Morgunblaðið - 31.03.1989, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MARZ 1989
Ast er.

... leiftur lífsins.
TM Reg. U.S. Pat Off. —all rights reserved
® 1989 Los Angeles Times Syndicate
Ég hef heyrt um svo margt
jákvætt í fari þínu. Þú
værir vel ríkur og ættir
gott safn bankabóka?
Vera má að nafh mannsins
míns sé ekki greinilegt, en
hann hefiir ekki jafiiað sig
eftir að nöglin á stórutá
var fjarlægð.
HÖGNI HREKKVÍSI
„ VlP HEFPU/M ALVRE! 'ATTAV LEYFA HONUM
AP KA5TA FVKSTA &OL-TANU/A.' "
Þessir hringdu . .
Haustbrúður
Leikhúsgestur hringdi:
Eru konur að yfirtaka menning-
arvettvanginn? Hefur mati á
skáldagáfu þeirra verið ýtt til hlið-
ar af sterku valdi hefðanna? Hefur
körlum tekist að verja svo yfirráða-
svæði pennans allt fram á okkar
daga, að erfitt sé að viðurkenna
ritlist kvenna að verðleikum?
Spumingar af þessum toga
vakna með okkur eftir að hafa séð
leikritið Haustbrúður, sem byijað
var að sýna í Þjóðleikhúsinu nú á
dögunum. Hver þekkir ekki þá sögu
sem þar er sögð, nær því í innsta
hring hverrar íjöskyldu. Þórunn
opnar okkur sýn til þess sem var
og þess sem er, til þeirra darraðar-
dansa þegar mennskan og valdið
takast á upp á líf og dauða. Á
snilldarlegan hátt tekst höfundi
með næmri málkennd sinni, sem
hvergi geigar, að læða tilfínning-
unni í merg og bein. Þökk sé Þór-
unni Sigurðardóttur um leið og við
erum stolt af hverju því leikrita-
skáldi sem með verkum sínum
sannar hæfileika.
Gott starfsfólk
Gestur Sturluson hringdi:
Kona nokkur, Sigríður Þor-
steinsdóttir að nafni, sendi pistil í
Velvakanda þar sem hún kvartar
undan því fyrir hönd móður sinnar,
sem er vistmaður á Elli- og hjúk-
runarheimilinu Grund, að þar sé
orðið fullt af dönskum og þýskum
starfsstúlkum og allt sé þetta kol-
ómögulegt starfsfólk og hafi öll
þjónusta á heimilinu versnað síðan
þær tóku þar til starfa. Þar sem
ég er vistmaður á Grund hef ég
ýmislegt við þessi skrif að athuga.
Hvað þeim þýsku viðkemur er far-
ið með bein ósannindi. Það hafa
engar þýskar stúlkur verið ráðnar
nýlega, það vinna nú fáeinar þý-
skar konur sem hafa verið þar
árum og áratugum saman, komið
sér þar mjög vel og unnið sín verk
af dugnaði og trúmennsku. Svo eru
það þær dönsku. Fyrir rúmu ári
síðan horfði til vandræða hér á
heimilinu vegna skorts á starfsfólki
og var þá tekið það ráð að ráða
danskar starfsstúlkur. Og hvemig
hafa þær nú reynst? Ég get vottað
það hér með, og ég held að flestir
vistmenn geti tekið undir það með
mér, að þær hafa verið landi sínu
og þjóð til sóma í alla staði. Þær
hafa yfirleitt unnið verk sín vel og
verið glaðar og hlýlegar í viðmóti
við alla sem þær umgangast.
Og að endingu. Það er engum
til sóma að ráðast með vanþakk-
læti og skætingi að útlendingum
sem koma hingað til íslands að
vinna líknarstörf sem landsmenn
fást ekki til að inna af hendi.
Gleraugn týndust við
Hótel Borg
Gleraugu með brúnleitri plast-
umgjörð töpuðust í eða við Hótel
Borg hinn 18. mars. Finnandi vin-
samlegast hringi í síma 10406 á
kvöldin. Fundarlaun.
Ekki á þjóðhátíðardaginn
Guðmundur Bergsson hringdi
og sagði það vera til skammar að
láta bandarískt herlið vera hér með
æfingar á sjálfan þjóðhátíðardag-
inn.
Ósanngjörn gagnrýni
Þ.B. hringdi:
Það birtist grein í Velvakanda
21. marz sl. um Elli- og hjúkrunar-
heimilið Grund. Maðurinn minn er
á elliheimilinu og hefur fengið þar
sérstaklega góða aðhlynningu.
Stúlkurnar eru sérstaklega góðar
hvort sem þær eru danskar eða
þýskar. Ég hef oft þurft að kvabba
á þeim en þær hafa alltaf tekið
mér vel. Mér finnst þessi gagnrýni
því afskaplega ósanngjöm.
Lyklakippa fannst
Pétr>r hringdi og sagði lykla-
kippu, sem á væm húslyklar og
einn bíllykill, hafa fundist fyrir
utan Funahöfða 7 um miðjan mars.
Á lyklakippunni væri rautt hús með
mynd af hjónum inni í. Ef einhver
kannast við lyklakippuna getur
hann haft samband við Pétur.
