Morgunblaðið - 26.01.1992, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1992
mmm
Ef þú reynir að kyssa mig
hvísla ég: Hjálp.
Á FÖRNUM VEGI
Snjómokstursdeildin:
Ekkert frí, þótt
snjóinn vanti
UPPI á Sævarhöfða eru bækistöðvar snjómokstursdeildar Reykja-
víkurborgar. Þar hafa aðsetur sitt þeir menn sem á veturna berj-
ast við snjó og hálku á götum borgarinnar. Stór saltbingur í skemniu
þar skammt frá og snjómoksturstæki á planinu gefa til kynna hvers
konar starfsemi þarna fer fram. En hvað gera starfsmennirnir
þegar enginn er snjórinn og veðrið er eins og það hefur verið
undanfarna daga? Sitja þeir bara við kaffi og spil og bíða þess að
snjórinn komi?
Alnorræn
Vínlands-
stefna
*
Amiðopnu í Morgunblaðinu 4.
janúar 1992 er grein með fyrir-
sögninni Enn um Vínland, höfundur
Ulfar Bragason, og er þar ádeila á
skrif Margrétar Þorvaldsdóttur um
Vínland og kynningu á Leifi Eiríks-
syni vestanhafs. En þar sem mér
sýnist að orðaskipti, þó svo að af
þeim yrði, gætu orðið til að draga
athygli frá því sem mestu skiptir vil
ég benda á örfá atriði. Það sem mér
þótti allramestur slægur hjá Margr-
éti var sú fregn, að íslendingur hefði,
á fundi mjög vel menntaðra og
fróðra manna vestanahafs, lesið upp
úr Vínlandssögunum; skýrt þær sög-
ur og stöðu Leifs í mannkynssög-
unni. Þar var íslendingur í réttu hlut-
verki_ og er það mikill misskilningur
hjá ÚB ef hann heldur að það sýni
„brest á þekkingu" hjá dr. Sigmundi
Guðbjarnasyni að lesa beint upp úr
sögunum. Hitt er heldur, að of smá-
smuguleg og nærsýn „heimildar-
gagnrýni" hafi stundum leitt fræð-
inga afvega.
Ég segi því enn sem áður, að
rústir Helge Ingstads á Nýfundna-
landi hafa staðfest sannfræði íslend-
ingasagna. Sá fornleifafundur var
makleg sneypa fyrir þá smáhyggju,
sem of lengi hafði drottnað.
Síst er mælandi á móti því, að
unnið sé með Norðmönnum og öðr-
um Norðurlandabúum að því að efla
frægð Leifs, í stað þess að vera sí-
fellt að kýta um hvað sé hvers. „Yfir-
þjóðleg" norræn stefna væri vissu-
lega það besta í þessu máli, en sú
stefna verður þó að byggjast á rök-
um og réttu markmiði. Til dæmis
þetta, sem horfið hefur sjónum
margra, að forn-Skandinavar voru
miklir þjóðernissinnar; sænsk þjóð
segir snillingurinn norski, Þjóðólfur
úr Hvini (um 900), í ógleymanlegum
hendingum. í fornum lögum íslensk-
um (Grágás) eru skýr ákvæði af
fornri rót, um rétt Norðmanna, Dana
og Svía á íslandi; taldir betri en
aðrir menn. Og þeir, sem eru vel
læsir á dróttkvæði, vita að „alhim-
ins-lendingar“ hjá Ejrvindi skálda-
spilli, í vísu frá því um 975, þýðir
Islendingar og annað ekki (ís er
himinn álanna, sem undir synda).
Það er sagnfræðilega víst, að farið
var að tala um þessar fjórar að-
greindu þjóðir ekki síðar en á tíundu
öldinni. Og þekkt er, að með stofnun
goðaveldis árið 930 var hér komið
upp sjálfstætt ríki, sem ekki leyfði
erlend afskipti.
Tími þjóðernishyggjunnar er
vissulega kominn aftur. En það sem
skiptir sköpum er hvers eðlis hún
verður. Einungis frá íslandi verður
unnt að skapa þess konar stefnu,
sem rétt fordæmi gefur.
Þorsteinn Guðjónsson.
Nei, ekki aldeilis, segir Vilberg
Agústsson, yfirverksstjóri
snjómokstursdeildarinnar. „Þá
dyttum við að vélum og tækjum,
og svo er mönnum ráðstafað í aðra
vinnu innan rekstrardeildarinnar,
svo sem að bera ofan í malarvegi,
fylla í skemmdir í malbiki og annað
slíkt. Það tekur heldur ekki svo
langan tíma að taka snjótennur og
saltdreifara af og ráðstafa vélunum
í annað“, segir Vilberg.
