Morgunblaðið - 08.11.1992, Page 26

Morgunblaðið - 08.11.1992, Page 26
26 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1992 É* I MORGUNBLAÐlÐ SUNNUDAGUR 8. NÓVEMBER 1992 27 Útgefandi Framkvæmdastjóri Ritstjórar Fulltrúar ritstjóra Fréttastjórar Ritstjórnarfulltrúi Árvakur h.f., Reykjavík Haraldur Sveinsson. Matthías Johannessen, Styrmir.Qunnarsson. Þorbjörn Guðmundsson, Björn Jóhannsson, Árni Jörgensen. Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson, Ágúst Ingi Jónsson. Björn Vignir Sigurpálsson. Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal- stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar- gjald 1200 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 110 kr. eintakið. Jafnrétti til atvinnu- leysisbóta Af 1.760 skráðum atvinnu- lausum í Reykjavík um síðustu mánaðamót voru um 100 sem ekki áttu rétt til at- vinnuleysisbóta. Líklegt er að atvinnulausir án bótaréttar séu mun fleiri, enda bótarétturinn helzti hvati skráningar. Þannig benda rannsóknir Lilju Móses- dóttur hagfræðings til þess að raunverulegt atvinnuleysi hér á landi sé umtalsvert meira en skráð atvinnuleysi. Fólk sem kýs að standa utan stéttarfélaga nýtur ekki bóta- réttar í atvinnuleysi. Sama máli gegnir um fólk sem af ýmsum ástæðum starfar sem undir- verktakar, þótt um sé ræða hlið- stæð störf og víðast eru unnin í launavinnu. Þetta á einnig við um skólafólk, heimavinnandi fólk í leit að atvinnu og nýliða á vinnumarkaði, sem ekki geta reitt fram tilskilinn vinnu- stundafjölda. Loks ber að nefna þá sem sæta langvarandi at- vinnuleysi, en bætur falla niður í þijá mánuði þegar atvinnulaus karl eða kona hefur þegið bætur í 12 mánuði, þótt um áframhald- andi atvinnuleysi sé að ræða. Atvinnuleysistryggingasjóð- ur er m.a. fjármagnaður með hluta af tryggingagjaldi, sem ríkið innheimtir af öllum launum sem greidd eru í landinu, burt- séð frá því hvort viðkomandi eru í stéttarfélagi. Að auki greiðir ríkissjóður árlega til sjóðsins af almennum skattgreiðslum. Sjóðurinn sækir því tekjur til allra launþega jafnt, þótt hann mismuni þeim í bótarétti. Sérfræðinganefnd á vegum Evrópuráðsins hefur ítrekað gert athugasemdir við þau ákvæði laga hér á landi sem tengja rétt manna til atvinnu- leysisbóta við aðild að stéttarfé- lagi. Telur nefndin að ákvæðin brjóti í bága við anda og bók- staf 5. greinar félagsmálasátt- mála Evrópu, en ísland hefur undirgengist skuldbindingar gagnvart þeirri grein sáttmál- ans, þótt svo sé ekki um allar greinar hans. Það er grundvallaratriði í hugum flestra að allir eigi að vera jafnir gagnvart lögum landsins, það er þeim réttindum og skyldum sem lögin færa þeim í fang. Á þetta grundvallaratriði skortir þegar atvinnuleysisbæt- ur eiga í hlut. í þeim efnum er fólki mismunað. Það er með öllu óviðunandi. Það á ekki að gera illt verra með misrétti af þessu tagi í vaxandi atvinnuleysi. Geir H. Haarde, formaður þingflokks sjálfstæðismanna, flutti frumvarp á þingi fýrir tveimur árum, sem fól í sér jafn- stöðu fólks til atvinnuleysisbóta. Það náði því miður ekki fram að ganga. Löggjafinn ætti að sjá sóma sinnd að færa þessi mál til betri vegar. Það eru engin haldbær rök til fyrir áframhaldandi misrétti fólks til atvinnuleysisbóta. 