Morgunblaðið - 03.05.1991, Síða 48

, A}OJ{q,L-NKLAl?iP- ^ÖSWipACfyiVii MAÍ .1/991
t
Elskuleg móðir mín,
ÁGÚSTA GUÐRÚN ÁRNADÓTTIR,
frá Hábæ í Þykkvabæ,
lést í hjúkrunarheimilinu Skjóli 2. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Árný Elsa Tómasdóttir.
t
Dóttir mín og móðir,
JÓDÍS ÓLAFSDÓTTIR,
Merkjateigi 7,
Mosfellsbæ,
lést í Landakotsspítala 2. maí.
Kristín Jakobsdóttir,
Ólafur Unnsteinsson.
t
Frænka min,
GAUJA K. BAIRD fædd MAGNÚSDÓTTIR
frá Melshúsum, Seltjarnarnesi,
lést í Flórída, Bandaríkjunum, 1. maí. Minningarathöfn auglýst
síðar.
Fyrir hönd Wilsons E. Baird og barna
Guðríður Guðbjartsdóttir.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Blönduhlíð 3,
lést í Hvítabandinu 30. apríl.
Guðjónía Bjarnadóttir, Alfreð Eyjólfsson,
Sigurbjörn Þór Bjarnason, Guðrún Stephensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Systir mín og mágkona,
KRISTÍN G. EINARSDÓTTIR SYRE,
andaðist á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund, sjúkradeild, miðviku-
daginn 1. maí.
Útförin auglýst síðar.
Sigurður Einarsson,
Valborg Syre.

Elskulegur faðir okkar, t HARTWIG TOFT fyrrv. kaupmaður, Baldursgötu 39,
lést að morgni 1. maí. Dætur hins látna.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR LÚÐVÍKSDÓTTIR,
Hjallaseli 55,
áður til heimilis á Reynimel 28,
lést á heimili sínu 1. maí.
Ingibjörg Jónasdóttir, Björn Guðjónsson,
Guðný Jónasdóttir, Jónas Haraldsson,
Sigriður Ólafsdóttir, Árni Rafnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
VILBORG HELGADÓTTIR
frá Móeiðarhvoli,
verður jarðsungin frá Oddakirkju laugardaginn 4. maí kl. 14.00.
Ágúst Valmundsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Sigurgeir Valmundsson, Vilborg Guðjónsdóttir,
Guðrún Valmundsdóttir, ísleifur Pálsson,
Guðmunda Valmundsdóttir,
Einar Valmundsson, Guðrún Jónsdóttir,
Helgi Valmundsson, Svanhvít Hannesdóttir,
Páll Valmundsson, Klara Guðmundsdóttir,
barnbörn og barnabarnabörn.
Þórunn S. Hansdóttir
frá Mjóafirði - Minning
Fædd 16. október 1928
Dáin 11. mars 1991
„Þa er starfi okkar lokið á þess-
um stað.“
Þetta sagði faðir Þórunnar forð-
um, þegar ég skýrði honum frá því
að túnið sem hann hafði grætt upp
og ræktað á liðnum áratugum væri
horfið undir skriðu og raskað
grunni íbúðarhússins. Fjölskyldan
haslaði sér þegar völl á nýjum vett-
vangi.
Tilsvar bóndans varð mér minnis-
stætt næstu ár, einfalt og blátt
áfram og mælt fram af æðruleysi.
Nú leitar það á hugann þegar Þór-
unn hefur lokið sínu starfi á vett-
vangi lifenda og verið kvödd til
annarra og óþekktra viðfangsefna.
Þórunn Stefanía fæddist á Ask-
nesi í Mjóafirði 16. október 1928,
elest ellefu systkina. Þar sleit hún
barnsskónum, og þar vann hún for-
eldrum sínum og yngri systkinum
það sem hún orkaði, nokkuð fram
yfir ferminguna. Starfsvilji hennar
og starfsþol var snemma með ólík-
indum — og þörfin heima brýn.
Foreldrar Þórunnar voru af aust-
fírskum ættum. Hans Guðmunds-
son var Mjófirðingur í móðurætt
og átti frændgarð þar og í nálægum
byggðum. Móðir hans, Þórunn
Sveinbjömsdóttir, var af hinni fjöl-
mennu Skúlaætt. Guðmundur
Hansson var hins vegar ættaður
af Fljótsdalshéraði.
