Morgunblaðið - 09.05.1992, Qupperneq 48

48
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 1992
„JConan min þarfd. þ/í ah halcLc^
fyrir skotmarh."
Við g-etum keypt gólfteppi
þegar ég er búinn að selja
golfkylfurnar þínar ...
HOGNI HREKKVISI
„HVERNtG GENGOR AÐ BA0A HÖGNA? "
BEEF HL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Hjálpum öðrum
Frá Einari Ingva Magnússyni:
UM páskana ferðaðist ég mikið
um Norðurland og dvaldi lengi í
hinum víðáttumikla og undurfagra
Skagafirði, þar sem sólin skein á
páskadagsmorgun. Fegurðin var
mikil við Héraðsvötnin við Hegra-
nesið, í miðjum firðinum, eða þá
uppi á fannhvítum tindum, sem
drukku í sig birtu komandi sumar-
sólar. Hugur minn leitaði til hæða,
um leið og ég þakkaði guði fyrir
að fá að vera til, einmitt þarna, á
þessum morgni. Þá varð mér hugs-
að um takmörk mannsins. Líkam-
inn er bæði farartálmi sálarinnar
og farartæki. I vöku erum við
bundin þessum farartæki og kom-
umst fátt án þess. Vitund okkar
berst ýmislegt áreiti í gegnum lík-
amann. Við skynjum hita og kulda
í gegnum húðina, einnig þrýsting
eða mjúkar strokur. Einnig berast
okkur ilmur og bragð, hljóð og sýn
ytri veruleikans, utan við líkam-
ann. Til dæmis sjáum við hið und-
ursamlega ljós sem glæðir allt nýju
lífi, sem lifir, í gegnum augun. Við
skynjun birtu dagsins með augum
hins jarðneska og forgengilega lík-
ama. Með jarðneskum augum
sjáum við hina skínandi sól. Og
við ætlumst til að sjá hið sanna
ljós guðdómsins með þessum aug-
um. Sú tilvera sem við skynjum á
þennan hátt er Iík tilveru hins ný-
fædda barns, sem í heiminn er
borið. Á sama hátt erum við sem
lifum í líkamanum ófædd í dauð-
ann. Hér er skynjun okkar á við
skynjun barns í móðurkviði. Þegar
það fæðist opnast því ný veröld,
og heimurinn stækkar út á við. Á
sama hátt mun okkur opnast nýr
heimur strax við síðasta andvarpið,
þegar sálin heldur inn í nýjan heim.
Ákaflega hollt er að vita þetta á
meðan við lifum hér í heimi, því
með sérhverri breytni sköpum við
okkur framtíð á öðru skéiði, á tím-
um sem á eftir munu koma. Sér-
hvert ónytjumælgi, sérhver haturs-
hugsun, jafnvel hið góða sem við
látum ógert, mun leiða okkur þann
veg, sem við aldrei vildum ganga.
Lífið er útlegðartími og hann verð-
um við að nota vel. Best er hann
notaður til þess að hjálpa öðrum,
leiðbeina skemur komnum mönn-
um, seðja svanga menn og sálir,
hlúa að þeim sem kaldur vindurinn
næðir um, hjúkra særðum, hugga
sorgmædda og gefa þeim vonina
um betra líf í komandi heimi~Til
þess að geta allt þetta í vondum
heimi, grimmum og vægðarlaus-
um, þurfum við eingöngu eitt vopn,
kærleikann. Guð gefur hann, á sinn
margvíslega máta. Verstu óvinir
okkar eru eigingirnin og hrokinn,
sem særa náunga okkar og valda
þeim þjáningum og þrengingum.
Ef við ætlum að stuðla að betri
heimi verðum við að trúa því að
hið góða sigri hið illa og að guð
muni koma því til leiðar sem eigin-
gjörnum mönnum er í nöp við.
Heimur er harður. En oft geta
menn sameinast hér á jörðu til að
byggja upp betri heim á öðru
skeiði. Þessir menn tengjast bönd-
um sem munu sameina þá út yfir
gröf og dauða og búa þeim stað
til eilífs lífs í nýjum heimi, þar sem
réttlæti býr um aldur og ævi.
Kannski er eitt skýrasta dæmið
um þennan hóp kristnir menn um
allan heim.
EINAR INGVI MAGNÚSSON
Heiðargerði 35, Reykjavík
Frábær
þjón-
usta
Frá Kristínu Ólafsdóttur:
MIG langar til að þakka
fyrir frábæra þjónustu til
Utfararstofnunar Kirkju-
garða Reykjavíkur.
Fyrr í vetur varð ég fyrir
því að missa tvo ástvini í
sömu vikunni, og þegar kom
að kistulagningu langaði
mig að leggja þar hönd á.
En vissi ekki hvort það
væri viðeigandi, svo ég
hringdi og fékk alveg yndis-
leg svör, að þetta væri ekk-
ert mál og mætti ég koma
og gera það sem ég vildi.
Þarna var til staðar alveg
frábært starfsfólk sem að-
stoðaði mig við að klæða
og snyrta mína ástvini. Það
skildi vel þessa tilfinningu
að fá að vera með. Þetta
er viðkvæmt mál, sem það
ætti ekki að vera því að
þessu stefnir maður við að
fæðast en enginn talar um.
