Morgunblaðið - 27.05.1989, Blaðsíða 44

71 ti
44
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 1989
*
Þóroddur Olafsson og
Bjargey Steingríms-
dóttir - Hjónaminning
Þóroddur
Fæddur 1. júní 1900
Dáinn 16. maí 1989
Bjargey
Fædd 13. ágúst 1909
Dáin 29. október 1986
Afi og amma bjuggu allan sinn
búskap í Eyjum. Þeim varð 3ja
dætra auðið og eru tvær á lífi.
Afí minn starfaði lengst af sem
vélstjóri en amma rhín var gædd
þeim hæfíleikum að vera með af-
brigðum listfeng og liggja víða eft-
ir hana gullfalleg verk sem bera
vitni hversu haganlega hún útfærði
list sína.
Móttökumar á heimili afa og
ömmu í Vestmannaeyjum voru ætíð
hlýjar og ljúfar. Þar innan dyra bar
allt yott um snyrtimennsku og hag-
sýni og ekki höfðum við fyrr snúið
okkur við en búið var að dekka
borð með nýlöguðu kaffi og bakk-
elsi. Svona var að koma til afa og
ömmu í Eyjum.
t
Eiginkona mín og dóttir,
EVA LAUFEY RÖGNVALDSDÓTTIR,
Ásvagi 27,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri að morgni 26. maí.
Baldvin Valdimarsson,
Halldóra Engilbertsdóttir,
Rögnvaldur Þorsteinsson.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
SIGRÍÐUR PÉTURSDÓTTIR,
Melstað v/Nýbýlaveg,
lést á Vífilsstöðum 26. maí.
Sverrir Kristjánsson,
Ása Karlsdóttir,
Erla Karlsdóttir Nelson,
Laufey Karlsdóttir,
Birgir Karlsson,
Hulda Karlsdóttir Onyika.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
MAGNHILDUR ÓLAFSDÓTTIR,
Höfðabraut 3,
Akranesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn 17. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Erlendur Þ. Magnússon,
börn, tengdadóttir, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín og móðir,
FJÓLA BRYNJÓLFSDÓTTIR
frá Hrísey,
verður jarðsungin í Árbæjarkirkju þriðjudaginn 30. maí kl. 15.00.
Kári Eysteinsson,
Kristján Ragnarsson.
t
Bróðir, mágur og föðurbróðir,
BJÖRN PÁLSSON,
Bræðraborgarstíg 49,
Reykjavfk,
lést í Landspítalanum 15. maí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Jón A. Pálsson, Sigrfður Ólafsdóttir
og synir.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KARL PÉTURSSON
rafvirki, Efstasundi 64,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 29. maí kl.
15.00.
Marfa K. Huesmann,
Hrafnhildur Karlsdóttir,
Lilja Karlsdóttir,
Karl Jóhann Karlsson,
Lucien Huesmann,
Friðjón Pálsson,
Sigurður Guðmundsson,
Gfslfna Sigurjónsdóttir,
og barnabörn.
Á sumarmánuðum 1986 urðum
við hjónin þeirrar gæfu aðnjótandi
að hafa ömmu og afa á heimili
okkar. Þær minningar sem bömin
okkar tvö eiga um langafa og
langömmu sína em að mestu leyti
tengdar þeim tíma sem þau fengu
þar með þeim.
Að geta sem barn farið niður á
hveijum morgni og meðtekið
andríki og hlýju langömmu og lang-
afa, sem alltaf vom annars í Eyjum,
byggir upp og bindur saman þau
tilfínningasambönd sem bamið eitt
getur bundið.
Að endingu langar mig að Iýsa
þakklæti mínu og hlýhug fyrir þær
stundir sem ég naut bæði í æsku
og síðar og í fullvissu minni um
endurfundi þeirra beggja bið ég
þeim blessunar og velfamaðar í
nýjum heimkynnum.
