Morgunblaðið - 11.12.1987, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1987
„ pú rnyndxr ekki -trúo. w'e.r, ef ég
6egbi þér, hvc rrwargir eiginmenn
6*.tjQ.£t ofon cí piQ'énodót eipinkvcnn«.
áinno.."
Hann hefur ekki þurft að
nota hjálpartæki hingad
til.
Með
morgunkaffinu

Það stendur svo hér að
lokum, þau ætla að koma
aftur eftir fimm mínút-
ur...!
HÖGNI HREKKVÍSI
->
X -jf Epl
’ // r 1 í
HAnin er ab> /efa siq."
Málþóf um bjórfrumvarp
Til Velvakanda.
Mikið erum við íslendingar búnir
að tala og skrifa um bjór. Og mik-
ið erum við búnir að ilrekka af bjór
meðan við hiifum verið að þrátta
um, hvort við megum drekka hann
eða ekki. A tímabili dofnaði umræð-
an þó lítið eitt, þegar við gleymdum
okkur í umræðu um hundahald í
Reykjavík og þá var því spáð, að
bjór- og hundamálið yrðu okkar
aðalumræðuefni á víxl framyfir
næstu aldamót og litlar vonir um
lyktir. Borgarstjómin í Rcykjavík
leysti þó síðamefnda vandamálið á
skynsaman hátt, þannig að nú þurfa
borgarbúar ekki að fela hunda sína
lengur.
Bjórmálið leysir borgarstjórnin
hins vegar ekki, það er hlutverk
hins háa Alþingis íslendinga. Og
hvemig hafa þingmennimir
brugðizt við því hlutverki sínu?
Hafa þeir e.t.v. ekki fengið tæki-
færi til að ræða málið? Ojú. Ar eftir
ár hafa bjórfrumvörp verið liigð
fram á Alþingi. Afgreiðsla þeirra
hefir hins vegar ekki aukið virðingu
okkar á þingmönnum, þar eð um-
ræðum hefir slag í slag verið slegið
á frest, þ.e. málinu vísað t:l nefnd-
ar, sem síðan sendir það til
umsagnar aðila, sem gerst eiga að
vita hvað landar þeirra eiga að
drekka. Þessir umsagnaraðilar
draga svör sín fram eftir vetri.
Þegar nefndarmenn fá ioks svör
þeirra leggjast þeir undir feld með
vasatölvu og vasaljós og reikna út
hvaða dag þeir eigi að skila nefnd-
aráliti svo máli sofni. Og útreikn-
ingurmn reynist svo hámákvæmur,
að þegar kemur að lokaatkvæða-
greiðslu málsins, tilkynnir hæstvirt-
ur deildaforseti, að nú séu komnar
þinglausnir og því miður verðið þið,
bjórvinir og útsendarar bmggverk-
smiðjja, að bytja aftur í haust. Á
meðan verðið þið að láta vkkur
nægja 40% sterka drykki.
Og enn er komið haust með til-
heyrandi bjórfmmvarpi og viti
menn, frumvarpið kom ti! 1. um-
læðu á fvrstu dögum þingsins og
bjuggust menn nú við skjótri af-
greiðslu og enn skjótari nefndar-
áliti. En það reyndíst tálvon.
Þingmenn okkar kunna ráð við öilu.
Nú halda þeir uppi málþófi í hvert
sinn, sem forseti tekur málið til
umræðu. Tveir kappar standa sig
bezt í þófinu, þ.e. Sverrir Her-
mannsson og Olafur Þórðarson,
sem flytja langar ræður. Svona
málsmeðferð tíðkast á þingi þeirra
Bandaríkjamanna og em málþófs-
menn þar kallaðir „filibusterar".
„Filibusterarnir“ nota ýmsar að-
ferðir til að te§a málin, t.d. þylja
þeir upp úr heilu símaskránum. Eg
vona, að hinir íslenzku „filibuster-
ar“ grípi ekki til slíkra aðferða, það
væri eitthvað.gagnlegra að lesa t.d.
