Morgunblaðið - 03.02.1991, Qupperneq 32

32 fl
recr
5Í AÚ5I MOROUOTMlAÐIJM aUNlHU/láM3.¥Sií^R (10 »11HH
UOHOM
VERKSMIÐJUÚTSALA
ÁLAFOSS í MOSFELLSBÆ
Band, teppi, peysur, fínull, skíðaúlpur og anorakar.
J
Opið daglega frá kl. 10.00-18.00, einnig sunnudaga
Sendum í póstkröfu, sími 91-666303.
i
Fimm sýningarsalir.
Dolby-stereó í hverjum sal og hljómflutningstæki eins og þau
þekkjast best í kvikmyndahúsum í dag.
Sérstaklega rúmgóð sæti og gott pláss fyrir hvern og einn.
Nóg bílastæði, malbikuð og upplýst.
Starfsfólk sem tekur vel á móti þér.
Komdu í Háskólabíó — kvikmyndahús á heimsmœlikvarða.
HASKOLABIO
SÍMI 2 21 40
Viðbyggingu Háskólabíós er lokið.
Salur 5 hefur nú verið tekinn í notkun.
Við bjóðum ykkur í
LANDSBANKIISLANDS, VESTURBÆJAROTIBÚ
FULLKOMNASTA
OG BESTA KVIKMYNDAHÚS
LANDSINS,
tónleikahöll og ráðstefnumiðstöð.
BAKÞANKAR
Erégístríði?
Hið nýbyrjaða ár sem hefði átt
að fylla fólk bjartsýni og von
um betri tima og blóm í haga fór
af stað með yfirvofandi stríði fyrir
botni Persaílóa. Almenningi í
„ ...... heiminum var
haldið milli vonar
og ótta og lengi
var haldið að ein-
hver lausn kæmi
á elleftu stundu.
Skólabörn í
landinu samein-
... „ , uðust í bæn fyrir
eftií Llelgu frlð, og j klrk/um
Thorber9 . voru haldnar
bænastundir. Ég lét ekki mitt eftir
liggja og fór í Landakotskirkju.
Kirkjan var mannlaus en uppi við
altarið stóð uppi líkkista, sveipuð
svörtum fána. Mér fannst það
slæmur fyrirboði. Ég reyndi samt
að elnbeita mér í bæn fyrir friði.
En eins og allir vita vorum við
ekki bænheyrð i þetta sinn, því
miður. Sennilega var búið að
ákveða að heyja þetta strið.
Eftir að hafa horft á umræðu-
þátt í sjónvarpinu rétt áður en
tímaglasið tæmdist, tók ég þá
ákvörðun að láta ekki ríkissjón-
varpið um að upplýsa mig um gang
mála í heiminum á viðsjárverðum
timum. Þegar mann þyrsti í upp-
lýsingar úr heimi múslíma var
maður leiddur í sjónvarpssal til
að fræða okkur, en hann komst
ekki að fyrir stjórnanda þáttarins,
sem hafði sínar meiningar og vissi
allt betur. Eftir auglýsingar og
seinni fréttir var boðið upp á
íþróttir, þar sem strákarnir skor-
uðu mörkin í netið hver hjá öðrum
— þegar heimurinn var á leiðinni
i stríð!
Menntamálaráðherra sparaði
mér innkaup á myndlykli eða
gervihnattardiski með því að opna
fyrir breska sólarhringssjónvarps-
fréttastöð. Síðan er maður búinn
að hlusta og horfa á þvílíkt frétta-
flæði að eyrun á manni eru að
detta af og augunum er haldið
opnum með vökustaurum.
Og hveiju er maður nær eftir
allt glápið?
Aðallega þvi að málin verða æ
flóknari og varla sér út úr augum
í Eyðimerkurstorminum. Hann
skall á með Bush Bandaríkjafor-
seta í beinni útsendingu, þar sem
hann tilkynnti blíðum rómi að á
þeirri sömu stundu væru flugvélar
að varpa sprengjum á írak. Þrátt
fyrir tugþúsundir sprengjuárása á
írak situr Saddam Hussein óhult-
ur i birgi sem bandamenn hafa
byggt fyrir hann. Og maður hugs-
ar: „Guð minn góður, hvað mun
blasa við okkur þegar yfir lýkur.“
Sem dæmi um aðeins brot af
kostnaði við stríðsreksturinn þá
ætla Þjóðveijar að styrkja Banda-
ríkjamenn um 327 milljarða og
Bretar fá um 29 milljarða til þess
m.a. að eyða sömu vopnum og
Þjóðveijar eru sagðir hafa selt
Saddam. Hvað hefði mátt kosta
lltlu til að tryggja frið? Á meðan
sprengjur rústa Irak og falla óhjá-
kvæmilega á saklausa borgara eru
okkur sýndar myndir af skörfum
sem eru að deyja í olíunni eftir-
sóttu. Á sunnudagskvöldum sýnir
sjónvarpið okkur svo eina mestu
glæpi mannkynssögunnar, með-
ferðina á gyðingum í seinni heims-
styijöldinni áður en skipt er yfir í
beina útsendingu frá leiktækj-
astriðinu við Persaílóa. Hefur
mannskepnan ekkert lært? Maður
er að verða fullnuma í heitum og
nöfnum á hinum ýmsu stríðstól-
um: Scud-eldflaugar, Patriot-
varnarflaugar, B-52-sprengjuflug-
vélar, Jagúarþotur, MI-5-
sprengjuvélar og skriðdrekar eru
að verða orð sem eru manni jafn
töm í munni og hrútspungar og
slátur. Ja, það er ekki svo lítið sem
aukist hefur við orðaforðann! En
erum við íslendingar i þessu stríði
sem aðilar að samþykktum Örygg-
isráðs Sameinuðu þjóðanna?
Verði ráðist á Tyrklandi, sem
einnig er NATO-ríki, erum við ís-
lendingar þá komnir í stríð? Á
Alþingi íslendinga fór fram um-
ræða um þessi mál og menn voru
alls ekki á einu máli. Hvernig má
það vera að þjóðin fái ekki full-
vissu um hvort striðsaðgerðir
verði mögulega gerðar i nafni okk-
ar íslendinga. Komi til þess, langar
mig til að segja mig úr þessu sam-
félagt.