Morgunblaðið - 26.01.1992, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SAMSAfriIÍÐ
A9nniv9 ....
SUNNUDAGUR 26. JANÚAR 1992
C 31
Fyrsta afliending björgunarverðlauna SVFÍ, frá vinstri:
Hafliði Halldórsson, Látrum, Þórður Jónsson, Látrum,
Bjarni Sigurbjörnsson, Hænuvík, Kristbjörn Guðlaugsson,
Arnarstapa, og Daníel Ó. Eggertsson, Látrum.
Charles William Baxter, CMG, MC, sem
var sendiherra Breta hér á landi 1947-
1950 og Guðbjartur Ólafsson, forseti SVFÍ
1940-1960.
Skipbrotsmennirnir 12 af Dhoon ásamt einum björgunarmanna. Myndin var tekin í móttöku SVFÍ við kom-
una til Reykjavíkur. Annar frá vinstri í fremri röð er Egill Ólafsson frá Hnjóti, en lengst til hægri í aftari
röð er Albert Wallbank, hinn eini núlifandi af skipbrot smönnum, en Hannes Þ. Hafstein, forstjóri SVFÍ,
heimsótti hann síðastliðið haust eins og greint var frá í Morgunblaðinu 4. desember sl.
SÍMTALID...
ER VIÐ EGGERTARASON SÓLBAÐSSTOFUEIGANDA
Gleymdi kreppunni
79945
Sólbaðsstofan Bros góðan dag.
— Jú góðan daginn, gæti ég
fengið að tala við eigandann.
Hvað heitir liann annars?
Eggert Arason. Bíddu augna-
blik.
Halló.
— Sæll og bless, þetta er á
Morgunblaðinu, Kristín Maija
Baldursdóttir. Eg er að hringja í
þig út af auglýsingu sem birtist
hjá okkur hérna í blaðinu fyrir
nokkru. Þetta var heilsíðuauglýs-
ing með stórri rauðri fyrirsögn:
Brostu.
Jú það er rétt.
— 1 framhaldi af því langar
mig að spyija þig hvort þú hafir
gleymt því að það er kreppa?
Gleymdi ég? Er kreppa?
— Já Eggert Arason, það er
kreppa og*við eigum öll að vera
með skeifu.
(Þögn)
— Eg heyri að það er þögn
þarna hinum megin. Nei Eggert
mér fannst þetta frábær auglýs-
ing svona mitt í öllum barlómnum.
Þarna stóð bara: brostu, og auð-
vitað brosti maður. Hver átti hug-
myndina?
Eg gerði nú auglýsinguna.
— Varstu með það í huga að
vera alveg sérstaklega jákvæður
á þessum síðustu
og verstu tímum,
eða hvað varstu
að hugsa?
Ég veit ekki
hvað ég var að
pæla þegar ég
gerði þessa aug-
lýsingu. Ég setti
aðra í útvarpið
sem var á svipuð-
um nótum.
— Þetta var
mjög sniðugt.
Þakka þér fyrir
það.
— Ertu búinn
að vera með þessa
sólbaðsstofu
lengi?
Nei, -aðeins í sex mánuði.
- — Er háannatími núna?
Ég hef nú ekki rekið stofuna
nógu lengi ti! að geta sagt um
það, en mér skilst af sögusögnum
að þetta sé besti tíminn fyrir okk-
ur.
— Nú er maður alltaf að heyra
að svona ljósalampar séu svo
óhollir?
Átti ekki hangikjöt að vera
óhollt líka? Það er það ekki lengur
sé það borðað í hófi. Það sama
gildir um flesta hluti, ljósalampa
einnig.
— Það besta við ljósalampana
að mínu mati er það, að fá hlýj-
una í kroppinn svona yfir hávet-
urinn.
. Já, faðir minn kemur ekki hing-
að til að verða brúnn, heldur af
því að hann er slæmur í baki og
honum líður betur eftir að hafa
farið í ljósalampa. Ef ég væri efn-
aðri, væri ekki að kaupa fyrirtæk-
ið, hefði ég einn bekk í viðbót
með lengri tíma og veikari peru.
— Hvað ertu með marga
bekki?
Ég er með sex bekki.
— Nú hvað, þetta ér stærðar
stofa. Svo ertu líka með vöðva-
þjálfúnartæki og þess háttar. Ef
ég kæmi nú til þín með mín jóla-
kíló, þá gætirðu sennilega gert
heilmikið fyrir
mig?
Jú við erum
með mjög góðan
líkamsræktarsal
og þetta þjálf-
unartæki sem þú
nefndir hefur það
sér það til ágætis
meðal annars, að
eftir tíu tíma pró-
gramm getur það
gerst að menn noti
tveimur númerum
minna af buxum.
— Þá er ég á
leiðinni til þín
Eggert.
Jú, vertu vel-
komin.
Eggert Arason
Júlíusi er greinilega mikið niðri
fyrir í ræðustól Alþingis.
HVAR
ERU ÞAU
NÚ?