6FEGURÐIN ER EIN- • ari Benediktssyni of- arlega í huga þótt hún hafi ekki jafnmiklu hlutverki að gegna í skáldskap hans og Jónasar sem talaði um hana einsog hún væri fléttuð inní fegurðin var Einari samt áleit- grípur mig, himinheið, segir Asbyrgi og lýkur kvæðinu á HELGI spjall trúatjátningu hans. En ið yrkisefni: Náttúran hann í Sumarmorgni í þessu erindi: Volduga fegurð, ó, feðra jörð, fölleit, með smábam á armi, elski þig sveinar hjá hverri hjörð, helgist þér menn við hvem einasta fjörð. Frjáls skaltu vefja vor bein að barmi, brosa með sól yfir hvarmi. Og í Stjömunni talar Einar Benediktsson jafnvel um „almáttka fegurð" og minnir á sinn hátt á afstöðu Jónasar — og þá ekkisíður Keats. Enginn skyldi ætla að víðmenntað stórskáld einsog Einar Benediktsson sæki ekki föng sín í heimsbókmenntir rómantísku skáldanna, við sjáum jafnvel áhrif frá Heine í orðum einsog stjörnuauga í Sunnu og Undir stjömu, þótt slíkt orð falli fullkomlega að skáldskap Einars og sómi sér vel í því umhverfi sem hann hefur búið því. Fegurðin veitir að sínu leyti svör við áleitnum spurn- ingum um eðli og áform guðdómsins. Stjarnan er „geisli af kærleik frá guðdómsins hjarta". Hún ber fegurðinni vitni, hún er „ást mín ein“. Ástæðan er augljós: stjaman ber sköpunarverkinu vitni; í ljósbliki hennar opinberar forsjónin dýrð sína. Skáldið lýtur þessari opinberun, hún er hjarta hans svalandi lind. Og hann þyrstir í þessa órannsakanlegu fegurð. Stjarn- an er endurskin af heimssálinni sem skáldið talar um í Kvöldi í Róm eða alheimssálinni sem kemur fyrir í Stórasandi. Hún er ekki lengur sandkorn í stjörnuver- öldinni: Og takmarkslausa hnattadýrðin háa, hún horfír yfír ógrynni þess smáa. Ó, eyðimörk, með dýrkun dauðra vara, þar drottins geisli af steinum endurblikar! Eitt sandkom á ei öðru pundi að svara; þess eilífð er einn strengur ljóss, sem kvikar en, hve margt líf, með ábyrgð ótalfalda, er örbirgt, þegar himnunum skal gjalda? Sandkomið stendur ekki undir neinni ávöxtun. En — Eins og mannleg ást tvo svipi jafnar öllu í samheild guðdómshjartað safnar. Eins og tindrar auga af manndómsvilja, alheimsviljinn skín í geislans líki. Eins og heili manns má skynja og skilja, skrá og geyma í minníng jarðar heimsins, man um eilífð heili hnattageimsins hljóm hvers sálarstrengs í lífsins ríki. (Kvöld í Róm) En stjaman eina sem. endurlýsir vilja guðdómsins og minnir á kærleik og fegurð vísar leiðina útyfir kross- götur mannlegs skilnings: — Mín jarðneska hugsun, þitt himneska bál hittust eitt kvöld eins og tinna við stál, og síðan man ég þig, svipurinn fríði, sé þig í draumi, við gleðinnar skál, finnst allt, sem er fagurt þér einni til prýði. Og Stjömunni lýkur með þessum orðum: Almáttka fegurð, hrein og há, ég hneigi þér, ann þér með brennandi þrá. Stjömudjásnið mitt dýrðarbjarta, demant á guðdómsins tignarbrá! Ljós yfir dauðadjúpið svarta! Það er eftir þessu ljósi, þessari