Morgunblaðið - 11.12.1987, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. DESEMBER 1987
Borist á banaspjótum
eftir Guðmund
Jóhannesson
„Sjálfstæðisflokkurinn í upp-
lausn, getur ekkért og -kann
ekkert.“ Eru þetta ummæli einhvers
andstæðings Sjálfstæðisflokksins,
sem svo mælti? Nei, það getur ekki
verið því hér talaði fyrrverandi
menntamálaráðherra, ráðherra
Sjálfstæðisflokksins, Sverrir Her-
mannsson. Þetta mun hafa verið
sagt um þær mundir er honum var
hafnað sem ráðherraefni fyrir
flokkinn í núverandi ríkisstjóm. En
ansi var flokkurinn fljótur að læra
(já, eða forusta hans), því ekki liðu
margir dagar frá þessari yflrlýs-
ingu, þar til sami maður hældi
forustunni og þar með flokknum
sínum í hástert og taldi hann hinn
eina og sanna flokk sem til fomstu
væri fallinn. Einhveijar grunsemdir
læddust að mönnum að hér væri
maðkur í mysunni og dúsu hefði
veirð stungið upp í fyrrverandi
menntamálaráðherra og var nú allt
hljótt um sinn hvað gerst hafði. En
er húmið læddist að með haust-
dögum kom í ljós hver dúsan var,
m.ö.o. loforð um bankastjórastöðu
í Landsbankanum. Því verður ekki
upplogið að hér vinna menn af heil-
indum og hugsjón, eða er það ekki?
En eftir á að hyggja þá er ekki
víst að hin tilvitnuðu upphafsorð
séu svo fjarri sannleikanum, þó þau
hafi verið dregin til baka af höf-
undi þeirra, ( þeirri von að geta
bjargað eigin skinni. Það vill svo
vel til að það em fleiri en Sverrir
Hermannsson og það úr innsta
hring flokksins, sem hafa látið álíka
ummæli falla um flokkinn og
kannski engu betri. Þar er einn
öðmm hreinskilnari og er það einn-
ig fyrrverandi ráðherra, Matthías
Bjamason.
Fyrir nokkm birtist í Helgarpóst-
inum opinskátt viðtal sem bar
yflrskriftina „Úr tengslum við lífið
í landinu", og er þar átt við Sjálf-
stæðisflokkinn. Staksteinar Morg-
unblaðsins birta 13. nóvember sl.
útdrátt úr þessu viðtali. Þama er
um auðugan garð að gresja í áfellis-
dómum um Sjálfstæðisflokkinn og
Morgunblaðið. Örfá „skrautblóm"
úr þessu viðtali bendi ég hér á þar
sem M.B. lýsir fomstu Sjálfstæðis-
flokksins. „Á síðustu ámm hafa
vaðið þar uppi menn, sem allir hafa
þóst kunna og getað og viljað
sveigja flokkinn til óhóflegrar
markaðshyggju." Og hann heldur
áfram: „Þetta hávaðasama fólk
hefur að mínum dómi hrætt fólk
frá því að kjósa Sjálfstæðisflokkinn,
sértaklega í sfðustu kosningum."
Hér lætur hann ekki staðar numið
og segir: „Mér flnnst andrúmsloftið
núna lævi blandið." Hann lýkur
þessum þætti um Sjálfstæðisflokk-
inn með því að segja, að það sé
langt því frá að bikarinn sé tæmdur
og hann hafi nóg í pokahorninu um
eyðingaröfl í fomstuliði flokksins.
Enn fyrr í viðtalinu deilir hann á
Morgunblaðið og segir þar: „Blaðið
hefur beinlínis afneitað Sjálfstæðis-
flokknum."
Samkvæmt því sem hér hefur
verið vitnað til, þá spyr maður sjálf-
an sig, sem sjálfstæðismann í hálfa
öld hvort það sé ekki bein afleiðing
að fyrmrn málgagn verði viðskila
við afvegaleiddan flokk og fomstu
hans, og þarf nokkur að setja upp
stór augu þó flótti bresti í liðið, því
það er ekki nóg að heita Sjálfstæðis-
flokkur, hann verður líka að vera
það og sýna það í verki.