úr gömlum Kröfluafrekaskrám
þingmanna.
Háttvirtir þingmenn og hæstvirt-
ir þingforsetar. Er ekki kominn tími
til að fjalla um bjórmálið eins og
alvörumál og afgreiða það eins og
alvörumál?

Víkveiji skrifar
Iopnu bréfi til þáttagerðar-
fólks á tónlistarrásum og
stöðvum er mælst til þess að
dregið verði úr „meira og
minna stöðugri hvatningu til
áfengisnotkunar og tilheyrandi
samkvæmislífs frá því á föstu-
dagsmorgni fram á sunnudag".
Bréfritarar eru þrír og starfa
allir að málefnum unglinga í
Reykjavík. Víkveiji tekur heils-
hugar undir orð þessa fólks og
fara hér á eftir stuttir kaflar
úr bréfínu.
„Á föstudagsmorgnum er
með reglulegu millibili miðlað
upplýsingum um hve biðraðir
séu langar á hinum ýmsu út-
sölustöðum ÁTVR. Síðan er
tíminn mældur í því hvenær
ríkið lokar. Þegar líður á kvöld-
ið er hann aftur mældur í
glösum, „klukkan er korter
gengin í fjórða glas“... Hér er
ýtt undir þann hugsunarhátt
að enginn sé maður með mönn-
um nema hann sé í stöðugu
svalli og djammi allar helgar.
XXX
Oþolandi er lítilsvirðing
slysadeildar Borgarspítal-
ans við viðskiptavini deildar-
innar, sem eru látnir bíða von
úr viti í biðsal deildarínnar. Er
rétt eins og tími þessara við-
skiptavina, sem eru svo
óheppnir að þurfa að notfæra
sér þjónustu hennar, sé einskis
virði.
Ástæður þess að Víkveiji
minnist á þetta er að í vikunni
þurfti hann að leita tii slysa-
deildarinnar vegna þess að
barn hans meiddist. Víkveiji
kom í Borgarspítalann klukkan
um 12.40 og íét skrá sig. Var
hopum sagt að bíða með bar-
nið, biðin yrði um hálf klukku-
stund, aðeins þrír aðrir væru
á undan. Síðan leið og beið.
Eftir um klukkustundar bið,
og ekki var Víkveiji kallaður
upp, gerði hann athugasemd,
allir sem komið hefðu á eftir
honum hefðu verið kallaðir
upp, en hann ekki. Sú skýring
var þá gefín, að sjúklingarnir
sem teknir hefðu verið fram
fyrir hefðu verið að fara í að-
gerð og allt væri þetta hið
eðlilegasta. Leið svo hartnær
hálf klukkustund til viðbótar
áður en röðin kom að Víkveija
og barni hans.
Víkveiji ræddi þetta mál við
starfsfólkið, sem sagðist hafa
átt mjög erilsaman dag og víst
er það að þyrla Landhelgis-
gæslunnar lenti utan við
spítalanr. meðan á dvöl
Víkveija stóð í spítalanum. Var
þá spurt, hvort aðeins einn
læknir væri á vakt og neituðu
starfsmenn því. Hins vegar
kom það fram í máli starfs-
fólksins að svo væri sparað í
rekstri deildarinnar, að alltof
fátt starfsfólk væri þar að jafn-
aði. Þar liggur því huildurinn
grafínn. Sparnaðurinn er á svo
háu stigi, að slasaðir mega
dúsa í biðsal deildarinnar
klukkustundum saman á með-
an læknar stcfna sjúklingum í
aðgerðir á deildina og slasaðir
bíða.
Þáð skal sérstaklega tekið
fram, að læknar og hjúkruna-
rfólk deildarinnar gerði óað-
fínnanlega að sárum barnsins
og er ekkert upp á það að
klaga, en eitthvað hlýtur að
vera mikið að rekstri deildar-
innar, þegar sígur í rólyndasta
fólk aðeins við að njóta þjón-
ustu þessarar nauðsynlegu
stofnunar.