leiðarstjömu guð- dómsins sem Einar Benediktsson vill sigla til þeirrar strandar sem hugann grunar. Og þangað vill hann sigla undir merki Bjöms Gunnlaugssonar. Jónas Hallgrímsson og Einar Benediktsson kallast á yfir „hnattanna sund“. í Hljóðaklettum segir Einar, Himinn, gefðu mér bergmálsins svar. Hvar annars var það að fá en í „hugans hafi“ sem hann talar um í Kvöldi í Róm? Mundum við ekki einna helzt heyra niðinn af brimróti eilífðarinnar á þessu hafí þarsem blikandi him- inljós guðdómsins kallast á og sköpunarverkið opinber- ast í allri sinni dýrð og afstæðiskenning Einsteins sættir raunvísindahyggju nútímans við gamalgróna trú, ef leiksýningin er rétt skilin. Einar Benediktsson virðist aðminnstakosti líta svo á. Sýn Einars Benediktssonar til guðdómsins er þó skýrust í Deginum mikla. Þar skerpast hugmyndir hans í einum brennidepli. Lífsneistinn er blásinn inní efnið og á sér takmörk þess án þess líf mannsins sé svipt frelsi sínu innan lögmála sköpunarinnar. En sá sem öllu stjómar er utan við þessi lögmál. Hann einn á sér engin takmörk. Skáldið talar jafnvel í ljóði sínu um vemna sem lítur eftir sköpunarverkinu þótt ekki stjómi hún hveiju smáatriði í lífí manns og maura en hann gerir ráð fyrir því að maðurinn hverfi í dauðanum inní „vitund drottins" einsog hann kemst að orði. Og — Nú skilur hann loksins guðs heilögu meining, frumlan í kerfinu, bjarmans blik, brotið af lífí, sem varð að eining. Jónas Hallgrímsson lagði afturámóti áherzlu á per- sónulegt líf mannsins eftir dauðann einsog sjá má i kvæðum hans. Sú hugsun er honum eiginleg. „Meira að starfa guðs um geim“ einsog hann segir í erfiljóð- inu um vin sinn Tómas Sæmundsson. En Jónas hefði átt auðvelt með að taka undir orð Einars Benediktsson- ar þegar hann segir í Fákum, Hesturinn, skaparans meistaramynd... En — hvaðsem því líður, þá eigum við sömu eðlis- grónu þrá og svanurinn sem knýr stolta strengina til hins ítrasta andspænis dauðanum, því ... heimþrá vor til guðs er lífsins kjarni, einsog segir í næstsíðasta erindi kvæðisins Svanur. M. (mcira næsla sunnudag) Nú um þessa helgi fylgir sérblað með Lesbók Morgunblaðsins til þess að kynna lesend- um blaðsins nýtt hljóðfæri, sem unnið hefur verið að upp- setningu á um skeið, orgelið í Hallgrímskirkju. Það er ekki að ástæðulausu, að Morgunblaðið hefur talið tilefni til að gefa út sérstakt blað um þetta hljóðfæri. Orgelinu í Hallgrímskirkju, sem vígt verður í næsta mánuði, má fremur líkja við mannvirki en hljóðfæri. Það er ævintýrahús, eins og blaðamaður Morgun- blaðsins kemst að orði í samtali við þýzka orgelsmiðinn Hans-Gerd Klais. Þegar orgelið í Hallgrímskirkju verður tekið í notkun í næsta mánuði verður þjóð- in vitni að einum mesta menningarvið- burði í landinu um langt árabil. Þessum tímamótum má líkja við það, þegar nýtt meiriháttar listasafn er opnað eða nýtt leikhús. Orgelið mikla í Hallgrímskirkju, sem nánast ómögulegt er að lýsa í orðum en fólk verður að upplifa sjálft mun valda slíkum þáttaskilum í tónlistarlífí og kirkju- lífi þjóðarinnar. „Orgelið er komið