Vinnusími hans er 686171 en heim-
asími 19488.
Silfiimæla tapaðist
Magnús Guðmundsson hringdi
og hafði þetta að segja: í janúar
tapaðist silfumæla, líklega við
verslunina Verðlistann við Lauga-
læk eða í Austurstræti. Nælan er
þrístrend í laginu með svörtum
hrafntinnusteini í miðju og silfur-
doppum í kring. Hún er gömul,
handsmíðuð og auðþekkt. Skilvís
finnandi hafi samband í síma
14486.
i
Víkverji skrifar
Prentvillupúkinn er lífseigt kvik-
indi. Og leiðinlegur er hann í
því líki, sem hann birtist í auglýs-
ingu frá Erni og Örlygi. Fyrirtækið
er þar að auglýsa ensk-íslenzkar
orðabækur og bókaflokkinn Landið
þitt ísland. Efst í auglýsingunni
stendur: „Veganesti sem endist
ævilangt.“ Það er auðvitað gott
nesti sem endist manni ævilangt.
Vonandi fitnar prentvillupúkinn
ekki lengi af þessari villu.
xxx
eir áttu ekki sjö dagana sæla
um páskana starfsmenn Skíða-
staða í Hlíðarfjalli við Akureyri.
Þeirra vandamál var snjór, allt of
mikið af snjó, og sömu sögu er að
segja frá öðmm skíðastöðum á
norðanverðu landinu. Eftir að hafa
nánast grátbeðið um snjó framan
af vetri var haft eftir ívari Sig-
mundssyni í Morgunblaðinu á mið-
vikudag að þess yrði langt að bíða
að menn börmuðu sér yfir snjóleysi.
Víkverji dagsins dvaldi á Akur-
eyri yfir páskana og gat sannarlega
ekki annað en vorkennt ívari og
hans mönnum. Þeir höfðu lagt nótt
við dag við að gera aðstöðuna sem
besta og allt var til reiðu. Veðurguð-
imir tóku hins vegar völdin og
margra daga undirbúningur fór fyr-
ir lítið. Þegar rofaði tii vom starfs-
menn um leið komnir út til að moka
upp Iyftur og troða brautir og mátti
sjá ljósin frá tækjunum langt fram
eftir nóttu. Þá snögglega breyttist
veðrið og vinnan var unnin fyrir
gýg-
Þar sem lítið sást út úr húsi því
er Víkveri dvaldi í; snjór upp fyrir
efri brún á gluggum, hafði hann
það fyrir venju á hverjum morgni
að hringja í símsvara Skíðastaða
til að fá upplýsingar um veður. Blæ-
brigðin í rödd ívars Sigmundssonar
dugðu Víkverja, tóntegundin sagði
allt sem segja þurfti, rödd hans var
eins og barómeter.
xxx
Arrisulir ferðalangar á Akureyri
tóku þriðjudaginn snemma.
Veðrið lofaði góðu og í morgun-
fréttum í útvarpi var talað um að
innan stundar yrði Öxnadalsheiðin
fær öllum bílum. Áfram var sagt
frá því fram yfir hádegi að vega-
gerðarmenn væru á síðasta sprett-
inum, á hverri stundu yrði opnað.
Fyrir þá sem sátu í bifreiðum sínum
í Óxnadalnum voru þetta einkenni-
legar fréttir. Bílsímaeigendur höfðu
aflað sér upplýsinga um að tækin
tvö, sem aðallega voru notuð, gætu
ekki unnið á fullum afköstum og
það var ekki fyrr en um klukkan
16 að bíiarnir 250 á vesturleið fóru
að mjakast upp Bakkaselsbrekk-
una. Að vestan komu um 70-80
bílar.
í sjálfu sér væsti ekki um fólk,
veðrið var einstaklega fagurt og
unga fólkið fann sér ýmislegt til
dundurs. Fótbolti var spilaður af
krafti og ungur tónlistarmaður
gekk fram með bílaröðinni og spil-
aði á gítar og munnhörpu. Menn
ræddu lífsins gagn og nauðsynjar
þarna á heiðinni. Veður og færð
hafa trúlega verið upphaf sam-
ræðna í flestum tilvikum og spurn-
ingin um hvort bakkgírinn væri
virkilega enn bilaður í heflinum var
algeng. Þarna voru ábyggilega
1.500 manns í bílum af öllum stærð-
um og gerðum eða sem samsvarar
öllum íbúum sæmilegs kaupstaðar
á landsbyggðinni. Einhverjum lá
meira á en öðrum og það var ekki
einfalt fyrir þá sem voru með ung-
böm með sér að eyða þessum sól-
skinsdegi á fjöllum — og ekki fyrir-
fram skipulagt.
Hvers vegna ekki var meiri kraft-
ur í mokstrinum veit Víkveiji ekki
og heldur ekki hvers vegna svo
ónákvæmar fréttir voru í útvarpinu.
Skrifari hefði talið eðlilegt að ná-
kvæmar upplýsingar hefðu verið
lesnar inn á símsvara vegagerðar-
innar og útvarpinu verið gert kleift
að láta fólk vita nákvæmlega um
gang mála.