Morgunblaðið - 13.10.1992, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. OKTÓBER 1992
--------:------i--------------------------
Sigríður Sigurðar
dóttir - Minning
Fædd 23. apríl 1903
I)áin 4. október 1992
Ég hef augu mín til íjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá Drottni,
skapara himins og jarðar.
Hann mun eigi láta fót þinn skriðna,
vörður þinn blundar ekki. •
Þegar ég les þennan fyrri hluta
sálmsins númer 121 í Sálmunum
dettur mér í hug að vörður minn
hafí eigi blundað þegar hún móðir
mín, sem við kveðjum í dag, kom
til mín til Svíþjóðar í nóvember
1968. Ég þurfti á hjálp hennar að
halda til þess að hugsa um heimili
mitt og ungan son minn vegna veik-
inda minna. Sú hjálp var ómetanleg
sem hún innti af höndum þessa
mánuði sem hún var hjá okkur. Hún
hafði alltaf hetja verið. Og þar sem
mér fannst ég ekki geta heimsótt
hana nógu oft eftir að hún kom á
Sólvang og aldrei þakkað henni
nógsamlega fyrir mig, get ég verið
þakklát fyrir það að fyrst það vildi
svo tii að ég var hjá henni þegar
hún kvaddi þennan heim, fínnst
mér ég hafa fengið að endurgjalda
henni lítið brot af því sem hún gerði
fyrir mig og bömin mín. Friður sé
með henni. Blessuð sé minning
hennar.
Aldís.
Hinn 4. þ.m. andaðist mágkona
mín, Sigríður Sigurðardóttir, á elli-
og hjúkrunarheimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði. Hún var fædd í Riftúni
í Ölfusi 23. apríl 1903 og var því
orðin tæplega níræð. Foreldrar
hennar voru hjónin Pálína Guð-
mundsdóttir og Sigurður Bjama-
son, er,þar bjuggu allan sinn bú-
skap og eignuðust fjölda bama.
Sigríður ólst þar upp f stómm hópi
systkina á smáu býli, þar sem lítil
framtíð beið hennar. Fátækar al-
þýðustúlkur áttu á þeim áram tak-
markaðan kost á skólagöngu. Það
varð því fangaráð Sigríðar eins og
fleiri ungra kvenna að halda til
Reylq'avíkur og læra fatasaum og
afla sér þannig nokkurrar verk-
menntunar. Nú vildi svo heppilega
til, að föðursystir hennar rak
saumastofu hér í bænum, og með
t
Faðir okkar,
MAGNÚS ÞÓRÐARSON
framkvæmdastjóri,
Hávallagötu 42,
lóst að morgni 12. október.
Guðrún, Andrés og Kjartan Magnúsarbörn.
t
Ástkæreiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
SÓLRÚN ANNA JÓNSDÓTTIR,
Breiðagerði 15,
lést í Landspítalanum 11. október.
Ólafur H. Guðbjartsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t Systir mín,
HALLDÓRA HALLDÓRSDÓTTIR,
frá Skálavík,
lést 9. október á elliheimilinu Grund. Fyrir hönd ættingja. Björn Halldórsson.
t
Eiginkona mfn, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
STEFANtA ERLINGSDÓTTIR EYJÓLFSSON,
lést 2. október 1992 í Vancouver, Kanada.
Guðmundur Eyjólfsson,
Soffia Gisladóttir Moore,
Haukur Gislason,
Hanna Samúelsdóttir
og barnabörn.
því að hjálpa henni við heimilisstörf-
in létti nokkuð kostnað á náms-
brautinni, þótt ekki yrði hún ýkja
löng, og við tækjum vistir á heimil-
um hér í bænum. Vinnukonustaðan
þótt raunar enginn virðingarsess
en á myndarheimilum sáu ungar
stúlkur margt fyrir sér, sem kom
þeim síðar að góðu haldi þegar þær
gerðust sjálfar húsmæður.
