Morgunblaðið - 26.05.1991, Qupperneq 16

4*>, jVIQ^GV^lAÐIÐ .SL'NN'UDÁGUR 2fi. MAÍ 1991
eftir Elínu Pálmadóttur
UMHVERFISRÁÐHERRANN EIÐUR Guðn-
ason ætti að vera vinsælasti ráðherra nýrrar
ríkisstjómar, ef marka má þá áherslu sem
Islendingar leggja á málaflokk hans í ný-
birtri könnun Félagsvísindastofnunar. Þar
kom fram að 86% spurðra töldu að ríkis-
stjórnin ætti að leggja mikla áherslu á um-
hverfismálin, og hafði enginn annar mála-
flokkur svo marga fylgjendur. Aðeins 1,4%
vildu litia áherslu leggja á umhverfismál.
Ráðherra var að vonum ánægður þegar
blaðamaður Morgunblaðsins gekk á fund
hans í ráðuneytinu í kjölfar þessara tíðinda.
Kvaðst hafa vitað að jtetta væri mikilvægur
málaflokkur, en að Islendingar tælyu um-
hverfismálin fram yfir öll önnur hefði þó
komið sér þægilega á óvart. Þegar haft var
orð á því að hann sæti þá í vinsælasta ráð-
herrastólnum, rifjaði hann upp í gríni um-
mæli manns eins daginn eftir að hann tók
við embætti. Sá var að koma frá útlöndum
og sagði að þar hefði umhverfisráðherrann
oftar sést á sjónvarpsskerminum en forsæt-
isráðherrann! Ekki að það skipti máli, en
Eiður sagði þessa niðurstöðu í þjóðmála-
könnuninni vatnaskil í umhverfismálum og
mjög skýr skilaboð til ríkissijórnarinnar um
áherslur.
Eg tel að umhverfís-
vernd sé ekki bara
tískuorð. Held að
þetta sé-annars eðlis.
Vona það að minnsta
kosti,“ segir Eiður
ákveðinn þegar hann er spurður
hvort hann haldi að þessi mikli
áhugi dugi þegar til kastanna kem-
ur til stuðnings við nauðsynlegar
aðgerðir sem bíða hans eða hvort
þetta sé bara
tískuorð. „Tísku-
fyrirbæri koma
snögglega og
hverfa aftur. Ég
held að þetta eigi
sér langan aðdrag-
anda. Mjög margir
hafa lengi verið og
eru að vinna á
þessum vettvangi.
Hvort sem það er
á náttúruverndarvettvangi almennt
eða á sérgreindari sviðum eins og
skógrækt og annarri umhverfis-
vernd. Þessi niðurstaða er ánægju-
legur vottur um að ekki hafi verið
talað upp í vindinn. Boðskapurinn
hefur komist til skila. Áhuginn hef-
ur verið fyrir hendi, en kannski
hefur fólk bara ekki verið spurt
fyrr á þennan hátt. Þetta ætti því
að vera þessu fólki öllu og okkur,
sem eigum að sinna þessum málum,
hvatning til þess að taka saman
höndum á breiðari grundvelli. Við
eigum að hugleiða það.“
Ætli þessi mikli áhugi dugi þá
til þess að fé fáist til nauðsynlegra
úrbóta, þar sem náttúruverndin
hefur hingað til ekki haft feitan
gölt að flá? „í gærkvöldi var útvarp
frá alþingi. Þráðurinn í þeim um-
ræðum var að nú þyrfti að skera
niður og hemja útgjöldin, eins og
rétt er,“ svarar ráðherra. „Ég held
að við verðum að
breyta forgangi,
breyta röðinni að
minnsta kosti að
sumu leyti. Það
verður að fást
meira fé til þess-
ara verkefna. Það
sem kemur fram í
skoðanakönnun-
inni er auðvitað
vísbending um að
fólk gerir sér grein fyrir því og að
það sé vilji þess að þessum málum
sé betur sinnt. En það þarf peninga
og það þarf mikið af peningum."
Nýju leikreglurnar
„Við sjáum þetta stórmyndarlega
átak sem sveitarfélögin á höfuð-
borgarsvæðinu eru að gera í sorp-
förgunarmálum, sem er bylting. Ég
held að þetta eigi eftir að komast
betur til skila til heimilanna og
þeirra sem hafa atvinnurekstur með
VIÐTAL
VIÐ EIÐ
GUÐNASON
UMHVERFIS-
RÁÐHERRA
höndum," sagði ráðherra ennfrem-
ur. „Þar er ég að tala um leikregl-
urnar nýju. Búið er að ala okkur
nokkuð lengi upp í því að henda
ekki hvar sem er. Nú er nýja regl-
an: Þú mátt ekki henda hveiju sem
er! Maður setur ekki hvað sem er
í sorptunnuna. Þetta er auðvitað
stór þáttur í umhverfismálum. Við
íslendingar sendum frá okkur alveg
ótrúlegt magn af sorpi. Og það er
auðvitað ágætt sem verið er að
gera með þessum gámastöðvum,
sem verða senn betur útbúnar. Ég
fór um daginn með dagblöð í gáma-
stöð suður í Fossvogi. Þar var lokað-
ur gámur fullur af blaðapappír. En
svo sér maður timbri og málmum
blandað saman. Gámamir eru
merktir. Maður gerir ráð fyrir að
fólk kunni að lesa. En þar sem
stendur timbur láta menn járn og
öfugt. Menn henda án þess að
hugsa. Þessi timburúrgangur er
verðmætur,, hann er nýttur. Við
erum semsagt að vakna til vitundar
um að við getum ekki hent hveiju
sem er. Tökum sem dæmi þessa
spilliefnamóttöku, sem fólk á
áreiðanlega eftir að notfæra sér í
ríkum mæli. Þá komast menn auð-
vitað að raun um að þeir þurfa að
bórga. Og vaknar sú spurning hvort
ekki eigi að setja gjald á slíkt þeg-
ar varan er keypt, sem fæst endur-
greitt við skil eða eitthvað þesshátt-