Morgunblaðið - 02.12.1990, Blaðsíða 34

M0RGUNBÍ.AÐ1!) SAMSAFNIÐ -Tmr[)A,irR''j .rI)ÉSÉMBÉR;flð90
__ ___________
ÆSKUMYNDIN...
ERAF JÓHANNESIGUNNARSSYNIFORMANNI
NEYTENDASAMTAKANNA
Ætlaðiað
gerast bóndi
„HANN VAR mjög lifandi persóna strax sem ungur
strákur og hafði fljótt áhuga á öllu því sem var að
gerast í kringum hann. Pólitískur áhugi er mér
sérstaklega minnisstæður og það fengu allir í kring-
um hann að heyra skoðanir hans á málunum hvort
sem þeir vildu það eða ekki. Þrátt fyrir fastmótað-
ar skoðanir var hann afskaplega ljúfur og þægileg-
ur í allri umgengni. Hann var greiðvikinn og alltaf
hefur hann verið félagslyndur. A timabili var hann
aftur á móti þó nokkuð uppreisnargjarn, sér í lagi
á það við um unglingsárin," segir Guðbjörg Gunn-
arsdóttir hjúkrunarfræðingur um bróður sinn, Jó-
hannes Gunnarsson, sem verið hefur formaður
Neytendasamtakanna síðan 1984.
Jóhannes er fæddur í Reykjavík
þann 3. október 1949. Foreldr
ar hans eru Gunnar Jóhannesson
fyrrum póstfulltrúi og Málfríður
Guðný Gísladóttir. Jóhannes er
næstyngstur sjö systkina. Fram að
sjö ára aldri hafði hann búið á þrem-
ur stöðum á höfuðborgarsvæðinu,
en þá flutti hann í Vesturbæinn og
hefur alla tíð Síðan litið á sig sem
Vesturbæing þó að hann búi reynd-
ar ekki á þeim slóðum lengur. Pilt-
urinn hóf sína skólagöngu í Mela-
skólanum og síðan tók Hagaskólinn
við. Eftir annan bekk í Hagaskóla
hafði Jóhannes framtíðarsýn sína á
hreinu. Hann ætlaði að gerast bóndi
og hafði reyndar gengið með þann
draum í maganum frá tíu ára aldri.
Þá fór hann fyrst í sveit á Keis-
bakka á Skógarströnd. Tveimur
árum seinna gerðist hann vinnu-
maður á Steinaborg í Berufirði og
aftur að tveimur árum liðnum fór
hann á Hvanneyri þar sem hans
titill var vinnumaður í fjósi. Þess á
milli togaði borgarlífið í hann. Verð-
andi bændur þurftu að hafa kynnst
sveitastörfum bæði að vetri og
sumri til að komast inn í Bænda-
skólann í þá daga og í þeim til-
gangi dvaldi hann í eitt ár í Hraun-
Jóhannes Gunnars-
son þótti bæöi póli-
tískur og róttækur í
æsku, en þófélags-
lyndur, greiövikinn og
Ijúfur.
gerði í Hraungerð-
ishreppi. Þá lá leið-
in að Núpi í Dýra-
firði þar sem hann
lauk gagnfræða-
prófi, en jafnframt
snerist honum
hugur hvað bónd-
anum viðvék. „í
raun kann ég enga
skýringu á því. Eg held þó að þeg-
ar til kom, þá hafi mig langað að
vera áfram í Reykjavík sem innfætt
borgarbarn þó að mér hafi alla tíð
líkað vel í sveit. Mér fannst mjólkur-
fræðin hafa vissan skyldleika við
bændastéttina svo ég ákvað að drífa
mig í hana.“ Jóhannes lauk mjólkur-
fræðiprófi í Danmörku 1970. I
nokkur ár vann hann sem slíkur
úti á landi og síðan tók við tíu ára
tímabil hjá Verðlagsstofnun þar
sem hann hafði umsjón með gerð
verðk'annanna. Frá 1. mars sl. hefur
hann verið starfandi formaður
Neytendasamtakanna.
