Morgunblaðið - 31.08.1991, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 1991
Gísli Vilhjálmur
Gunnarsson — Minning
Fæddur 21. desember 1925
Dáinn 27. ágúst 1991
Vor og sólskin. Ég hafði fengið
mig fluttan út Reykjarfjörð á báti
og verið sagt til vegar upp á Hrúta-
skarð. Er yfir það kom mætti Vil-
hjálmur mér með hesta, hlýr og
glaður. Þetta fylgdi honum alltaf,
hlýjan og glaðværðin. Þarna var ég
á leið heim til hans að Tungu í
Fáskrúðsfírði. Þá opinberuðum við
trúlofun okkar, ég og Ragnhildur
systir hans. Alls voru þau systkin
fímm, börn hjónanna Önnu Vil-
hjálmsdóttur og Gunnars Pálssonar,
sem lengi bjuggu í Tungu.
Þann 15. september 1951 kvænt-
ist hann Steinunni Sigurbjörgu Úlf-
arsdóttur frá Vattamesi. Þau stofn-
uðu nýbýli að Tungu sem þau
nefndu Tunguholt. Þar reistu þau
sér svo myndarlegt íbúðarhús að
þau höfðu þar heimavistarskóla á
tímabili. Svo var einnig gjört all-
mörg ár eftir að þau fluttu burt.
Sinn skammt fengu þau af blíðu
og stríðu. Misstu elsta soninn á
fermingaraldri af slysförum og áður
höfðu þau misst nýfædda dóttur.
Eftir lát sonarins treystust þau
ekki til að eiga lengur heima í
Tunguholti, en brugðu á það ráð
að flytja til Selfoss. Það var árið
1966. Þar keyptu þau hús, sem nú
er orðið mikið breytt frá því sem
það var þá. Kom sér líka betur að
þurfa ekki að kaupa hvert viðvik,
með þetta stórt heimili og þeirra
miklu gestrisni. Enda bæði samhent
um að skapa gott og fallegt heim-
ili. Konan hög og hagsýn, svo af ber.
Ekki skorti Vilhjálm vinnu, enda
vinnubrögðin þannig, að hann var
allstaðar eftirsóttur. Hann vildi
leysa hvers manns vanda. Því
kynntust margir, og ekki síst á síð-
ustu vinnustöðum hans, en þeir
voru Kaupfélag Árnesinga og
Mjólkurbú Flóamanna.
Á síðasta ári gerði vart við sig
sá sjúkdómur, sem lagði hann að
vélli. Þeirri baráttu ætla ég ekki
að lýsa, en aðdáunarvert er, hvem-
ig fjölskyldan hefur staðið saman
sem einn maður að styðja hann og
hvert annað þetta tímabil.
Börnin sem eftir lifa eru Úlfar,
rafvirkjameistari, vinniir hjá Lands-
virkjun. Kona hans er Guðbjörg
Dóra Sverrisdóttir. Sigdór, verk-
stjóri hjá Steypustöð Suðurlands.
Kona hans er Guðbjörg Jóhanns-
dóttir. Konráð Sigþór, tæknifræð-
ingur, vinnur hjá Bykó. Kona hans
er Margrét Guðmundsdóttir. Ragn-
ar Svanur, tölvunarfræðingur, vinn-
ur hjá Skýrr og Gunnhildur Anna,
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og tangamma,
SIGRÍÐUR EINARSDÓTTIR
frá Stóruþúfu,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju mánudaginn 2. september
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minn-
ast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Hannes A. Hjartarson,
Einar B. Hjartarson,
Þorsteinn Hjartarson,
Sigriður Þ. Hjartardóttir,
Þórey Hjartardóttir,
Jón Hjartarson,
Áslaug Hjartardóttir,
Þorgerður Bergsdóttir,
Oddbjörg Ingimarsdóttir,
Sigfríður Geirdal,
Guðmundur Þorsteinsson,
Brimrún Vilbergsdóttir,
Bjarni Ó. Árnason,
Gunnar B.Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BALDUR REYNIR SIGURÐSSON,
Húnabraut 18,
Blönduósi,
lést 29. ágúst.
