Morgunblaðið - 11.08.1988, Side 40

.ems*ó'w
,rtO/_ a<s\áW(
OP'0
íSdað'eð*
A4\au9ard
.TÍGVÉt
,tvgvél
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. ÁGÚST 1988
hún að eðlisfari hæg og prúð og
ekki fyrir að trana sér, yfírveguð
og hlý í allri framkomu en glaðleg
og elskuleg í viðmóti. Hún skilur
eingöngu eftir ljúfar minningar hjá
okkur venslafólkinu.
Hrefna átti fallegt og notalegt
heimili með sínum elskulegu böm-
um, sem voru dýrgripimir hennar
og hafa verið henni til mikillar
ánægju, svo vel hafa þau lánast.
Hún reyndist þeim góð og um-
hyggjusöm móðir alla tíð og nú
hafa þau staðið með henni í erfíðum
veikindum og sýnt mikinn mann-
dóm, þrek og ástúð. Þau hafa vart
frá henni vikið vikunum saman og
gert allt, sem í þeirra valdi hefur
staðið til að létta henni byrðamar.
En þau áttu góða að, þar sem voru
vinkonur Hrefnu úr hópi hjúkmnar-
kvénna. Þær gættu þess að alltaf
væri einhver þeirra líka við sjúkra-
beðinn jafnt nótt sem dag og em
þær búnar að vinna aðdáunarvert
kærleiksverk. Þökk sé þeim fyrir
alla þeirra vináttu.
Hrefnu þakka ég fyrir allt og
allt frá fyrstu kynnum og bið algóð-
an Guð að gefa henni eilífan frið
og blessun á vegferð hennar.
Ég bið miskunnsaman Guð að
gefa börnunum hennar og ástvinum
öllum huggun á sorgarstundum og
styrk og vemd um alla framtíð.
Sigríður G. Jóhannsdóttir
í dag kveðjum við kæra vinkonu
og skólasystur, Hrefnu Jóhanns-
dóttur hjúkmnarforstjóra. Við
kynntumst fyrst fyrir 37 ámm þeg-
ar við hófum nám í hjúkmnarfræði
við Hjúkmnarskóla íslands. Það var
glaðvær hópur stúlkna sem mætti
í dagstofu skólans 2. janúar 1951.
Allar áttum við það sameiginlega
markmið að vilja læra hjúkmn og
gera hjúkmnarstarfíð að okkar
ævistarfí. Þá var skólinn til húsa á
3. hæð Landspítalans. Allir nem-
endur bjuggu í heimavist skólans,
sem gerði það að verkum, að við
skólasystumar kynntumst mjög
náið og skapaðist mikil samheldni
innan hópsins.
Eftir að við lukum hjúkmnar-
námi og við dreifðumst í ýmsar
áttir, höfum við hist reglulega
nokkmm sinnum á hveiju ári. Oft
hefur verið rætt um það hjúkmnar-
nám sem við fengum undir skóla-
stjóm Sigríðar Bachmann. Gæði
þess og gildi, og hve vel okkur hef-
ur reynst það bæði í lífi og starfí.
Er óhætt að segja að Hrefna var
ætíð hrókur alls fagnaðar og átti
hvað stærsta þáttinn í því að þessir
samfundir vom ætíð tiihlökkunar-
eftii. Hún var skarpskyggn og
raunsæ og átti sérlega auðvelt með
að greina hismi frá kjama hvers
máls. Kom sá eiginieiki sér vel í
starfí hennar sem stjómanda.
Oft hittumst við í Stigahlíðinni
eftir langa vinnudaga og umræðu-
efnið var einatt af sama toga, á
hvem hátt væri vænlegast að leysa
hin ýmsu vandamál sem stæðu í
vegi fyrir betri hjúkrunárþjónustu
í þessu landi.
Að loknu hjúkmnamámi 1954
hóf hún nám í skurðstofuhjúkmn
við Landspítalann. Rúmu ári síðar
hélt hún til Bandaríkjanna til frek-
ara náms. Á þessum ámm vomm
við fjórar bekkjarsystur við fram-
haldsnám í Chicago. Þegar heim
kom í apríl 1957 byijaði hún aftur
að starfa á skurðstofu Landspital-
ans og var deildarstjóri skurðstofu
fæðngardeildar frá febrúar 1958 til
janúar 1961. Það sama ár giftist
hún Sverri Haraldssyni, lækni, og
áttu þau heimili í Svíþjóð í 9 ár.
Þau eignuðust þijú mannvænleg
böm. Kristín f. 26. júlí 1963, stund-
ar nám við búvísindadeild á Hvann-
eyri. Ambjörg f. 9. október 1964,
stundar nám í dýralækningum við
Óslöarháskóla. Jóhann f. 4. júní
1971, nemandi í Fjöibrautskólanum
í Breiðholti.
