Morgunblaðið - 27.05.1987, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 27. MAÍ 1987
~þ(i ættir ekki o2> berc<- svorvx mi klc^
pehinpa á þér. þúzettircð legg'ja. póo inrvó-
banlcareikni^.»
ást er 0 0 0
foj pÉ

Jjl ;)rf
/J 2P
... aö standa viö hliÖ-
ina á sínum manninum
TM Rog. U.S. Pat. Oft.—alt riflhts reservod ©1933 Loa Tlmes Syndlcate
Ég get ekki leigt þetta
herbergi hverjum sem er.
Hér heldur maðurinn minn
sálugi sig ...
Með
morgnnkaffinu
4-
5<S
Hvað segja þeir um það í
blaðinu?
HÖGNI HREKKVÍSI
,, VlE> 5TINGUM pESSU eKKI I EytZUM
Á HONUM!"
Varnarmál:
Er fjöregg þjóðarinn-
ar í lausu lofti?
Til Velvakanda.
7637-4198 skrifar:
Er það það, sem koma skal?
Fijáls þjóð S fijálsu landi. Er það
ekki frumskilyrði og forsenda þess,
að við getum lifað farsællega á
þessu litla eylandi okkar? Það er
auðvitað hörmulegt, að heimurinn
skuli skiptast í tvennt og risamir í
austri og vestri standi gráir fyrir
jámum hver gegn öðmm, en við
það ráðum við ekki og hjal nokk-
urra skammsýnna stjórnmála-
manna breytir þar engu um. Eins
og allir vita, hefur ástand þetta
varað frá lokum seinni heimsstyij-
aldarinnar. Við þessu ástandi
bmgðust íslendingar á þann eina
skynsamlega hátt, sem um var að
ræða, með því að ganga í Atlants-
hafsbandalagið og biðja um vemd
Bandaríkjanna. Framlag okkar var
og er nokkrar hijóstmgar lendur
og lejrfí til þeirra umsvifa, sem her
Bandaríkjanna em nauðsynleg til
að geta sinnt verndarstarfi sínu. A
meðan herinn er hér erum við ömgg
meðan friður ríkir í okkar heims-
hluta, komi til heimsstyijaldar
verður enginn ömggur. I hafinu í
kringum okkur úir og grúir af kaf-
bátum Rússa og daglega stuggar
herinn við flugvélum þeirra, sem
nálgast landið um of.
Viðurkennt er, að ísland er mjög
mikilvægt hemaðarlega séð. Dettur
nokkmm í hug, að Rússar myndu
hika við að koma sér hér upp bæki-
stöð með illu eða góðu, ef við væmm
varnarlaus. Þótt við gætum sjálf
komið okkur upp her, dygði það
ekki, hann yrði í engu virtur hjá
svo lítilli þjóð. Þegar ég hlusta á
fulltrúa kvennalistans láta móðan
mása um hlutleysi hvarflar að mér
hve lítið hald yrði í þessum konum,
þegar risinn í austri stingi hér niður
járnhæl sínum eftir að þær hefðu
mtt brautina með því að gera okk-
ur varnarlaus. Auðvitað vildum við
öll, að ástandið í heiminum væri
þannig, að við þyrftum ekki á vemd
að halda, en það er hugsanavilla,
að við séum ekki fijáls meðan hér
er erlendur her, þvert á móti emm
við ftjáls á meðan við höfum þá
vemd. Hvað „amerikuseringu"
snertir hefur komið í ljós, að við
emm ekki verr á vegi stödd en hin
Norðurlöndin, enda kemur „amer-
ikuseringin" frá okkar eigin fjöl-
miðlum en ekki frá hemum.
Fyrir nokkmm ámm, þegar þá-
Til Velvakanda.
Hjólandi um göturnar á fallegu
vorkvöldi. Sogar að sér svalt loft
þokunnar sem myndar eins og varn-
armúr um borgina. Finnur hvernig
fallegur vordagur hefur fært henni
frið. Margir em á ferli til að njóta
veðurblíðunnar. Sumir em gangandi,
aðrir hjólandi og enn fleiri keyrar.di.
En hvers njóta þeir innilokaðir í bíl.
Útsýnis. Útsýnis sem dregur athygli
þeirra frá akstrinum. — BANG —
Þama liggur hjólreiðamaðurinn í göt-
unni. Vemleikinn blasir við ökumann-
inum. Fegurð vorkvöldsins hafði
dáleitt hann. Stöðvunarskyldumerkið
hafði gleymt að láta vita af sér og
bíllinn renndi sér stjórnlaust fram
hjá. Hjólreiðamaðurinn sá að hveiju
verandi ríkisstjórn, undir forsæti
Ólafs Jóhannessonar, fór að föndra
hættulega við varnarmálin, sýndi
íslenska þjóðin, með undirskrifta-
söfnun, að yfírgnæfandi meirihluti
hennar vildi áframhaldandi aðild
að Atlantshafsbandalaginu og þá
vemd, er herinn veitir, og svo mun
enn vera. Það er ömurleg byijun á
stjómmálaumsvifum kvenna að
vinna að því að bijóta niður öryggi
okkar. Vonandi bemm við gæfu til
að standa gegn slíkum eyðingaröfl-
um hvaðan sem þau koma.
