Morgunblaðið - 18.02.1992, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 18.02.1992, Blaðsíða 40
40 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. FEBRÚAR 1992 BUREfiU Þú verður hlutgengur hvar sem er í Ameríku þegar þessu er lokið. HÖGNI HREKKVÍSI BRÉF TIL BLAÐSINS Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222 Velferð um aldamót Frá Steinari Pálssyni: Þegar ég kom fyrst til Reykjavík- ur, það var árið 1923, náði byggðin ekki nema upp að Skólavörðu, en hún stóð þar sem Hallgrímskirkja er nú. Þá náði byggðin eitthvað lengra inn fyrir Laugaveginn og Hverfísgötuna. Þegar ég lít yfir það sem byggt hefur verið síðan á tæp- lega 70 árum, undrast ég ekki þó að eitthvað sé í skuld. Ekki skulum við þó fara að hrósa mikilli skulda- söfnun. Á þessum tfma var þjóðin bláfá- Frá Gyðu Jóhannsdóttur: Fyrir mörgum árum síðan var ég sjúklingur á Landakoti. Sá tími var nægilega langur til þess að ég lærði að meta nunnurnar og störf þeirra. Mikill agi, nýtni og sparsemi í öllu, stóru og smáu settu svip sinn á starf- semi þessarar stofnunar. Nunnurnar hófu störf sín snemma dags og á kvöldin, alltaf á sama tíma, voru dyrnar inn á sjúkrastofunar opnaðar til þess að allir mættu heyra þegar nunnurnar fóru með bæn og á eftir var sunginn sálmur. Andrúmsloftið á Landakoti mótaðist af trúrækni og fórnfýsi þessara vinnusömu systra sem hjúkniðu og liðsinntu þeim sem voru hjálpar þurfi. Margt breyttist á Landakoti eftir að nunnurnar fóru þaðan. En mest er ég undrandi á því að heyra nú í fjölmiðlum, að starfsfólk sem segist hafa verið á Landakoti í tugi ára og starfað með systrunum, muni ganga út ef Landakot verði gert að öldrunarheimili. Hvað lærði þetta starfsfólk af nunnunum? Ég vissi ekki til þess að þær gerðu neinn greinarmun á því hvort þær voru að hlúa að ungu eða gömlu fólki. Það er heldur kaldranalegt fyrir eldra fólk, sem hefur tekið þátt í tæk, framundan ákaflega erfiðir tímar, baráttan við berklaveikina og heimskreppan. Þá voru þeir ákaflega fáir sem ekki þurftu að velta fyrir sér hverri krónu. Samt komst þesis fátæka þjóð fram úr því að reisa berklahælin og skólana, og reka þetta án þess að ríkið færi á haus- inn. Ekki man ég eftir neinni ákaf- legri bölsýni í þá daga. Ég held að fólkið hafi búið að eggjunarorðum aldamótaskáldanna og bjartsýni ungmennafélagshreyfingarinnar. Áður en gerðar eru stórfelldar breytingar á hinu svonefnda velferð- þvl að sumt af þessu starfsliði hefur getað stundað skólanám árum sam- an, að heyra það lýsa því yfir í fjölmiðhim að það vilji heldur vera atvinnulaust en að annast aldrað fólk. Nunnumar sem störfuðu á Landa- koti éru nú ýmist látnar eða orðnar aldraðar. Þær hafa tæplega fylgst með þeim breytingum sem hafa orð- ið í íslensku þjóðlífi og starfsemi sjúkrahúsa á þeim tíma sem liðinn er síðan þær létu af störfum. Það er skiljanlegt að nunnurnar taki afstöðu með starfsfólkinu á Landakoti, en það er ekki viðkunna- legt að starfsliðið sé að blanda þeim í sín hagsmunamál. Fólk sem er haldið erfiðum öldr- unarsjúkdómum eru sjúklingar. Nokkur hundruð aldraðra sem sam- kvæmt vistunarmati ættu að vera í hjúkrunarrými, komast ekki inn á ríkisreknar öldrunarstofnanir vegna skorts á legurými. Nunnumar hafa ávallt verið trúar köllun sinni, að lifa og starfa í anda Krists og leggja þeim meðbræðrum sínum lið sem þurfa mest á hjálp þeirra að halda. GYÐA JÓHANNSDÓTTIR Miðleiti 7 Reykjavík arkerfi, verða að fara fram umræður um slíkar breytingar. Fyrir síðustu kosningar kom enginn flokkur eða samtök með neinar tillögur um slíkt. Athugum hvernig gekk með barátt- una við berklana. Ekkert gekk fyrr en ríkið tók algerlega á sig allan rekstur berklahælanna. Fyrst áttu sjúklingarnir að borga og sveitarfé- lögin ef þeir gátu það ekki. Þá var reynt að hafa sjúklingana heima, ef þess var nokkur kostur, sem auðvit- að gafst ekki vel. Hvernig fór þessi bláfátæka þjóð að því að stofna berklahælin og reka þau á kreppuár- unum? Það er ekki auðskilið. Én.vilji er allt sem þarf. Ef einhver vill halda því fram að við höfum ekki efni á að reka spítalan, tel ég það rugl eitt. Hressilegt var að heyra í útvarpi til konu, sem sagðist fús til að greiða hærri skatt, fremur en að láta hið svonefnda velferðarkerfí hrynja. Ég heyrði í sjónvarpsumræðu- þætti 4. febrúar að við ættum heims- met í