Morgunblaðið - 25.08.1989, Qupperneq 36

36r í ;
MORGUNBLAOIÐ FQSTUDAGUtt 25. ÁGÍj^
„E9 sagbi „QleðiLeg jól, Lcú/aréur
þu geiurekki ietó i>ab me& þér^"
Z-sr'-
, þitt draumafleý.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights resorved
• 1989 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgimkaffinu
Og hvað má bjóða frúnni?
Það veit ég ekki, hún situr
heima og pijónar ...
Hefur þú sjálf lent í öllu
því sem þú ert að vara mig
við, mamma?
Grænfriðungar og vísindin
Til Velvakanda.
Lítilla sanda, lítilla sæva, lítil eru
geð guma. Mér datt þetta í hug,
þegar fólk fór að vitna i fjölmiðlum
um göfugmennsku Grænfriðung-
anna. Þeir hinir sömu virtust hafa
gleymt þegar þessir friðarsinnar
komu hingað og unnu skemmdar-
verkin í hvalstöðinni. Hvað var það
svo, sem þessir skepnuvinir buðu
okkur. Jú, svo lengi sem við veidd-
um ekki hvali, þá lofuðu þeir þvi
að hætta að rógbera okkur, og fólki
var gert fijálst að kaupa sjávaraf-
urðir okkar. Síðan bæta þeir því
við, að strax og vísindamennirnir
segðu að nauðsynlegt væri, að byija
á veiðunum aftur sökum offjölgunar
kvikindanna í sjónum, þá kæmu
þeir aftur og þá skyldum við fá að
vita hvar Davíð keypti ölið.
Þetta er sama sagan, aldrei ætla
þeir að viðurkenna vísindarann-
sóknirnar, hvað sem það kostar.
Með öðrum orðum, Grænfriðung-
arnir stefna að því að gera Norður-
Atlantshafssvæðið óbyggilegt. Það
var ekki út í bláin að eskimóakonan
í Kanada vildi sækja Grænfriðung-
ana til saka fyrir að gera líf Eskimó-
anna óbærilegt með vitleysu sinni.
Stefna okkar í hvalveiðimálum var
laukrétt. Það er hlálegt að heyra
Umhirða lóða
Til Velvakanda.
Þannig er mál með vexti, að ég
keypti íbúð í vor í þríbýlishúsi.
Henni fylgir nokkuð stór lóð. Eg
spurðist ekkert fyrir um hvernig
hirðingu hennar væri háttað, kom
utan af landi úr einbýlishúsi. Nú
er farið að halla sumri og ég hefi
mest ein þurft að sjá um slátt og
annað sem lóðinni heyrir til.
Meðeigendur hafa varla látið sjá
sig og alls ekki fólk, sem býr í ris-
inu, sem er þó með börn, sem auð-
vitað eru þarna að leik. Það kom á
daginn, að þetta ris er ekki sam-
þykkt sem íbúð og þar af leiðandi
geta íbúarnir skotið sér á bak við
það, hafandi full not af lóðinni, án
þess að þurfa að taka til hendi. Ég
varð alveg undrandi á þessu. Þetta
eru ekki lítil forréttindi. Ég sá fljótt,
að það hafa verið forverar mínir,
sem hugsuðu um lóðina en hinir
hafa notið góðs af.
Nú hefi ég ekki í hyggju að taka
þetta á mig ein og spyr eins og
fávís kona. Er ekki siðferðileg
skylda allra íbúa húsa að taka sam-
eiginlega þátt í umhirðu lóðanna,
jafnvel þótt um leigendur sé að
ræða? Það er allavega siður í mínu
fyrra byggðarlagi. Þetta olli mér
miklum vonbrigðum.
Það er vandalítið að vera vitur
eftir á en ég hefði allavega hugsað
mig tvisvar um áður en ég festi
kaupin, ef ég hefði vitað þetta.
Hver er réttur manns í þessu? Ég
vona að einhver gefi svar við því í
dálkunum hér.
Nýflutt í bæinn
þessa aftaníossa, Grænfriðunga,
lýsa hugsjónum sínum. Hvernig á
að draga úr mengun öðruvísi en
með aðstoð vísindanna, en hvenær
ætla ofstækismenn á borð við Gre-
enpeace' að nota sér þekkingu
þeirra. Þeir raka saman peningum
á fáfræði almennings og selja kölk-
uðum ríkum kerlingum myndir af
hvölum til að prýða stássstofur
sínar, og segja þeim að myndin
tákni fósturbörn þeirra.
Síðan kaupa þeir skip til að varna
mönnum að sækja sér björg í bú,
og svo ferðast þeir veröldina á enda
og predika elsku sína á náttúrunni.
En þeir nota ekki peninga til þess
að létta þjóðum kostnaðinn af því
að hreinsa sjóinn sem líka getur
orðið hættulegur sjávardýrum. Eru
þessi fræði boðleg afkomendum
Egils og Snorra? Það hefði verið
betra til afspurnar, ef öll þjóðin
hefði trúað á vísindin.
