Morgunblaðið - 13.02.1992, Side 12

12
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRUAR 1992
Morgunblaðið/Sigurbjörg Hjörleifsdóttir
Frá afhending'u „gulldisksins". Frá vinstri: Jón Stefánsson kórstjóri, Halldór Torfason, formaður kórs-
ins og Sigurbjörg Hjörleifsdóttir dreifingarstjóri.
Kór Langholtskirlqu hlaut „gulldisk“
KONTRATEN OR
í GERÐUBERGI
Á AÐALFUNDI kórs Lang-
holtskirkju hinn 5. þ.m. var af-
hent gullplata sem viðurkenn-
ing fyrir að 3.000 eintök seldust
af hljómdiskinum „Barn er oss
fætt“ fyrir síðustu jól. Þar sem
kórinn var sjálfur útgefandi
varð hann að afhenda sjálfum
sér viðurkenninguna! Það var
einn kórfélaga, Alfred Wolf-
gang Gunnarsson gullsmiður,
sem sá um hönnun gulldisksins,
en Sigurbjörg Hjörleifsdóttir
dreifingarstjóri afhenti gripinn.
í skýrslu formanns kom fram
að kórinn hafði komið fram tuttugu
og þrisvar sinnum á árinu með
mismunandi viðamiklar efnisskrár,
en stærstu verkefni ársins voru
Jóhannesarpassían eftir Bach og
Requiem eftir Mozart. Sá kórfélagi
sem fékk viðurkenningu fyrir bestu
mætingu yfir árið hafði mætt 105
sinnum og má af því ráða hversu
viðamikið starfíð er.
Halldór Torfason lét af embætti
formanns kórsins eftir fjögurra ára
í ályktuninni segir: „Um leið og
samtökin taka undir að rík ástæða
er til aðhalds og spamaðar í opin-
berum rekstri og til samdráttar í
ríkisumsvifum, hvetja þau stjóm-
völd til þess að hefja nú þegar undir-
búning að þeim breytingum í skatt-
starf en við tók Sigrún Stefáns-
dóttir.
Æfingar standa nú yfir á Matt-
heusarpassíunni eftir Bach, en það
er viðamesta verk sem kórinn hef-
ur flutt og jafnframt hið síðasta
af tónverkum hans sem kórinn flyt-
ur. Verkið verður flutt á skírdag
og föstudaginn Ianga, 16. og 17.
apríl.
lagningu, millifærslu persónuaf-
sláttar, barnabótum, örorkubótum,
lífeyri og tekjutryggingu sem sam-
tökin hafa ítrekað bent á að nauð-
synlegar em til að tryggja jafnan
rétt heimavinnandi fólks á við rétt
annarra".
________Tónlist___________
Jón Ásgeirsson
Sverrir Guðjónsson er, að því
ég best veit, eini íslendingurinn
sem lagt hefur fyrir sig þennan
söngmáta, sem viðhafður var um
aldir í Evrópu og er reyndar enn.
Miklar tónbókmenntir hafa verið
skrifaðar fyrir kontratenóra, ver-
aldlegar og kirkjulegar. Öll
þekkjum við ástæðuna fyrir því
að drengir voru látnir halda
bamsrödd sinni með óhugnan-
legri aðgerð sem gerð var á þeim,
sópran var rödd þeirra kölluð og
kom í stað „veikara“ kynsins í
hlutverk innan kirkjunnar og
óperunnar. Kontratenór sam-
svarar ekki sópranröddinni, held-
ur hefur þessi tenórgerð miklu
frekar lit altraddarinnar. Þessi
beiting raddarinnar getur verið,
að mér skilst, hvoru tveggja til-
lærð eða meðfædd. Ég játa mig
vanmátta til að skilgreina þessa
raddgerð nánar, en eitt er víst,
engum meðal-músíkölskum
manni þýðir að reyna að halda
uppi heilum tónleikum á þessum
nótum og halda til enda eftirtekt
áheyrandans, til þarf góðan tón-
listarlegan bakgrunn og sjálf-
stætt ömggt mat á viðfangsefn-
inu.
