Morgunblaðið - 11.02.1988, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 1988
47
Minning:
Björg Helgadóttir
Fædd 12. júlí 1895
Dáin 31. janúar 1988
Þá er þriðja systirin frá Kvíavöll-
um, Björg Helgadóttir, fallin í val-
inn. Hún lést í hárri elli hinn 31.
janúar sl., en hefði á næsta afmælis-
degi sínum, 12. júlí í ár, orðið 93
ára gömul. Tvær systurnar, Sigríð-
ur og Eyrún, móðir mín, eru þegar
gengnar en hin fjórða, Jónína Sal-
vör, lifir enn. Fáein kveðju- og
þakklætisorð skulu hér rituð.
Björg var dóttir hjónanna Sigurð-
ar Helga Jónssonar og Halldóru
Sigurðardóttur, en þau bjuggu
fyrstu hjúskaparár sín að Kvíavöll-
um í Rosmhvalsneshreppi og voru
Kvíavellir ein af 10 hjáleigum kon-
ungsjarðarinnar Kirkjubóls. Kot
þetta stóð fram á sjávarkambinum
og gat fóðrað um þeirra daga eina
kú, en fyrr á öldinni var þar tvíbýlt.
Nú er kot þetta lítill stekkur, eins
og þúst í landslaginu. Um aldamót-
in fluttust hjónin með ijórar dætur
til Reykjavíkur og fóru fótgang-
andi, tvær dagleiðir. Það var harður
heimur, sem systumar ijórar ólust
upp í, og mér er nær að halda, að
illa hefði getað farið, ef Sigurði
Helga hefði ekki tekist að verka
sjálfur þá flska, sem í hlut hans
komu, og skipta þeim fyrir hrossa-
kjöt við bændur undir Eyjafjöllum.
Samheldni fjölskyldunnar var
mjög mikil og hafði það úrslitaþýð-
ingu við þessar kröppu aðstæður.
Systumar vom sérstaklega sam-
rýmdar og kann ég af því margar
sögur. Samheldnin og samhjálpin,
sem þær tileinkuðu sér í æsku,
dafnaði og þróaðist með þeim er út
í lífið kom og leiðir skildu, en þær
giftust allar vel og eignuðust 26
böm og fjölmörg bamaböm. í
munni bama þeirra vom þær alltaf
kallaðar systur og ég minnist Bjarg-
ar sem Böggu systur. Björg var
yngst þeirra, glaðvæmst og opin-
skáust, einstaklega ljúf í geði, hjálp-
söm og trygglynd. Glaðværðin bók-
staflega geislaði frá henni alltaf og
ævinlega, ekki síst á mannamótum,
en þegar á bjátaði, og hún fór ekki
varhluta af mótlæti þessa heims,
þá var hún sem klettur.
Björg giftist Ólafi Guðnasyni
1913 og eignuðust þau 6 böm. Ólaf-
ur var 16 ámm eldri en hún og er
hann dáinn fyrir mörgum ámm
(1949). Fjögur elstu böm þeirra,
Jóhann, Sigurbjörg, Siguijón og
Halldóra em látin, en tvö þau
yngstu, Ólafur og Erla, fylgja móð-
ur sinni til grafar í dag.
Ég vil hér flytja Böggu systur
þakkir fyrir trygglyndi hennar við
móður mína alla tíð og ómetanlega
aðstoð, eftir að faðir minn féll frá.
Sjálfur á ég ljúfar endurminningar
um Böggu, sem ég þakka. Það var
gott að heimsækja hana á Leifsgötu
26 og ætíð kom hún sem bjartur
ljósgeisli á heimili okkar á Hverfís-
götu 100 B. Blessuð sé minning
hennar.
Ólafí og Erlu og þeirra nánustu
flyt ég og Ragna innilegar samúð-
arkveðjur, svo og öllum bamaböm-
unum.
Ingi R. Helgason
Þann 31. janúar síðastliðinn lést
á öldmnardeild Borgarspítalans í
Reykjavík Björg Helgadóttir, en þar
hafði hún dvalið undanfarin ár.
Amma fæddist á Kvíavöllum á
Miðnesi 12. júlí 1895 og hefði því
orðið 93 ára í sumar. Hún var búin
að vera heilsulítil um langt skeið
en meðan heilsan leyfði naut hún
þess að búa sig upp og stíga dans
í „Gúttó". Því var það henni þung
raun þegar heilsan fór að gefá sig
og hún varð háð umönnun annarra,
því það var ekki hennar skapgerð.
En þótt líkaminn væri orðinn
þreyttur var hugsun hennar skýr
til síðasta dags.
13. apríl 1913 giftist amma Ólafí
Guðnasyni en hann lést 27. júlí
1949. Þau bjuggu lengst af á Leifs-
götu 26 hér í borg en það hús reisti
afí.
Böm ömmu og afa urðu 6 og em
fjögur þeirra látin. Þau vom Hall-
dóra, dáin 1952, Sigurjón, dáinn
1970, Jóhann, dáinn 1978, og Sig-
urbjörg, dáin 1987. Eftirlifandi af
bömum þeirra em Ólafur og Erla.