hingað því að þið hafíð kjark,“ segir þýzki orgelsmiðurinn í viðtali við Morgunblaðið í fyrrnefndu sér- blaði um orgelið. Það þarf kjark, stórhug og hugsjón til þess að taka ákvörðun um smíði á orgeli af því tagi, sem nú er risið í Hallgrímskirkju. Þann kjark, þann stór- hug og þá hugsjón hafa forráðamenn Hallgrímskirkju haft. Það eru menningar- leg stórvirki af þessu tagi, sem eiga þátt í því, að þessi eyþjóð norður í hafí stendur jafnfætis öðrum þjóðum. Að baki þessu framtaki er eins og venju- lega mikii saga, þar sem margir eiga hlut að máli. Því lýsir Hörður Áskelsson, organ- isti Hallgrímskirkju, með þessum orðum í samtali við Morgunblaðið:...fólk hafði í mörg ár safnað fyrir stóra orgelinu í Hall- grímskirkju. Kvenfélagskonur höfðu lagt nótt við dag við að safna fé, pijónuðu og bökuðu, seldu ágóðann af vinnu sinni og gáfu reglulega fé úr eigin vasa til söfnun- arinnar. Benda má á, að fyrsta orgelið, sem kirkjan eignaðist var gjöf frá þeim. Eitt nafn held ég að mætti nefna sem fulltrúa þessa fólks og það er Guðný Gils- dóttir. Hún er nú látin fyrir nokkru, en bjó hérna á Freyjugötunni og var sonur hennar Guðmundur Gilsson, organisti, sem lézt í fyrra. Þessi merkilega kona hafði óskaplegan áhuga á þessu málefni og stofnaði sjálf orgelsjóð, sem hún fékk fólk til að gefa í og gaf sjálf. Þau mæðgin ávöxtuðu fé þetta og afhenti Guðmundur það fyrir nokkrum árum, sem fyrstu greiðslu inn á orgelið. Að núvirði mun sjóð- ur þessi hafa verið nokkrar milljónir. Þeg- ar búið var að hanna stóra orgelið var ákveðið, að tvær stærstu pípur orgelsins yrðu ánafnaðar Guðnýju Gilsdóttur ... Framtak Guðnýjar er aðeins eitt dæmi af mörgum, því fjöldi manns hefur sýnt kirkj- unni ótrúlega tryggð. Ég hef það á tilfinn- ingunni, að ein meginástæðan fyrir þess- ari óeigingjörnu vinnu hafi verið ást og virðing fyrir Hallgrími Péturssyni og Passíusálmunum. Algengt er, að fólk svari því til, þegar það er spurt, hvers vegna það leggi svo mikið af mörkum.“ í samtali blaðamanns Morgunblaðsins við þýzka orgelsmiðinn segir m.a.: „Ein- hver hafði orð á því, að pípumar minntu á spúandi eldfjöll? Já, það eru spænsku trompetarnir. Þessi kirkja, sem stendur á einum bezta staðnum í Reykjavík er byggð fyrir ísland. Það er hreinn íslenzkur stíll á henni og orgelið endurspeglar þennan stíl. íslenzk náttúra er full af andstæðum og kannski má líkja pípunum við klakaströngla, sem myndast við fossa að vetri til, en um leið gætu þær minnt á lýsandi víta.“ Orgelsmiður Hallgrímskirkju er ekki einn um það að hafa tengt orgel við ís- lenzka náttúru. Mannvirkið í Hallgríms- kirkju leiðir hugann að Hallgrími Péturs- syni, eins og Hörður Áskelsson vék að, Nýir tímar í Bandaríkj- unum og einnig Páli ísólfssyni, sem var organ- isti á heimsmælikvarða og hefði getað hazlað sér völl á alþjóðlegum vettvangi en sneri heim. í samtalsbók þeirra Matth- íasar Johannessen, Hundaþúfan og hafíð, segir Páll ísólfsson: „En ef strákarnir fóru að glíma eða tuskast, dró ég mig í hlé og ráfaði um og fantaseraði, skoðaði fjöllin, sérstaklega Eyjafjallajökul og Heklu og kannaði, hvort líkur væru fyrir því, að hún mundi fara að gjósa. Það var ægileg til- hugsun. Samt vorum við góðir vinir og gátum talazt við eins og jafningjar. Fyrir kom, að ég sá í draumórum mínum heljar- stórt orgel standa á gígbörmunum og ímyndaði mér, að ég yrði fenginn til að leika á það fyrir alla þjóðina, já allar þjóð- ir.