Morgunblaðið - 11.04.1990, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1990
„ He-fur&u sé& Sokka.bay.umar minar-
einhi'ers séa&ar? "
Með
moi-gunkaffinu
Þú segir til, vinur ...?
HELSTEFNAN
Island hald-
ist ómengað
Til Velvakanda.
Mér er mikið í mun að ísland
haldist sem mest ómengað, og þess
vegna finn ég mig knúna til að
skrifa nokkrar línur í von um birt-
ingu. Það sem útlendingum finnst
sérstakt og lokkandi við þetta
land, er hvað ísland er enn ómeng-
að og óspillt af mannahöndum. Eg
hef sjálf reynslu fyrir því.
Nú hefur lengi verið rætt um
álver hér. ísland er eitt ómengað-
asta land i heimi. Við auglýsum
hreinar vörur héðan, svo sem fisk
og lambakjöt að ógleymdri fagurri
náttúru og tæru vatni. Ég var hrif-
in af því þegar ég kom til landsins
fyrir nær 30 árum, að það var til
a.m.k. eitt horn í þessum heimi sem
var hreint. (Hugsum bara um t.d.
Leipzig í Austur-Þyskalandi).
Þetta er óumdeilanlega einn
mikilvægasti kostur íslands. En,
er ekki hætta á að við eyðileggjum
hann sjálf? Þó að álver skapi
nokkrum atvinnu í bili, eða jafnvel
virðist auka þjóðartekjurnar eitt-
hvað — er þetta samt ekki of dýru
verði keypt? Við missum kannski
miklu meira en við ávinnum, jafn-
vel efnahagslega séð. Þess konar
iðnaður getur dregið dilk á eftir
sér, kallar sennilega á stækkun og
frekari fjölgun; eins og þegar hefur
komið fram. Ég vil því mótmæla
byggingu álvers bæði í hinum
fagra Eyjafírði og annars staðar.
Stöndum vörð um hreinleika lands-
ins.
Elísabet
Athugasemd
frá Húsmóður
Kona sem á undanfömum árum
hefur sent Velvakanda pisla um
kommúnisma og ástandið í
Austur-Evrópu undir höfundar-
nafninu Húsmóðir óskar þess getið
að hún sé ekki höfundur greinar
með sömu undirskrift sem birt var
í Velvakanda 7. þ.m. um skrif
Ólínu Þorvarðardóttur og að sú
grein sé sér með öllu óviðkomandi.
Til Velvakanda.
Lengur verður ekki orða bundist
um umferðarstefnu þá er hér á
landi hefir verið rekin undanfarin
ár og hér á eftir verður nefnd hel-
stefnan.
Alþingi íslendinga setur lög.
Gera verður ráð fyrir öðru en að
markmið laga sé að skaða borgar-
ana eða í versta tilfelli valda þeim
ijörtjóni. Enda mun svo um flest
þeirra að markmið þeirra að vernda
almenning fyrir hverskonar órétti
og hættum náist að hluta eða
miklu leyti. Þó eru undantekningar
þar sem lögin snúast upp í and-
hverfu sína og beinlínis hvetja til
brota og hvað verra er, eru for-
senda ógæfu og misbeitingar. Þessi
formáli er nauðsynlegur til undir-
búnings umfjöllunar um helstefn-
una sem svo vill til að er framfylgt
með lagaboði.
Hér á landi hefir verið rekinn
mikill áróður fyrir bættri umferðar-
menningu og er það vel, ökumönn-
um bent á fjölmargt sem betur
mætti fara í umferðinni. Haldnir
fundir og ráðstefnur, lögreglu uppá-
lagt að halda uppi lögum með til-
tækum ráðum.
Mikið fjallað um slys, alvarleg
slys.
Eitt atriði hefir þó af óskiljanleg-
um ástæðum verið afar lítið rætt;
það er hvernig hið opinbera beinlín-
is stýrir heill manna inní öngstræti
sem engin undankoma er úr EF illa
fer.
Hér er átt við hvernig skatt-
heimta af bifreiðum er framkvæmd.
Lægstu gjöldin leggjast á
minnstu og lélegustu ökutækin sem
eru í leiðinni hættulegust í umferð-
inni, þannig er með háu verði kom-
ið í veg fyrir að almenningur, þessi
sauðsvarti, geti ferðast í öruggari
gerðum. Þeir sem ekki þurfa að
greiða sjálfir fyrir samgöngutæki
sín, þeir fara líka svolítið öðruvísi
að, þeir láta útvega sér bíla sem
hafa reynst mun öruggari þegar
óhöpp verða.
Benda má á margar kannanir
sem framkvæmdar hafa verið í fyr-
irmyndarríkinu Svíþjóð þar sem nið-
urstöðurnar eru allar á þann veg
að alvarlegustu meiðsl verða þar
sem litlir og ódýrir bílar koma við
sögu.
