Morgunblaðið - 01.11.1991, Qupperneq 44

- <L-

••& leei acKiw-avðv: .r ;>rjiec-r: (L.(íajkm:;hch
44 MÖRGLÍNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR l. NOVÉMBER 'l99Í
'þaher bartx* þanga&tiL eg kefgert utS
ga-ótcS tgiréinganryC .
Vandi þinn er að barnið er
enn í þér.
——— —--------------1
HÖGNI HREKKVÍSI
Sannir læri-
sveinar
Daginn eftir setningu alþingis
birtust myndir í blöðunum, þar sem
alþingismenn og ráðherrar gengu úr
dómkirkju ásamt forseta landsins,
prestum og biskupi og öflugt lögregl-
ulið hélt almúganum í skefjum. Þeg-
ar ég horfði á myndina í Morgunblað-
inu frá þessum viðburði flaug mér í
hug samnefnari á milli kirkju og
klerka annars vegar og kristindóms-
ins hins vegar. Sá samnefnari er
ekki til. Kristur sagði eitt sinn: „Mitt
ríki er ekki af þessum heimi” og
fordæmdi valdabröltið í prestum
samtíðar sinnar. Þessu virðast prest-
ar hafa gleymt og álíta ekki lengur
dyggð að vera auðmjúkur og nægju-
samur. Fyrir þetta var Kristur hatað-
ur af þeim og fordæmdur, sjálfur
sonur Guðs, enda ekki undarlegt þar
sem segir í heilagri ritningu að allur
heimurinn liggi í hinu vonda. Kristur
var ekki að hvetja til guðleysis í
boðskap sínum heldur harmaði hann
hræsni þeirra manna sem voru skip-
aðir af ríki til að vera fulltrúar guð-
dómsins. Sá hópur manna sem fetar
í fótspor Jesú Krists að þessu leyti,
er sá sem mest er hataður af for-
svarsmönnum kirkjunnar, en það eru
vottar Jehóva sem gagnrýna verald-
arhyggju kirkjunnar manna. Um
breytni votta Jehóva og afstöðu sína
til Guðs og heimsins ber sjálfur Jes-
ús Kristur þeim vitni með sínu for-
dæmi að þeir eru sannir lærisveinar
og boðendur guðsríkis og kristinnar
trúar um heim allan. Megi Guð blessa
þeirra göfuga og háleita starf.
Einar Ingvi Magnússon
í 11
pl A
L - ^
Svar við áliti biskupsins
Kæri Velvakandi.
Biskup Íslands gaf út ályktun á
nýlegri prestastefnu gagnvart nýöld-
inni. Hún var birt í kvöldfréttum á
Rás 1. Mig langar til að svara fyrir
það hér.
Biskup íslands álítur að hætta sé
á því að fólk afvegaleiðist af hinni
kristnu leið og ruglist í ríminu vegna
alls kyns strauma og stefna í nýald-
arfræðum. Eg er þessu sammála að
mörgu leyti. Hætta er á að þegar
fólk gruflar of mikið í andlegum
málum, án þess að hafa grunn til
þess, þá stígi það bókstaflega hættu-
leg spor, sem geti ruglað vitund þess.
Ég vara sérstaklega við þessum nýju
spámiðlum, sem einkum koma frá
Bandaríkjunum, með allskyns nýjar
túlkanir á lífinu. Margt af þessu er
mjög grunnt, grunnhyggið, og ma-
treitt sem söluvara. Bandaríkjamenn
eru vanir þessu, látið mig þekkja
það, ég dvaldi þama í 4 ár.
Biskup varar einnig við sölu-
mennsku á sviði nýaldar. Víst er það
rétt. Það er ein ástæða þess að ég
hef færst frá nýöld. Ég fæ velgju
þegar ég hugsa um peningamennsk-
una. Eitthvað sem var hugsjón eitt
sinn og ég lifði og hrærðist í er nú
orðið að enn einni martröð peninga-
mannanna. Ég er satt að segja dauð-
feginn að vera kominn hingað aftur
til íslands, að njóta hreinleikans hér
og óspilltrar náttúrunnar. Við íslend-
ingar höfum allt til alls, án þess að
átta okkur á því. Við seilumst eftir
erlendri þekkingu í von um að fá
aukna lífsfyllingu. Lífsfylling fæst
hins vegar með því að sitja kyrr á
sínum stað og upplifa lífið eins og
það er. Sú þekking sem er ekta fæst
með vakandi vitund um lífið á hverju
augnabliki. Að þessu hefur fólk kom-
ist í gegnum aldirnar. Þær aðferðir
sem reynast yfirleitt best eru leiðir
sem hafa staðist tímans tönn og stað-
ist í aldanna rás. Þær má finna inn-
an um nýöldina, en einnig með því
að líta í kringum sig hér. Það þarf
að vera naskur til að fínna þær.