“ í næsta mánuði verður „heljarstórt org- el“ vígt í Hallgrímskirkju. Og á það verður leikið fyrir alla þjóðina. Þá munu íslending- ar minnast Hallgríms Péturssonar og hugsa til Páls ísólfssonar og allra þeirra, sem eiga hlut að því stórvirki í menningar- sögu þjóðarinnar, sem nú er unnið að í Hallgrímskirkju. í FORYSTUGREIN Morgunblaðsins hinn 3. maí sl., sem fjallaði um óeirðir, sem þá höfðu orðið í Los Angeles, sagði m.a.: „í Bandaríkjunum er að finna margt það bezta í okkar heimshluta en líka og því miður í vaxandi mæli alltof mikið af því versta. í hálfa öld hefur þetta öflug- asta lýðræðisríki heims haft forystu um baráttu gegn öflum einræðis og kúgunar. Þeirri baráttu er lokið með fullum sigri. Nú er að því komið, að Bandaríkjamenn þurfa að beina athygli sinni að þeirri kúg- un, sem fram fer heima fyrir. Það er ekki ofmælt, að bandarískt þjóðfélag sé að rotna innan frá. Þar er þörf á róttækum og miklum þjóðfélagsumbótum. í kjölfar þeirra atburða, sem nú hafa orðið, má búast við, að forsetakosningarnar í haust snúizt um það, hvort og þá hvernig staðið verði að þeim umbótum." í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins sama dag sagði m.a.: „Menn þurfa ekki að dvelja lengi vestan hafs til þess að átta sig á því, að Bandaríkjamenn ráða ekki við þau stórfelldu þjóðfélagslegu vanda- mál, sem þeir standa frammi fyrir og m.a. hafa birzt í þeim óeirðum, sem blossað hafa upp í landinu síðustu daga vegna sýknudóms yfír lögreglumönnum í Los Angeles. Athyglin hefur beinzt mjög að vaxandi efnamun og tekjumun ... Um páskana flutti Clinton, sem er líklegasti frambjóðandi demókrata í forsetakosning- unum næsta haust, ræðu á fundi með nemendum í einum helzta viðskiptaháskóla í Bandaríkjunum, Whartonháskóla, sem vakti mikla athygli og sýndi mikla yfírsýn frambjoðandans. Þar veifaði hann m.a. bók eftir tvo blaðamenn við eitt virtasta dag- blað í Bandaríkjunum Philadelphia Inquir- er. Bókin heitir: America: What went wrong? eða Bandaríkin: hvað fór úrskeið- is? Bókin er byggð á greinaflokki eftir þessa tvo blaðamenn, sem Clinton sagði, að væri einn hinn merkasti, sem birzt hefði í bandarískum blöðum í áratugi. í bókinni er vaxandi efnamun lýst og þeim ástæðum, sem blaðamennimir telja, að liggi til grundvallar þeirri þróun.