Morgunblaðið - 07.08.1987, Qupperneq 48

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. ÁGÚST 1987
48
>

>
FORMULA 1-OKUMAÐURINN NIGEL MANSELL SKRIFAR
í kappakstri geta
milljón atriði brugðist
Ég veit ekki hvað það er við Hockenheim-brautina sem veld-
ur mér alltaf vandræðum. f fyrra var ég með góða forystu,
þartil undirvagn bflsins brotnaði og ég átti í mestu erfiðleik-
um með að Ijúka keppni. Um sl. helgi beið ég eftir að ná
fyrsta sætinu, með bflinn í góðu lagi, þegar vélin bilaði fyrir-
varalaust. Þegar svona atvik koma upp spáir maður í hvernig
Formula 1 kappakstur í raun og veru er. Maður er kannski
nýbúinn að vera í skýjunum, sælutilfinningin eftir sigur, en
þá breytist draumurinn í martröð. í golfi er þetta spurningin
um að samhæfa sjálfan þig, golfboltann og brautina, í kapp-
akstri geta milljón atriði klikkað.
HOCKENHEIM
Keppnisbrautin
Hvað gerði ég eftir sigurinn á
Silverstone? Það hafa margir
spurt mig að því. Svarið var ekk-
ert sérstaklega ljúft, ég var fljót-
lega kominn í hörkuvinnu. Ég
fékk tvo frídaga heimavið en flaug
síðan með liðsmönnum til að aug-
lýsa upp styrkjendur liðsins. Það
var lítill tími til að sitja upp i sófa
og njóta sigursins, þá þegar var
kominn tími til að hugsa um
næstu keppni. Ég var komin aftur
á byrjunarreitinn.
Ég flaug til V-Þýskalands
þremur dögum fyrir keppni og
spjallaði við viðgerðarmennina
áður en ég fór á hótelið og spil-
aði tennis. Ég hafði ekki spilað
lengi, venjulega gleymi ég tennis-
spaðanum heima. Akstursæfing-
amar á fostudeginum gengu vel,
ég náði besta tíma og var óneitan-
lega feginn þegar byijaði að rigna
á laugardeginum. Það þýddi að
ég myndi starta fremstur í keppn-
inni daginn eftir. Ég eyddi því
laugardeginum við það að glápa
á sjónvarpið, við skoðuðum mynd-
bönd af æfíngunum. Það var
broslegt atvik sem henti, þegar
brasilfskur ökumaður í öðru liði
kiúðraði beygju og fór út á gras.
(Ayrton Senna hjá Lotus. Innsk.
blm.) Það var mikið klappað í við-
gerðarskýli okkar, ljótur leikur.
Þá kom að mér, ég var nýbúinn
að segja að allt hefði gengið
áfallalaust hjá mér. Sjónvarpið
sýndi það að ég snerti oft vamar-
bakkana í beygjunum, aksturinn
var ekkert stórkostlegur. Ég
þurfti líka að fara framúr mörgum
bflum, flestir fóru frá þegar mað-
ur nálgaðist en ökumenn með
túrbólausar vélar eru vandamál.
Þeir vita ekki hve kraftmiklir bflar
okkar eru og átta sig ekki á hraða-
aukningunni. Ég náði semsagt
besta tíma þrátt fyrir allt. Hoc-
kenheim-brautin er krefjandi fyrir
vélar keppnisbflanna, beygjumar
eru krappar og gírskiptingar
þurfa að vera snöggar. En ef
maður hefur nóg afl, þá verður
árangurinn góður. Á flestum öðr-
um brautum þarf meira en bara
aflið.
í startinu á keppninni sjálfri
leyfði ég Prost og Senna að fara
á undan, segjum það a.m.k. í
sannleika sagt komst ég ekki
hraðar af stað, var aðeins of seinn
á bensíngjöfína. Ég fór fljótlega
framúr Prost og síðan Senna,
bfllinn virkaði betur en nokkum
tíma áður. Bensíneyðslan myndi
skipta öllu máli. Bensíngjöfín er
oft í botni á Hockenheim og í
fyrra hættu bæði McLaren og
Prost vegna bensínleysis. Ég
ákvað að slaka á og Prost fór
framúr, en ég hafði ekki áhyggjur
af því. Ég ók á hæla hans, not-
færði mér það að bfll hans klauf
loftið fyrir mig. Bensíneyðsla mín
var þar með minni, Prost sá um
erfíðið.
