Morgunblaðið - 03.09.1989, Qupperneq 2

2 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. SEPTEMBER 1989
og fremst í því að þarna glímir
maður við skemmtilegt verkefni frá
morgni til kvölds. Þetta er auðvitað
töluverð vinna og getur verið erfítt.
En fyrir þá sem vilja sól er hún
alltaf samhliða þessu skemmtilega
verkefni sem maður er að sinna.“
Skarphéðinn viðurkennir að sigl-
ingar séu oft líkamiega erfíðar.
„Siglingarnar geta verið hörkupuð,
það þarf að koma seglunum upp,
taka þau niður, hagræða þeim,
strekkja á böndum, toga upp akker-
ið eða kasta því útbyrðis. Maður
er stöðugt að; eftir að búið er að
koma seglunum upp og farið að
sigla er alltaf verið að hagræða
seglum og elta vindinn. Það er því
sjaldan dauður punktur í ferðinni
Skarphéðinn Þóris-
son lögmaður hafði
aldrei siglt seglskútu
fyrir tveimur og
hálfu ári, en hefur nú
farið tvisvar með Qöl-
skyldu sína í siglingu
um Miðjarðarhafið. í
stað hefðbundinnar
sólarlandaferðar hef-
ur hann leigt sér
seglskútu og siglt
meðfram ströndum
Miðjarðarhafslanda.
Eitt þab
skemmtilegasta
sem '
- SEGIR SKARPHÉBINN
ÞÓRISSON
Þetta hafði nú blundað í mér
lengi þegar ég ákvað að láta
verða úr þessu,“ segir Skarp-
héðinn um tildrög siglingaáhug-
ans.„Það eru líklega ekki nema tvö
og hálft ár síðan. Ég ákvað fyrst
að fara á námskeið í siglingafræð-
um í Siglingaskólanum hjá Bene-
dikt Alfonssyni og tók þaðan próf
sem samsvarar pungaprófínu svo-
kallaða, hvað varðar bóklegu hlið-
ina. í framhaldi af því fór ég í verk-
lega tíma úti á Sundum á lítilli
skútu í eigu Benedikts, þar sem ég
lærði handtökin við siglingamar."
Skarphéðinn ákvað í framhaldi
af þessu að láta nú reyna á þekking-
una í hinum stóra heimi og pantaði
tveggja vikna ferð fyrir sig og fiöl-
skyldu sína til Grikklands. Ferðina
pantaði hann í gegnum breska
ferðaskrifstofu sem sérhæfir sig í
skútuferðum á Miðjarðarhafínu.
Þar sem Skarphéðinn hafði ekki
mikla reynslu af siglingum ákvað
hann að að nota fyrri vikuna til
æfínga en þá síðari í siglingar um
eyjaklasa. suður af Aþenu. Svo
ánægður var hann með ferðina til
Grikklands að hann ákvað að fara
í aðra siglingaferð nú í vor, en í
þetta sinn til Tyrklands.
„Mig hafði lengi langað til þess
að fara til Tyrklands sem býður upp
á skemmtilega siglingastaði, auk
þess sem þar er miklu minni túrismi
en í Grikklandi. Ég pantaði því ferð
þangað með sömu ferðaskrifstofu
og í fyrra sinnið og fór utan með
fjölskylduna í lok maí.“
Skarphéðinn segist fá mun meira
út úr svona skútuferðum en venju-
legum sólarlandaferðum. „Sigling-
arnar eru eitthvað það alskemmti-
legasta sem ég geri. Ég hef nú
farið hefðbundnar sólarlandaferðir
áður og ég líki þessu tvennu ekki
saman, þetta er svo gjörólíkt og svo
miklu skemmtilegra. Það felst fyrst
FJÖLSKYLDUMADURINN

Gunnlaugur Jonasson við 470-kænu
unnlaugur kynntist siglingun-
um í Kópavoginum þar sem
hann bjó sem polli og fljótlega
urðu þær hans aðaláhugamál.