En þetta er mjög mikil-
vægur þáttur í lífinu og
ætti að vera eðlilegur, og
mætti tala meir um.
Að endingu þakka ég fyr-
ir góðarog hlýlegar móttök-
ur hjá Útfararstofunni.
KRISTÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Hraunbæ 94, Reykjavík.
Víkveiji skrifar
Nýlega hringdi einn af lesend
um Morgunblaðsins af eldri
kynslóðinni í Víkverja dagsins og
lýsti megnri óánægju sinni með
áform ríkisstjórnarinnar um að
skattleggja fjármagnstekjur. Les-
andinn, sem var kona um nírætt,
sagðist hafa lifað tímana tvenna
og nú hefði hún 44 þúsund krónur
á mánuði í tekjur og sér væri
meinað um heimilisuppbót á tekj-
urnar, því að sonur sinn byggi hjá
sér á heimilinu. Hún hefði því
aðeins rúmlega hálfa milljón króna
í árstekjur, en sér hefði um dag-
ana tekist að safna í dulítinn sjóð,
sem hún hefði handbæran í banka,
ef eitthvað kæmi upp á sem ylli
útgjöldum. Hún kvaðst afar óhress
með að ríkisstjórnin ætlaði nú að
skattleggja þær tekjur, sem hún
hefði af þessum fjármunum. Nú
væri svo komið í fyrsta sinn á
ævinni, að hún vissi ekki hvað hún
ætti að kjósa. Að skattlegga ijár-
magnstekjur kvað hún vera í
hæsta máta óréttlátt, því að hún
taldi sig vera búna að greiða tekju-
skatt af þessum fjármunum fyrir
löngu.
XXX
IVíkverjapistli fimmtudaginn 30.
apríl síðastliðinn gerði Víkveiji
að umtalsefni póst, sem seint bær-
ist viðtakanda, og tilefndi tvær
sendingar, sem bárust Morgun-
blaðinu árla dags mánudaginn 27.
apríl, en bréfin voru bæði póstlögð
og stimpluð í pósthúsinu í Ármúla
hinn 22. apríl eða 5 dögum áður
en þau bárust inn á ritstjórnar-
skrifstofur Morgunblaðsins.
Fulltrúar póstsins í Reykjavík
hafa nú gert athugasemdir við
fyrrgreinan Víkveijapistil og
komu m.a. á ritstjórn blaðsins til
þess að skoða umrædd bréf. Þá
kom í ljós, að bréfin eru bæði með
utanáskriftinni „Morgunblaðið,
Aðalstræti 6, 101 Reykjavík“, sem
er hárrétt heimilisfang blaðsins,
en Morgunblaðið hefur einnig ann-
að heimilisfang, sem er Pósthólf
1555, 121 Reykjavík. Fulltrúar
póstsins fullyrða, að hefði póst-
númerið verið 121, hefði bréfið
borizt mun fyrr til blaðsins, því
að yfirleitt væri póstur ekki borinn
út til pósthólfseigenda.
í annan stað segja þeir að seink-
unin á bréfinum sé m.a. vegna
þess að bréfín eru bæði póstlögð
daginn fyrir sumardaginn fyrsta,
sem sé frídagur og því er ekki
lesið úr þeim fyrr en á föstudegin-
um. Þá er fyrst litið á póstnúmer-
in og flokkun fer eftir þeim. Þar
sem ekki var um númer 121 að
ræða hafa bréfin fyrst farið í póst-
útburðarkanalinn ef svo má að
orði komast og það er því ekki
fyrr en síðar, að uppgötvazt að
bréfið átti að fara í pósthólfa-
dreifinguna. Þetta tefur því fyrir
bréfinu um að minnsta kosti hálfan
dag. Loks mun bréfið svo hafa
komizt í pósthólf Morgunblaðsins,
kannski seint á föstudag og ef til
vill eftir að sendill blaðsins hefur
sótt póstinn í hólfið, en það gerir
hann alltaf daglega, tvisvar á dag.
Þegar strax að’ morgni og aftur
rétt fyrir klukkan 17. Allar líkur
eru því á að hann hafi verið nýbú-
inn að tæma hólfið, þegar bréfin
höfnuðu í pósthólfinu. Þau skiluðu
sér því ekki fyrr en um klukkan
09 á mánudagsmorgun, er send-
illinn tæmdi hólfið.
Ferill þessara tveggja bréfa
sýnir því og sannar hve mikilvægt
er fyrir sendendur bréfa að hafa
utanáskrift þeirra kórrétta og liggi
mönnum á að bréf skili sér á sem
skemmztum tíma þarf að huga vel
að því hvaða póstnúmer er valið.
Sem dæmi nefndu þeir að sé
heimilisfang í jaðri póstumdæmis
eins og t.d. Fálkagata, sem hefur
póstnúmer 107, en algengt mun
vera að villzt sé á umdæmi 101,
getur það skipt sköpum um send-
ingartíma bréfsins, því að sé valið
póstnúmer 101 á Fálkagötu, fer
bréfið aftur til baka í pósthús og
er sínan send í umdæmi 107 og
tvöfaldast þá eðlilegur senditími
bréfsins. Handan Suðurgötunnar,
rétt við Fálkagötuna er póstsvæði
101.