Morgunblaðið - 09.08.1992, Blaðsíða 22

22 C
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFÍMIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 1992
ÆSKUMYNDIN...
ERAF ÚLFARIJÓNSSYNI, ÍSLANDSMEISTARA í GOLFI

UR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
HOGVÆROG
HUÓÐLÁTUR
„Hann var sem krakki alveg eins og hann er í
dag, afskaplega yfirvegaður strákur, hógvær og
hljóðlátur. Hann lætur lítið yfir sér, en er bæði
skynsamur og greindur piltur og var mjög bráð-
þroska í íþróttinni. Það er ekki til neitt sem
heitir mont í honum þrátt fyrir velgengni og
yfirlýsingagleðin er engin, hvorki fyrir né eftir
mót. Hann lætur verkin tala,“ segir Hörður Árna-
son um félaga sinn Úlfar Jónsson, sem haldið
hefur Islandsmeistaratitlinum í golfi fjögur und-
anfarin ár, en þeir Hörður og Úlfar voru ekki
háir i loftinu þegar þeir kynntust á golfvellinum
hjá Golfklúbbnum Keili í Hafnarfirði.
Ulfar eða TJlli, eins og félagam-
ir gjaman kalla hann, fædd-
ist í Hafnarfirði þann 25. ágúst
árið 1968 og ólst upp á Holtinu,
nánar tiltekið á Birkihvammi 5.
Hann á þijár eldri systur og for-
eldramir em Jón Halldórsson,
starfsmaður á Keflavíkurflugvelli
og Ragnhildur Jónsdóttir. Eftir
Víðistaðaskólann lá leiðin í Flens-
borg og undanfarin fimm ár hefur
Úlfar stundað háskólanám í mark-
aðsfræðum í Layette í Louisiana-
fylki í Bandaríkjunum og jafn-
framt æft golf af kappi og keppt
ytra með skólaliðinu. Úlfar lýkur
náminu að ári liðnu og segir fram-
tíðina alls óráðna. Annaðhvort fari
hann í meira nám eða í atvinnu-
mennsku í golfí. I sumar starfar
hann hjá Golfklúbbnum Keili.
Áhugamálin hafa alltaf snúist
um íþróttir og aftur íþróttir, körfu-
bolta, badminton og síðast en ekki
síst golfið. „Það má segja að pabbi
hafi kveikt hjá mér golfáhugann.
Maður byijaði á því að fara á völl-
inn með honum til þess að draga.
Fljótlega fór ég að spila og tíu ára
gamall var maður kominn á bóla-
kaf í golfið sjálfur. Síðan hefur
maður verið á vellinum," segir
Úlfar.
íslandsmeistarinn í golfi, Úlfar
Jónsson, tók ekki í mál að draga
fyrir aðra en meistaraflokks-
mennina þegar hann fyrst fór
að mæta á völlinn.
„Hann var rólegur og ægilega
feiminn í æsku, meira að segja
dálítið inni í sér. Það fór því ekki
mikið fyrir prakkarastrikunum.
Systur hans sögðu reyndar að
hann hefði verið með einhver
strákapör í skólanum sem mér
skilst að hafi falist í því að stríða
stelpunum. Svo fór hann náttúru-
lega alveg í kerfi yfir því að ég
skyldi frétta af þessu,“ segir
Ragnhildur móðir Úlfars og bætir
við að ákveðni hefði alltaf fylgt
syni sínum. „Ef hann tók eitthvað
í sig linnti hann ekki látunum fyrr
en yfir lauk. Og ég man þegar
hann var að byija að mæta á völl-
inn, voru hinir og þessir að biðja
pilt að draga fyrir sig. Hann tók
ekki í mál að draga fyrir aðra en
meistaraflokksmennina. Síðan
hefur golfvöllurinn verið hans ann-
að heimili."
R4ÐHÚS
VIÐ TJÖRNINA
Hugmyndir um að reisa ráðhús
við Tjörnina í Reykjavík eru
ekki nýjar af nálinni þótt þeim hafi
ekki verið hrint í framkvæmt fyrr
en með byggingu þess ráðhúss, sem
nú er þar risið. Á fundi borgarráðs
Reykjavíkur hinn 10. janúar 1964
var einróma samþykkt til-
laga ráðhúsnefndar um að
ráðhús Reykjavíkur skyldi
byggt samkvæmt fram-
lögðum teikningum í
norðurenda Tjarnarinnar.
Gert var ráð fyrír tveggja
hæða byggingu að grunni
til, en með sex hæða há-
hýsi eða alls átta hæðir og átti rúm-
mál hússins að vera 28 þúsund rúm-
metrar að viðbættum kjallara. Út-
veggir áttu að vera úr steinsteypu,
málmi og gleri, en útveggir turnsins
léttbyggðir og efsta hæðin að mestu
úr gleri. Fyrir norðan húsið var
gert ráð fyrir steinlögðu torgi og
einnig var gert ráð fyrir að Iðnó
og • Búnaðarfélagshúsið myndu
hverfa þegar byggingin yrði tekin
í notkun. Ráðhúsið var teiknað af
nefnd arkitekta sem í sátu Einar
Sveinsson, Gísli Halldórsson, Gunn-
ar Ólafsson, Halldór H. Jónsson,
Sigurður Guðmundsson og Sigvaldi
Thordarson, en tveir þeirra, Gunnar
og Sigurður, voru látnir þegar hug-
myndir nefndarinnar voru kynntar.
Miklar umræður og deilur urðu um
staðarval hússins, eins og
síðar varð, og náðu þær
umræður inn í sali Alþing-
is. Andmælendur staðar-
valsins töldu ráðhúsið ann-
ars vegar skerða Tjörnina
stórlega og hins vegar að
svo mikil bygging myndi
bera hinar eldri byggingar
miðbæjarins, svo sem Alþingishúsið
og Dómkirkjuna, algerlega ofurliði.
Ekki er unnt að rekja þessar um-
ræður nánar hér, en ekkert varð
af byggingu hússins í þetta sinn
svo sem menn vita. Ráðhús Reyk-
víkinga er engu að síður risið á
svipuðum stað og skal hér ekki lagt
mat á það hvort húsið er fallegra,
líkanið frá árinu 1964 eða Ráðhús-
ið sem nú er risið. í þeim efnum
er best að hver dæmi fyrir sig.

