nóvember sl.
Hann upplýsir væntanlega lesend-
ur blaðsins um eftirfarandi:
„Ég vildi að ég gæti verið að
skrifa eitthvað jákvætt um skólann,
en gallarnir kæfa allt jákvætt sem
kemur þaðan.“
Eftir lestur greinarinnar held ég,
að flestum sé ljóst, það sem ég vissi
reyndar fyrir, að mjög djúpt er á
jákvæðu viðhorfí í huga piltsins.
Greinin skaðar en bætir ekki.
Gagnrýni á vissulega rétt á sér, en
þá þarf hún að vera sett fram af
þekkingu og rökvísi. Órökstuddir
dómar og rangfærslur rífa niður en
byggja aldrei upp. Því miður ber
greinin þess merki, svo ekki sé
minnst á önnur atriði sem einkenna
hana.
Ég tel nauðsynlegt að svara piltin-
um vegna skólans sem ég veiti enn
forstöðu. Beinar rangfærslur þarf
að leiðrétta og órökstuddum fullyrð-
ingum þarf að hnekkja. Persónuníði
og atvinnurógi hirði ég síður um að
svara.
Hörður Rafnsson frá Neskaupstað
kom til náms í Iþróttakennaraskóla
íslands haustið 1984 og lauk prófi
frá skólanum í júnímánuði 1986.
Morgunblaðið kynnir greinarhöfund
sem íþróttakennara á Akranesi. Það
er rangt, pilturinn starfar sem lög-
regluþjónn á Akranesi.
Kennaraskóli
Ef til vill var námið í ÍKÍ byggt
upp á annan hátt en HR hafði gert
sér vonir um. Hlutverk skólans er
fyrst og fremst að búa nemendur
undir kennslustörf í íþróttum í skól-
um landsins, en síður að þjálfa
nemendur til þátttöku í íþrótta-
keppni, nema þegar slíkt samræmist
kennsluhlutverkinu. Nemandi, sem
er óánægður í námi og óánægður
með skóla, á þess kost að breyta
til. Þökk sé íjölbreytni til náms og
starfa sem þjóðfélagið býður fram.
Staðfesting á námsdvöl
Hörður Rafnsson hefur grein sína
á frásögn af gangi mála, er hann
óskaði eftir staðfestingu frá skólan-
um á dvöl sinni þar, vegna skatta-
framtals. Þetta mun hafa verið um
mánaðamótin október/nóvember.
Pilturinn kveðst hafa reynt að ná
til mín í síma, en ekki tekist það,
þó hafði ég verið heima alla daga
vikunnar. Nemandi skólans, búsett-
ur á Akranesi, kom á heimili mitt
að kvöldi fímmtudags, en hann ætl-
aði heim næsta dag, ekki tveimur
dögum seinna, eins og HR lætur
liggja að, og bað um umrædda stað-
festingu fyrir hönd HR. Ég var mjög
vant við látinn þetta kvöld, átti lang-
an kennsludag fyrir höndum, auk
annarra verkefna, og kvaðst því
ganga frá málinu næsta dag og
póstleggja, næði ég ekki í hann til
að bera bréfíð til viðtakandans. Eng-
in beiðni kom fram þess efnis að á
þessu bráðlægi. Fullyrðing HR um
að ég hafí neitað að skrifa þetta
vottorð er flarstæða og að ég hafí
byggt neitunina á því að HR hefði
ekki verið við útskrift fyrr um sum-
arið og þakkað fyrir að fá að vera
í skólanum eru lágkúruleg ósann-
indi. Bent skal á, að HR átti að hafa
í fórum sínum prófskírteini frá skól-
anum þar sem allar upplýsingar
koma fram, sem skattstjóri þarf á
að halda. Skírteinið hefði mátt ljós-
rita, en að vísu getur þar að líta
einkunnir.
Þetta dæmi á svo að sýna „greið-
vikni mína“ við nemendur. Um hana
geta fleiri dæmt.
Leyfi skólastjóra
Fundið er að því að ég hafi ekki
tekið mér ársleyfí. Á löngum skóla-
stjóraferli hefí ég alloft notið þeirra
fríðinda að fá leyfí menntamálaráðu-
neytisins til að sækja fundi, ráð-
stefnur og námskeið erlendis og til
dvalar við íþróttakennaraskóla á
starfstíma þeirra. Ég tel þetta
árangursríkari leið til að fræðast og
fylgjast með en að fá eitt ársleyfí
eftir 10 ára starf.
