Morgunblaðið - 25.08.1989, Qupperneq 31

Við ættingjamir þökkum öll áreið-
anlega fyrir að fá að hafa gengið
veginn með föður, fóstra, afa og lan-
gafa, sem kenndi okkur hvað óeigin-
girni er, hvað þolinmæði er, hvað
tryggð er og hvað kærleikur er.
Guð blessi minningu hans.
Selma Júlíusdóttir
Hann afi minn Kristján Þorsteins-
son, lést á Sjúkrahúsi Akraness þann
16. ágúst síðastliðinn.
Fyrst þegar ég man eftir mér,
áttu amma og afi heima á Vestur-
götu 21, Akranesi. Ég var ekki hár
í loftinu þegar ég man eftir honum
afa að hjálpa mér að róla úti í garði
á Vesturgötunni og seinna þegar afi
og amma voru flutt á Suðurgötuna
man ég eftir að afi kenndi mér öll
nöfnin á bátunum sem gerðu út frá
Akranesi á þessum tíma. Það sem
einkenndi afa allt hans líf var góð-
mennskan og þrautseigjan.
Ég man eftir, að þegar ég var 5—6
ára fékk ég mislingana og þann tíma
sem ég lá í rúminu, kenndi afi mér
að spila á spil. Ég man sérstaklega
eftir að þetta var mikið þolinmæðis-
verk fyrir afa að kenna mér fyrst á
spilin og síðan að kenna mér að spila
ólsen-ólsen. En eftir smátíma var
maður farinn að kunna þetta og þeg-
ar ég var orðinn fullfrískur vorum
við farnir að spila saman eins og
menn. Þegar við afi vorum að spila
vann ég alltaf og þá sagði afi alltaf
„sko strákinn“.
Þetta finnst mér vera ein besta
lýsing þess hversu afi var hjartgóður
og veit ég að barnabarnabörnin hafa
svipaða sögu að segja. Árið 1977
fluttu svo amma og afi á Hrafnistu
þar bjuggu þau þar til amma dó
1984, en þá fluttist afi á herbergi á
Hrafnistu og síðan á Höfða á Akra-
nesi.
Sama sumar og amma dó fór ég
utan til náms. í hvert skipti þegar
ég kom til íslands fór ég í heimsókn
til afa upp á Höfða eða afi kom til
Reykjavíkur.
Afi fylgdist alltaf með úr fjarlægð
og ævinlega var mér og fjölskyldu
minni vel fagnað við heimkomu. Nú
í sumar fórum við í heimsókn upp á
Skaga og mér datt í hug að bjóða
honum í bíltúr um Skagann og þá
vildi hann endilega aka inn með
fjalli og sýna okkur æskuslóðirnar
sínar. Þetta fannst mér ekki merki-
legt þá, en núna eftir á, er ég að
rifja upp að þetta er í fyrsta og eina
skipti, sem við höfum farið í bíltúr
með honum um Skagann síðan hann
fluttist á Höfða. Það var einsog hann
væri að kveðja* allt í hinsta sinn og
nú þegar við lítum til baka er svo
margs að minnast um góðan afa sem
vildi öllum einungis það besta.
Siggi
Við Ingibjörg vorum stödd erlend-
is þegar dóttir okkar hringdi þann
16. þ.m. og sagði okkur að Kristján
„afi“ hefði andast þá um nóttina.
Manni bregður ávallt við slíkar
fréttir, á ekki von á þeim, jafnvel
þó um aldrað fólk sé að ræða. Við
höfðum kvatt Kristján tveim vikum
áður og þá var hann hress og kátur
og hann fylgdi okkur fram í anddyr-
ið á Dvalarheimilinu Höfða á Akra-
nesi, þar sem hann var vistmaður
og óskaði hann okkur góðrar ferðar
og allrar blessunar.
Við slík tímamót leita minningar
á hugann. í janúarmánuði 1933
drukknaði faðir minn, Indriði Jóns-
son. Hann lét eftir sig eiginkonu og
tvo unga drengi, undirritaðan 7 ára
og Óskar 2ja ára. Móðir okkar Vil-
borg Þjóðbjarnardóttir barðist hetju-
legri baráttu til þess að halda heimil-
inu saman. Það tókst henni með
mikilli prýði. Tími trygginganna var
þá ekki upprunninn og um ekkju-,
dánar- eða barnabætur var ekki að
ræða.
Árið 1937 kom inn á heimili okkar
maður um þrítugt. Hann bauð af sér
góðan þokka, virtist feiminn, en bar
með sér að þarna fór maður með
gott hjarta. I fyrstu var mér ekki
mikið um þennan mann gefið. Ég
lokaði innra með mér ákveðin mót-
mæli. Ég var orðinn tólf ára gamall
og föðurminningin var mér rík í
huga, því við feðgar höfðum verið
mjög samrýndir. Mér fannst að við
bræðurnir ættum móður okkar einir
og við einir ættum að njóta um-
hyggju hennar og ástar. Þannig er
áreiðanlega tilfinningum margra
varið á þessu aldursskeiði við þessar
aðstæður.
