Morgunblaðið - 26.08.1988, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. ÁGÚST 1988
35^
Kveðjuorð:
Árni Ketilbjamarson
frá Stykkishólmi
Fæddur 29. september 1899
Dáinn 17. ágiist 1988
Árni frændi er allur. Þessa fregn
fékk ég síðastliðið kvöld, er frænka
mín hringdi til mín og tjáði mér
sorgartíðindin. Nú er of seint að
heimsækja hann eins og ég hafði
ráðgert við heimkomu í haust að
láta verða eitt af mínum fyrstu
verkum, þar sem ég hafði ekki haft
tök á að líta við hjá honum síðast
þegar ég var heima.
Það er ómögulegt í þessari stuttu
grein, að rekja öll æviatriði Árna
Ketilbjamarsonar í smáatriðum,
þess í stað ætla ég aðeins að stikla
á stóru. Af mörgu er að taka, þeg-
ar jafnstórbrotinn persónuleiki og
Ámi var, á í hlut. Hann bjó um
skeið vestan hafs. Rak verslun í
Stykkishólmi eftir heimkomu á
krepputímum. Tel ég að sá rekstur
lýsi Árna vel, því hann mátti engan
auman sjá, nema reyna að hjálpa
honum. Enda fór svo á þessum erf-
iðu tfmum, að hann skrifaði hjá
öllum þeim sem á þurftu að halda.
Fékk sjaldan eða aldrei greitt frá
skuldunautunum, enda hefur hann
trúlega aldrei gengið hart eftir því,
eins og allir þekktu. Að sjálfsögðu
varð hann að hætta verzlunar-
rekstrinum eins og gefur að skilja.
Þykir mér ekki ólíklegt að þarna
hafi Ámi verið að feta í fótspor
forföður síns, Eggert Ólafssonar frá
Hergilsey, sem fékk þau tíðindi eitt
sinn, að vinnufólkið stæli mat úr
skemmu hans og var jafnframt ráð-
lagt að setja lás á skemmuna. Þá
sagði Eggert: Látum hana áfram
vera ólæsta, það stelur ekkert af
mínu fólki, nema það þurfí þess
með.
Allmörg síðustu starfsár sín vann
Ámi hjá Vamarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli, en síðustu æviárin var
hann á eftirlaunum. Hans aðal-
áhugamál og tómstundagaman var
að grúska í ættfræði. Hann safnaði
upplýsingum um sína eigin ætt,
allt frá landnámi og fram til dags-
ins í dag, svo dæmi sé tekið.
Eftir hann liggja skriflegar ætt-
artölur, sem trúlega mundu fylla
nokkrar bækur, ef prentaðar yrðu.
Enda kom enginn að tómum kofan-
um, hvað ættfræðina varðaði, þegar
Ámi var annars vegar. Það var
sama hvað spurt var um forfeð-
uma, eða tengsl við aðra, alltaf gat
hann svarað og frætt okkur um þá
stóru ætt, sem við vorum komin
af. Minningin um góðan frænda,
sem ég held að í hugum okkar allra
ættingja hans, var sannkallaður
höfðingi ættarinnar, mun lifa um
alla framtíð. Sömuleiðis ættfræði-
verk hans, sem vonandi eiga eftir
að verða til að sameina ættingja
hans um land allt og verða afkom-
endum leiðarljós þegar þeir fara að
leita róta sinna.
Ég vil votta dætrum Árna, þeim
Emu og Kötlu, og fjölskyldum
þeirra samúð mína. Einnig öllum
öðrum ástvinum hans og þá ekki
síst frænku hans, Amdísi Ólafs-
dóttur, sem bjó hjá honum undan-
farin ár og annaðist hann og heimil-
ið af alúð og myndarskap.
Blessuð sé minningin um Áma
Ketilbjamarson og megi góður guð
geyma hann.
DUsseldorf, 18. ágúst.
Sigurður S. Bjarnason.
Morgunblaðið biður hlutaðeig-
endur velvirðingar á því að nafn
Árna Ketilbjarnarsonar misrit-
aðist í fyrirsögn á kveðjuorðum
um hann i blaðinu í gær.
Rúna Guðmundsdóttir
kaupmaður - Kveðja
í gær vorum við mjög hnípin, er
við fylgdum til hinstu hvíldar dá-
samlegri vinkonu, Rúnu Guðmunds-
dóttur, sem skyndilega hvarf jarð-
vistarsjónum okkar 15. ágúst sl.