stefndi. Samt — samt trúði hann
ekki að það mundi gerast. Afallið
varð því ekki síst vegna þess. Afleið-
ingin varð því að hjólreiðamaðurinn
sinnti ekki um að fá nafn og síma-
númer ökumannsins ef upp kæmi sú
staða sem hann er í nú. Hjólið er
ekki lengur eiganda sínum til gagns
og gleði. Afturdekkið slæst til eins
og stimpill. Ef ökumaðurinn sér þetta
bréf og man eftir atvikinu á homi
Barónsstígs og Eiríksgötu, er hann
vinsamlegast beðinn að hafa sam-
band við hjólreiðamanninn í síma
68-87-52 eða 8-45-66.
Hildur M. Sigurðardóttir
Hjólreiðaóhapp:
• •
Okumaður
gefi sig fram
Víkverji skrifar
Frá því var skýrt hér í blaðinu
fyrir helgi, að bóka- og blaða-
sala hafi verið aukin í flugstöð Leifs
Eiríkssonar. Hljóta fleiri að fagna
þessu en Víkveiji, sem stendur sjálf-
an sig oft að því í erlendum flug-
höfnum að hlaða á sig bókum og
blöðum á síðustu stundu.
Samkvæmt heimildum Víkveija
er unnt að fá erlend blöð í bóka-
verslun flugstöðvarinnar sama dag
og þau koma út. Aður hefur verið
vakið máls á því hér í þessum dálki,
að afgreiðsla íslenskra tollayfir-
valda á erlendum bókum og blöðum
sé með öllu úrelt. Þannig mun það
vera vegna kröfu tollheimtumanna,
að Bókaverslun Sigfúsar Eymunds-
sonar, sem annast bóka- og blaða-
söluna í flugstöð Leifs Eiríkssonar,
getur selt International Herald Tri-
bune þar sama dag og það kemur
út, en ekki í Austurstræti.
Víkveiji kynntist því að eigin
raun, þegar hann reyndi að hjálpa
starfsbræðrum úr blaðamannastétt
á leiðtogafundinum, að ekki er auð-
velt að koma því um kring að fá
seld erlend blöð hér á landi sam-
dægurs. Ástæðan er ekki sú, að
blöðin komist ekki um borð í flug-
vélar og með þeim til landsins,
heldur tregða og fastheldni íslenska
stjórkerfisins.
Oftar en einu sinni hefur verið
kvartað undan því hér í blaðinu,
hvernig staðið er að afgreiðslu á
bókum til þeirra einstaklinga, sem
eiga sjálfir í viðskiptum við erlenda
bóksala. í stuttu máli er framkoma
hins opinbera við þetta fólk móðg-
andi og hneykslanleg.
xxx
Víkveiji vakti máls á því á sínum
tíma, að fjárlaga- og hagsýslu-
stofnun ríkisins hefði sent frá sér
bækling um framgöngu opinberra
starfsmanna og hins opinbera í
samskiptum við almenning. í þessu
efni er ekki aðeins nauðsynlegt að
biýna fyrir starfsfólki, að það sýni
viðskiptavinum eðlilega kurteisi.
Ekki tyr síður mikilvægt, að þeir
agnúar séu sniðnir af opinberri
þjónustu, sem'sæta hvað eftir ann-
að almennri og réttmætri gagnrýni.
Fjármálaráðuneytið og aðrir í
yfirstjórn tollamála hafa þverkall-
ast við gagnrýni á þá starfshætti
við tollafgreiðslu á bókum, sem tek-
in var upp, þegar nýja pósthúsið í
Ármúla var tekið í notkun. Hafa
þeir sem bera ábyrgð á þessum
úreltu staifsháttum aldrei pantað
bok frá útlöndum og þurft að sækja
hana í Ármúlann?
Enn einu sinni hefur birst bréf
í Velvakanda vegna orða, sem
Víkvetji lét falla um ferðamál. Nú
finnur hinn gamalkunni bréfritari
það sem tilefni, að sú sjálfsagða
krafa var gerð til Vegagerðarinnar
að merkingar á vegum væru viðun-
andi. Skal sú skoðun enn ítrekuð,
að Vegagerðin þarf að taka stefnu
sína í vegamerkingum til endur-
skoðunar..
Sá sem ritar Velvakanda heldur
áfram að varpa fram spurningum,
sem eiga að sýna nauðsyn þess, að
hið opinbera láti meira að sér kveða
í ferðamálum. Til þess hefur verið
stofnað sérstakt Ferðamálaráð og
í Velvakandabréfinu s.l. miðviku-
dag er þessi sérkennilega skýring
gefin á því, að það geti ekki sinnt
því hlutverki að leggja göngustíga
og koma upp hreinlætisaðstöðu:
„. . . svo vill til að vegna peninga-
leysis hefur nær öllu ráðstöfunarfé
ráðsins verið varið til landkynning-
ar, en framkvæmdir innanlands
hafa setið á hakanum." Hvernig
væri fyrir bréfritara að snúa sér til
Ferðamálaráðs? Þarf það ekki að
breyta forgangsröð sinni?