Þessi nýi heimilismaður var Kristj-
,M,0RGIWBLAÐ1Ð, FÖSTUpAGUR. 25, j^ÚST 1989
án Ásmundur Þorsteinsson, en svo - -
hét hann fullu nafni. hann var fædd-
ur á Efri-Teig á Akranesi 20. nóvem-
ber 1908. Foreldrar hans voru Kristín
Eyjólfsdóttir og Þorsteinn Ólafsson.
Kristján var fjórði í aldursröð 7
systkina. Þau eru nú öll látin nema
Steinunn sem er vistmaður á Hrafn-
istu í Reykjavík. Foreldrar Kristjáns
bjuggu í nokkur ár á Krossi í Innri-
Akraneshreppi og síðan á Kjaran-
stöðum í sömu sveit, en við þann bæ
var Kristján oft kenndur.
Kristján og móðir mín Vilborg
Þjóðbjarnardóttir frá Neðra-Skarði í
Leirársveit giftu sig 20. nóvember
1937. Það kom fljótt í ljós að það
var mikið gæfuspor fyrir hana og
okkur bræður að Kristján fóstri kom
inn á heimilið. Innbyrgður ótti minn
og eigingirni vegna komu hans á
heimilið var algerlega ástæðulaus.
Hann reyndist okkur öllum sérstak-
lega vel og fyrir það verður aldrei
fullþakkað.
Kristján vann á búi foreidra sinna
þar til hann kvæntist, en hann var
einnig landmaður á vertíðarbátum á
Akranesi í margar vertíðir. Nokkur
sumur fór hann á síldarveiðar fyrir
Norðurlandi. í lok stríðsins gerðist
hann togarasjómaður og var í all-
mörg ár á togurunum Gylli og Ing-
ólfi Arnarsyni með mági sínum
Hannesi Pálssyni skipstjóra. Síðustu
árin sem hann starfaði á sjó var
hann kyndari á Akranestogurunum
Bjarna Ólafssyni go Akurey. Eftir
að hann hætti sjómennsku vann hann
ýmsa verkamannavinnu á Akranesi
þar til þau hjónin fluttu til Reykjavík-
ur árið 1977. Þá fengu þau vist á
Hrafnistu í Reykjavík í hjónaíbúðum
við Jökuigrunn. Á Akranesi bjuggu
þau lengst af á Vesturgötu 21, en
þegar árin færðust yfir seldu það það
hús og keyptu sér minni íbúð að
Suðurgötu 62b á Akranesi.
Þau Vilborg og Kristján eignuðust
eina dóttur, Sigríði Kristínu (Siddý),
röntgentækni. Hún er búsett í
Reykjavík og gift Jóni Otta Sigurðs-
syni rafmagnstæknifræðingi. Þau
eiga einn son, Sigurð Jons raf-
magnstæknifræðing. Hann er
kvæntur Guðnýju Jónsdóttur og eiga
þau einn son Jón Otta.
Móðir mín Vilborg lést 12. júlí
1984. Hún hafði lokið langri ævi-
göngu og skilað hlutverki sínu með
.miklum sóma, þrátt fyrir margt
mótlætið. Kristján leitaðist ávallt við
að gera henni allt til hæfis. Þetta
mat hún mikils og oft hafði hún orð
á því við mig, einkum síðustu æviár-
in, hvað hún ætti honum mikið að
þakka. Eftir að hún dó, flutti Kristj-
án sig í Hrafnistuheimilið. Fljótlega
eftir að hann var orðinn einn, fór
hann að hafa orð á því að hann lang-
aði til þess að komast upp á Akra-
nes, á Höfða, dvalaheimili fyrir aldr-
aða. Honum varð að þessari ósk sinni
og haustið 1985 flutti hann þangað.
Þar leið honum mjög vel. Hann dá-
samaði oft útsýnið sem hann hafði
úr glugganum á herbergi sínu. Þar
blasti Sólmundarhöfðinn við, þar sem
móðir hans hafði slitið barnsskónum,
Krossvíkin og höfnin, þar sem hann
gat fylgst með skipaferðum. Ég vil
fyrir hönd okkar aðstandenda þakka
starfsfólki þessara áðurnefndra
stofnana góða umönnun meðan hann
dvaldi þar.
Eins og áður hefur komið fram
þá var Kristján fremur hlédrægur
maður og blandaði sér lítt í umræður
um mál sem hann taldi sig ekki
þekkja nógu vel. En annað var uppi
á teningnum þegar rætt var um
skáldskap, einkum vísna- og ljóða-
gerð. Hagmæltur var hann ekki sjálf-
ur en hafði mjög næmt brageyra.
Hann kunni óhemju mikið af ljóðum
og ferskeytlum og var minni hans
með ólíkindum í þeim efnum. Einkum
voru allar hestavísur honum mjög
kærar og kunni hann ógrynni af
þeim.