JÚLÍUS SÓLNES
FYRRVERANDI
UMHVERFISRÁÐHERRA
Skortir
bjartsyni
í íslenskt
Lítið hefur frést af Júlíusi Sól-
nes síðan flokkur hans, Borg-
araflokkurinn, datt út úr pólitik-
inni. Okkur tókst með naumind-
um að ná í fyrrverandi umhverf-
isráðherra, áður en hann livarf
aftur af landi brott, en hann
skrapp aðeins heim yfir áramót-
in til að vinna að verkfræðiverk-
efni.
Hvar hefurðu haldið þig, Júl-
íus? „Mér var boðin staða
sem gistiprófessor við ríkisháskól-
ann í Mexíkóborg. Ég tengdist
skólanum, þegar ég fór til Mexíkó
’85 til að kynna mér tjón eftir
jarðskjálftann mikla í september
sama ár.
Þetta er geysilega stór há-
skóli, með fleiri stúdenta en öll
íslenska þjóðin eða um 300.000
manns, hálf milljón, ef starfsfólk
er talið með. Ég starfa á vegum
verkfræði- og jarðeðlisfræði-
stofnana háskólans, þar sem m.a.
er fjallað um tölfræðilegt mat á
jarðskjálftaáhættu. Þarna eiga
sér stað mjög merkilegar rann-
sóknir á vegum fremstu vísinda-
manna í heimi á þessu sviði.
Mjög sérstæðar aðstæður eru
í Mexíkóborg. Miðborgin er byggð
á gömlum tjarnarbotni með afar
veika undirstöðu, svo að hætta á
tjóni við jarðskjálfta er meiri en
víða annarstaðar. Þegar Spán-
veijar komu fyrst til Mexíkó, var
þarna stór tjöm og höfuðborg
Astekanna á eyju í henni miðri.
Spánveijar lögðu þá borg í rúst
og notuðu gijótið til að fylla upp
tjörnina.
Upptök jarðskjálfta á þessu
svæði eiga sér stað við Kyrrahafs-
ströndina, um 400 km frá borg-
inni. Jarðskjálftabylgjur eru um
60 sekúndur að berast þangað.
Og nú er verið að rannsaka mögu-
leika á að koma upp viðvörunar-
kerfi, svo að fólk geti bjargað sér
á þessum tíma. En ég hef ekki
sökkt mér alveg ofan í vísinda-
störf. Hef líka reynt að fylgjast
með í pólítík og skynja hverskon-
ar vandamál steðja að Mexíkön-
um Það er mjög skemmtilegt fyr-
ir íslendinga að koma inn í þenn-
an ólíka heim, en flest okkar
þekkja lítið til S-Ameríkulanda.
Mannlíf þarna er margbreyti-
Hann gefur sér rétt tíma til að
líta upp frá teikniborðinu, enda
er maðurinn á hraðferð aftur
til Mexíkó.
legt og áhugavert. Fólk er afar
glaðlynt og hlýlegt. Engin svart-
sýni eða bölmóður. Það trúir á
framtíðina. Líka gaman að kom-
ast inn í nýtt tungumál. Við ís-
lendingar kynnumst öðrum þjóð-
um fyrst og fremst í gegnum
enskuna. í Mexíkó er spánskan
svo sterk, að enskan hefur ekki
roð við henni. Og erfitt að bjarga
sér á ensku í Mexíkóborg.
Vissrar andúðar gætir líka á
Bandaríkjamönnum í Mexíkó.
Ekki undarlegt þegar litið er á
landakort fyrir 1830. En Mex-
íkanar töguðu helmingi af fyrra
landsvæði í hendur Bandaríkja-
manna á árunum 1830-70. Ariz-
ona, Nýja-Mexíkó og allt Texas-
fylki var áður innan landamæra
Mexíkó.“
— Hvemig líst þér á íslenskt
þjóðlíf í samanburði við bjartsýna
og glaðlynda Mexíkana? „Við
hjónin vorum að hugsa um að
hætta við að koma heim, þegar
við lásum blöðin á flugvellinum í
New York. Mér virðist að ríkis-
stjórnin hafi engan hemil á þróun
mála og ástandið mun verra en
ég átti von á. Auðvitað er sam-
dráttur í sjávarútvegi og fleiru.
En þessi eilífi barlómur og svart-
sýni er hræðileg og hlýtur að
hafa mjög slæm áhrif. Það eina
sem heyrist frá stjórnvöldum og
fjölmiðlum er að við séum á heljar-
þröm, næstum því gjaldþrota. Við
megum ekki gleyma, að við búum
við mikla velsæld. Miðað við t.d.
ástandið í Mexíkó erum við afar
vel á vegi stödd.
Stjórnvöld í Mexíkó leggja mik-
ið upp úr því að hvetja fólk til
dáða og styrkja ný atvinnufyrir-
tæki. En hér eru allar fjármála-
stofnanir lokaðar fyrir nýjum
hugmyndum. í slíku þjóðfélags-
ástandi er þjóðin dæmd til að
koðna niður.
Ef rétt væri á málum haldið,
ef stjórnvöld og almenningur
tækju höndum saman til að
byggja og efla íslenskt atvinnulíf,
þá væri mikið unnið. í stað þess
telur hver úr öðrum. Allt virðist
leggjast á eitt til að drepa niður
dugnað landsmanna."