„Hann hafði mjög ákveðnar skoð-
anir strax sem ungur strákur og
var mjög svo róttækur ungur mað-
ur. Ahugi hans á pólitík kom
snemma í ljós og var óvenjulega
vel að sér á þeim vettvangi að okk-
ur hinum félögum hans fannst,"
segir Þórarinn Þórarinsson inn-
kaupastjóri hjá Olíufélaginu hf. um
æskuvin sinn og skólafélaga. „Við
vorum nú aðallega í því að mæla
göturnar utan skólatímans. íþrótt-
irnar áttu ekki mikið upp á pallborð-
ið hjá Jóhannesi enda var hann allt-
af frekar stirður í leikfimi. Hann
hafði mjög sterka réttlætiskennd
og fylgdi því vel eftir sem hann tók
sér fyrir hendur. Jóhannes var og
er greindur maður, en hann lagði
ekkert óskaplega mikið á sig í skóla.
Ég held að hann hafí reiknað það
nokkurn veginn út hvað hann þyrfti
að læra mikið til að komast sæmi-
lega áfram. Ég held að oftar en
ekki hafi hann verið með sögubók
innan í kennslubókunum þegar
hann átti að vera inni í herberginu
sínu að læra,“ segir Þórarinn.
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Loftmynd
Frá fyrstu tíð hefur sú löngun
blundað með manninum að geta
flogið eins pg fuglinn um loftin blá.
Það var líka bara tíma-
spursmál hvenær sá
draumur rættist og með
örri þróun í flugtækni á
þessari öld hefur þetta
reynst sífellt auðveld-
ara. Um leið fóru menn
að skoða jörðina ofan
frá og þá varð til nýtt
hugtak í ljósmyndun, loftmyndin.
Þær eru ófáar flugferðirnar sem
Olafur K. Magnússon hefur brugðið
sér í til að mynda staði og atburði
úr lofti fyrir Morgunblaðið og hér
birtast nokkrar slíkar myndir. Þær
eiga tvennt sameiginlegt, annars
vegar að þær voru allar teknar fyr-
ir um það bil tuttugu árum og hins
vegar að þær eru ekki teknar af
neinu sérstöku tilefni. í þessum til-
fellum hefur myndasmiðurinn beint
linsu sinni að ýmsum
byggingum í höfuð-
borginni sem fyrir augu
bar í flugferðinni og það
er gaman að skoða þær
og bera saman við nú-
tímann, til dæmis
hvernig hótelin tvö,
Saga og Loftleiðir, hafa
aukist að vexti og viðgangi. Og það
er ótrúlegt að gamla frystihúsið við
Kirkjusand skuli nú vera höfuð-
stöðvar Sambands íslenskra sam- (
vinnufélaga, og þar sem áður var
sjór skuli nú vera hraðbraut. En
tímarnir breytast og mannvirkin (
með, ef svo má að orði komast ...
Séð yfir Laugardal. Fremst á myndinni er frystihúsið á Kirkju-
sandi þar sem nú eru höfuðstöðvar SÍS. Ofarlega til hægri má sjá
í Laugardalsvöll, en laugin er óbyggð svo og ýmis fleiri mann-
virki sem nú eru í Laugardalnum.
SUNNUDAGSSPOI
Skvass
SKVASS, eða Squash eins og
það heitir á frummálinu, hef-
ur verið spilað á íslandi í nokk
ur ár. Þetta er inni-íþrótt þar
sem tveir menn spila hvor
á móti öðrum. Einar
Haukur Reynis, 32 ára
rafeindavirki hjá
gagnadeild Pósts
og síma, er meðal
fjölmargra íslend-
inga sem stunda
skvass reglulega.
0
Eg spilaði tennis
þegar ég var
erlendis fyrir nokkr-
um árum og þegar
ég kom heim í fyrra
langaði mig að halda
áfram. Þá frétti ég
af skvassinu og leist
ágætlega á það sem
málamiðlun, þar sem
það er ekki auð-
hlaupið að leika tennis hér á landi,“
segir Einar, en hann leikur skvass
þrisvar sinnum í viku í æfingasal hjá
Veggsport vestur á Granda.