Bjargey Stefánsdóttir
Ég vil í fáum orðum minnast afa
og ömmu sem ég var svo lánsöm
að fá að alast upp með hér í Vest-
mannaeyjum og þakka fyrir allar
þær stundir sem afi sat með mig á
hnjánum og sagði mér sögur úr
sveitinni sinni. A þær gat ég hlust-
að aftur og aftur, alltaf vom þær
jafn skemmtilegar og ekki síst þeg-
ar góði bitinn frá ömmu fylgdi með.
Eftir að ég flutti til Reykjavíkur
urðu samvemstundirnar færri. En
við notuðum öll tækifæri sem við
gátum til að koma heim til Eyja.
Og erfítt verður nú að hugsa um
komandi stórhátíðir án þeirra. Þau
vom alltaf svo stór partur af okkar
fjölskyldu.
Afí og amma komu til minnar
flölskyldu sumarið sem amma dó,
og þá fékk sonur minn að njóta
þess að vera með þeim og hlusta á
sögurnar hans afa og njóta um-
Magnús V. Stefánsson,
Klöpp — Kveðjuorð
Mig langar til að rekja hér fáein-
ar minningar mínar um góðan dreng
og næsta nágranna minn, Magnús
V. Stefánsson á Klöpp, sem við
kvöddum i gær hinstu kveðju. Þar
eð ég veit að nánari samstarfsmenn
hans munu gera ævi- og starfssögu
hans góð skil hér á síðum blaðsins
mun ég ekki endurtaka það. Fyrstu
kynni okkar Magnúsar hófust er
hann flutti hingað á Álftanesið með
eiginkonu sinni, Gróu Guðbjörns-
dóttur frá Hákoti, fyrir rúmum 30
árum. Um líkt leyti hófum við bygg-
ingu okkar íbúðarhúsa, sem staðsett
voru með fárra metra millibili, og
höfum við því verið næstu nágrann-
ar síðan. Þótt við Magnús höfum
kannski ekki verið mikið inn á gafli
hvor hjá öðrum myndaðist strax
mjög góð og einlæg vinátta á milli
þessa hóps, er hreiðraði um sig hér
á sínum tíma, vinátta sem mér vit-
andi hefur aldrei borið neinn skugga
á, hvort sem um er rætt frumbyggj-
ana eða afkomendur þeirra. Ég hef
þá trú að Magnús hafi átt sinn
stærsta þátt í því. í hvert sinn sem
hann taldi sig geta orðið að liði á
einhvern hátt þá var hann ávallt
reiðubúinn til aðstoðar. Ég minnist
þess sérstaklega er synir mínir hófu
framkvæmdir við sín íbúðarhús, þá
gerðist Magnús meistari að þeim
öllum og bauðst jafnframt til að
veita hverskonar ráðgjöf ef með
þyrfti, einnig að lána til þess sín tól
og tæki ef það gæti komið til góða.
Fyrir það vil ég færa mínar bestu
þakkir. Margar ánægjustundir átt-
um við Magnús saman og verð ég
að viðurkenna hér, að flestar voru
þær að hans frumkvæði. Hann átti
það til að hringja þegar við höfðum
lokið vinnu síðla á föstudögum og
spytja hvort við ættum ekki að hitt-
ast smá stund, jafnvel heimsækja
Sigurfínn í Árnakoti eða eitthvað
annað. Væri ekkert annað fyrir
stafni var gjarnan brugðið á smá
glens. Eru þetta ómetanlegar stund-
ir þegar litið er til baka. Magnús tók
á ýmsan hátt þátt í félagsstarfi á
vegum okkar byggðarlags. Hann
átti sæti í ýmsum nefndum á vegum
hreppsnefndar. Sat í m.a. bygging-
ar- og skipulagsnefnd, var um skeið
aðstoðarmaður þáverandi bygginga-
fulltrúa, Gunnlaugs Halldórssonar,
o.fl. Ég minnist ánægjulegrar setu
á kjörstjórnarfundum með Magnúsi,
en í kjörstjórn sat hann um all mörg
ár. Magnús, sem var húsasmíða-
meistari að mennt, kenndi einnig
handavinnu við barnaskólann hér í
nokkur ár. Öll þau störf sem Magn-
ús vann fyrir okkar litla sveitarfélag
vann hann af miklum áhuga og trú-
mennsku. Á þessum árum var lítt
hugsað um greiðslur fyrir hin ýmsu
störf á vegum sveitarfélaganna,
enda varð uppskeran fjárhagslega
oft harla rýr. Ég vil fyrir hönd sveit-
arfélagsins og allra er með honum
Olafiir Kristjáns-
son - Kveðjuorð
Ég undirritaður var svo gæfusam-
ur að kynnast þessum trausta heið-
ursmanni. Við vorum þá báðir komn-
ir á efri ár. Seinni kona Ólafs var
María Bjömsdóttir frá Reyðarfirði.