“ Nú hefur Clinton, sem hér var vitnað til fyrir hálfu ári, verið kjörinn forseti Bandaríkjanna og kosningabaráttan, sem leiddi til falls Bush og kjörs Clintons sner- ist svo til einvörðungu um bandarísk innan- landsmál, sem engum þurfti að koma á óvart. Bush féll vegna þess, að hann og samstarfsmenn hans virtust hvorki skynja né skilja þá neikvæðu þróun, sem orðið hefur heima fyrir í Bandaríkjunum á nokkru árabili og fallið hafði í skuggann fyrir átökum á alþjóðavettvangi. Að því leyti til eru kosningaúrslitin vestan hafs skólabókardæmi um það, hvernig fer fyrir valdhöfum, sem missa tengslin við um- hverfí sitt og það er sennilega auðveldara en menn átta sig á við fyrstu sýn. RE YKJ AVÍK URBREF Laugardagur 7. nóvember Það er augljóst, að Bill Clinton leggur áherzlu á, að kjör hans marki þáttaskil og upphaf nýrra tíma í bandarísku þjóðlífí alveg með sama hætti pg John F. Kennedy gerði fyrir 32 árum. í þeim ræðum, sem Clinton hefur flutt frá því að kosningaúr- slitin lágu fyrir má merkja enduróm af ræðum Kennedys bæði í efni og stíl. En eitt er að skapa vonir og væntingar og annað að framkvæma verkið. Clinton á framundan erfíða daga. Sam- dráttur í efnahagsmálum þróaðra ríkja heims dýpkar stöðugt. Það á bæði við um Japan og Þýzkaland en fyrir nokkrum vik- um viðurkenndu Þjóðveijar í fyrsta sinn, að samdráttarskeið væri hafið í efnahags- lífi þeirra, sem á eftir að hafy áhrif um alla Evrópu. Miklar vonir eru bundnar við aðgerðir Clintons í efnahagsmálum í byij- un næsta árs og þá kemur í ljós hæfni og geta hans og nánustu samstarfsmanna hans, sem margir hveijir koma frá beztu háskólum Bandaríkjanna og hafa verið kennarar og fræðimenn þar um árabil. Þessi kosningaúrslit eru líklega mikil- vægari fyrir okkur íslendinga en úrslit forsetakosninga í Bandaríkjunum hafa áður verið. Þar kemur tvennt til. í fyrsta lagi er hugsanlegt, að ríkisstjórn Clintons dragi meira úr framlögum til varnarmála, en rikisstjórn repúblikana hefði gert og það kann að hafa áhrif á umsvif varnarliðs- ins á Keflavíkurflugvelli, þótt ekkert verði um það fullyrt á þessari stundu. Það er þó ekki aðalatriði málsins vegna þess, að það hefur legið ljóst fyrir frá lokum kalda stríðsins, að mjög mundi draga úr fram- kvæmdum þar og töiuverð fækkun verða í mannafla Bandaríkjamanna í varnarstöð- inni. En í öðru lagi og það er aðalatriði málsins, fer ekki á milli mála, að það mun hafa mikil áhrif hér, hvernig til tekst í efnahagsmálum í Bandaríkjunum á næstu misserum. Til þess að efnahagsleg uppsveifla verði á ísland verður eitt af þrennu að; koma til, Þorskveiðar þurfa að aukast, sem ekki verður næstu þijú árin. Álver þarf að rísa, sem verður heldur ekki næstu þijú árin. Og loks getur efnahagsleg uppsveifla á Vesturlöndum leitt til aukins hagvaxtar hér. Og þar er komið að mikilvægi kosn- ingaúrslitanna í Bandaríkjunum fyrir okk- ur íslendinga. Eini möguleikinn á því, að hagvöxtur aukizt að ráði á nýjan leik á næstu árum er sá, að nýjum Bandaríkjaforseta takist að rífa efnahagslíf Bandaríkjanna upp úr þeirri lægð, sem það hefur verið í. Takist það mun uppsveifla í Bandaríkjunum hafa áhrif um öll Vesturlönd og þar á meðal hér á íslandi. Það er ekki óhugsandi að þetta geti gerzt. Herbert Hoover, forseti úr flokki repúblikana, féll í kosningum á móti Franklin Delano Roosevelt fyrir 60 árum vegna þess, að hann skynjaði ekki og skildi ekki nauðsyn þess, að taka banda- rísk efnahagsmálum nýjum tökum í upp- hafi kreppunnar miklu. Roosevelt