Námsefni
Hörður Rafnsson ræðir um náms-
efni fjölbrautaskóla. Hann telur
námsbækur og námsefni oft vera
það sama og kennt er á IKI, sér-
staklega þegar um íþróttabrautimar
er að ræða. Varla var hægt að
merkja að HR byggi yfír mikilli
þekkingu í íþróttafræðum við upphaf
náms í ÍKI — þótt nám í íþrótta-
braut fjölbrautaskóla væri að baki.
Það breytir engu þótt notaðar séu
glósur eða námsbækur frá ÍKÍ við
kennslu í íþróttabrautunum. Nem-
endur þurfa að hafa öðlast vissa
undirstöðu og þroska til að geta til-
einkað sér erfítt sémám.
Námsskráin
Námsskrá handa framhaldsskól-
um kom út í aprílmánuði 1986. ÍKÍ
á ekki beina aðild að henni, nema
að því leyti að hann byggir á þeim
gmnni sem framhaldsskólanum er
ætlað að leggja. Það þarf að móta
nám í íþróttabrautum fyjlbrautaskól-
anna í tengslum við ÍKÍ, eigi það
að verða einhver gmnnur, einhver
haldbær undirstaða. Það er ekki sök
ÍKÍ að þetta hefur ekki enn verið
gert.
Hörður Rafnsson fullyrðir að
námsskrá fyrir ÍKÍ hafí ekki verið
til, „aðeins lauslegt plan“. Hér er
enn hallað réttu máli. Þótt náms-
skráin sé ekki prentuð á mynd-
skreyttan glanspappír er hún vel
læsileg flestum mönnum.
Kennaraskipti
Hörður Rafnsson víkur að kenn-
aramálum skólans og segir kennara-
skipti mjög ör og að margir kennarar
hætti kennslu eftir aðeins eitt ár.
Hér veður hann reyk. Ég kannast
Arni Guðmundsson
„Fullyrðing- HR um að
ég hafi neitað að skrifa
þetta vottorð er fjar-
stæða og að ég hafi
byggt neitunina á því
að HR hefði ekki verið
við útskrift fyrr um
sumarið og þakkað fyr-
ir að fá að vera í
skólanum eru lágkúru-
leg ósannindi,“
ekki við nema einn kennara, sem
hætt hefur kennslu við skólann eftir
eins árs starf. Ástæðan fyrir því að
hann hætti störfum er allt önnur en
HR vill vera láta. Aðrir kennarar
skólans hafa kennt misjafnlega
lengi, sumir þó ámm og áratugum
saman. Kennaraskipti við ÍKÍ em
alls ekki tíðari en gengur og gerist
við aðra skóla, þrátt fyrir aðstöðu-
leysi, skólastjórann og nemenduma.
Skólinn er uppeldisstofnun
Pilturinn talar um að við ÍKÍ ættu
að vera „toppkennarar" og „það
ætti að vera stolt hvers þjálfara og
leiðbeinanda að fá að kenna við skól-
ann“. Þessu trúi ég vel, en Iþrótta-
kennaraskóla íslands nægir ekki að
við skólann starfi þjálfarar og leið-
beinendur, skólinn þarf á kennumm
að halda, mönnum sem skilja hlut-
verk skólans til fullnustu sem
uppeldisstofnunar.
Vel menntaðir
kennarar
Hörður Rafnsson telur „að sér
þætti gaman að vita hve mörgum
kennurum Ámi Guðmundsson hafði
úr að velja á nýliðnu hausti“. Þessu
gamanmáli skal svarað. Mennta-
málaráðuneytið auglýsti á liðnu
sumri tvær kennarastöður við IKI
lausar til umsóknar. Þrjár umsóknir
bámst. Hinir nýráðnu kennarar hafa
báðir lokið námi í íþróttafræðum frá
viðurkenndum háskóla í Banda-
ríkjunum.
Iþróttakennaraskóli íslands hefur
mjög góðu og vel hæfu kennaraliði
á að skipa. Gildir það bæði um hina
fastráðnu kennara, stundakennara
og námskeiðskennara sem em marg-
reyndir kennarar við skóla og
íþróttafélög.