Móðir mín og amma héldu saman
heimili á Njálsgötu 60 og á ég
margar og góðar minningar frá
þeim tima. Amma leit eftir mér
meðan móðir mín var í vinnu og
var þá margt brallað. Margan dag-
inn sátum við amma við gluggann
og hún fræddi mig um það sem
fyrir augu bar. Stundum var farið
í gönguferðir um nágrennið eða
strætisvagn tekinn og farið í heim-
sóknir til ættingja. Á þessum árum
var meiri tími til að leggja rækt við
fjölskyldutengslin en nú gefst tæki-
færi til. Alltaf var amma reiðubúin
að svara spumingum stráksins og
óþreytt að leysa úr vandamálum
hversdagsins. Þá eru mér sérstak-
lega minnisstæðir frídagar verka-
manna 1. maí. Þá fórum við í kröfu-
göngu og síðan á Hressó þar sem
við fengum okkur ís. Slíkt þótti
ekki jafn sjálfsagt og í dag. Ófáir
voru morgnamir þegar amma hjálp-
aði stráknum við blaðaútburðinn,
fannst ómögulegt að hann væri að
Þorsteinn Ivars-
son - Kveðjuorð
Mánudaginn 1. febrúar fengum
við þá frétt að æskuvinur okkar
Steini, Þorsteinn Ivarsson, væri lát-
inn.
Leiðir okkar lágu saman í 6 ára
bekk en skildu aftur í 10 ára bekk,
þegar Steini skipti um skóla.
Urðu því miklir fagnaðarfundir
um síðastliðna verslunarmannahelgi
þegar gömul kynni voru endumýjuð.
Eftir það höfum við átt margar
ánægjustundir með Steina og vinum
hans sem seint munu gleymast og
vantar nú tilfinnanlega einn í hóp-
inn, því alltaf fylgdi Steina mikið
grín og glens. Minningin um góðan
vin mun ávallt fylgja okkur.
Þeir deyja ungir sem guðimir
elska.
Við sendum foreldrum og ættingj-
um Steina samúðarkveðjur.
Anna Bryndís, Arna,
Ásdís, Eyrún B.,
LAra, Rannveig,
Sigriður, Steinunn.
þvælast þetta einn, snemma dags
og ekki orðið bjart.
Á kvöldin sagði hún sögur eins
og henni var einni lagið og síðan
var alltaf farið með bænirnár áður
en farið var að sofa.
Mig langar að kveðja ömmu um
leið og ég þakka henni fyrir allt
með versum úr sálmi sem hún
kenndi mér:
„Vertu Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafiii.
Hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
Minn Jesú andlátsorðið þitt
í mínu hjarta ég geymi
sé það líka síðast mitt
þá sofna ég burt úr heirni."
(Hallgrímur Pétursson
Blessuð sé minning hennar.
Ólafur Reimar
DóraB. Theodórs-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 5. mars 1949
Dáin 31. janúar 1988
Dauðinn er vinur mannsins og
hann kemur í heimsókn þegar
manni mest ríður á.
Ekki átti ég von á að þessi orð
gamals manns kæmu upp í huga
minn er ég frétti andlát frænku
minnar, Dóru B. Theodórsdóttur,
ungrar og glæsilegrar konu og
tveggja barna móður.
Þrátt fyrir áratuga starfs-
reynslu í hjúkrun minnist ég þess
ekki að hafa orðið vitni afðþján-
ingarfyllra eða átakanlegra veik-
indastríði en því sem frænka mín
háði, fyrsta árið full vonar og
bjartsýni um lækningu en síðustu
árin mörkuð vaxandi sjúkdómi og
vonbrigðum. En þá var einasta
friðþæging hennar ástríki foreld-
ranna og þroskaferill dætranna.

t
1
Við sem störfum í heilbrigðisstétt-
unum vitum að ailtaf er verið að
kreijast meiri menntunar og til-
færslu á hærra skólastig og er
það vel, en við vitum það líka að
það sem máli skiptir og kennir
okkur mest er umgengni við hinn
sjúka og aðstandendur hans.
Hlýtur ekki slíkur ferill mann-
legs lífs að vera tilfínningalega
þroskandi og ógleymanlegur þeim
sem kynntust honum úr nálægð.
Vel er mér kunnugt um að for-
eldrar Dóru eru þakklátir því
hjúkrunarfólki sem reyndist henni
vel í veikindum hennar.
Ástvinum Dóru votta ég samúð
mína og frænku minni óska ég
góðrar ferðar heim, heim til betra.
lífs, heim til Guðs.
Hrönn Jónsdóttir
MILLTEX innimálning með7eða20%gljáa-BETT vatnsþynnt plastlakk
með 20 eða35% gljáa - VITRETEX plast- og mynsturmálning -
HEMPELS lakkmálning og þynnir- CUPRINOLfúavarnarefni, gólf-og
húsgagnalökk, málningaruppleysir ofl. - ALCRO servalakk og spartl -
MARMOFLOR gólfmálning - BREPLASTA spartl og fylliefni - Allar
stærðir og geröir afpenslum, rúllum, bökkum, límböndum ofl. ofl.
Kynnið ykkur verðið og fáið góð ráð í kaupbæti.
wutctoq, wA&alcC eiqwz
Litaval
SÍÐUMÚLA 32 SÍMI 68 96 56