Morgunblaðið - 23.08.1992, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ FOLK I FRETTUM SUNNUDAGUR 23. ÁGÚST 1992
VEGGFÓÐUR
Allt hægt ef
viljinner
fyrir hendi
Jóhann Sigmarsson eða Jonni, eins og vinir hans kalla hann,
er einn aðstandenda kvikmyndarinnar „Veggfóður" sem sýnd
er þessa dagana í kvikmyndahúsum borgarinnar. Hann segir
að viðtökur áhbrfenda á frumsýningu kvikmyndarinnar, hafi
komið sér mjög á óvart og að frumsýningin hafi verið stærsta
stund lífs sín. Jóhann er ekki menntaður í kvikmyndagerð, en
hefur fengist litillega við myndlist.
Fólk í fréttum spjallaði
stuttlega við Jóhann
á dögunum, og
grennslaði meðal annars
fyrir um uppvaxtarár
hans. „Ég man fyrst efir
mér þriggja ára gömlum
að mála tómar vínflöskur
heima í Laugamesinu,
blandaði þá saman
mörgum litum og sullaði
mikið. Átján ára gamall
flutti ég að heiman og
bjó í tvo mánuði í gömlum
Dodge Omni, hallaði bara
sætunum aftur og hafði
það gott. Maður var
ósköp trylltur á
unglingsárunum. “
Jóhann kveðst hafa búið
við fijálsræði í æsku sinni
og vill reyna að viðhalda
því frelsi. Hann fór að
vinna við kvikmyndagerð
eftir grunnskóla,
aðstoðaði t.d. við tökur
og klippingar hjá
kvikmyndafyrirtækinu'
Plús film, ásamt því að
sinna hugðarefnum
sínum í skemmtanalífinu
og málaði einnig töluvert.
„Eg hætti hjá Plús film
og Sveinn M. Sveinsson,
einn forráðarmanna
fyrirtækisins, hvatti mig
til að skrifa.
Geirfinnsmálið hafði djúp
áhrif á mig, og mig
langaði til að skrifa
kvikmyndahandrit um
þetta fræga sakamál.
Morgunblaðið/Kristinn Ingvarsson
Handritshöfundurinn Jóhann Sigmarsson situr hér við nokkur málverka sinna.
Síðar missti ég áhugann,
því of mörgum
spurningum varðandi það
er ósvarað. En ég hófst
þegar handa um að skrifa
annað handrit, og það
varð með tíð og tíma að
handriti „Veggfóðurs“.
Eftir að hafa farið í
ferðalag um Evrópu
ásamt vini mínum og
samstarfsmanni Júlíusi
Kemp, hafði ég hug á að
komast í listaskóla í
Brussel, en leist ekki á
aðstæður og dreif mig
heim á klakann aftur.
Heim kominn sat ég á
kaffihúsum miðbæjarins
um veturinn, og skrifaði
og málaði þess á milli,
ásamt því að vinna alla
þá íhlaupavinnu sem
gafst.“
Jóhanns er tuttugu og
þriggja ára gamall, og
segist hafa mikla trú á
kynslóðinni sem hann
tilheyrir vegna þeirrar
grósku og sjálfstrausts
sem einkennir
hana.„Ungt fólk er að
stofna til eigin
listahátíða, semjatónlist,
skrifa og gera bíómyndir.
Ungt fólk er
uppreisnargjarnt á vissan
hátt, en þessi kynslóð er
komin til að vera.“ Hann
telur kvikmyndina
„Veggfóður", en hann
skrifar handritið ásamt
Júlíusi Kemp leikstjóra,
heyra til þessara
tilhneiginga og segir að
hún sé hálfgerð uppreisn
gegn eldri
kvikmyndagerð í Iandinu.
„Þegar við fórum út í
gerð „Veggfóðurs“ áttum
við næga trú en litla
peninga. Trúin á myndina
og fólkið sem aðstoðaði
okkur gerði þetta
mögulegt. Allt er hægt
ef viljinn er fyrir hendi,
ásamt þolinmæði og
dirfsku. Maður á að gera
það sem maður vill gera,
og vera trúr eigin
sannfæringu. Þó
kröfurnar séu miklar, hef
ég reynt að temja mér
þessar einföldu lífsreglur.
Það er núið sem gildir og
maður skapar framtíðina
sjálfur."
OÞRIF
Sóðalegasta
húsmóðir í heimi
Bandaríska húsmóðirin Gertrude
Berger lítur út eins og umrenning-
ur og lyktar eins og svín. Hún er
einn af mestu og verstu sóðum
Bandarikjanna og er þó miklu til
jafnað. Gertrude hefur ekki komið
nálægt þrifum á heimili sínu í 30
ár og það sem verra er, hún hefur
heldur ekki þrifið sig allan þennan
tima. Þrátt fyrir þetta er Gertrude
gift, þó ekki hamingjusamlega.
Astæða þess að Gertrude hefur
ekki handleikið vatn og sápu
í 30 ár er að hennar sögn níska
eiginmannsins, Richards, sem er
vel metinn læknir. Þau hjónin búa
í stærðar húsi í fínu hverfi í Wic-
hita í Bandaríkjunum og eiga
fjögur börn. Gertrude fannst því
engin ofrausn að eiginmaðurinn
réði húshjálp svo að húsmóðirin
gæti um frjálst höfuð strokið í
stað þess að standa daginn út
og inn í bleyjuþvotti og matseld.
Richard þótti kona sín hins vegar
ekki of góð til að annast heim-
ilið og neitaði. Niðurstaðan var
sú að Gertrude fór í verkfall og
hætti að þrífa sig og heimili sitt.
„Svona hefur ástandið nú verið
í þijá áratugi og svona verður
það þar til ég fæ húshjálp,“ seg-
ir Gertrude sem nú er 55 ára.
Gertrude viðurkennir að útlit sitt
sé ekki upp á marga físka og að
lyktin sé ekki til að hrópa húrra fyr-
ir. Þrátt fyrir það bregst hún ævin-
lega hin versta við þegar
meðlimir gefa í skyn að
ef til vill helst til langt. Þar
bömum og eiginmanni hugnast ekki
sóðaskapurinn, hefur fjölskyldan
reynt að halda heimilinu hreinu eftir
fremsta megni en eiginmaðurinn
hefur hreint ekki hug á að gefa eftir
í deilu þeirra hjóna. Telur hann að
það væri hið sama og að verðlauna
konu sína fyrir að vera svo einstak-
lega ósamvinnuþýð. „Konan mín
vinnur ekki úti. Hún hefur rúman
tíma til að taka til í húsinu. Vilji hún
líta út eins og róni, er það hennar
mál. Það skaðar aðeins hana sjálfa."