Við vitneskjuna um að Rúna vin-
kona mín væri búin að kveðja þenn-
an heim, fann ég að hugurinn tók
ekki strax við skilaboðunum, ég
trúði ekki og viðbrögð urðu ekki
virk. Ég hafði hugsað sterkt til
hennar þriðjudaginn 16. ágúst og
maðurinn minn hafði ætlað að
hringja til hennar fyrir mig sama
dag og andlátsfréttin barst mér til
eyma, þar sem ég er rúmliggjandi
í Landspítalanum. Ég var að hugsa
rétt áður hvort Rúna mín hefði
ekki verið skoðuð í þessum nýju
stórkostlegu sneiðmyndatækjum
sem ég hafði verið mynduð í rétt
áður, en þau hafa fundið mörg
mannanna mein og gefið bendingu
um leið til lækninga.
Núna þegar ég hef meðtekið þá
staðreynd að Rúna er ekki meðal
okkar, er ég þakklát þessum vett-
vangi Morgunblaðsins að gefa okk-
ur kost á að minnast vina okkar
sem hafa skipt okkur máli í lífinu
og sýna þeim þakklæti og virðingu.
Ég var að útskrifast úr Kvenna-
skólanum í Reykjavík vorið 1964
þegar ég veitti frú Rúnu Guðmunds-
dóttur sérstaka athygli og verður
sú mynd ekki úr huga mér tekin,
síðast núna í vor minntist ég á þenn-
an dag við Rúnu og spurði hana
hvort ég færi ekki rétt með það sem
hún sagði í ávarpi sínu, en hún
talaði fyrir hönd bekkjarsystra
sinna í tilefni 20 ára útskriftaraf-
mælis hennar árgangs úr Kvenna-
skólanum. Þama stóð hún, stór,
glæsileg, tíguleg, frísk, hress, og í
bókstaflegri merkingu geisluðu feg-
urð og orka frá fulltrúanum Rúnu
Guðmundsdóttur og ávarpið hennar
Alexander Sigurbergs-
son — Kveðjuorð
Fæddur 20. júní 1913
Dáinn 20. ágúst 1988
Örfá kveðjuorð til bróður míns,
Alexanders Sigurbergssonar frá
Moldbrekku. Hann var sá af systk-
inum mínum, sem mér þótti vænst
um. Ég var ung er það kom í minn
hlut að gæta hans sem smábam.
Alltaf kom okkur vel saman og
hann vildi ekki þíðast aðra fremur.
Eftir að hann var orðinn fullorð-
inn og lífsreyndur maður, hringdi
ég til hans ef dimmdi í kringum
mig og spjallaði við hann þá kom
sólskin í bæinn og aftur varð bjart
og hlýtt.
Nú er svo komið heilsu minni að
égget ekki fylgt honum til grafar.
Eg þakka Alla bróður mínum
fyrir allt gott í lífinu, Guð blessi
hann og leiði veg eilífðarinnar.
Rúna
var einlægt og skemmtilegt.
Um 10 árum seinna varð ég svo
lánsöm að eignast hana að vini sem
var mér mjög dýrmætt, þegar mað-
ur finnur styrk sinn aukast og kraft
við auðgun frá áhrifamiklum og
góðum vinum. Það væri vandalítið
að nota öll fallegustu lýsingarorðin
okkar til að lýsa Rúnu, en við vitum
líka að það er vandasamt að koma
réttu og sterkustu hugtökunum fyr-
ir þar sem þau eiga við.
Rúna Guðmundsdóttir var ein-
hver mest gefandi persónuleiki sem
ég hef þekkt. Hún var greind kona,
vökul yfir umhverfi sínu, þjóðmál-
um, bókmenntum, alls staðar var
hún heima, fylgdist með öllu sem
varðaði almenna heill þessa lands.
Hún var mikil smekkmanneskjá
og sýndi það sig best í vali hennar
á fatnaði í verslun hennar. Hún
setti svip á klæðaburð og tísku
okkar kvennanna hér á Fróni.
Hún var sannkallaður ræktandi
á mann- og náttúrulíf, gróðursetti
tré og runna.
Alltaf var Rúna tilbúin að hjálpa
öðrum og gleðja, hún samgladdist
svo innilega með öðrum.
Rúnu voru margir stórkostlegir
eiginleikar búnir, en fyrst og fremst
hafði hún greind til að vinna vel
úr sínum góðu eiginleikum.
Guð blessi minningu hennar, og
ég þakka henni kærlega fyrir löng
og góð kynni.