A biðilsbuxum
Það hljómar hlálega þegar for-
maður Sjálfstæðisflokksins flytur
tilflnningalega og hjartnæma ræðu
um að nauðsyn beri til að allir sjálf-
stæðismenn sameinist í einn flokk
og er þá að vitna til þeirra hrak-
fara sem flokkurinn varð fyrir í
alþingiskosningunum á síðastliðnu
vori. Hér áður fyrr þóttu það slæm-
ir fjárhirðar sem týndu sauðunum,
og gat leitt til þess, að ef sá hinn
sami, sem það henti, hafði ekki þá
skynsemi til að bera að biðjast
lausnar að þá var hann tekinn frá
starfi.
Það mætti ætla af málflutningi
„foringjans" að þeir einstaklingar,
sem flokkurinn hefur einhverju
sinni eymamerkt sér, sé eign hans,
þeir séu að svíkjast undan hús-
bóndavaldinu, ef þeir kjósa eitthvað
annað eða hafí aðra skoðun en for-
ustan. Sem betur fer þá er frelsi
hér til að velja og hafna og það
veitir enginn neinum flokki stuðn-
ing sinn lengur en hann sjálfur vill,
því er það að ef fomstan viílist af
leið og mis8ir traust kjósenda, þá
er flokkurinn ekki sú brjóstvöm
þeirrar þjóðfélagsstefnu, sem þegn-
inn aðhyllist.
Hitt er svo annað mál að sjálf-
sagt má það teljast mannlegt og
virðingarvert að þegar menn hafa
misst niður um sig buxumar að
þeir reyni að hysja þær upp um sig
„Væri ekki þörf fyrir
forustu flokksins að
draga fram naflaskoð-
unarskýrsluna sem
samin var á síðastliðnu
vori en var stungið und-
ir stól. Sennilega hefur
þessi skýrsla ekki þótt
nógu hagstæð til að
koma fyrir almennings-
sjónir.“
aftur. En eitt sinn sagði áhrifamað-
ur innan Sjálfstæðisflokksins um
andstæðinga sína: „Sporin hræða"
og þessi orð em enn í fullu gildi
og beinast nú að fomstu Sjálfstæð-
isflokksins. Það er ekki nóg að vera
með bros á vör.
Væri ekki þörf fyrir fomstu
flokksins að draga fram naflaskoð-
_______________________C 43
unarskýrsluna sem samin var á
síðastliðnu vori en var stungið und-
ir stól. Sennilega hefur þessi skýrsla
ekki þótt nógu hagstæð til að koma
fyrir almenningssjónir.
Hriktir í rjáfrum
Allt bendir til að átök séu fram-
undan á vinnumarkaðinum, það út
af fyrir sig er heill kapituli, orsak-
imar fyrir þeim hugsanlegu átökum
í bytjun nýs árs og kannski gefur
maður sér einhvemtíma síðar tíma
til að skoða það mál.
Fróðlegt var að heyra yfirlýsingu
og afstöðu forsætisráðherra til
launadeilunnar, en traustvekjandi
var hún ekki. Hann taldí að ríkis-
valdið ætti ekki að hafa afskipti af
launadeilu fyrr en aðilar hefðu sam-
ið. Hvað hefiir ríkið þá að gera með
að blanda sér í málið. Þá virðist —
afstaða Steingríms Hermannssonar
raunhæfari, sem taldi að ef ríkið á
annað borð hefði afskipti af þessum
málum þá væri.réttara að það væri
gert áður en deilan hlypi í harðan
hnút. Þetta mál er að sjálfsöjgðu
ekkert sér á báti þegar kemur til
kasta ríkisstjómarinnar. Það virðist
vera einkenni þessarar ríkisstjómar
að vera sammála um aðeins eitt og
það er að vera ósammála um allt.
Ekki blása hlýir vindar á því kær-
leiksheimili! Flest, ef ekki öll,
frumvörp sem komið hafa fram á
þessu þingi og kölluð eru stjómar-
frumvörp em toguð og teygð af
stjórnarsinnum flokka á milli og
þegar best lætur deila flokksbræður
um hvort þessi eða hinn flokkurinn
styðji þetta eða hitt frumvarpið.
„Ekki er kyn þó keraldið leki...“
Svo sannarlega er þessi ríkisstjóm
hriplek og botnlaus.
Höfundur er framkvæmdastjóri I
Skálatúni.