viðskiptahalla. Hveijir eru það sem sóa Ijármunum þjóðarinnar svona gegndarlaust? Tæplega þeir sem lægst hafa launin. Manni skilst að þeim gangi ekki of vel að láta enda ná saman. Ef til vill á krepput- alið sinn þátt í þessu. Það verður erfitt að laga viðskiptah^Uann með- an launamismunurinn er utanvið öll skynsamleg takmörk. Ég held að þeir sem mestar hafa tekjurnar séu jafnvel fljótastir að eyða þeim. Því má bæta við að þótt landbúnaðurinn hér verði brotinn niður, muni það ekki verða til að laga viðskiptahall- ann. Nú nálgast aldamót og mun rétt að vitna í orð eins af aldamótaskáld- unum, Þorsteins Erlingssonar, fyrir síðustu aldamót: „Við vonum þú senn eigir svipmeiri þjóð“, „Oss vantar menn“ eins og annað skáld sagði, sem hafa kjark og þor. Þó að ég viti að orðið maður nær yfir bæði karla og konur, meina ég þetta sérstaklega til karlanna. Ég veit að konurnar myndu ekki standa fyrir aðför að spítölunum. STEINAR PÁLSSON Hlíð Gnúpveijahreppi Árnessýslu tii að hvetja þá, sem vilja taka þátt í þjóðmálaumræðum að nota sér þennan nýja þátt í Morgunblaðinu. xxx Loks er ástæða til að vekja at- hygli á því, að aðsendar grein- ar eru nú birtar í Úr verinu, sjávar- útvegsblaði Morgunblaðsins, sem kemur út á miðvikudögum, Við- skiptablaði, sem kemur út á fimmtu- dögum, Lesbók, sem kemur út á laugardögum og Sunnudagsblaði, allt eftir því, sem efni máls gefur tilefni til og raunar má segja hið sama um Iþróttablað, sem kemur út á þriðjudögum og menningarblað, sem kemur út á iaugardögum. xxx ugi þessar aðgerðir ekki til að greiða fyrir skjótari birtingu aðsendra greina má vel vera, að óhjákvæmilegt verði að ganga stífar eftir því, að greinahöfundar stytti mál sitt. En þá má líka búast við, að greinahöfundar, sem senda blað- inu efni til birtingar með því hugarf- ari, sem lýsir sér í grein þeirri, sem vitnað var til hér að framan, telji að í slíkum óskum felist tilraun til að koma í veg fyrir, að sjónarmið þeirra komist á framfæri - eða hvað?! Víkverji Iframhaldi af umíjöllun Víkveija fyrir viku um birtingu greina í Morgunblaðinu birtist grein hér í blaðinu sl. laugardag þar sem sagði m.a.:„Morgunblaðið heldur sumum höfundum frá umræðunni, sem er í gangi hveiju sinni með því að birta ekki greinar þeirra fyrr en umræðan er gleymd og grafin. Mín tilvik sanna það.“ Þetta er fáránleg ásökun. Hvers vegna í ósköpunum ætti Morgun- blaðið að „halda sumum höfundum frá umræðunni"?! Blaðið birtir grein- ar um margvísleg efni og með marg- víslegum skoðunum og sjónarmið- um. Dag hvern er Morgunblaðið sönnun fyrir því, að það skiptir engu máli, hvort skoðanir greinahöfunda falla saman við skoðanir blaðsins eða ganga þvert á þær. Greinarnar eru birtar, ef í þeim eru ekki ærumeið- andi ummæli eða dylgjur um annað fólk. Skoðanir greinahöfunda skipta engu máli, þegar mat er lagt á birt- ingu. Þeir mega vera kommúnistar eða fasistar og alit þar á milli, ef því er að skipta. Raunar verður Morgunblaðið fyrir gagnrýni frá fjöl- mörgum lesendum fyrir það að sýna alltof mikið fijálslyndi í birtingu greina. Hitt fer ekki á milli mála, að skrifar óhugsandi er að birta umsvifalaust allar þær fjölmörgu greinar, sem blaðinu berast til birtingar. Ekkert blað I veröldinni getur orðið við slík- um kröfum. Yfirleitt taka greinahöf- undar þessu með skilningi. Þeir eru þó til, sem ganga stundum svo hart fram í óskum um birtingu greina, að verulega reynir á þolinmæði starfsmanna blaðsins. Slík yfírgangs- semi verður þó ekki til þess, að sann- gjörnu mati á því, hvenær greinar eru birtar í blaðinu sé vikið til hliðar. xxx * Iþessu sambandi er sérstök ástæða til að vekja athygli á Bréfum til blaðsins, sem birtast hér á þessari síðu. Hér er um að ræða bréf, sem blaðinu eru send til birtingar undir fullu nafni höfunda en blaðið áskilur sér rétt til að stytta án þess að það komi niður á kjarna þess, sern bréf- ritari vill koma á framfæri. í fjöl- mörgum tilvikum geta menn komið skoðunum sínum á framfæri í mun styttra máli en hér hefur tíðkazt. Með birtingu Bréfa til blaðsins vill Morgunblaðið stuðla að því, að fólk geti komið skoðunum sínum á fram- færi í stuttu máli og átt von á skjót- ari birtingu en um er að ræða varð- andi lengri greinar. Full tilefni er ALDRAÐIR OG LANDAKOTSSPÍTALI

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.