Biskup minnist einnig á að það
sé ekki sama hvort það sé leitað til
kristindóms, múslimatrúar eða
hindúisma. Það skipti máli hvert ein-
staklingurinn leitar. Ég er þessu
sammála. Það er sitthvor andinn á
bakvið hver trúarbrögð. En helsta
ábendingin sem ég vil koma til skila
er að við erum að færast í heims-
menningu, þar sem mikilvægt er að
auka skilning á lífinu og tilverunni,
eins og hún er, og frá sjónarhólum
margra þjóða. Með þessu eykst viður-
kenning þjóða hver á annarri og við
áttum okkur á að það sem er trú
fyrir araba og Indveija er svipuð til-
finning og það sem er fyrir okkar
trú hér. Með þessu færist mannkynið
í eina heild gagnkvæmrar viðurkenn-
ingar og þjóðir lifa í sátt og sam-
lyndi. Megi svo vera. Ég þakka.
Rafn Geirdal
./ éS \JIL HEVieA /MiK/Ð AF /HJ^Ldríl ÖG
/MALI |?e<SAR þO KEAtOR FyRK? •"
Víkveiji skrifar
Víkveiji hefur veitt því athygli
að íþróttavöruframleiðandinn
Nike auglýsir, meðal annars utan á
íslenzkum íþróttavöruverzlunum og
á íslenzkum íþróttavöllum, með slag-
orðinu „Just do it”, á því ylhýra
máli enskunni. Getur umboðsaðili
Nike ekki látið sér detta eitthvað
kjamgott og íslenzkt í hug í staðinn
— jafnvel haldið samkeppni um nýtt
slagorð?
xxx
Gott er að segja hlutina á ís-
lenzku, en þegar þýtt er úr
erlendum málum þarf líka að vera
rétt með farið. Það fer alltaf jafn-
mikið í taugarnar á Víkveija þegar
fáránlegar þýðingarvillur eru í ís-
lenzkum texta erlendra kvikmynda.
Stundum er eins og þýðandinn hafi
alls ekki horft á myndina! Jafnvel
reyndir kvikmyndaþýðendur gera
slæm mistök. í kvikmyndinni Alice
eftir Woody Allen, sem sýnd er í
Háskólabíói, fer söguhetjan að sækja
son sinn í skólann og kennarinn tal-
ar um hvað stráknum fari mikið
fram. „He’s in his free play period,”
segir kennarinn og á væntanlega við
að drengurinn sé á því skeiði, þar
sem ímyndunarafl og leikgleði ráða.
„Hann er í leikfríi,” þýðir þýðandinn
blákalt og virðist hafa misskilið eitt-
hvað. I bíómyndinni Broti, sem sýnd
er í Laugarásbíói, segir einn aðalleik-
arinn: „Who?”, sem ætti nú ekki að
vefjast fyrir neinum að þýða, sér-
staklega þar sem augljóst er af sam-
henginu að hann er einfaldlega að
spyija: „Hver?”. „Sem?” segir þýð-
andinn. í sumum bíómyndum er
„two” þýtt „þrír” og svo mætti lengi
telja. Víkveiji skorar enn og aftur á
kvikmyndaþýðendur að taka sig á.
xxx
blaðsíðu 254 í símaskránni aug-
lýsir ísleifur Jónsson, bygg-
ingavöruverzlun: „Með þér í veitun
vatns”. Víkveiji hefur aldrei áður
heyrt þetta orð, veitun, eða séð það
á prenti. í Orðabók Menningarsjóðs
er það heldur ekki að finna. Þegar
menn veita vatni hljóta þeir að leggja
fyrir sig vatnsveitu. Ef Isleifur Jóns-
son vill vera með lesendum síma-
skrárinnar í einhveiju, vill hann þá
ekki bara vera með þeim í vatns-
veitu?
XXX
að hefur verið í tízku að búa
til kvenkyns nafnorð með því
að skeyta -un aftan við stofn sagn-
orðs. Þannig hafa orðið til orð á
borð við kostun, horfun og sálusorg-
un. Mörg þessi orð koma illa við
málkennd Víkveija, og honum finnst
að menn ættu að reyna að komast
af án þeirra. Oft er verið að þýða
erlend nafnorð, en menn ættu að
íhuga hvort ekki sé hægt að segja
hlutina án þess endilega að búa til
nýtt orð, sem fer illa í munni og á
prenti.