Morgunblaðið - 05.09.1989, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 1989
53
væri heima og þar væri ekkert
hlýrra en úti. Húsið hennar Beggu
hefði líka verið litið hús og fátæk-
legt án hennar. Hljóðlát nærvera
hennar gaf heimilinu sérstakt and-
rúmsloft. Ríkidæmi þess fólst ekki
í veraldlegum hlutum. Tign þess
og glæsileiki fólst ekki í dýrum
húsbúnaði eða ríkmannlegum
veisluhöldum hvunndags. Auðæfin
sem börnin nutu og gestkomandi
fóru ekki varhluta af voru fólgin í
staðfestu og trygglyndi Bergþóru,
ásamt þeirri reisn sem einkenndi
allt fas hennar og hvarvetna vakti
aðdáun alla tíð.
Begga var börnum sínum fastur
punktur í tilverunni, alltaf á staðn-
um — alltaf eins. Hún gekk til dag-
legra starfa sinna innan veggja
heimiiisins án þess nokkur yrði þess
var að hún „væri að vinna“, fylgd-
ist vel með því sem gerðist í þjóð-
félaginu og hafði ákveðnar skoðan-
ir á þeim hlutum sem skiptu máli.
Oft var hún hnyttin í tilsvörum um
menn og málefni, hún var rík af
kímnigáfu og á stundum eftirminni-
lega hláturmild. Begga hafði litla
þörf fyrir að halda skoðunum sínum
að öðru fólki, hún flutti fáar ræður
ef nokkrar yfir börnum sínum, en
breytti sjálf eftir því sem henni
þótti réttast hveiju sinni. Umvand-
anir voru einfaldlega ekki hennar
stíll.
Eftir því sem börnin komust á
legg gekk Begga á nýjan leik til
vinnu utan heimilisins. Vafalaust
er það ekki tilviljun ein að hún
skyldi í fyrsta sinn ráða sig í fasta
vinnu er hjúkrunarheimili fyrir aldr-
aða í Kópavogi, Sunnuhlíð, var sett
á laggirnar fyrir rúmum 10 árum.
Begga tók ásamt öðrum Kópavogs-
búum þátt í því glæsilega söfnun-
arátaki sem gerði byggingu heimil-
isins að veruleika og hún starfaði
þar frá fyrsta degi. Aður hafði hún
starfað hjá heimilishjálp Félags-
málastofnunar Kópavogs og því
hélt hún áfram þegar hún fyrir
nokkrum árum minnkaði við sig
vinnu og lét af störfum í Sunnuhlíð.
Störf sín í þágu aldraðra og bág-
staddra vann hún af rómaðri alúð
og nærgætrii.
Iþróttir hafa leikið stórt hlutverk
í lífi ijölskyldunnar á Þinghólsbraut
20. Synirnir reyndust snjallir og
áhugasamir knattspyrnumenn,
dæturnar létu ekki sitt eftir liggja
í handboltanum og öll íþróttaiðkun
barnanna fór fram innan raða
Breiðabliks, sem að auki hafði lengi
aðalbækistöðvar sínar á Vailar-
gerðisvelli, rétt við heimili þeirra.
Begga lagði sitt af mörkum til fé-
lagsins. Hún annaðist um langt
árabil allan þann stórþvott sem
fyllgir keppnisbúningum knatt-
spyrnudeildar og í þeim efnum
þurfti oft að taka til hendinni og
vinna hratt. Þá þurfti margt sumar-
ið að veðja á þurrk á snúrunum á
réttum tíma og þótti Begga síst
eftirbátur reyndustu bænda í þeim
efnum. Það gerðist a.m.k. aldrei
að búningarnir biðu ekki drengj-
anna snyrtilega samanbrotnir í
hvert sinn sem flautað var til leiks.
Þrátt fyrir þungar byrðar í lífinu
heyrðist Bergþóra aldrei kvarta og
tilfinningar sínar bar hún ekki á
torg. Ekkja með níu börn í nýreistu
húsi sem byggt var af meira harð-
fylgi en efnum, eins og íslenskra
manna er gjarnan siður, hefur vafa-
laust þurft að glíma við ýmsa erfið-
leika, jafnt andlega sem veraldlega.
Engin merki þeirra sýndi hún þó
börnum sínum og ennþá síður öðru
fólki. Af sama æðruleysinu tók hún
óvæntu dauðsfalli Þorbergs sonar
síns. Hún bar harm sinn í hljóði og
gaf systkinum hins látna styrk til
þess að sætta sig við orðinn hlut.