Menntamálaráðuneytið og ÍKÍ
Hörður Rafnsson telur að skólann
vanti aðhald menntamálaráðuneytis-
ins. Ráðuneytið hefur alla tíð átt
greiðan aðgang að skólanum. Allt
frá stofnun hans hefur íþróttafulltrúi
og deildarstjóri menntamálaráðu-
neytisins verið formaður skólanefnd-
ar.
Mætingaskylda
Tvö dæmi vill HR nefna, „öðmm
fremur, sem em skólanum til
skammar". Hið fyrra er 100% mæt-
ingaskylda. Um hana svo og aðrar
reglur skólans vissi pilturinn áður
en hann afréð að fara í skólann.
Skólinn lítur á námið sem vinnu
nemendanna og hana eiga þeir að
stunda samviskusamlega. Iþrótta-
kennaraskóli íslands býr nemendur
undir störf í skólum landsins, sem
þeir eiga að rækja vel. Aðhald, sem
mætingaskyida veitir, er nemendum
til góðs. Tiltölulega lág fallprósenta
í ÍKÍ er þessu aðhaldi m.a. að þakka.
Pilturinn vitnar í Háskóla Islands
og segir þar frjálsa mætingu að
mestu leyti, það er ekki alls kostar
rétt. Allir sem eitthvað þekkja til
Leiguíbúðir hafa ekkert
aðdráttarafl hjá ungu fólki
— eftirHalIdór
Blöndal
IIGREIN
Húsnæðisstofnun ríkisins sendi
nýlega frá sér smákver: „Könnun á
þörf fyrir leiguhúsnæði 1986.“
Þessi könnun er um margt fróðleg,
ekki síst fyrir þá sök, hversu ólíkar
forsendur svarendur leggja sýnilega
til gmndvallar mati sínu á leigu-
íbúðarþörfinni. Heildamiðurstaðan
er talin sú, að fram til ársins 1990
þurfti leiguíbúðum að fjölga um
samtals 2500 til 3000 á landinu
öllu. Mér sýnist, að þeirri niðurstöðu
verði að taka með mikilli varúð.
Kannski ekki fyrst og fremst heild-
arfjöldanum, heldur miklu fremur
hinu, hvemig þörfín er metin hjá
hveijum einstökum hóp og stað
fyrir sig.
Það er auðvitað ljóst, að þörfín
fyrir leiguíbúðir er viðvarandi. Það
sjáum við glöggt, ef við setjum
okkur í spor þeirra, sem verða að
flytjast til Reykjavíkur um stundar-
sakir vegna náms, og mörg vitum
við vel um það, hversu kostnaðar-
samt það getur verið. Það vekur
því nokkra undmn, að ekki er reikn-
að með að það þurfí að fjölga nema
um 50 íbúðir á ári í stúdentagörðun-
um næstu þrjú árin. Þó sýndi
ýtarleg könnun á húsnæðismálum
háskólastúdenta árið 1982, að þá
hefði þurft að byggja 840 íbúðir
og 1758 einstaklingseiningar, til að
fullnægja þörfínni, en síðan hefur
stúdentum flölgað um 800. Þörfín
hjá Bandalagi íslenskra sérskóla-
nema er talin 300 íbúðir. Ég hef
lengi verið þeirrar skoðunar, að
þessi þáttur húsnæðismálanna sé
til mikillar vansæmdar. Það er
sannarlega kominn tími til þess að
stúdentar og námsmenn utan af
landi geti búið við sæmilegt öiyggi
í húsnæðismálum hér syðra.
Sömu sögu er að segja af öldmð-
um, öryrkjum og öðmm þeim, sem
verst em settir. Það er nauðsyniegt
að leiguíbúðir séu fyrir hendi þeirra
vegna. Þó vil ég minna á, að meðal-
verð endursöluíbúða hjá Verka-
mannabústöðunum í Reykjavík er
nú 2,1 milljón kr. Af þeim fengi
viðkomandi 315 þúsund kr. til
þriggja ára og eftirstöðvamar yrðu
síðan greiddar á 40 ámm þaðan í
frá og yrðu afborganir og vextir
rétt um 5 þúsund kr. á mánuði.