Kristín Bjarnadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Ástkær systir mín, móðursystir okkar og frænka,
GUÐLAUG ERLA SIGURÐARDÓTTIR,
Stórholti 24,
vistmanneskja á Skálatúni,
Mosfellssveit,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn 2. september
kl. 13.30.
Sigriður Sigurðardóttir,
Sigþór Jóhannsson, Steinunn Sigurðardóttir,
Súsanna Erla Oddsdóttir,
Anita Fríða Oddsdóttir, Karl Björnsson,
Sigríður Gréta Oddsdóttir, Auðunn Valdimarsson
og frændsystkini.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SVERRIR ELENTÍNUSSON,
Baugholti 15,
Keflavik,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju í dag, laugardaginn
31. ágúst, kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Slysavarnafélag íslands.
Ingveldur Eyjólfsdóttir,
Eyjólfur Sverrisson, Helga Kristín Guðmundsdóttir,
Sverrir Sverrisson, Auður Óskarsdóttir,
Etentínus Sverrisson, Helga Sigrún Harðardóttir,
Sævar Sverrisson, Gréta Grétarsdóttir
og barnabörn.
sjúkraþjálfari, vinnur á Grensás-
deild Borgarspítalans. Barnabörnin
eru fímm og ekki er þeirra missir
minnstur.
Nú er hann allur en eftir lifír
minningin um prúðmennið hlýja og
glaðværa, sem mætíi mér uppi und-
ir Hrútaskarði forðum.
Gunnar Sigurðsson
Vilhjálmur mágur minn og vinur
okkar lést á Landspítalanum þann
27. ágúst sl. eftir erfíða sjúkdóms-
legu.
Vilhjálmur var fæddur í Tungu,
Fáskrúðsfirði, sonur hjónanna
Önnu Vilhjálmsdóttur og Gunnars
Pálssonar hreppstjóra sem þar
bjuggu. Þar ólst hann upp á traustu
og myndarlegu heimili í hópi glað-
værra systkina þar sem samheldni
ríkti og söngur hljómaði í stofunni
á kvöldin að loknu dagsverki.
Vilhjálmur stundaði nám við
Búnaðarskólann á Hvanneyri og
útskrifaðist þaðan sem búfræðing-
ur.
Árið 1951 kvæntist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni Steinunni Úlf-
arsdóttur frá Vattarnesi og hófu
þau búskap á hluta af jörðinni í
Tungu það sama ár. Þau voru sam-
hent í að rækta og stækka bú sitt
°g byggðu þar myndarlegt íbúðar-
hús sem þau nefndu Tunguholt.
Þeim hjónum varð sjö barna auð-
ið. Elstur var Gunnár, fæddur 1952,
lést af slysförum 1966. Úlfar, fædd-
ur 1953, kvæntur Guðbjörgu Dóru
Sverrisdóttur og eiga þau tvær
dætur. Dóttir sem lést í fæðingu
1958. Sigdór, fæddur 1961, kvænt-
ur Guðbjörgu Jóhannsdóttur, þau
eiga þijá syni, Konráð Sigþór,
fæddur 1962, sambýliskona hans
er Margrét Guðmundsdóttir. Ragn-
ar Svanur, fæddur 1965, og Gunn-
hildur Anna, fædd 1967. Allt mynd-
arlegt og traust fólk.
Vilhjálmur og Steinunn hafa not-
ið trausts sinna samferðamanna og
meðal annars tóku þau að sér skóla-
hald sveitarinnar meðan þau bjuggu
í Tunguholti. Þar nutu bömin
fræðslu og föðurlegrar umhyggju
Vilhjálms en Steinunn annaðist
bömin f heimavistinni samhliða
fræðslustarfmu.
Þetta var mikið stáíf en viljinn
til þess að láta gott af sér leiða var
þeirra leiðarljós þá eins og ætíð síð-
ar.