Á þessu líkani, þar sem Lækjargata er næst á myndinni, er búið að
fjarlægja gömul hús, svo sem Iðnó og Búnaðarfélagshúsið.
SVEITIN MÍN____
ERU DALIRNIR
HVENÆR...
KOM GÚMMÍ TIL SÖGUNNAR ?
Hvammur í Dölum, landnámsjörð
Auðar djúpúðgu.
Ásgeir Bjarnason fyrrverandi
þingmaður hefur alltaf átt heima
á Ásgarði, ættaróðali sínu í Dala-
héraði, og segir aðeins frá sinni
sveit.
Dalahérað er sögufræg sveit. Hér
lifðu frægustu konur í fomöld.
Frumbygginn okkar, Auður djúp-
úðga, og Guðrún Ósvífursdóttir.
Báðar vitrar konur. Og Guðrún þetta
glæsimenni, sem hefur gengið í aug-
un á oss piltum.
í firðinum beint niður undan bæn-
um er Ásgarðsstapi, einskonar
Helgafell okkar Dalamanna eða
óskastapi.
En merkasta kennileiti hér er trú-
lega Krosshólaborg Auðar djúpúðgu.
Kross var reistur þar til minningar
um hana sumarið 1965. Staðir sem
tengjast Guðrúnu eru t.d. Svínadalur
þar sem Kjartan var veginn.
Margt er fagurt að sjá, einkum
ef ekið er út fyrir Strandir og um
Saurbæ. Þar er útsýni vítt um
Breiðafjarðareyjar og alla Ieið út í
Skor. Óg byggð víða fögur bæði til
fjalls og fjöru.
Hér gæti verið blómleg byggð, ef
fólk fengi að halda sínum hlut í
framleiðslu. Alltaf er einhver hreyf-
ing, fólk eldist og ekki þægilegt að
taka við, þó það vilji.
Og nú horfír fram á dekkri fram-
tíð, fækkandi bústofn og minnkandi
tekjur. Sjórinn í Hvammsfírði gefur
ekkert í aðra hönd. Frekar í Gils-
fírði að hægt sé að ná í þang og
þara, á meðan Þörungaverksmiðjan
er starfrækt að Reykhólum.
Ég vonast til að Dalahérað og
Iandsbyggðin megi eiga bjartari tíð
en maður eygir í augnablikinu."
Gúmmí-
flöskur
Azteka
GÚMMÍ var í fyrstu aðeins
þekkt meðal indíána í Mið- og
Suður-Ameríku. Þeir nýttu saf-
ann úr stofni paragúmmítrjána
til að vinna hráefni til að sníða
skósóla og búa til drykkjarílát,
t.d. flöskur. Fyrstu kynni Evr-
ópumanna af gúmmíi áttu sér
liklega stað i byrjun sextándu
aldar, því minnst er á litla
gúmmíbolta sem Aztekabörn
léku sér með, í ritum Spánverja
á ferð um Nýja heiminn. Skopp-
geta þessara bolta þótti aðdáun-
arverð.
að leið hins vegar langur tími
þar til Evrópumenn fundu
eitthvað notagildi í þessu efni. Árið
1770 kom gúmmíið fyrir augu Jos-
ephs Priestleys, ensks vísinda-
manns, sem skrifaði hjá sér að efn-
ið væri „einstaklega vel hæft til
að þurrka blýantsstrik af blaði“.
Arið 1823 bjó Skotinn Charles
Macintosh til regnkápu sem hafði
gúmmí á milli tveggja baðmullar-
efna og átti hún að vera vatnsheld.
Paragúmmítré er ræktað
vegna mjólkursafans, sem
gúmmí er unnið úr.
Ýmis vandkvæði fylgdu þó þessari
regnkápu, því hún lak þar sem
saumarnir voru og í heitu veðri
rann gúmmíið til. Árið 1827 fann
Bretinn Thomas Hancock upp
gúmmíteygjuna og kviknaði hug-
mynd hans út frá áðurnefndum
drykkjarílátum indíánanna.
Það var hins vegar ekki fyrr en
1839 að Charles Goodyear fann
upp vúlkaníseringuna svokölluðu
en hún byggir á því að herða gúmmí
og gera það fjaðurmagnaðra, með
blöndun við brennisteinssambönd.
Hann kynnti uppgötvun sína árið
1844. Þar með var lagður grunnur
að almennri gúmmínotkun en í dag
skiptist gúmmí í þijá meginflokka;
náttúrulegt gúmmí sem unnið er
úr gúmmítijám, endurunnið gúmmí
og gervi-gúmmí sem er framleitt
eftir efnauppskriftum.