Eftir tíu ára sambúð slitu þau
Sverrir samvistir. Hrefna byijaði
að vinna við þjartadeild Landspítal-
ans 1971. Hún sá um og stjómaði
hjartaþræðingadeildinni í 8 ár.
Haustið 1977 hóf hún nám í
kennslu- og uppeldisfræði við Kenn-
araháskóla íslands og lauk námi
vorið 1979. Bæði skólaárin vann
SKÓÚTSALAN
LAUGAVEGI 91
hefði óskað að ljúka.
Af hveiju? Meira að starfa Guðs
um geim?
Við verðum að trúa, að allt hafí
sinn tilgang og að þetta sé vilji hins
algóða Guðs, enda þótt það sé erf-
itt. En djúp em sárin, senv fráfall
hennar veldur og feginn vildi maður
bera gæfu' til að bera smyrsl á þau
dýpstu.
Hrefna var fædd á Selfossi 31.
okt. 1932 og var hún yngst átta
bama hjónanna Kristínar Guðna-
dóttur og Jóhanns Kr. Ólafssonar,
trésmiðs og brúarsmiðs. Hún hafði
ekki náð 10 ára aldri, þegar móðir
hennar féll frá einnig langt um ald-
ur fram og harmdauði öllum, er
hana þekktu. Faðir herinar var kom-
inn á níræðisaldur, er hann andað-
ist.
Hún lauk námi í hjúkmnar-
kvennaskóla íslands að afloknu
gagnfræðanámi og stundaði hjúkr-
unarstörf af lífi og sál að því loknu.
En hugur hennar stefndi að
skurðstofuhjúkmn og því fór hún
vestur til Bandaríkjanna til að sér-
mennta sig á því sviði. Þegar hún
kom heim aftur, hóf hún störf á
Landspítalanum og varð síðar yfír-
hjúkmnarkona á skurðstofu Fæð-
ingardeildar Landspítalans um
nokkurra ára skeið, eða þar til
þáttaskil urðu í lífí hennar — hjóna-
band og bamauppeldi tók við.
Hún giftist Sverri Haraldssyni,
lækni, 11. mars 1961 og bjuggu
þau lengst af í Svíþjóð. Þau eignuð-
ust þijú mannvænleg böm:
Kristínu, sem er að ljúka búfræði-
námi á Hvanneyri, Ambjörgu, sem
stundar dýralæknanám í Ösló og
Jóhann, en hann er nemandi í Fjöl-
brautaskólanum í Breiðholti. Ekki
bám þau hjónin gæfu til að standa
saman og annast sameiginlega upp-
eldi barhanna. Þau skildu eftir 10
ára hjónaband.
Þá fór Hrefna aftur að vinna
utan heimilis og nú frá þremur
bömum, sem var æði mikið átak.
En þá reyndust systur hennar henni
vel. Gréta, sem bjó í nábýli við hana
á þessum tíma, tók bömin heim til
sín og annaðist þau á meðan Hrefna
var að heiman. Einnig áttu hún og
bömin ómetanlegt athvarf hjá
Mundu systur hennar og hennar
flölskyldu í Oddgeirshólum í Flóa
öll sumur, í öllum fríum og hvenær
sem þeim hentaði. Það er ekki of-
mælt að segja að það góða heimili
hafí verið þeirra annað heimili æ
síðan. Og eftir að fjölskylda Mundu
flutti til Selfoss, hefur stefnan bara
verið tekin þangað og heimilið þeim
ætíð opið eftir sem áður.
Fyrsti starfsvettvangur Hrefnu
eftir að hún hóf störf á ný var
hjartaþræðingadeild Landspítalans
sem var þá nýtekin til starfa. Þar
vann hún í ein sjö ár eða þar til
hún settist enn á ný á skólabekk
og fór f framhaldsnám f hjúkrunar-
fræðum. Hún stundaði það af elju
eins og allt sem hún fékkst við.
Sótti hún einnig námskeið í stjóm-
unarfræðum heima og erlendis og
lagði oft hart að sér, því að ekki
mátti heimilið líða. Hún var ákaf-
lega kröfuhörð við sjálfa sig og
samviskusöm svo að af bar. Bömin
hjálpuðu til og vom henni einstak-
lega samhent í einu og öllu. Annars
hefði þetta ekki gengið svona vel.
Þegar þessum námsferli var lok-
ið, vann hún um skeið við stjómun-
arstörf hjá Landspftalanum en svo
gerðist hún hjúkrunarforstjóri hjá
Hrafnistu í RÍeykjavík fyrir fáum
árum og helgaði þeirri stofnun
síðustu starfskrafta sína.
Hrefna var ákaflega starfssöm
og vel verki farin til hugar og
handa. Hún tók starf sitt mjög al-
varlega og lagði sig alla fram um
að láta gott af því leiða bæði í þágu
sjúklinganna og starfsfólksins. Hún
vildi gera svo vel og svo mikið. Var