Sverrir er auðheyrilega þess-
um gáfum gæddur, taktskyn
hans er mjög næmt og hann
mótar verkefnin smekklega og
hvert lag fær sína ákveðnu upp-
Sverrir Guðjónsson
byggingu, sem virðist gegnhug-
suð. Dálítils óróa gætti í röddinni
í fyrstu lögunum eftir Purcell,
Sverrir komst fljótlega yfir það
og söngur hans yfirleitt táhreinn
í því sem eftir kom. Fyrri hluti
efnisskrárinnar var auk Purcells
eftir Sari, Scarlatti, Finzi, Tippet
og John Speight, þrjú lög sem
hann kallar „Three Shakespeare
Songs“ og voru kannski það for-
vitnilegasta fyrir hlé. Þijú stutt
stemmningslög og það fyrsta
kannski mest unnið. Eftir hlé
komu snjöll lög eftir þá Þorkel,
Atla Heimi og Gunnar Reyni,
sem Sverrir túlkaði mjög
skemmtilega. Þekkt ensk þjóðlög
komu í kjölfarið og féllu í góðan
jarðveg. Tvö gyðingaþjóðlög
söng hann mjög fallega og síðast
þrjú íslnesk þjóðlög sem Sverrir
flutti með nokkuð nýju sniði, en
eftirtektárverðu.
Aukalag - „Röslein auf der
Heiden“ söng Sverrir til fyrsta
kennara síns - Sigurðar Demetz,
- sem var á tónleikunum, en
Sverrir hafði verið í námi hjá
honum 10 ára gamall, og De-
metz þá sagt honum að læra
fyrrnefnt iag. Kannski má segja
að ekki hafi reynt mikið á Jónas
Ingimundarson við píanóið að
þessu sinni - og þó, það er ekki
auðvelt að nota píanóið rétt und-
ir söng sem þennan þar sem
Camball eða Lúta hefði oft hæft
betur, enda fannst mér Jónas
stundum á mörkunum að spila
of sterkt.
Jónas Ingimundarson
Landssamtök heimavinnandi fólks;
Vilja bæta hag heim-
ilanna og fjölskyldna
„GLEYMUM ekki heimilunum og fjölskyldunum í landinu“, er yfir-
skrift á fréttatilkynningu, sem Morgunblaðinu hefur borist frá Lands-
samtökum heimavinnandi fólks. Þar segir að samtökin vilji vekja
athygli á að með þeim breytingum, sem orðið hafa og séu nú að
gerast á kjörum þjóðarinnar, svo sem við nýjustu aðgerðir sljórn-
valda til sparnaðar í rekstri mennta- og þjónustustofnana, sé grund-
vallareiningu samfélagsins, fjölskyldunni og heimilinu, ætlað að axla
vaxandi hlutverk. Samtökin segjast því vænta þess, að aðgerðum
stjórnvalda verði fylgt eftir með löggjöf til úrbóta sem tryggi jafnan
rétt heimavinnandi fólks á við rétt þeirra, sem úti vinna.
es-7/oo
□ 80386SX-16 örgjörvi
□ 1Mb minni (st. 18 Mb)
□ 42Mb diskur
O 3.5" drif 1.44Mb
□ 14" VGA litaskjár
(640x480 - 256Kb)
□ 102 hnappa lyklaborð
□ Windows 3.0a
OMS-DOS 5.0
□ Microsoft samhæfð mús
□ Afgreidd tilbúin til notkunar
ásamt kynningu frá PC
tölvuklúbbnum (töflureiknir,
ritvinnsla, skák, leikir o.fl.)
kr. 99.900 stgr.
Einnig VISA raðgreiðslur
Aukabúnaður:
5.25" drif 1.2Mb.............8.000
1Mb minnisslækkun............6.000
Super-VGA skjárlstaö VGA.....3.000
Citizen 24ra nála prentari..28.500
80387-16 reikniörgjörvi.....19.000
‘f&var percur áaufictt detn'?
MICROTOLVAN
Suðurlandsbraut 12 - sími 688944
Gódan daginn!