Síðustu sex árin hefur hann meira
eða minna dvalið erlendis yfir
sumarmánuðina við keppni. Hann
hefur unnið með námi á vetuma,
en ferðast um Evrópu á sumrin
og keppt í siglingum.
„Keppni erlendis er miklu harð-
ari en hér heima. Ég fór fyrst
utan til keppni árið 1983, eftir
að hafa unnið íslandsmót nokkr-
um sinnum. Við æfðum okkur
tveir saman í nokkra mánuði og
fórum svo utan. Við gerðum okk-
ur vonir um að lenda um miðjan
hóp, en áttuðum okkur fljótt á að
þetta væri nú kannski svolítið
meira mál en við héldum. Síðan
hefur maður verið að reyna að
fikra sig hærra í alþjóðakeppnum
en það tekur sinn tíma.“
Gunnlaugur hefur keppt í 36
alþjóðlegum mótum síðan 1983,
en hvert þeirra stendur yfír í viku.
Farin er ein umferð á dag, sex
til sjö daga í röð, svo álagið er
augljóslega mikið á keppendum
meðan á móti stendur.
Að sögn Gunnlaugs hefst dagur
manns sem stundar ólympískar
siglingar gjarnan á því að hann
fer út að sigla í tvo til sex tíma.
„Við skiptum þessu á dagana,
tökum kannski hraðaæfingar einn
daginn og tækniæfingar þann
næsta. Hraðaæfmgarnar fara
Gunnlaugur Jónasson er
einn reyndasti siglinga-
maður landsins og hefúr
keppt á fleiri siglinga-
mótum erlendis en
nokkur annar Islending-
ur. Meðal annars hefúr
hann keppt á tveimur
síðustu Olympíuleikum.
Gunnlaugur siglir kæn-
um, bæði eins manns
bátum og þó aðallega
síðustu ár á tveggja
manna bátum af470-
gerð.
Reyni sífellt
ab gera
betur
- SEGIR GUNNLMIGUR
JÚNASSON SIGLINGAKAPPI
þannig fram að við siglum með
öðrum hraðskreiðum bát í nokkra
klukkutíma og breytum stillingu
seglanna örlítið á meðan og at-
hugum hvaða áhrif það hefur.
Þannig lærum við alveg á græj-
urnar, hvernig allt á að vera við
allar aðstæður.
Þegar við komum í land geta
oft farið þrír til fjórir tímar i
ýmiskonar viðgerðir, því bátarnir
eru léttir og þarfnast töluverðs
viðhalds. Dytta þarf að slitnum
böndum og breyta kannski út-
búnaði bátsins þannig að hann
virki betur.
Yfir veturinn og á vorin, á
meðan uppbyggingartímabih
stendur, erum við í þrekþjálfun,
hlaupum mikið og byggjum þann-
ig upp úthald.“
En um hvað snýst siglinga-
keppni og hvað einkennir hana?
„Það skiptir til dæmis máh
hvaða leið maður fer, en það er
hægt að spara sér miklar vega-
lengdir með því að fara rétta leið.
Seglbátar geta auðvitað ekki sig'lt
á móti vindi, svo þeir slaga upp
á móti honum. Vindurinn snýst
stöðugt til og frá, svo sá sem
getur nýtt sér snúninga hans svol-
ítið klækindalega siglir miklu
styttri vegalengd en sá sem ekk-
ert hugsar um hann.
Eftir að maður hefur notað
vindinn verður hann heldur veik-
ari aftur úr bátnum. Þeim vindi
beitir maður svo óspart á keppina-
utana. Þeir reyna auðvitað að
forða sér úr þessum slæma vindi
og þá getur maður stjórnað hvaða
leið þeir sem fyrir aftan mann
fara. Þannig er hægt að safna
saman bátum fyrir aftan sig og
hafa vald yfir þeim.“
Gunnlaugur segir að íslenskir
siglingamann séu vanir breytileg-