Hugleiðing á jólaföstu
eftir Friðfinn
Finnsson
Sjálfsagt mundi hver maður
fagna því, ef honum væri tryggt
að allt sem hann tæki sér fyrir
hendur lánaðist honum.
Hér er tilboð og jafnframt skil-
yrði:
„Sæll er sá maður er eigi fer að
ráðum óguðlegra, eigi gengur á
vegum syndaranna og eigi situr í
hópi háðgjamra. Heldur hefir yndi
af lögmálí Drottíns og hugleiðir lög-
mál hans dag og nótt. Hann er sem
tré, sem gróðursett er hja vatns-
lækjum, er ber ávöxt sinn á réttum
tíma, blöð þe88 visna ekki og allt
sem hann gerir lánast honum."
(Sálmur Davíðs nr. 1. Versin 1—3.)
Er hægt að hugsa sér nokkuð
betra en fullkomið lífsián? Hér er
það boðið, en verðið er hátt. Það
þarf þó ekki greiðslur í krónum,
pundum eða dölum. Jafn fátækur
sem ríkur getur greitt það háu
verði. Hver eru þá skilýrðin, sem
með þárf til að verða þessa aðnjót-
andi? Það er fyrst og fremst að
vera heiðarlegur maður, sem hefír
Jesúm Krist ætíð að leiðarljósi í
slnu llfí. Jesús sagði, að meginat-
riði trúarinar væm tvö. „Að elska
Guð af öllu hjarta slnu og sálu sinni
og öllum huga slnum og náungann
eins og sjálfan sig.“ Já og náung-
ann eins og sjálfan sig. Þetta er
það sem mannkynið vantar; að
elska samferðamennina. Við skul-
um hugsa okkur þær breytingar,
sem þá yrðu á þjóðfélaginu, ef það
færi eftir þessu boðorði Jesú Krists.
Það yrðu miklar breytingar I sam-
félagi mannanna, ef mennimir færu
eftir þessu boðorði Jesú Krists. Að
elska mennina eins og sjálfa sig.
Trúmennska á öllum sviðum. Þá
væri engin þörf fyrir lögreglu, þá
væri ekkert fangahús til. Þá væri
engin vínbúð á lslandi. Fíkniefni
væru ekki fáanleg I landi hér. Og
umferðin mundi færast I það horf
sem öllum yrði til ánægju. Sviksemi
væri óþekkt — ekki til. Þá mundu
Friðfinnur Finnsson
„íslenska þjóðin hefir
mikið að þakka skapar-
anum okkar blessað
land, sem við byggjum
og fáum að dvelja í í
friði. Við skulum þakka
þá einstöku hagsæld,
bæði til sjós og lands
og þá einstöku veður-
sæld, er ríkt hefir þetta
ár.“
kirkjumar verða sóttar, stærstu og
vinsælustu samkomuhús landsins
og ætíð fullsetnar. Þetta em aðeins
fá atriði, sem hér er bent á, sem
mér finnst að allir hefðu gott af
að hugleiða.
Það er mikið um það í okkar
þjóðfélagi að sett séu boð og bönn,
sem menn vilja gera og alltaf þarf
að fá leyfi. Krístinn maður þarf
ekki á neinu þessu að halda. Hann
gerir ekki neinum viljandi rangt til.
Hann tekur ekki það sem annar
maður á. Hann lætur sér nægja
sinn deilda verð. Hann heimtar ekki
sinn skammt, hvort sem hann er
til eða ekki. Hann svíkst ekki um
við störf sín. Þetta em aðeins
nokkrar hinna kristnu dyggða.
Faðmur Guðs stendur okkur öllum
opínn I Jesú Kristi. Er ekki kominn
tími tií að þakka Guði fyrir að Jes-
ús sagði: „Komið til m(n, allir sem
erfiðið og þunga em hlaðnir og ég
mun gefa yður hvíld. Þann sem til
mín kemur mun ég alls ekki I burtu
reka.“
í Heilagri Ritningu kemur það
skýrt fram, að ótti og angist kom
I heiminn vegna syndarinnar, eftir
syndafallið. Þau urðu hrædd, Adam
og Eva, og földu sig fyrir Guði.