Gamlir meistarar
Myndlist
Eiríkur Þorláksson
Einhverra hluta vegna hefur
sú þróun orðið hér á landi að
menningar- og listastofnanir þjóð-
arinnar eru oft gagnrýndar kröft-
uglega fyrir það sem almanna-
rómur er ósáttur við, en þeim er
hins vegar sjaldan hrósað á fjöl-
miðlavettvangi fyrir það sem al-
menningur telur meira við sitt
hæfr. Laun heimsins eru vanþakk-
læti, segir einhvers staðar, og má
til sanns vegar færa.
Á nýliðnu ári var sýningahald
á Kjarvalsstöðum oft harkalega
gagnrýnt, þar sem hlutur nýlistar
af ýmsu tagi var mjög áberandi,
auk þess sem alþjóðlegar sýningar
voru fleiri en ýmsir gátu sætt sig
við. Því er einkennilegt að fylgj-
ast með hversu Iítil viðbrögð hafa
komið fram við fyrstu sýningum
á Kjarvalsstöðum á þessu ári, þar
sem eldri íslensk myndlist er sett
í öndvegi. Hafa þeir hinir sömu,
sem hneyksluðust hvað mest á
hinu nýja, þá ekki nennu í sér til
að hrósa hinu hefðbundna?
í vestursal Kjarvalsstaða stend-
ur yfir sýning á verkum eldri ís-
lenskra meistara úr eigu Lista-
safns Reykjavíkur, sem á að lík-
indum orðið meira safn góðra
listaverka en flesta grunar. Hér
hafa verið valin saman nokkur
verk eftir nafnkunna listamenn:
Ásgrím Jónsson, Eyjólf J. Eyfells,
Finn Jónsson, Gísla Jónsson,
Gunnlaug Blöndal, Gunnlaug Sc-
heving, Jóhann Briem, Jón Engil-
berts, Jón Stefánsson, Júlíönu
Sveinsdóttur, Kristin Pétursson,
Kristínu Jónsdóttur, Mugg,
Snorra Arinbjamar, Svein Þórar-
insson, Þorvald Skúlason, og Þór-
arin B. Þorláksson.
Flest þessi verk hafa lengst af
verið uppi í opinberum stofnunum
Reykjavíkurborgar, meðal annars
í Höfða, en á Kjarvalsstöðum ligg-
ur frammi skrá um þau verk sem
prýða þennan móttökustað borg-
arinnar. Auk þess hefur hluti
myndanna sést á ýmsum sýning-
um í gegnum árin, þannig að
mörg þeirra eru vel þekkt meðal
listunnenda; sýningin er því að
sumu leyti eins og að endurnýja
kynni við gamla og góða vini.
Sú myndlist, sem hér getur að
líta, er hluti af þeirri myndlistar-
hefð, sem ríkti á Islandi fram yfir
miðja öldina. Landslagsverkið var
í öndvegi, en síðan hvarf það af
trönum listamanna um langt ára-
bil; það er helst á allra síðustu
árum sem nýjar kynslóðir lista-
manna hafa tekið að fást við þetta
myndefni á ný. Sýning af þessu
tagi gefur listunnendum því gott
tækifæri til að bera hin eldri verk
í huganum saman við það sem
nú er að geijast á þessu sviði.
Endurtekin kynni við verk þess-
ara listamanna eru einnig vel til
þess fallin að festa stöðu þeirra í
huga sýningargesta. Þannig má
leiða líkur að því að mynd Ásgríms
Jónssonar, „Eyjafjallajökull (LR-
148), og mynd Gunnlaugs Blönd-
al, „Stúlka með greiðu (LR-65),
svo tvö dæmi séu tekin, verði tal-
in meðal öndvegisverka í íslenskri
listasögu. Hið stóra verk Jóns
Stefánssonar, „Hraunteigar við
Heklu (LR-14), vinnur á við hvern
fund, og er án efa eitt besta verk
listamannsins.
Það er góð byrjun á nýju ári
að rifja upp það besta frá fyrri
tíð, og ætti þessi sýning því að
vera listunnendum ágætt andlegt
fóður við upphaf listahátíðar-árs.
Sýningin „Úr Listasafni
Reykjavíkur" stendur til sunnu-
dagsins 16. febrúar.