En nú skal athugað hversu ódýrt
er að aka slíkum farartækjum. í
tilvitnuðum könnunum kemur fram
að sá sparnaður sem fæst í bráð í
formi minni eldsneytisnotkunar,
lægri skatta og annars hverfur í
lengd þegar fram í sækir með
auknu ' viðhaldi, lægra endursölu-
verði og öðru. Þetta eru hinir ha-
grænu þættir.
En er hægt að meta mannslíf til
fjár? E.t.v. getur ríkisstjórnin það.
Markmiðið með þessu bréfkomi er
að fá umræðu um ofangreint í ann-
an farveg en þann sem hún hefur
velkst í allt of lengi.
Allir, hugsandi Islendingar ættu
að mótmæla helstefnu vitlausrar
skattheimtu sem veldur svo óþörf-
um slysum. Hrólfur
Víkveiji skrifar
Enn og aftur þykir Víkveija
ástæða til að vekja máls á því
hve illa gengur að fá blaðið The
International Herald Tribune hing-
að í pósti. Eins og skýrt var frá hér
í dálkinum fyrir viku berast blöð
þessi hingað til lands í bunkum og
má helst ætla að þau komi með flug-
vélum um helgar, þegar fæstir eru
farþegarnir. Varla getur skýringin
verið sú, að póstpokar verði að
víkja fyrir flugfarþegum á virkum
dögum?
Víkveiji er fús til að láta póstyfír-
völdum eftir hluta af dýrmætu
plássi sínu á síðum blaðsins, ef þau
vildu vinsamlegast útskýra fyrir
honum og öðrum, hvernig á því
stendur, að þessi blöð berast hingað
í kippu. Er eitthvað hæft í því sem
Víkveiji hefur heyrt fleygt, að póst-
pokar séu einfaldlega látnir liggja
eftir í flugafgreiðslum erlendis
vegna þess að vélar yrðu ofhlaðn-
ar, ef þeir væru teknir um borð í
þær?
Er erfitt að trúa sögusögnum af
þessu tagi með hliðsjón af því til
dæmis, hve bréf berast greiðlega á
milli landa. Þannig fékk Víkveiji
almennt bréf að morgni föstudags-
ins 6. apríl, sem var póstlagt í Bret-
landi þriðjudaginn 3. apríl. Er
ósanngjarnt og engin ástæða til að
gagnrýna slíka þjónustu.
xxx
Raunar kann ýmsum er fylgjast
með hraðfara tækniþróun í
fjarskiptum að þykja einkennilegt,
að Víkveiji skuli viku eftir viku
vera að nöldra yfir póstsamgöngum
til landsins. Eins og Víkveiji hefur
skýrt frá hefur Morgunblaðið greið-
an aðgang að mörgum upplýsinga-
lindum erlendis í gegnum tölvukerfi
sitt og með aðstoð þess er á svip-
stundu unnt að tengjast fréttastof-
um og dagblöðum sem senda frá
sér glóðvolgar fréttir á færibandi,
ef þannig mætti að orði komast.
Til marks um byltinguna sem
orðin er og stendur yfir á þessu
sviði langar Víkveija til að vekja
athygli lesenda sinna á því, að
Morgunblaðið hefur um nokkurt
skeið tekið á móti ljósmyndum frá
höfuðbækistöðvum fréttastofunnar
Reuters í London með aðstoð tölvu.
Myndimar eru sem sagt sendar „í
loftinu“ til tölvu í Morgunblaðshús-
inu og síðan eru myndir valdar úr
safni sem tölvan geymir til birting-
ar í blaðinu.
Eins og málum er nú háttað tek-
ur það þessa tölvu átta mínút
ur að taka á móti hverri svarthvítri
mynd og upp undir hálfa klukku-
stund að taka á móti litmynd. Reut-
ers er nú að taka upp stafræna
tækni við flutning á þessum mynd-
um á milli tölvanna. Er stefnt að
því, að það taki innan við þijár
mínútur að senda svarthvíta mynd
og um sjö mínútur að senda lit-
mynd.
Eftir að þessi tækni hefur verið
nýtt um heim allan við dreifingu á
myndum Reuters til viðskiptavina
sinna verður hafist handa við að
þróa stafrænt kerfi sem á að gera
ljósmyndurum fréttastofunnar
kleift að hraðsenda myndir frá vett-
vangi til miðstöðva í London, Was-
hington og Hong Kong.
Líður greinilega ekki á löngu, þar
til unnt verður að birta allan þorra
mynda frá útlöndum í lit, og þær
munu berast heimshorna á milli á
fáeinum mínútum með aðstoð gervi-
hnatta. Er nokkur ástæða til að
gera sér rellu út af því, þótt erlend
dagblöð berist ekki til landsins
nema með höppum og glöppum?