Olöf S. Guðmundsdóttir (Lóló).
Alyktanir aðalfundar Læknafélags Islands:
Reyklaus herbergi
verði á gistihúsum
AÐALFUNDUR Læknafélags ís-
lands var haldinn á Egilsstöðum
dagana 19.-20. ágúst sl. Fundinn
sátu um 40 læknar af öllu
landinu, auk íslenskra lækna sem
starfa í Bretlandi og Svíþjóð.
Afgreiddar voru 12 ályktanir
sem allar varða heilbrigðismál
og læknisþjónustu sjúkrahús-
anna, þar á meðal um tóbaks-
varnir og vinnutíma lækna.
Haukur Þórðarson, formaður
Læknafélagsins, skýrði Morgun-
blaðinu frá helstu ályktunum
fundarins.
„Tóbaksvarnarlög kveða á um
að vera skuli reyklaust rými á veit-
ingahúsum, en misbrestur hefur
orðið á að því sé framfylgt á full-
nægjandi hátt, því sjaldan er næg
einangrun milli reyklausra- og
reyksvæða. Aðalfundur Læknafé-
lags íslands skorar á eigendur veit-
inga- og gistihúsa að tryggja gest-
um reyklaust rými, bæði í veitinga-
sölum og gistiherbergjum.
Varðandi herbergi á gistihúsum
er víða erlendis" hægt að fá her-
bergi sem ekki hefur verið reykt í
áður og eru því laus við tóbaks-
fnyk. Tóbaksreykurinn er ekki að-
eins skaðlegur, mörgu fólki líður
einnig illa í tóbakslykt.
Læknafélagið, ásamt embætti
landlæknis, hefur ákveðið að fara
af stað með könnun á vinnuálagi
lækna, en slíkar kannanir hafa ver-
ið gerðar meðal ýmissa annarra
starfsgreina. Grunur leikur á að
vinnuálag sé allt of mikið á mörgum
læknum, sérstaklega ungum lækn-
um sem vinna langar vaktir á
sjúkrahúsum, og í dreifbýlinu, þar
sem oft er aðeins einn Jæknir á
hverri heilsugæslustöð. í slíkum
einmenningslæknishéruðum er
læknirinn í raun á vakt allan sólar-
hringinn, alla daga ársins.
Bent var á hættuástand það sem
skapast vegna lokana á sjúkradeild-
um. Það fer vaxandi að deildum sé
lokað yfir sumartímann, bæði legu-
og rannsóknardeildum. Sumarlok-
unum hefur verið beitt til að drýgja
rekstrarfé sjúkrahúsanna en þær
eru mjög bagalegar þar sem erfitt
hefur orðið að kom sjúklingnum inn
á sjúkrahús yfir sumartímann. Fé-
lagið hefur áður skorað á heilbrigð-
isyfirvöld að bæta úr þessu en ekk-
ert hefur verið gert og ævinlega
borið við skorti á starfsfólki.
Sérhæfðu fólki í heilbrigðisþjón-
ustu virðist sífellt fara fækkandi,
eins og þekkt er með hjúkrunar-
fræðinga. Minnkandi aðsókn er í
þessar greinar, t.d. að þroskaþjálfa-
skólanum, og fyrirsjáanlegt vaijd-
ræðaástand í þessum efnum. Trú-
lega eru það kjaramálin sem fæla
frá, en ungu fólki bjóðast nú fleiri
kostir en áður og fleiri betur launuð
störf. Læknafélagið lýsir yfir
áhyggjum vegna þessa og varar
heilbrigðisyfirvöld við sumarlokun-
um sjúkradeilda og samdrætti í
starfsemi rannsóknarstofa.
Samkvæmt lögum um heilbrigð-
isþjónustu frá 1983, eru í hveiju
héraði heilbrigðismálaráð sem eiga
að annast stjómun heilbrigðismála
og gera tillögur og áætlanir um
framkvæmd heilbrigðisþjónustu og
skipuleggja starfsemi heilbrigðis-
stofnana. Þessi ráð hafa verið lítt
starfhæf enda býsna fjöimenn, og
reyndin sú að lítið hefur komið frá
þeim. Læknafélag íslands skorar á
heilbrigðisyfirvöld að ráðin verði
gerð hæfari til að sinna sínum verk-
efnum.“
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins i Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegps á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta ljóð
eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfundar getið. Sama gildir
ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minningargreinar birtist
undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar af-
mælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.