Þegar veikindi Begg’ömmu upp-
götvuðust var hið sama uppi á ten-
ingnum. Hún háði baráttuna án
orða, bugaðist aldrei og gaf sig
ekki fyrr en í fulla hnefana. Allan
tímann hélt hún reisn sinni og tígu-
leika. Henni var gefinn stuttur
endasprettur í þessu stríði sem
máttarvöldin sögðu henni á hend-
ur— stríði sem Bergþóra þurfti að
heyja alltof fljótt. Begga fékk ekki
mikinn tíma fyrir sjálfa sig. En hún
gaf öðrum mikið og víst var henni
gefið í staðinn. Líf hennar var þrátt
fyrir allt gleðiríkt um margt. Full-
vissan um að hennar sé beðið fyrir
handan gerir ótímabært brotthvarf
hennar bærilegra. Hún á bjarta
tíma framundan. Við sem nú sjáum
á bak Bergþóru munum minnast
hennar með virðingu og þakklæti
fyrir allt það sem hún gaf okkur.
Börnum Magnúsar og Bergþóru
kippir í kynið. Við höfum dáðst að
styrk þeirra og yfirvegun á þeim
erfiðu stundum er þau misstu föður
sinn svo skyndilega, síðan bróður
sinn ungan og nú móður sína.
Merkjum Bergþóru verður greini-
lega haldið á loft af samhentum
hópi þeirra systkina. Við erum
þakklát fyrir að fá að taka þátt í því.
Tengdabörn
Kveðjuorð:
Garðar Þ. Jónson
Fæddur 20. júní 1969
Dáinn 21. ágúst 1989
Stundum er raunveruleikinn svo
óraunverulegur. Þess vegna er það,
að þó ég sé sestur hér til að skrifa
nokkur orð í minningu vinar míns
Garðars Þormars Jónssonar, þá get
ég samt ekki trúað því að hann sé
horfinn úr þessu jarðlífi.
Garðar fæddist 20. júní 1969 í
Reykjavík. Foreldrar hans eru
Helga Guðmundsdóttir og Jón Guð-
mundsson. Hann var elstur þriggjá
bama þeirra, yngri eru Hildur og
Lilja.
Garðar flutti með foreldrum
sínum til Reyðarfjarðar 4 ára gam-
all og þar bjó hann til hinsta dags.
Ég flutti með minni fjölskyldu
til Reyðarfjarðar tveimur árum
síðar og kynntist þá Garðari fljót-
lega. Við vorum jafnaldrar, vorum
í sama bekk í skólanum, og að segja
má saman alla daga.
Ég ætla ekki að tíunda allt sem
brallað var og spékulerað en eins
og geta má nærri var það margt
og merkilegt eins og stráka er hátt-
ur. En eitt er víst að vináttan varð
einlæg og risti djúpt. Ég held að
öll þessi ár hafi okkur ekki orðið
sundurorða af neinni alvöru, við
vorum auðvitað ekki alltaf sammála
um alla hluti en það varð aldrei að
ósætti.
Þegar við vorum 15 ára skildu
leiðir að vissu leyti, því þá flutti ég
frá Reyðarfirði, en vinskapurinn
hélst óbreyttur alla tíð og við notuð-
um hvert tækifæri sem gafst til að
hittast og símtölin voru mörg alveg
fram á hinsta dag. Mér finnst það
svo ótrúlegt og tómlegt að eiga
ekki lengur von á upphringingu frá
vini nn'num.
Elsku Helga, Jón, Hildur, Lilja
og aðrir aðstandendur, ég vona að
Guð hjálpi okkur að bera þennan
harm. Við eigum öll góðar og glað-
ar minningar um Garðar, þær eru
dýrmætar.