Ég skaust inn á viðgerðarsvæð-
ið og dekkjaskiptingin gekk eins
og í sögu. Þegar ég kom aftur inn
á brautina var ég 4,5 sekúndum
á eftir Prost, hann átti enn eftir
að skipta um dekk, þannig að
staðan var góð. Við vorum langt
á undan öðrum og mér fannst tími
til kominn að byija alvöru akstur
til að ná Prost.
Ég náði góðum aksturstíma,
náði sekúndu af Prost. Það vom
tuttugu hringir eftir, og því næg-
Morgunblaðið/Gunnlaugur Rögnvaldsson
Nigal Mansall
ur tími. Ég var farinn að sjá
sigurinn í hendi mér. Án nokkurr-
ar viðvömnar tapaði þá vélin
skyndilega afli. Ég náði að halda
áfram í smástund, áður en vélin
gaf endanlega upp. Ég sveigði
útaf brautinni og flýtti mér í
burtu. Eitthvað meiriháttar hafði
bilað í vélinni. Það var smá hugg-
un að flestir túrbóbflamir biluðu
í þessum kappakstri, aðeins þrír
slíkir luku keppni. Síðan var
ágætt að Nelson Piquet vann, þó
hann sé keppinautur minn. Hann
ekur altént Williams, eins og
ég...
MÓTORHJÓLAKAPPAKSTUR
Mamola spólaði í öllum gírum
Bandaríkjamaðurinn Randy
Mamola vann Le Mans mótor-
> hjólakappaksturinn f Frakk-
landi á Yamaha keppnishjóli
áinu. Með sigrinum færist Ma-
mola nær Ástralíubúanum
Wayne Gardner f baráttunni
um heimsmeistaratitillnn f
mótorhjólakappakstri, en 10
motum af 17 er nú lokið. Gern-
er hefur 85 stig, en Mamola 66.
Rigning gerði ökumönnum í Le
Mans kappakstrinum lífíð leitt,
það er enginn leikur að stjóma 150
hestafla motorhjólum á hálli braut,
þar sem allt aflið
Gunnlaugur kemur á afturdekk-
Rögnvaldsson ið. Mamola er
y skrifar hinsvegar sérfræð-
ingur í akstri við
sllkar aðstæður og naut sín vel.
„Það þarf mikla ákveðni við stýrið
við svona aðstæður, ég spólaði í
öllum gírskiptingum á beina kafla
brautarinnar og í mörgum beygjum
líka“ sagði Mamola. „Bleytan jafnar
mun á milli keppnishjólanna, en ef
menn gæta sín ekki skauta þeir
útaf. Ég vona að það rigni í hverri
keppni og næsta keppni er í Eng-
landi, þannig að mér gæti a.m.k.
orðið að ósk minni þar...“ sagði
Mamola.
Úrslit í Le Mans
mótorhjólakappakstrinum mín
1. Randy Mamola, Bandaríkjunum,
Yamaha 58.43.50
2. Rer Fransceso, Italíu, Honda
59.17.68
3. Christian Sarron, Frakklandi,
Yamaha 59.24.14
4. Wayne Gardner Ástralíu, Honda
59.27.69
5. Ron Haslam, Bretlandi, Honda
59.33.75
Staðan í heimsmeistarakeppninni,
1. Wayne Gardner Bandaríkjunum
93 stig, Randy Mamola Banda-
ríkjunum 66, Eddie Lawson
Bandaríkjunum 64, Ron Haslam
Bretlandi 60.
Morgunblaöiö/Gunnlaugur Rögnvaldsson
Jafnvægið skiptir öllu
Randy Mamola vann örugglega i Le Mans mótorhjólakappakstrinum á Yamaha og er nú í öðru
sæti til heimsmeistara í flokki 500cc mótorhjóla. Það þarf mikið hugrekki til að keppa á 500cc
mótorhjólunum, sem eru 150 hestöfl. Hné Mamola strýkur hér brautina, en jafnvægið skipir öllu
máli þegar ökumenn sveifla hjólunum milli beygjanna.