Morgunblaðið - 17.03.1992, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. MARZ 1992
'196, 197, 198, 199 ..
i
wfrt © 1991 Jim Unger/Distributed by Universal Press Syndicate
Vaknaðu, pabbi. Viltu ekki
appelsínudjús ...?
BRÉF TYL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Taimlækningar-kommúnismi
og Sjálfstæðisflokkurinn
Frá Karli Guðlaugssyni:
EFTIR að Hvíta bók ríkisstjórnar-
innar hafði verið kynnt þótti sýnt
að taka átti á „fortíðarvandanum".
Satt og rétt er það að margt mátti
betur fara en því miður hefur margt
af því sem ríkisstjórnin hefur gert
til að leysa vandann einkennst af
þekkingarskorti. Ástæðan er að
mínu mati einföld. í stað þess að
hafa samráð við fagfóik og þá sem
hafa þekkingu á málaflokkum sem
tekið hefur verið á eru hugmynda-
fræðingar og möppudýr ríkisstjóm-
arinnar án faglegrar þekkingar að
búa til sparnaðartillögur. Mörg
dæmi er hægt að nefna og er reynd-
ar efni í aðra grein. Það nægir að
nefna að í menntamálum hefur lítið
verið leitað til starfsfólks skólanna.
Vegna komandi samninga hins op-
inbera við ríkisstarfsmenn hefur lítið
verið rætt við BSRB (einhliða lítils-
virðandi yfirlýsingar í fjölmiðlum). í
heilbrigðismálum hefur lítið samráð
verið haft við starfsfólk á sjúkrahús-
um. í málefnum LÍN hefur lítið sam-
ráð verið haft við nemendur og svona
mætti lengi telja.
Ein af ambögum ríkisstjórnarinn-
ar eru lög sem varða þjónustu tann-
lækna við sjúklinga 6-16 ára. Málið
einkennist af svo mikilli vanþekk-
ingu á forvörnum og tannheilsu, svo
ekki sé minnst á almenn mann-
réttindi, að ástæða er til að skrifa
um það í Morgunblaðið. í nýju lögun-
um er skólabörnum í Reykjavík skylt
að leita tannlæknaþjónustu á ríkis-
reknum tannlæknastofum ef þau
ætla að fá endurgreitt frá hinu opin-
bera! Hér verður ekki lagt mat á
gæði vinnunnar, gæði efnanna, gæði
tækjanna, sem notast er við, svo
ekki sé minnst á rekstrarkostnað.
Hitt þykir mér verra að fá ekki að
ráða hvert ég fer með barnið mitt
þegar ég leita tannlæknaþjónustu.
Síðustu mánuði hafa sumir sjálf-
stæðismenn verið fastir í fortíðar-
hyggju og sumir gengið svo langt
að ljalla um hrun kommúnismans í
austri að jaðrar við þráhyggju. Er
ekki kominn tími til að Sjálfstæðis-
flokkurinn einbeiti sér að því að ryðja
úr vegi kommúnisma nútímans á
íslandi (vonandi ekki framtíðar) og
beiti sér fyrir því að fólk fái frelsi
til að velja á jafnréttisgrundvelli
hvar það njóti þjónustunnar en að
öðrum kosti verði ríkisrekstri á tann-
læknastofum í Reykjavík hætt fyrir
fullt og allt. Ég treysti tannlæknum
Kæru ritstjórar Morgunbiaðsins.
VIÐ undirrituð erum búlgörsk hjón
og höfum búið hér á landi síðustu
tvö árin. Dóttir okkar litla er fædd
hér í Reykjavík.
Fyrir ári birti blað ykkar grein
um okkur fjölskylduna þar sem við
sögðum frá lífi okkar í Búlgaríu og
hér í nýja landinu, og þið þekkið því
vel sögu okkar. Við erum mjögþakk-
lát íslenskum yfirvöldum sem hafa
hjálpað okkur til að aðlagast íslensku
samfélagi.
Ástæðan fyrir því að við skrifum
bréf þetta er heilsa föður okkar
(tengdaföður). Fyrir ári varð hann
fyrir alvarlegu slysi, mjaðmarliður
hans brotnaði er veggur féll á hann.
Skurðlæknar í Búlgaríu settu tvo
nagla í mjöðm hans en því miður
eru þeir ekki rétt staðsettir og hafa
því valdið að annar fótur hans er
styttri. Við sýndum íslenskum lækn-
um röntgenmyndir af mjöðm hans
og skoðun þeirra er sú að hann
muni þurfa á gervilið að halda. Við
höfum heyrt að gerviliður kosti um
kr. 250 þúsund íslenskar krónur, auk
þess sem uppskurðurinn er líka
kostnaðarsamur. Því miður getum
(fagmönnum með þekkingu) miklu
betur en ríkinu til að reka tann-
læknastofur og tölfræðilegar stað-
reyndir frá Akueyri, þar sem fólk
réð því sjálft til hvaða tannlæknis
það leitaði fyrir þessi ólög, sýna að
tannheilsa bama þar er síst verri
en bama sem fara til skólatann-
lækna í Reykjavík.
KARL GUÐLAUGSSON,
tannlæknanemi
Hlyngerði 7 Reykjavík
við ekki stutt föður okkar fjárhags-
lega því við fjölskyldan höfum aðeins
eina fyrirvinnu og borgum háa húsa-
leigu.