Karl Jóhann Magnús-
son - Minning
Fæddur 7. september 1916
Dáinn 26. ágúst 1989
Leiðir okkar Kalla lágu fyrst
saman fyrir tuttugu árum á Reykja-
lundi. Hann hafði þá verið bundinn
við hjólastól í nokkur ár. Kalli vakti
strax athygli mína fyrir glæsileik
og reisn í fasi og sérstaklega góð-
legan og bjartan svip. Mig langaði
strax að kynnast honum nánar og
sú ósk mín rættist fljótlega þegar
við urðum vinnufélagar við skipti-
borð símans á Reykjalundi, en þar
störfuðum við saman í rúmlega sjö
ár. Með okkur tókst góð vinátta sem
varði þar til hann kvaddi þennan
heim 26. ágúst síðastliðinn, eftir
að hafa átt við erfiðan sjúkdóm að
etja í rúmlega eitt ár. Nú þegar
Kalli er horfinn streyma margar
góðar minningar um hugann. Hann
hafði mjög sterkan og lifandi per-
sónuleika, létta lund og góða
kímnigáfu og var einstaklega þægi-
legur og skemmtilegur í umgengni
þó hann gæti vissulega verið fastur
fyrir og ákveðinn í skoðunum ef
því var að skipta. Kalli var einn
þeirra sem alitaf hafði ráð undir
rifi hverju og var óspar á að miðla
• af hugmyndasjóði sínum, hann var
vel að sér og skilningsríkur og
hægt að spjalla við hann um alla
skapaða hluti. Að eðlisfari var hann
hjálpsamur og vildi hvers manns
vanda leysa ef hann mögulega gat,
enda leituðu fjölmargir til hans með
hvers kyns vandamál og var öllum
vel tekið hvort sem aðeins þurfti
að spjalla og fá skammt af andleg-
um styrk, láta skipta um rafhlöðu
í útvarpi, fá hann til að aka sér
lengra eða skemmra og ýmislegt
fleira, ég verð að segja að Kalli var
greiðviknasti maður sem ég hef
ennþá kynnst, hluturinn var gerður
og ekki orð meira um það, ekkert
óx honum í augum.
Kalli hafði næmt fegurðarskyn,
kunni vel að meta fagurt landslag,
myndlist, góðar bókmenntir og tón-
list, hann átti mikið plötusafn af
óperum og klassískri tónlist, hann
var auk þess söngmaður góður og
söng á sínum yngri árum bæði í
kvartett og kór þar að auki hafði
BATAVELAR
Viö eigum til á lager og til
afgreiöslu STRAX 4JH
bátavélar ásamt öllum
fylgihlutum í stæröunum
41, 52, 63 og 74 hö á sér-
lega hagstæðu verði.
Ráögjöf — Þjónusta
BILABORG H.F.
FOSSHÁLS11 ,SÍMl 6812 99
& Ármúla 29 símar 38640 - 686100
Þ. Þ0RGRÍMSS0N & C0
Armstrong LOFTAPLjÖTUR
KowDPLAsr GÓLFFLÍSAR
EINANGRUN
GLERULL STEINULL
hann áhuga á leiklist og starfaði
með Leikfélagi Hveragerðis áður
fyrr. Kalli hafði mikla ánægju af
ferðalögum og ferðaðist mikið um
ísland, ógleymanlegar eru ferðirnar
á Þingvelli til að skoða haustlitina
og margar fleiri. Kalli hafði áhuga
á ljósmyndun og tók margar frá-
bærar myndir á ferðalögum sínum.
Hann var mikill áhugamaður um
dulræn efni, hann var sannfærður
spíritisti, trúði á framhaldslíf og
ræddi um dauðann og lífið fyrir
handan sem eðlilegan og sjálfsagð-
an hlut. Hann var félagslega sinn-
aður, í nokkur ár var hann vara-
formaður Sálarrannsóknarfélagsins
í Skagafirði og var einnig formaður
Sjálfsbjargar í Skagafirði, í nokkur
ár var hann formaður Sjálfsvarnar,
félags vistmanna á Reykjalundi
meðan hann dvaldi þar.
Kalli var tvíkvæntur og átti fimm
syni frá fyrra hjónabandi. Eftirlif-
andi eiginkona hans er Björk
Sveinsdóttir. Þau hjónin bjuggu
fyrst í Reykjavík en fluttu síðan
norður á Sauðárkrók og ég hef
notið ógleymanlegra samveru-
stunda og einstakrar gestrisni
þeirra á báðum stöðum. Þrátt fyrir
hrakspár margra sem settu aldurs-
mun þeirra og fötlun hans fyrir sig
þá reyndist hjónaband þeirra sér-
iega farsælt og þekki ég fá hjóna-
bönd betri. í erfiðum veikindum
reyndist Björk honum einstaklega
vel og hefðu fáir gert betur.
Kalla var margt til lista lagt og
kom hann mér oft á óvart. Eftir
að hann hætti að vinna úti og var
orðinn heimavinnandi sá hann um
stóran hluta af heimilisstörfunum,
eldaði góðan mat og bakaði besta
brauð sem ég hef smakkað. Hann
hafði frábæra aðlögunarhæfileika
sem entust honum lífið út, þannig
að ég er viss um að Kalli er strax
byijaður að aðlaga sig breyttum
aðstæðum hinum megin.
Brynja Arthúrsdóttir

.\cVtu\ac
Pims - virkilega
gott kex.
LU
E* EGGERT KRISTJÁNSSON H/F
Steini