Kristján lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness aðfaranótt 16. ágúst sl. Hann
verður jarðsettur frá Akraneskirkju
í dag, föstudaginn 25. ágúst. Góður
drengur hefur lokið sinni jarðar-
göngu.
Við Ingibjörg eigum honum margt
og mikið að þakka. Hann var alltaf
sami öðlingurinn við okkur og vildi
allt fyrir okkur gera. Það sama gilti
einnig um börn okkar og barnabörn.
Alltaf var afi Kristján að leitast við
að gleðja þau.
Far þú í friði kæri fóstri. Hafðu
þökk fyrir allt.
Valdimar Indriðason
Alfreð Pálsson,
Akureyri — Miiming
Fæddur 16. janúar 1911
Dáinn 20. ágúst 1989
Kveðja frá
Bridgefélagi Akureyrar
Nú er Alfreð Pálsson allur. Við
í Bridgefélagi Akureyrar sjáum á
bak góðum félaga og raunar meira
en það. Alfreð var í gegnum tíðina
einn af máttarstólpum félagsins og
föstum punktum á spilakvöldum
þess. Sveit Alfreðs Pálssonar varð
margoft Akureyrarmeistari og Alli
var alltaf erfiður, en um leið
skemmtilegur andstæðingur við
spilaborðið, þótt árum tæki að
fjölga. Mér er minnisstæð góðlátleg
glettni hans, sem beindist ekki síst
að honum sjálfum , ef svo bar und-
ir. Þrátt fyrir langan spilaferil held
ég að hann hafi aldrei tileinkað sér
þann hugsunarhátt, sem einhver
góður maður kallaði frumlögmálið
í bridge, og var einu sinni sett fram
í limruformi:
í bridsinu byijar oft senna
ef í blindni í sjóinn menn renna.
Við lýsum því öllu
í lögmáli snjöllu:
Það sem mistekst er makker að kenna!
Alfreð tók líka virkan þátt f
stjórnarstörfum hjá féiaginu um
árabil og var m.a. formaður þess
um skeið. Hann vildi hag þess sem
bestan og starfið sem öflugast.
Brids-spilið var hans líf og yndi og
áhuginn alltaf jafnmikill. Brids er
bæði tómstundagaman og íþrótt og
Alfreð Pálsson var sannur íþrótta-
maður við „græna borðið“. Ég get
reyndar ímyndað mér hann Alla vin
minn hrista höfuð yfir slíkri fullyrð-
ingu, en hún er þó vissulega sann-
leikanum samkvæm.
Alfreð Pálsson var tilnefndur
heiðursfélagi Bridgefélags Akur-
eyrar fyrir áralöng störf hans í
þágu félagsins. Þeirri tilnefningu
fylgdi góður hugur allra spilara í
félaginu.
Fyrir hönd okkar allra votta ég
Aðalheiði Oddgeirsdóttur, börnum
þeirra Alfreðs og öðrum aðstand-
endum innilegustu samúð.
Við munum góðan dreng.
Stefán Vilhjálmsson
Góö hönnun og glæsilegt útlit
einkenna ritvélarnar frá TA Triumph-Adler.
|j|
Jjjil
Handfang og lok,
gera vélina þægilegri í meðförum.
Vel úttoúin, hraðvirk, létt, sterk, meðfærileg og ódýr
skólaritvél með getu og möguleika skrifstofuritvélar
• Prenthraði 11 slög/sek.
• „Lift-off“ leiðréttingarbúnaður.
• 120 stafa leiðréttingarminni.
• Sjálfvirk miðjustilling, undirstrikun, feitletrun og.fleira.
• Handfang og lok.
• Þyngd: Aðeins 5,2 kg.
Komdu við hjá okkur eða hringdu og fáðu frekari uppiýsingar,
það borgar sig örugglega.
EinarJ. Skúlasonhf.
Grensásvegi 10, sími 686933
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT
Reykjavík: Penninn sf., Skólavörubúð Námsgagnastofnunar, Tölvuvörur hf., Bóka- og ritfangaverslunin
Griffill sf., Aco hf., Hans Árnason, Sameind hf., Tölvuland. Garðabær: Bókabúðin Grima. Hafnarfjörður:
Bókabúð Olivers Steins. Keflavik: Bókabúð Keflavikur. Þorlákshöfn: Rás sf. Selfoss: Ösp. Vestmannaeyj-
ar: Bókabúðin Heiðarvegi. Höfn Hornafirði: Kaupfélag A-Skaftfellinga. Egilsstaðir: Traust. Akureyri:
Bókaverslunin Edda, Jón Bjarnason úrsmíðavinnustofa. Sauðárkrókur: Stuðull. Hvammstangi: Gifs-
mynd sf. ísafjörður: Bókabúð Jónasar Tómassonar. Akranes: PC-tölvan.
augljós