Einar segir að skvass sé að sumu
leyti líkt tennis og badminton, þar
sem allt séu þetta tveggja manna
leikir með spaða. „í skvassi leika
menn á móti vegg í lokuðu rými og
nota litla bolta sem skoppa lítið. Það
þarf þess vegna töluverða tækni til
að halda boltanum á lofti.“ Hann
segir að skvass sé íþrótt sem krefjist
mikils úthalds auk þess sem menn
þurfi að vera kvikir í hreyfingum og
útsjónarsamir. „Þegar fólk byijar að
spila skvass notar það yfirleitt bolta
sem skoppa meira en hefðbundnu
Einar Haukur
Reynis: „Stór-
amir, og
þetta auð-
veldar byij-
endum að tak-
ast á við leik-
inn,“ segir Einar
og bætir við að
menn séu fljótir
aðþjálfastefþeir
vanda sig.
Aðspurður um
kostnaðinn við
að stunda
skvass segir
Einar að fólki sé það í sjálfsvald
sett hversu miklum fjármunum það
eyðir í íþróttina. „Vissulega er ákveð-
inn fastur kostnaður," segir hann og
bætir við: „Stakir tímar í æfingasal
kosta um 500 krónur á mann, en
þeir sem kaupa nokkra tíma í einu
fá verulegan afslátt auk þess sem
skólafólk er á sérstökum kjörum.
Spaðar kosta frá S þúsund uppí 10
þúsund krónur en einnig er hægt að
fá þá leigða gegn vægu gjaldi. Yfir-
leitt eru menn bara í stuttermabol,
stuttbuxum og íþróttaskóm svo ekki
er það hár útgjaldaliður. Skvass er
stórskemmtileg íþrótt sem veitir
mikla útrás!" sagði Einar að lokum
og mundaði spaðann.
BÓKIN
ÁNÁTTBORÐINU
PLATAN
Á FÓNINUM
Helgi
Björnsson
leikari og
söngvari
0
Eg hef verið að velta mér uppúr
tveimur smásagnasöfnum eft
ir Somerset Maugham. Annað heit-
ir Meinleg örlög og í eru sögur frá
Austurlöndum og hitt heitir Suð-
rænar syndir. Þetta eru mjög
skemmtilegar smásögur sem segja
frá samskiptum innfluttra hvítra
manna við innfædda.
Guðrún
Drífa Hólm-
geirsdóttir
nemi í Breið-
holtsskóla
Stjómin er uppáhaldshljómsveitin
mín og lagið þeirra Eitt lag
enn er ennþá í miklu uppáhaldi hjá
mér. Hljómsveitin Sálin hans Jóns
míns er líka mjög góð. Ég á þó
ekki neina spólu með þeirri hljóm-
sveit - bara með Stjórninni.
Valgerður
Hallgríms-
dóttir nemi í
uppeldisfræði
Sigríður
Ingvars-
dóttir kenn-
ari á Siglufirði
tli námsskrá Háskólans sé
ekki sem stendur bókin á
náttborðinu hjá mér svo og
kennslubækumar auðvitað. Og Bi-
blían. Hún er alltaf á náttborðinu.
Jafnframt er að finna þar nokkrar
bamabækur, svo sem Pabbi,
mamma, börn og bíll og Kusa í stof-
unni, sem gjarnan er gripið til á
kvöldin. Sjálf hef ég mjög gaman
af alls konar fræðslubókum.
að væri ágætt að hlusta á plöt-
ur ef maður hefði nægan tíma.
En aðalspólurnar, sem eru í tækinu
hjá mér þessa dagana, eru Bamale-
ikir 1 og 2. Ég og hún dóttir mín,
sem er tveggja ára, hlustum gjarn-
an á þær á meðan við emm að
baka smákökurnar fyrir jólin. Sjálf
er ég hinsvegar mjög hrifin af Bob
Dylan, Marianne Faithfull og Edith
Piaf.
MYNDIN
ÍTÆKINU
Ævintýramyndin The Lion of
Africa var síðasta myndin
sem ég setti í myndbandstækið.
Annars era gamanmyndir í mestu
uppáhaldi hjá mér. Ég er til dæmis
nýlega búin að sjá Micky and
Maude, sem var hin ágætasta
mynd. Sjálf tek ég ekki oft mynd-
bönd. Þau era allt of dýr.
Síðast í gær var ég að horfa á
Pelle sigurvegara í annað sinn.
Ég mæli með henni. Hún er mjög
góð. Uppáhaldsmyndirnar mínar
era góðar alvarlegar myndir - jafn-
vel sannsögulegar til dæmis eins
og Pelle. Eg held bara að hún sé
ein besta myndin sem ég hef séð
og sérstaklega vel leikin.