Á þessum árum varð Vilhjálmur
fyrir því slysi að missa annað augað
en þrátt fyrir þá erfíðleika sem því
fylgdu lét hann ekkert aftra sér frá
því að sinna sínum daglegu störfum.
Gunnar sonur þeirra lést af slys-
förum árið 1966. Hann var einstak-
lega efnilegur ungur maður bæði
við nám í skóla og við störf á heimil-
inu.
Þetta var þeim báðum þungbær
reynsla en Vilhjálmur var þá eins
og alltaf hinn trausti og sterki heim-
ilisfaðir sem gat miðlað öðrum af
sínum mannkærleika.
Þetta sama haust flutti fjölskyld-
an að Selfossi og hefur búið þar
síðan. Þau hjónin byggðu sér fallegt
heimili á Víðivöllum 12. Þar var
okkur alltaf tekið opnum örmum.
Húsbóndinn hafði mikla ánægju
af að ræða við gesti sína um hvað
eina sem efst var á baugi hveiju
sinni. Ekki þurfti að gera boð á
undan sér, móttökurnar voru alltaf
þær sömu. Sömu hlýju og góðvildar
naut tengdafaðir Vilhjálms þegar
hann dvaldi á heimili þeirra á sínum
efri árum.
Minning:
Ágúst Guðlaugsson
frá Lækjarhvammi
Fæddur 14. ágúst 1903
Dáinn 26. ágúst 1991
Með stáli plógsins reist þú þína rún.
Þú ræktaðir þitt land, þín föðurtún.
Til verka þinna viljans máttur knúði
þá vinarhönd, sem ungum gróðri hlúði.
Frá ystunöf að efstu hlíðarbrún
bjóst óðal hjartans grænu sumarskrúði.
Er vetur kom og biés um bæjarhól,
þá beið þin undir þaki hvíld og skjól.
Þar sást þú móður miðla góðum bömum,
er moldin hlúði sínum jurtakjömum,
og garður ykkar gerðist höfuðból,
sem gróðri vafið skein mót sól og stjömum.
(Davíð Stefánsson)
í dag verður jarðsettur frá Kross-
kirkju í Austur-Landeyjum afí okk-
ar Ágúst Guðlaugsson frá Lækjar-
hvammi.
Ágúst var fæddur á Búðarhóli í
Austur-Landeyjum þann 14. ágúst
1903 þar sem foreldar hans Guð-
laugur Sigurðsson og Ingveldur
Guðmundsson bjuggu. Var hann
yngstur fimm systkina en þijú
þeirra dóu í æsku, tvö með fárra
daga millibili úr skæðum bamaveik-
isfaraldri. Elst þeirra systkina var
Sigurbjörg sem giftist ung og bjó
um tveggja ára skeið á Búðarhóli
en fluttist síðan til Stokkseyrar.
Sigurbjörg lést árið 1974.
Fluttist fjölskyldan að Álftarhóli
1911 og síðan að Norðurhjáleigu
árið 1912. Ásamt bömum þeirra
Ingveldar og Guðlaugs ólst upp hjá
þeim Sigurður Brynjólfsson sonur
Brynjólfs og Margrétar í Vatnshjá-
leigu og kom hann að Norðurhjá-
leigu er hann var á fyrsta ári. í
Norðurhjáleigu bjó Ágúst hjá for-
eldrum sínum en tók þar við búi
árið 1934 ásamt konu sinni Stein-
unni Guðmundu Ólafsdóttur frá
Kirkjulandi en þau gengu í hjóna-
band þann 12. maí árið 1932.
Þau Ágúst og Guðmunda eignuð-
ust þijú börn. Þau eru: Ingibjörg,
f. 25. febrúar 1933, búsett í Reykja-
vík. Ingvi Guðlaugur, f. 29. ágúst
1934, búsettur á Hvolsvelli. Gréta
Ólafía, f. 14. febrúar 1936, búsett
í Reykjavík.