Ég fæ ekki séð að hægt sé að ganga
lengra til þess að tryggja þeim, sem
verst em settir, viðunandi kosti í
húsnæðismálum nema með því einu
að hið opinbera láti fólki í té hús-
næði án endurgjalds.
Síðast kem ég að búsetuíbúðum
Halldór Blöndal
„Það er sannarlega
kominn tími til þess að
stúdentar og náms-
menn utan af landi geti
búið við sæmilegt
í húsnæðismál-
um hér syðra.“
og kaupleiguíbúðum Alþýðuflokks-
ins, en þessi kerfí bæði byggja á
því, að „þeir sem em í flokknum"
skuli fá meiri opinbera fyrirgreiðslu
en aðrir jafnsettir í þjóðfélaginu,
utanflokkamennimir. Búsetufyrir-
komulagið er margrætt og léttvægt
fundið. Kaupleiguíbúðimar reisa
þeir Alþýðuflokksmenn á þeirri
hugmynd, að Húsnæðisstofnun láni
80% í stað 70% hjá öðmm. Og síðan
kemur rúsínan í pylsuendanum:
Viðkomandi sveitarfélag á að leggja
fram það sem á vantar, 20% eða
um 600 þúsund kr., sem skulu vera
afborgunar- og vaxtalausar svo
lengi sem leigjandanum sýnist að
kaupa ekki íbúðina. En ef hann
vill það, seint og um síðir, skal sveit-
arfélagið pliktað til að lána honum
þessi 600 þúsund til 30 ára f við-
bót. Þannig á að byggja 600 íbúðir
ár hvert næstu tíu árin. Það þýðir
að sveitarfélögin eiga að binda 360
milljónir kr. á ári vaxtalaust í venju-
legum íbúðum eða 3,6 milljarða kr.
að 10 ámm liðnum. Og til þess að
standa undir þessu hefur Álþýðu-
flokkurinn lofað að lækka skatta!
Trúi hver sem trúa vill.
í þessu samhengi er fróðlegt að
ri§a upp eina spumingu Félagsvís-
indastofnunar í húsnæðiskönnun
unga fólksins 1985: „Hugsum okk-
ur að mánaðarlegur húsnæðis-
kostnaður yrði svipaður, hvem
eftirtalinna kosta myndirðu þá
kjósa þér?“
Svör
Eigin íbúð í nýju húsnæði 71,7%
Eigin íbúð í eldra húsnæði 21,9%
Eigin íbúð í verkamannabúst. 1,2%
Leiguíbúð með búseturétti 3,9%
Svararekki 1,3%
Þessi niðurstaða svarar því sem
svara þarf. Leiguíbúðir með bú-
setturétti eða kaupleiguíbúðir hafa
ekkert aðdráttarafl hjá ungu fólki.
Það kemur meira að segja fram í
könnuninni að 94,8% af því telja
raunsætt að stefna að eigin hús-
næði „miðað við efni og aðstæður"
fyrir einu ári — eða áður en hug-
myndimar um nýja húsnæðiskrefið
vom svo mikið sem komnar fram.
Hvað þá núna.
Það verður fróðlegt að fylgjast
með því, hvort Alþýðuflokkurinn
rriuni áfram leggja stein í götu þess,
að ungt fólk geti með gööu möti
eignast eigin íbúð. Til þess hefur
til að mynda Jóhanna Sigurðardótt-
ir sýnt alla tilburði, þegar hún
óskapast yfír því, hversu lítið flár-
magn renni til Byggingarsjóðs
verkamanna borið saman við Bygg-
ingarsjóð ríkisins. Fróðlegt væri að
vita hvort Jón Sigurðsson, topp-
maður krata, sé sama sinnis, hvort
hann telji það raunhæft að stefna
að því sem almennri lausn í hús-
næðismálum, að sveitarfélagið leggi
fram 600 þúsund kr. vaxtalaust,
hver sem í hlut á. Eða hvort hann
sé af sama sauðahúsi og Jóhanna
og telja þar með að þessi forrétt-
indi skuli vera bundin við þá sem
em „í flokknum".
Höfundur er alþingismaður Sjálf-
stæðisflokks fyrir Norðurlands-
kjördæmi eystra.