Á heimli frænkunnar, sem hafði
matsölu sér til búdrýginda, kom
haustið 1926 ungur kennaraskóla-
nemi, Ragnar Þorsteinsson frá
Eskifirði. Dró brátt saman með
þeim Sigríði, og þegar hann hafði
lokið námi gengu þau í hjónaband
árið 1928 og fluttust til Eskifjarð-
ar. Ragnar hóf þar kennslu við
unglingaskóla, jafnframt því sem
hann fékkst við einkakennslu. Árið
1929 fluttust þau hjón til Reyðar-
fjarðar þar sem Ragnar kenndi
næstu tvö árin. En 1931 var hann
skipaður kennari við bama- og
unglingaskóla Eskifjarðar, og áttu
þau þar heima til 1967, er Ragnar
lét af störfum og flutti til Reykja-
víkur. Keyptu þau lítið hús við
Sogaveg, þar sem þau nutu efri
áranna í skjóli bama sinna, sem öll
vora komin þangað á undan þeim.
Þeim hjónum varð fímm bama
auðið. Eitt þeirra, Pál Inga, misstu
þau rúmlega eins árs gamlan. Önn-
ur böm þeirra era: Baldur Sigþór
menntaskólakennari, kvæntur Þór-
eyju Kolbeins yfírkennara; Gyða
Rannveig, leiklistarfulltrúi hjá Rík-
isútvarpinu, gift Áma Steinssyni
deildarstjóra hjá Eimskipafélagi ís-
lands; Aldís, húsmóðir í Reykjavík;
Nanna, hárgreiðslukona í Reykja-
vík, gift Ragnari Aðalsteini Sig-
urðssyni bakarameistara. Barna-
bömin era 10 talsins og barna-
bamabömin 6.
Sigríður naut góðrar heilsu þar
til fyrir fímm áram að hún þurfti
að gangast undir fjórar skurðáð-
gerðir á einu ári. Þær reyndust
þreki hennar ofraun. Aldurinn var
orðinn hár, hún var tæplega hálfní-
ræð, og þrekið lét undan. Heilsunni
hrakaði ört og síðustu tvö árin
dvaldist hún í Hjúkranarheimilinu
Sólvangi. Þar naut hún góðrar
umönnunar starfsfólksins, meðan
henni hvarf heimurinn og þoka
óminnisins seig yfír, og þar lést hún
södd lífdaga sunnudaginn 4. októ-
ber.
Æviferill Sigríðar markaðist ekki
af neinum stórræðum. Hún var ein
í hópi þeirra fjölmörgu kvenna sem
vinna ævistarf sitt hljóðlátlega inn-
an veggja heimilisins, hlúa að
manni sínum og börnum og verja
óskertu viti og orku þeim til velfam-
aðar, en hverfa sjálfar inn í skugg-
ann að baki. í gengi þeirra eða
gengileysi birtist veralegur hluti af
árangri ævistarfsins. Kynni mín af
Sigríði vora aldrei mjög náin, en
þannig kom hún mér fyrir sjónir
þegar fundum okkar bar saman.
Öldraðum eiginmanni hennar og
bömum sendum við Sigrún innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Haraldur Sigurðsson.
Sumarið líður. Ævin eitt sinn dvín,
þá enginn getur minnsta fingri bifað.
Um eilífð varir æskugleði mín
og ást. Eg fagna því að hafa lifað.
(Þóroddur Guðmundsson)
Hún amma er dáin. Alla tíð var
hún sterk og þrautseig. Síðustu ár
ævi hennar reyndu þó meira á þol
hennar en nokkra sinni fyrr. Eftir
langa og atorkusama ævi fór heilsu
hennar að hraka. Hver sjúkdómur-
inn rak annan og eftir langa legu
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengda
faðir og afi,
GUÐMUNDUR ÞÓR JÓNSSON,
Melteig 20,
Keflavík,
lést á heimili sfnu að kvöldi 10. október.