Árið 1953 breyttu Ágúst og Guð-
munda nafni jarðarinnar og nefndu
hana Lækjarhvamm. Bjuggu þau
að Lækjarhvammi allt til ársins
1967 er þau brugðu búi og fluttust
að Kambsvegi 19 í Reykjavík. Ætíð
hefur verið gestkvæmt á heimili
þeirra hjóna, bæði í Lækjarhvammi
og í Reykjavík. Vom þau afar þakk-
Iát þeim gömlu sveitungum sínum
sem og öðrum er sýnt hafa þeim
tryggð og ræktarsemi með heim-
sóknum eftir að þau fluttu til
Reykjavíkur.
Þrátt fyrir að Ágúst hafi ætíð
sinnt búi sínu af ósérhlífni og elju-
semi vom smíðar honum ætíð mjög
hugleiknar og nutu margir góðs af
handbragði hans. Eftir komuna til
Reykjavíkur gat hann í auknum
mæli snúið sér að þessu hugðarefni
sínu og starfaði hann við það á
meðan kraftar entust.
Við systkinin vomm bæði svo
heppin að í okkar fyrstu heimsókn-
um eftir að við komum í heiminn
lá leiðin heim til ömmu og afa í
Reykjavík. Þá og ætíð síðan stóðu
dyrnar hjá þeim okkur opnar og
var ávallt tilhlökkunarefni að koma
Samband okkar við Vilhjálm og
fjölskyldu hans hefur alltaf verið
mjög náið, bæði vegna fjölskyldu-
tengsla en ekki síst vegna hans
miklu mannkosta, þar sem vinátta
og traust var í fyrirrúmi.
Þær ferðir voru ófáar sem Vil-
hjálmur lagði á sig með fjölskyldu
sinni í Garðabæinn þegar við vorum
að búa okkur nýtt heimili í Ásbúð
77.
Þar kom fram hans mikli dugnað-
ur og ósérhlífni til þess að hjálpa
okkur og aðstoða sem færst höfðum
meira í fang en framkvæmanlegt
var á þeim stutta tíma sem var til
stefnu.
Fyrir rúmu ári kenndi Vilhjálmur
sér þess meins sem nú hefur lagt
að velli góðan dreng. Þessi tími var
honum erfíður, oft sýndist sem öll
von væri úti.
Þá sem fýrr kom fram hans mikli
styrkur, aldrei heyrðist æðruorð.
Hann var tilbúinn að taka upp létt-
ara tal þegar heilsan leyfði og útlit
var fyrir að honum tækist að sigra
hinn erfíða sjúkdóm.
Við sem þetta skrifum viljum
þakka fyrir hans vináttu og traust
á liðnum árum og biðjum Guð að
styrkja fjölskyldu hans sem vissu-
lega á um sárt að binda.
Kjartan og Margrét.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Með þessum orðum kveð ég
tengdaföður minn að sinni. Ég veit
að þó hann sé horfinn sjónum okk-
ar þá mun hann áfram fylgjast með
okkur og taka þátt í gleði okkar
og sorgum.
Margrét
þangað og jafnan hápunktur hverr-
ar Reykjavíkurferðar.
Þó að afí flytti til Reykjavíkur
var hugur hans jafnan heima í sveit-
inni er við komum í heimsókn og
var hann vanur að spyrja frétta að
austan sem við reyndum að svara
eftir bestu getu. Oftar en ekki kom
það þó á daginn að hann vissi meira
en við um atburði líðandi stundar
í sveitinni þrátt fyrir að við hefðum
að líkindum átt að hafa betri að-
stöðu til að fylgjast með en hann.
Ef komið var við hjá afa og ömmu
á Kambsveginum þegar við vorum
á leiðinni austur bað hann ætíð
fyrir hlýjar kveðjur heim og kvað
okkur heppin að vera nú á leiðinni
austur í sveitir.
Að lokum viljum við þakka afa
fyrir þær stundir sem við áttum
með honum og vonum að honum
líði vel í nýjum heimkynnum.
Megi góður Guð blessa ömmu
okkar þar sem hún sér nú á eftir
tryggum lífsförunaut.
Aðalsteinn Ingvason,
Elfa Margrét Ingvadóttir.