Heimurinn er fullur af angist, neyð
og sorg. Heimurinn er fullur af
ranglæti og syndin getur gert
mennina svo óhamingjusama, að
þeir hræðast skapara sinn. Jesús
Kristur huggaði lærisveina sína
með þessum orðum: „Náð mín næg-
ir þér.“ Þessi orð hafa kristnir menn
tekið til sín öldum saman, huggað
hver annan með þeim og látið hugg-
ast. Það er ekki ófullkomleiki okkar,
sem gerir okkur óhæfa fyrir kær-
leikssamfélagið við Guð, heldur
afskiptaleysið gagnvart náð hans
og miskunn. „Það er fullkomið,"
sagði Jesús á krossinum.
Hallgrímur túlkaði það I evangel-
iskum anda er hann segir:
„Fullkomnað lðgmál fyrir þig er
fullkomnað gjald til lausnar þér
Mkomnað allt sem fyr var spáð,
Mkomna skaltu eignast náð.“
Allt þetta býður Guð syndugum
manni. — Ókeypis. Með viðkvæmni
kærleikans. Jesús er mildur eins og
móðir við alla, sem kannast við
vanmátt sinn og ófullkomleika.
Nægir hér að nefna fyrstu versin I
Fjallræðunni. (Matt. 5. 3—6.)
Oft hefir verið hart deilt um Biblí-
una, ekki slst kraftaverkin. En um
það verður aldrei deilt, að Fjallræð-
an var flutt af Jesú Kristi og að
hún sé fegursta ræða, sem flutt
hefir verið á jörðinni, og inniheldur
þann háleitasta boðskap, sem til er.
Þó að Fjallræðan hafi þvl miður
ekki mótað hugarfar okkar sem
skyldi, fremur en fyrri kynslóða
mun boðskapur Fjallræðunnar um
ókomnar aldir hljóma og verða
mönnunum eilíf leiðbeining I leit
sinni að gæfu og hamingju.
„Mitt ríki er ekki af þessum
heimi," sagði Jesús við Pílatus, full-
trúa hins rómverska ríkis. En til
er staður, þar sem Jesús óskar eft-
ir að stofna ríki sitt. Sá staður er
hjarta mannsins. Svo að við getum
orðið erfmgjar eilífs lifs, þar sem
ríkir kærleikur, gleði og fögnuður.
Náð Jesú Krists er I fullu gildi enn
I dag.
Islenska þjóðin hefir mikið að
þakka skaparanum okkar blessað
land, sem við byggum og fáum að
dvelja I I friði. Við skulum þakka
þá einstöku hagsæld, bæði til sjós
og lands og þá einstöku veðursæld,
er ríkt hefir þetta ár. Þetta er
umhugsunarvert þegar við sjáum I
sjónvarpinu þann hrylling, sem ger-
ist daglega úti I hinum stóra heimi.
Við, sem fylgjum öldinni að árum
og höfum lifað tvær heimsstyijald-
ir, höfum lifað stóran kapítula I
sögu þjóðarinnar. Vonum við að
þjóðimar þurfi ekki að líða styijald-
ir áður en þjóðimar fá að ganga inn
I dýrðina með slnum blessaða frels-
ara, Jesú Kristi, sem gaf regluna
einföldu: „Leitið fyrst Guðsríki og
þess réttlætis, þá mun allt annað
veitast yður að auki.“
Að lokum vil ég þakka öllum
þeim heiðursmönnum er skrifað
hafa aðvörunarorð móti bjómum
og sýnt hafa fram á skaðsemi, sem
hann mundi valda okkar ástkæru
þjóð. Hafi þeir allir heilar þakkir.
Að slðustu óskum við hjónin ætt-^fc
fölki okkar og' vinum og öllum
Vestmanneyingum, heima og heim-
an, og landsmönnum öllum gleði-
legrar jólahátíðar og allrar Guðs
blessunar á komandi ári.
Höfundur er frá Oddgeirshólum
I Vestmannaeyjum.
MorgunbIaðið/Si(f. Jóns.
Vatni hleypt undir Ölfusárbrú^
AÐ undanfömu hefur veríð unnið að því að grafa vinnufyllingu
undan brúnni yfir Ölfusárósa og fylla upp við landstöpulinn austan-
megin. Að loldnni þessarí jarðvinnu var vatni hleypt undir brúna
og geta þá verktakar haldið áfram með seinni áfanga brúarsmíðinn-
ar. Stærrí myndin var tekin eftir að vatni hafði veríð hleypt undir
brúna, en hin minni þegar unnið var að þvi að grafa vinnufylling-
una undan henni. ,