Hún var dóttir Björns Gíslasonar
bróður pabba míns, indælis kona.
Nú hefur Ólafur lagt upp í sína
síðustu ferð yfír móðuna miklu og
er kominn til guðs sem gaf okkur
hann. Veit ég að hann hefur átt
góða heimkomu og ég veit að hann
hefur verið glaður að losna við þenn-
an synduga heim sem við búum í,
nú er hann umvafinn englum guðs.
Ólafur var mikilsmetinn maður í
sinni heimahöfn enda var honum
trúað fyrir margvíslegum ábyrgðar-
störfum. Hann var til dæmis bæjar-
stjóri í mörg ár. Aðalstarf þessa
heiðursmanns var að láta alltaf gott
af sér leiða enda var Ólafur traust-
ur, heiðarlegur og samvisknsamur
með allt _er hann tók að sér. Þau
Maja og Óli voru alltaf eins og þau
væru ný trúlofuð, það bar aldrei
skugga á þeirra hjónaband, þau
kunnu að meta hvort annað. Heim-
ili þeirra var mjög gestkvæmt og
þaðan fór enginn út án þess að
þiggja góðgerðir. Ég tel mig mikinn
gæfumann að hafa kynnst svona
traustvekjandi, heiðarlegum ogsam-
viskusömum manni eins og Ólafur
var. Maja er mikil húsmóðir og sá
vel um sitt heimili, hún er er líka
snyrtikona. Maja átti eina uppeldis-
dóttur, Sigríði, með fyrri manni
sínum. Líf Ólafs var fólgið í því að
láta alltaf gott af sér leiða er Vest-
manneyingar nutu góðs af. Ég kveð
þennan mæta mann með eftirfarandi
orðum:
hyggjunnar hennar ömmu. Ömmu
féll aldrei verk úr hendi, alltaf var
nóg af vettlingum og sokkum á litlu
langömmubömin.
Afí og amma fluttu sumarið 1986
í þjónustuíbúð fyrir aldraða í Eyja-
hrauni 9. Þar fór vel um þau og
þau voru ánægð. Með þessum fá-
tæklegu orðum kveð ég afa minn
og ömmu mína.
Hjartans þakklæti fyrir allt.
Helga Ragnarsdóttir
og fjölskylda.
störfuðu að sveitarstjórnarmálum
færa bestu þakkir.
Árið 1986 urðu nokkur kafla-
skipti á æviskeiði undirritaðs, gafst
þá gott tóm til að átta sig á því
hversu margbreytilegir samferða-
mennirnir eru, sem við hvert um sig
umgöngumst dags daglega. Án þess
að vera að leggja neitt sérstakt mat
á „vinina“ þá verð ég að segja að
Magnús var einn af nokkrum sem
upp úr stóð á því tímabili.
Er við nú kveðjum góðan dreng
og einlægan vin færi ég Gróu, böm-
unum öllum og öðrum ástvinum inni-
legar samúðarkveðjur. Guð blessi
þeim minningu um mætan mann.
Einar Ólafsson
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Ég votta Maríu konu hans og
fjölskyldu Ólafs samúð mína.
Jóhann Þórólfsson
frá Reyðarfirði.