Snjómokstursdeildin heyrir undir
rekstrardeildina sem sér m.a. um
allt viðhald á vinnuvélum og tækj-
um borgarinnar, svo að engin vand-
kvæði eru á að finna mönnum verk-
efni við annað í snjóleysinu. Á
snjómokstursdeildinni er unnið á
tveimur vöktum, átta menn á hvorri
vakt, þar af eru sex bílstjórar. Það
er því engin skortur á verkefnum
í snjóleysinu. Á sumrin fara bíl-
stjórarnir í malbikunarvinnu, með-
an hinir starfsmennirnir fara í önn-
ur störf innan rekstrardeildarinnar.
Á sumrin er ekki heldur unnið á
vöktum.
Vilberg segir að óneitanlega sé
rólegra núna þegar veðurfarið sé
eins gott og það hefur verið undan-
farna daga miðað við rétt fyrir jól-
in og um áramótin, þegar það þurfti
að fá aukavélar og moksturstæki
til að hafa undan. Að öðru leyti
hefur veturinn verið ágætur hingað
til og svipað að gera og í fyrravetur.
Hlýindin undanfarið hafa gert
HOGNI HREKKVISI

V1 / L
v þETTA BR F'V'rSTI C5ULLFISKOR.IMN
SEA4 HAMN GÖMAÐl ÖR. FlSKASÓRt. »
Yíkveqi skrifar
Einn morguninn, þegar Víkverji
var á leið í vinnu og kveikti
á útvarpinu í bílnum, hljómaði í
eyrum hans; Ég hef ekkert á móti
spamaði og aðhaldi, en þegar það
fer að bitna á okkar eigin fólki
getum við ekki annað en mótmælt.
Þetta reyndist svar við spurningu
útvarpsmanns. Óneitanlega dæmi-
gert svar. Sparnaður og aðhald eni
af hinu góða — bara ef það bitnar
ekki á mér. Það er allt í lagi með
niðurskurð hér og niðurskurð þar —
bara ef ég fæ að vera í friði með
mitt. Enda er það svo að mótmælum
rignir yfir ríkisstjórnina vegna
sparnaðaraðgerða hennar eða
væntanlegra aðgerða í efnahags-
málum.
Víkverji er þess ekki un.kominn
að leggja dóm á hvað er réttmætt
eða óréttmætt í þeim aðgerðum, en
óneitanlega er það þó tilraun til
þess að stjórna — og í þeim efnum
erum við ekki léttir í taumi. En ef
við íhugum málið aðeins, gæti ekki
hugsast að eftir því sem mótmæli
berast víðar að bendi það til þess
að ríkisstjórnin sé á réttri braut?
Það þýðir þó alltént að það er ekki
ég einn og min stétt, sem niður-
skurðurinn bitnar á, aðrir verða
einnig að taka á sig byrði.
xxx
Víkverji þarf eins og aðrir við
og við á þjónustu opinberra
stofnana að halda og hefur út af
fyrir sig yfir fáu að kvarta, hann
hefur fengið sína afgreiðslu. Sára-
sjaldan kemur fyrir að viðmót sé
kuldalegt, þvert á móti er það víð-
ast hlýlegt og starfsfólk gefur sér
nægan tíma til þess að sinna við-
skiptavininum. Það er helst að þeir,
sem þurfa að bíða á meðan, sýni
óþolinmæði og verða önugir.
Eitt er þó það sem skortir á,
mörgum er ekki kunnugt um eða
hafa gert sér grein fyrir þeirri þjón-
ustu, sem þeir geta fengið — þjón-
ustu, sem sparar mörg spor eða
flýtir fyrir afgreiðslu. Þessu komst
Víkveiji meðal annars að er hann
átti leið í banka í liðinni viku vegna
erinda, sem hann hefur um skeið
rekið fyrir annan mann. Hann fyllti
út plögg sín að venju, er elskuleg
stúlka benti honum á aðra leið auð-
veldari og fljótlegri. Hvers vegna
honum var ekki sagt þetta fyrr,
veit hann ekki. Ef til vill hafa þeir,
sem áður afgreiddu hann, haldið
að hann væri öllum hnútum kunn-
ugur og vildi bara hafa þetta svona
— eða ekki talið i sínum verkahring
að benda á annað.
Á öðrum stað komst Víkverji að
því eftir að hafa beðið í biðröð
drykklanga stund að sú fyrirhöfn
var óþörf, hann gat lokið erindi sínu
við annað afgreiðsluborð án nókk-
urrar tafar. Eftirá fór hann að svip-
ast um eftir leiðbeiningum, sem
gæfu slíkt til kynna, en fann eng-
ar. Væri ekki úr vegi í stórum stofn-
unum að leiðbeiningar til viðskipta-
vina væru á áberandi stað. Yrði það
til hagræðis fyrir báða, stofnunina
og þann, sem til hennar leitar.