Elfn Ingólfsdóttir,
Signý Guðmundsdóttir, Hólmar T ryggvason,
Stefán Hólm Guðmundsson, Guðmunda R. Birgisdóttir,
Ragnhildur L. Guömundsdóttir, Rögnvaldur H. Helgason,
Guðný Guðmundsdóttir, Róbert Ingimundarson,
Þóra O. Guðmundsdóttir, Ægir Ólafsson
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR INGIMUNDARSON
fyrrverandi kaupmaður,
Lynghaga 10,
andaðist föstudaginn 9. október á öldr-
unardeild Landspítalans.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 16. október kl. 15.00.
Katrín R. Magnúsdóttir,
Grétar Ó. Guðmundsson, Erla S. Kristjánsdóttir,
Inga H. Guðmundsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Jón M. Björgvinsson, Signý Guðmundsdóttir,
Hannes Björgvinsson
og barnabörn.
GRÁSTEINN
B L Á G R Ý T I , L I P A B I T
GABBRÓ.MARMARI
SS S.HELGASON HF STEINSMKUA
SKEMMUVEGI 48 KÓPAVOGI SÍMI: 91 76677
hlaut hún loks hvíld hinn 4. október
sl. á Sólvangi í Hafnarfirði. Þá var
hún 89 ára gömul.
Sigríður Sigurðardóttir fæddist
23. apríl 1903. Hún var dóttir hjón-
anna Sigurðar Bjamasonar bónda
í Riftúni í Ölfushreppi og Pálínu
Guðmundsdóttur konu hans. Sem
ung stúlka fór amma til Reykjavík-
ur að læra fatasaum. Þar kynntist
hún Ragnari Þorsteinssyni, afa okk-
ar, sem þá stundaði nám í Kennara-
skóla íslands. Frá Reykjavík lá leið
afa og ömmu til Eskifjarðar. Þar
var afí kennari í bama- og ungl-
ingaskólanum en amma rak heimili
þeirra af miklum skörangsskap.
Þau eignuðust fímm böm og kom-
ust fjögur þeirra til fullorðinsára,
Baldur Sigþór, faðir okkar, Gyða
Rannveig, Áldís Þuríður og Nanna.
Við systkinin kynntumst ömmu
eftir að þau fluttu frá Eskifírði til
Reykjavíkur 1967. Við nutum þess
að afi og amma fluttu í nágrenni
okkar því að til þeirra var alltaf
gaman að koma. Lestrarhestamir
gátu rótast um á háaloftinu og
fundið gamlar og spennandi bækur
og ærslabelgirnir hömuðust í fót-
bolta úi í garði eða hjóluðu á hlað-
inu. Alltaf hafði amma upp á nóg
að bjóða fyrir uppátektarsöm
bamaböm. Hvar annars staðar var
hægt að öðlast þá ógleymanlegu
reynslu að gista í eldgömlu tjaldi
með engum botni? Gott var þó að
taka hlé á ærslunum með því að
hola sér niður í litla eldhúsinu og
þiggja veitingar sem enginn annar
kunni að framreiða. Það er sér-
kennilegt til þess að hugsa að aldrei
framar eigum við eftir að bragða
brúntertuna og vanilluhringina
hennar ömmu — svo að ekki sé
minnst á loftkökumar eða kleinum-
ar sem kleinumar hennar mömmu
okkar komust ekki í hálfkvisti við!
Elsku afí. Hún amma lifði lífínu
hnarreist, var mikiil skörangur og
leit tilverana glettnum augum.
Slíka ömmu eram við þakklát fyrir
að hafa átt. Bömin okkar og lang-
afabömin þín höfðu stutt kynni af
ömmu en þau kynni vora sterk.
Minningin um hana lifir í hugum
okkar allra. Við vottum þér innilega
samúð okkar.
Ragnar, Heiður,
Lára og Halldór.
ERFIDRYKKJUR
Perlan á Öskjuhlíð
p e r l a n sími 620200