Húsmóðir
Glæsilegt framtak
Til Velvakanda.
Ég vil þakka glæsilegt framtak
Kaupstaðar, Miklagarðs, Miðvangs
í Hafnarfirði og Félags íslenskra
iðnrekenda varðandi íslenska daga
í ofangreindum verslunum. Ég
ákvað að heimsækja þessar verslarn-
ir og komst að því að þetta framtak
er til algerrar fyrirmyndar. Það er
nauðsynlegt að vekja okkur til um-
hugsunar um mikilvægi íslensks iðn-
varnings og hvet ég sem flesta til
þess að heimsækja þessar búðir og
velja íslenskt þegar verslað er. Hald-
ið áfram á þessari braut, iðnrekend-
ur og Miklagarðs- og Kaupstaðar-
menn.
Viðskiptavinur
HÖGNI HREKKVÍSI
Vík\erji skrifar
Ferðaþjónusta bænda er allrar
athygli verð. Þar kemur margt
til. Fyrst má benda á tvær stað-
reyndir. Önnur er sú, að framundan
er vandseð önnur leið til aukningar
gjaldeyristekna en vaxandi ferða-
mennska. Hin er sú, að afkoma
bænda er víðast hvar slök og of-
framleiðsla á sauðfjárafurðum mik-
il. Fólk flýr sveitirnar vegna tak-
markaðra möguleika og þar stendur
mikið húsnæði ónotað. Islenzk nátt-
úra, einkum sérstaða hennar, er
eftirsótt af útlendingum. Þeir sækj-
ast ekki eftir sólskini, þegar þeir
koma hingað. Þeir sækjast eftir
sérstöðu landsins. Þeir leggja ekki
mest upp úr lúxushótelum og til-
raunum okkar til eftirlíkinga á er-
lendri matargerð. í heimalöndum
sínum hafa þeir nóg af sólskini,
dýrum hótelum og nautasteikum.
Hingað vilja útlendingar sækja ein-
faldleika, hreinleika náttúru og
lands og kynnast afurðum þess og
fólki.
Ferðaþjónusta bænda kemur
þarna til sögunnar sem mjög væn-
legur kostur. Húsnæði er víðast til
staðar til að hefja móttöku ferða-
langa án mikils tilkostnaðar, fram-
leiðsla matvæla er næg á staðnum
og umhverfið býður upp á óþijót-
andi möguleika. Með eflingu þess-
arar starfsemi bænda geta tekjur
þeirra vaxið og þrýstingurinn á
framleiðslu dilkakjöts umfram eftir-
spum minnkað. Jafnframt er hægt
að bjóða ferðamönnum upp á tiltölu-
lega ódýrar ferðir þar sem þeir
kynnast sérkennum lands og þjóð-
ar. Að auki má svo ala þá á marg-
umræddu dilkakjöti öðru fremur.
Önnur hugmynd hefur komið
fram í þessum efnum og er raunar
með ólíkindum hve lengi menn hafa
verið að átta sig á henni. Það er
kalt á íslandi og útlendingar þurfa
skjólfatnað hér. Hvers vegna bjóð-
um við ekki upp á pakkaferðir í
ferðaþjónustu bænda þar sem
ferðalangsins bíður lopapeysa og
regngalli við komuna. Með því yrði
fljótlega tryggð sala á fleiri lopa-
peysum en nú er verið að burðast
við að selja erlendis og hér heima
með ærnum tilkostnaði.
xxx
örg svæði hér á landi eru vel
til þess fallin að veita ferða-
mönnum viðtöku. Mýrdalurinn er
eitt þeirra, en hann og umhverfi
hans býr yfir fjölbreyttara landslagi
og möguleikum en flest önnur.
Mýrdalsjökull gnæfir yfir sveitinni
og á hann er hægt að fara á vélsleð-
um og til skíðaferða, en skíðalyfta
hefur nýlega verið sett þar upp ofan
Sólheima. Veiði er þar í vötnum og
stutt upp að perlum hálendisins
hvort sem farið er á hestum eða
bílum. Dyrhólaey, Hjörleifshöfði,
Reynisfjall og Pétursey eru einstök
náttúrufyrirbrigði og sjóferðir með
hjólabátum Víkveija eru tímans
virði. Gisting er föl við góðar og
fjölbreyttar aðstæður á mörgum
bæjum og vel mætti hugsa sé að
sett yrði upp þjónustumiðstöð í
dalnum og aukin aðstaða til íþrótta-
iðkana svo sem golfvöllur.
Möguleikarnir liggja víða ónýttir. •
Það sem þarf, er að menn rífi sig
lausa úr viðjum vanans og hugsi
fram á veginn. Byggi ekki allar
gerðir sínar á röngum úreltum
grunni með gamaldags sjónarmið
að leiðarljósi.