I þeirri von að einhveijir íslend-
ingar sjái sér fært að veita okkur
fjárhagslegan stuðning svo við get-
um hjálpað föður okkar, skrifum við
þetta bréf. Faðir okkar og tengda-
faðir sem er aðeins 50 ára gamall
hefur ætíð verið hinn mesti dugnað-
arforkur til vinnu, en getur nú varla
hreyft sig og er því mjög langt niðri.
Við vitum ekki hvort uppskurðir af
þessu tagi em gerðir í Búlgaríu, en
þó að svo væri treystum við skurð-
læknum þar ekki eftir þessi mistök
sem þeim varð á.
Kæru ritsjórar, við yrðum afar
þakklát ef bréf þetta kæmi fyrir
sjónir íslenskra lesenda, og enn
þakklátari ef einhver vildi ljá okkur
lið.
Bankareikningur okkar er 0515-
14-300213 (Tatiana Dimitrova Kt.
120769-2009).
BORISLAV PETKOV
TATIANA DIMITROVA
Staðarseli 8, Reykjavík.
Hjálparbeiðni
Víkveiji skrifar
HÖGNI HREKKVÍSI
Fréttir um, áð hópur ungra
manna, sem búnir vora hnúa-
járnum hafi ráðizt inn í dansskóla
og veitzt þar að starfsmanni með
þeim afleiðingum, að hann var flutt-
ur á sjúkrahús vekja óhug. Hvað
veldur því, að hópur íslenzkra ung-
menna fremur slíkan verknað? Hvar
kemst þetta unga fólk yfir hnúa-
járn? Er þau seld hér? Era þau flutt
inn? Era þau smíðuð hér?
Þetta er orðið annað ísland og
önnur Reykjavík en áður var. Eru
þetta áhrif sjónvarpsmenningarinn-
ar? Spurningar sem þessar verða
stöðugt áleitnari. Reykjavík er að
fá á sig meiri og meiri stórborgar-
brag og sú þróun er á margan hátt
neikvæð.
xxx
Aþessu ári verður Finnur Jóns-
son listmálari 100 ára. Sl.
laugardag opnaði Listasafn Islands
mikla sýningu á verkum hans.
Væntanlega verður sú sýning til
þess, að Islendingar nútímans geri
sér grein fyrir, hve mikill listamað-
ur er hér á ferð. Sá skilningur hef-
ur ekki alltaf verið til staðar. Fyrir
nokkrum árum gaf Almenna bóka-
félagið út bók um Finn Jónsson.
Þar komst Frank Ponzi listfræðing-
ur m.a. svo að orði:
„Ef draga má lærdóm af ævi
listamanna er ferill Finns Jónssonar
sígfilt dæmi. Hann minnir óneitan-
lega á hin fornu sannindi að venju-
lega hljóti brautryðjendur á sviði
lista misskilning, afskiptaleysi og
jafnvel gleymsku að launum fyrir
verk sín... Jafnvel þótt Finnur Jóns-
son hafi seint og um síðir hlotið
uppreisn æru var það ekki fyrr en
tiltölulega nýlega, á síðasta fjórð-
ungi ævi listamannsins, sem fagnar
nú sínu nítugasta og öðru aldurs-
ári, að frumafrekum hans var fyrst
veitt athygli fyrir alvöra og sýndur
skilningur og viðurkenning."
XXX
Og síðar í þessum bókarkafla
segir Frank Ponzi: „Úr því
vitað var, að Finnur Jónsson hafði
verið virkur meðal framúrstefnu-
listamanna í Evrópu á þriðja ára-
tugnum og var auk þess eini ís-
lenzki listamaðurinn, sem hafði
slíka reynslu að baki var honum
árið 1970 boðin þátttaka í alþjóð-
legu Evrópa 25-sýningunni í
Strasbourg. Tvö dæmigerð verk frá
þessu skeiði, Óður til mánans og
Örlagateningurinn, vora sýnd og
vöktu strax mikla hrifningu hjá
gagnrýnendum. í grein frá 25. maí
1970 getur listgagnrýnandi París-
arblaðsins Le Figaro verkanna sér-
staklega og segir þau „í ætt við
verk konstrúktívista, en öllu mann-
úðlegri, eftir íslendinginn Jónsson“,
samhliða því, sem hún getur verka
eftir Kandinsky, Klee og Léger. Nú
mundu menn aftur listamanninn og
orðstír hans hjá Sturm forðum daga
barst söfnum, sýningarsölum og
stofnunum erlendis á ný. Stuttu
síðar komu ógrynnin öll af fyrir-
spurnum og sýningarboðum, auk
þess sem hann hlaut heiðursnafn-
bætur og boð um að gerast heiðurs-
félagi í virtum listaakademíum ...
Heima fyrir kviknaði áhugi á lista-
manninum að nýju ... Arið 1973
hlaut listamaðurinn, þá orðinn 81
árs, heiðurslaun listamanna frá Al-
þingi. Yfirlitssýning á verkum hans
var svo haldin í Listasafni íslands
árið 1976. Sama árið veitti forseti
íslands Iistamanninum fyrir hönd
þjóðarinnar stórriddarakross hinnar
íslenzku fálkaorðu.“
Eins og af þessum orðum má sjá
er það vel þess virði að heimsækja
Listasafn Islands og skoða verk
þessa merka listmálara.