Anna Ingigerður Jónsdóttir,
móðir Þórunnar, átti og ættir
eystra, en einnig nyrðra. Jón Mika-
elsson faðir hennar var frá Djúpa-
vogi, en Amfríður Eðvaldsdóttir
kona hans ættuð úr Þingeyjarsýslu.
Hann missti föður sinn sautján
ára gamall og varð þá fyrirvinna
móður sinnar og yngri bræðra. Þau
fluttu að Asknesi 1917.
Asknes er sögustaður að því leyti
að þar voru norskir veiðimenn um-
svifamiklir beggja megin síðustu
aldamóta. Hvalveiðistöð þeirra þar
1901 til1912 var þá hin stærsta í
heimi. Á hinn bóginn var Asknes
erfíð bújörð. Þurfti bæði hörku og
seiglu og mikla samheldni til að þar
mætti framfæra stóra fjölskyldu
með landbúnað einan að bakhjarli.
Kynni mín og Margrétar konu
minnar af elstu heimasætunni á
Asknesi hófust á útmánuðum 1938,
er hún kom norður yfir fjörð til
mánaðardvalar hjá okkur á Brekku
og til jafnlangrar veru í barnaskól-
anum sem ég stýrði. Hún var þá
komin á tíunda ár, ekki stór eftir
aldri, en skýr og dugmikil, glaðvær
og góðlynd.
Næstu fjóra vetur áttum við
Tóta, eins og hún var löngum köll-
uð, samleið í hinum fámenna barna-
skóla. Það var góður tími og bar
ekki skugga á. Og þótt hún kæmi
sjaldnast norður yfir fyrr en eftir
áramót vegna anna heima, skilaði
hún ágætum námsárangri þegar
„fullnaðarpróf" var tekið ferming-
arvorið 1942. Næsta vetur var hún
enn um hríð í Brekku við hannyrð-
ir hjá Stefaníu Sigurðardóttur móð-
ur minni. En hún hafði kennt
handavinnu í skólanum og Tóta
verið áhugasöm í þeirri grein sem
öðrum.
Annars dvaldi Þórunn.þá enn um
sinn heima á Asknesi. En nú kom
í ljós að heilsa hennar var ekki sem
skyldi, og 1945 fór hún til lækninga
til Vestmannaeyja. Þar naut hún
stuðnings og aðhlynningar hjá Gísla
Wium föðurbróður sínum og fjöl-
skyldu hans. Síðan lá leið hennar
til Reykjavíkur á Landspítalann og
þaðan til Kaupmannahafnar 1947
og enn í læknisleit. Mun Guðný
Jónsdóttir móðursystir Þórunnar
hafa átt drýgstan þátt í að gripið
var til þessa ráðs.
Þórunn Hansdóttir kom ekki til
Islands aftur nema sem gestur. Þó
hélt hún íslenskum ríkisborgara-
rétti og heimilisfangi í Mjóafirði.
Hún hafði beðið varanlegt tjón á
heilsunni, og stríð veikindi tóku sig
upp, en með óreglulegu millibili.
Fréttir um líðan Þórunnar bárust
okkur Margréti öðru hvoru frá fjöl-
skyldu hennar, en beint samband
var lítið um áratuga skeið. Og það
fréttist fleira af heimasætunni frá
Asknesi, sem kornung og fjársjúk
leitaði læknishjálpar á danskri
grund, á fornum slóðum íslendinga
í borginni við sundið. Við fréttum
að hún hefði lært kjólasaum, væri
farin að kenna dönskum stúlkum
og hefði hafið eigin framleiðslu í
faginu. Og enn barst okkur það til
eyrna að heimili hennar, Hovedgade
44 á Fanö við vesturströnd Jót-
lands, væri orðinn kærkominn við-
komu- og griðastaður fjölmargra
íslendinga, auk danskra nágranna,
vina og nauðleitarmanna.
Hér verður ekki rætt margt um
ævistarf og æviferil Þórunnar
Hansdóttur Wium í Danmörku.