sneri við blaðinu og náði verulegum árangi’i. Bush var ekki tilbúinn til að grípa til róttækra aðgerða í bandarísku efnahagslífi. Clinton hefur boðað slíkar breytingar. Nú reynir á, hvort þær skila árangri, en geri þær það, má búast við að samdráttarskeiðinu hér ljúki fyrr en ella. Þess vegna hlýtur athygli okkar að beinast mjög að efnahags- aðgerðum nýs forseta og nýrrar ríkis- stjómar vestan hafs í byijun næsta árs. NÚ ÞEGAR niðurstaða er feng- in á Alþingi um það, hvort efna ætti til þjóðaratkvæða- greiðslu um samn- inginn um Evrópska efnahagssvæðið, er full ástæða til að þingið einbeiti sér að því að ljúka afgreiðslu málsins, þannig að ekkert verði því til fyrirstöðu af okkar Ljúkum af- greiðslu EES hálfu, að EES verði að veruleika í byijun næsta árs. Jafnframt verður mjög eftir því tekið, hver verður efnisleg afstaða ein- stakra þingmanna og flokka til málsins, sem slíks, en fram að þessu hafa margir þingmenn skotið sér undan því að taka efnislega afstöðu með tilvísun til þess, að þeir vildu þjóðaratkvæði um málið. Eins og Morgunblaðið hefur áður vikið að, þarf engum að koma á óvart, þótt ein- staka þingmenn Sjálfstæðisflokksins hafí lýst andstöðu við EES. Slík afstaða er kunn meðal þingmanna í stjómmálaflokk- um í Evrópu, sem byggja á áþekkum gmnni og Sjálfstæðisflokkurinn. En ganga má út frá því, sem vísu, að langflestir þing- menn Sjálfstæðisflokks styðji samninginn. Afstaða Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, þingmanns Kvennalista, hefur vakið þjóð- arathygli og er til marks um, að meðal stjómarandstöðuþingmanna eru skoðanir einnig skiptar og ekki eingöngu um and- stöðu að ræða við samninginn. Miðað við fyrri yfírlýsingar Ólafs Ragn- ars Grímssonar, formanns Alþýðubanda- lags, um vilja og metnað til þess að leiða flokkinn inn í nýja tíma, hefði mátt ætla, að Alþýðubandalagið tæki aðra afstöðu til ■ EES en raun varð á. Bæði flokkurinn og formaðurinn féllu á prófínu. En næstu vik- ur mun athyglin ekki sízt beinast að Fram- sóknarflokknum. Það verður að teljast með ólíkindum, að allir þingmenn Framsóknar- flokksins snúist gegn samningnum um Evrópska efnahagssvæðið. Á undanföm- um mánuðum hefur mátt skilja málflutn- ing Steingríms Hermannssonar á þann veg, að hann vildi reyna að beina Fram- sóknarflokknum a.m.k. frá beinni andstöðu við EES en síðustu vikur hefur formaður Framsóknarflokksins eins og margir aðrir skýlt sér á bak við spurninguna um þjóðar- atkvæði. Nú er að því komið, að Framsókn- armenn taki afstöðu. Ætla þeir enn að dæma sig úr leik? Morgunblaðið/Þorkell „Þegar orgelið í Hallgrímskirkju verður tekið í notkun í næsta mánuði verður þjóðin vitni að einum mesta menningarvið- burði í landinu um langt árabil. Þess- um tímamótum má líkja við það, þegar nýtt meiri- háttar listasafn er opnað eða nýtt leikhús. Orgelið mikla í Hallgríms- kirkju, sem nán- ast ómögulegt er að lýsa í orðum en fólk verður að upplifa sjálft mun valda slíkum þáttaskilum í tón- listarlífi og kirkjulífi þjóðar- mnar. ii I

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.