Steinunn Bjarman hefur sagt nokk-
uð frá þeim undraverðra ferli í
Morgunblaðinu 27. f.m. Þar drepur
hún á hvemig „allt veikindastríð
Þórunnar varð henni ótæmandi
brunnur sagna af skemmtilegu
fólki, kynlegum örlögum og furðu-
legum atburðum", að hún var fag-
maður góður sem jafnframt átti hug
og hjarta viðskiptavina sinna, að
kynni hennar af mönnum og mál-
efnum heima og í Danmörku voru
ótrúlega umfangsmikil og glögg og
að hjartarúm hennar átti sér lítil
takmörk.
Allt þetta, til viðbótar persónu-
legum kynnum kallar fram í huga
minn tvö orð úr kveðskap Davíðs
Stefánssonar: Hetja og íslending-
ur.
Hörð lífsbarátta og mikil skap-
festa hefur tengt fjölskylduna frá
Asknesi afar traustum böndum.
Eftir að flest börnin voru farin að
heiman eða á förum kom þar, að
gömlu hjónin voru ekki einhlít til
búskaparstarfa, en ægði sú tilhugs-
un að hverfa frá og flytjast á möl
eða malbik. Systkinin, og einkum
Olafur og Jóna, sem sneri heim á
ný, leystu vanda foreldranna með
nærveru sinni meðan á þurfti að
halda.
Þessi sterka samheldni átti síðan
eftir að létta elstu systurinni för
um erfíðasta hjallann. Einn bræð-
ranna, Gísli, hefur sagt mér að vin-
áttan við Tótu hafí verið sér ólýsan-
lega mikils virði. Veit ég að hann
tjáir þar viðhorf systkinanna allra.
Þeim sem áttu heimangengt varð
tíðförult út til Fanö. Og þau hafa
dvalið þar lengri eða skemmri tíma,
ekki síst þessi síðustu misseri. Þijú
þeirra voru þar ytra þegar yfir lauk
11. mars síðastliðinn.
Aldrei gerðum við Margrét al-
vöru úr því að fara kynnisför til
Fanö, en þegar Tóta var á ferð hér
heima hitti hún okkur er færi gafst.
Tryggð hennar við átthaga og
gamla sveitunga var söm til síðustu
stundar. En í skólastíl forðum lýsti
hún heimkomu úr fyrstu langferð
þeirra Jónu svona.
„... Leið okkar hafði legið um
fagrar sveitir. En þegar við, þetta
milda vorkvöld, héldum út grýtta
ströndina heima, þar sem við þekkt-
um hvert leiti og hvern læk og sáum
háu fjöllin okkar speglast í lygnum
og sléttum sjónum, þá fannst okkur
þó að Mjóifjörður væri bestur."
Með þessum fátæklegu línum —
kveðju að heiman — viljum við
Margrét þakka kynnin við Tótu,
biðja henni blessunar og votta sam-
úð systkinum hennar og öðrum ást-
vinum.
Vilhjálmur Hjálmarsson
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRNI GUÐMUNDSSON
frá Teigi í Grindavfk,
verður jarðsunginn frá Grindavíkurkirkju laugardaginn 4. maí kl.
11.00 fyrir hádegi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR STEFANÍU SIGURÐARDÓTTUR
fyrrv. stöðvarstjóra
Póst og síma Grundarfirði,
Dalbraut 20, Reykjavfk,
verður gerð frá Grundarfjaröarkirkju laugardaginn 4. maí kl. 14.00.
Boðið verður upp á rútuferö frá Bifreiðastöð íslands kl. 10.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að láta Grundarfjarðar-
kirkju eða líknarfélög njóta þess.
Sigurður Hallgrimsson,
Selma Hallgrimsdóttir Ruga,
Sveinn Hallgrímsson,
Ingibjörg Hallgrímsdóttir,
Halldóra Hallgrímsdóttir Laszlo,
Guðni E. Hallgrímsson,
Hallgrfmur Hallgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Erla Eiriksdóttir,
Erastus Ruga,
Gerður K. Guðnadóttir,
Kristinn Ólafsson,
Peter Laszlo,
Bryndfs Theodórsdóttir
Guðríður J. Guðmundsdóttir,
t
Útför bróður míns og mágs
ARENTS HAFSTEINS ARNKELSSONAR,
Buðlungu Grindavík,
fer fram frá Grindavíkurkirkju laugar-
daginn 4. maí kl. 14.00.
Ingey Arnkelsdóttir, Kristján Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.